Με κατάνυξη και κατά το Μοναστικό τυπικό τιμήθηκε, μαζί με την σύναξη των Αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, η μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Παχωμίου του νέου, του Χιοπολίτου, στην υπ’ αυτού ιδρυθείσα Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων ,Προβατείου Όρους Χίου. Μία Μονή που έχει περάσει πολλά τα τελευταία χρόνια από την κακότητα, την μνησικακία και την αχαριστία των ανθρώπων. Και μάλιστα εκείνων που ευεργετήθηκαν πνευματικά από το πέρασμά τους και την σχέση τους με την Μονή. Αλλά και εκείνων που δεν ζημιώθηκαν από την παρουσία της στο νησί. Πλην όμως η πρόσκαιρη εξουσία που κατέλαβαν τους κατέστησε δημίους και διώκτες της πίστεως. Αλλά «εστι δίκης οφθαλμός ος τα πανθ´ορά»και επιστρέφει εις ένα έκαστον τα επίχειρα των πράξεών του.
Όλες οι Ιερές Ακολουθίες εις την Ιερά Σκήτη προς τιμήν του Οσίου Γέροντος τελέσθηκαν προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Αττικοβοιωτίας (Γ.Ο.Χ.) κ.Χρυσοστόμου, πλαισιουμένου από τον Ηγούμενο της Μονής, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. π.Αθανάσιο και τον Ιεροδιάκονο της Μητροπόλεως π.Χρυσόστομο.
Τελουμένων των Ακολουθιών, οι πιστοί είχαν την ευλογία να ασπασθούν τα χαριτόβρυτα και ασκητικά λείψανα του Οσίου.
Από τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία
Στις ομιλίες του, παραμονή και ανήμερα, ο Σεβ. κ.Χρυσόστομος ανέφερε ότι ο Όσιος Παχώμιος, ο πρόσφατος Άγιος της Χίου και της καρδιάς μας, έχοντας «σπουδάσει» τον μοναχισμό σε ένα εκ των αρχαιότερων Μοναστηριών, την Λαύρα του Οσίου Σάββα, κόμισε στην γενέτειρά του το μοναστικό ιδεώδες όπως το διδάχθηκε στα Ιεροσόλυμα. Γενόμενος Γέροντας και δεχόμενος υπό την πνευματική του σκέπη πλήθος ανθρώπων που του εμπιστεύθηκαν τις ψυχές τους για να τους οδηγήσει στη σωτηρία, ο Όσιος κινήθηκε με απόλυτο γνώμονα να μην πεθάνει, όταν πεθάνει, κανένα από τα πνευματικά τέκνα του. Αγωνίσθηκε να οδηγήσει τους Πατέρες και τις Μοναχές, που ανέλαβε, στον Ουρανό, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι όφειλε να τους αναδείξει «εικόνες του Θεού» επί γης. Για τον σκοπό αυτό, μιμήθηκε τους γλύπτες, οι οποίοι σμιλεύουν το μάρμαρο για να σχηματίσουν όμορφα αγάλματα. Σμιλεύουν με προσοχή, αλλά και με την άσκηση δύναμης επί του μαρμάρου. Έτσι και ο Παχώμιος, άσκησε τα τέκνα του στην βία της φύσεως και τους οδήγησε με εξαιρετική επιμέλεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα κάποιοι να τον θεωρούν αυστηρό. Αυστηρός δεν ήταν. Ακριβής ήταν. Είχε έναν σκοπό και επιθυμούσε να τον φέρει εις πέρας και τα κατάφερε, διότι, όσο ζούσε, υπήρξε αυτό που ανέφερε σήμερα ο Χριστός στο Ευαγγέλιο· Φως για τον κόσμο. Ως Φως του κόσμου, ως γη αγαθή που δέχθηκε και καρποφόρησε τον θείο λόγο, μόνο θετικά προσέφερε ο Άγιος, ενώ, επίσης, αντιστάθηκε στην προσθήκη ή την αφαίρεση έστω και μίας κεραίας από τον νόμο του Θεού. Αντιθέτως, στις μέρες μας βλέπουμε να ακυρώνεται από κάποιους όχι απλώς μία κεραία, αλλά αυτό το Άγιο Βάπτισμα, το οποίο κατά κύριο λόγο για τους Λατίνους αλλά και ετέρους, έχει καταλήξει να είναι ράντισμα.
Σε άλλο σημείο, ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι αν ο Όσιος βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας και έβλεπε όλη αυτή την αποδόμηση των αξιών και την επίθεση σε ό,τι έχει απομείνει, αναμφίβολα θα γύριζε πόλεις και χωριά και θα καλούσε τους Έλληνες να ξυπνήσουν πνευματικά και με εγρήγορση να προστατέψουν τα δίκαια Πίστεως και Πατρίδος όπως έπραξαν οι ηρωικοί αγωνιστές του 1940, αποκομίζοντας την αναγνώριση της ανδρείας τους ακόμη και από αυτόν τον αιμοσταγή Χίτλερ.
Αναφορικά με τους ωσαύτως τιμωμένους Αγίους Πατέρες, ο Επίσκοπός μας προέβη σε έναν παραλληλισμό: όπως για να εξασφαλίσουμε κάποια υπηρεσία στο δημόσιο χρειαζόμαστε κάποιους κλειδάριθμους, έτσι και για να εισέλθουμε στην Βασιλεία των Ουρανών χρειαζόμαστε τους Αγίους Πατέρες μας· τη διδασκαλία τους, την πρεσβεία και τις ευχές τους.
Εν κατακλείδι, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε στον Ηγούμενο της Μονής, Γέροντα Αθανάσιο να συνεχίσει τον θυσιαστικό αγώνα του με το αυτό ταπεινό φρόνημα, ενώ προς όλους ευχήθηκε ο Άγιος Παχώμιος να είναι εγγυητής και πρεσβευτής μας προς τον Κύριο, χαρίζοντάς μας δύναμη, ελπίδα και συνοχή για το παρόν και το μέλλον.
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, πραγματοποιήθηκε λιτανεία στον αύλειο χώρο της Μονής και ενώπιον του κενοταφίου του Αγίου Παχωμίου ευλογήθηκε το κόλλυβο, εψάλη δέηση και ακολούθησε η απόλυση.Εντυπωσιακή ήταν η συνάθροιση των πιστών για μα τιμήσουν τον μεγάλο Άγιο του νησιού ο οποίος έθεσε τα θεμέλια του μοναχισμού και πάνω εκεί βασίστηκαν όλοι οι άλλοι που αγάπησαν τον Μοναχισμό και αφοσιώθηκαν ψυχή τε και σώματι σε αυτόν.
