Όταν ένας αξιόλογος άνθρωπος φεύγει από την ζωή συνηθίζεται να εκφωνείται επικήδειος λόγος σχετικά με την ζωή  τη δράση και την προσφορά του αποδημήσαντος.

Οι πρόγονοι μας από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται! γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι.

Και επειδή ο εκδημήσας   αγαπημένος μας κ.Αλέκος Πλωμαρίτης  ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτο προσφορά και καλοσύνη, αξίζει να πούμε δύο λόγια αντάξια της μεγαλοσύνης του.                                                                                              Γνωρίζω ότι η στιγμή είναι δύσκολη. Γνωρίζω  την λύπη και την κούραση των συγγενών του και όλων μας και θα φροντίσω να είμαι σύντομος.                                                                          Πενθεί, σήμερα , η Ένωσις Αγιοπαρασκευουσίων  Κρήνης Μικράς Ασίας  και όλη η περιοχή  μας για τον αγαπητό  μάστρα Αλέκο όπως τον αποκαλούσαμε.                                                                                                             Στα 30  χρόνια της προεδρίας του, αναζωογόνησε, κατεκόσμησε με έργα αγάπης και ευποιῒας τον ναό μας  και  έδωσε όραμα και ελπίδα για το αύριο, όχι μόνο με την πληθωρική παρουσία του, αλλά πάντοτε με  τη σιωπηλή και διακριτική αγάπη και φιλανθρωπία του.

Πριν γεννηθεί έχασε τον πατέρα του και πήρε το όνομα του. Αναθράφηκε μέσα σε μία οικογένεια με σταθερές και ξεκάθαρες ελληνοχριστιανικές αρχές, και του  διέπλασε  έναν χαρακτήρα έντιμο, ηθικό, γεμάτο από προσφορά, καλοσύνη και ντοπροσύνη η μακαριστή μητέρα του Φωτεινή προτρέποντάς τον  όπως μου έλεγε να αγαπά και να υπηρετεί την Αγία Παρασκευή μέχρι το τέλος της ζωής του. Αυτό έπραξε  από μικρή ηλικία κουβαλώντας πέτρες από τις βάρκες για το κτίσιμο της εκκλησίας το μαρτυρούν άλλωστε και οι φωτογραφίες στο κελί μας υπηρετώντας την  με  αφοσίωση  εκφράζοντας και την επιθυμία η  Εξόδιος ακολουθία του να πραγματοποιηθεί στον ναό που αγάπησε πάρα πολύ.

Ένας  άνθρωπος αγνός, αγαπητός, ευγενής, πατριώτης, δημοκρατικός άκουγε κάθε άποψη, αρχοντικός και καλός οικογενειάρχης.                                      Είχε την ευτυχία να δημιουργήσει μία καλή και άξια οικογένεια, διότι ο Θεός του χάρισε, όπως του άξιζε, πιστή, ενάρετη, εργατική , ικανότατη σύζυγο, με  δύο εξαίρετα παιδιά και πολλά εγγόνια που θα συνεχίσουν να τιμούν το όνομά του. Έμαθα και διδάχτηκα πάρα  πολλά κοντά του και τού είμαι ευγνώμων. Θυμάμαι την   άριστη οικονομική διαχείριση του ναού μας πάντοτε με σεβασμό στο δίλεπτο της χήρας.                      Καθόταν στο παράθυρο μη δυνάμενος να έρθει στην εκκλησία ενθουσιασμένος πάντοτε  χαιρόταν  μόνο που αντίκρυζε  τον ναό.          Έδειχνε ενδιαφέρον και έπαιρνε τηλέφωνο την νεωκόρο και εμένα για να μας ρωτήσει για την πανήγυρη, τις ακολουθίες, και οτιδήποτε άλλο αφορούσε την εκκλησία  μας.

 Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που μας  κάλεσες εμένα και τον  πρόεδρο που σε διαδέχτηκε κ. Σωτήριο Τζούμα, στρατιώτες και οι δύο το 1985, στο σπίτι σου  συναισθανόμενος ότι οι δυνάμεις σου σε ….εγκαταλείπουν,   να μας  παραδώσεις συγκινημένος τα βιβλία της Εκκλησίας δίνοντας μας την ευχή σου και τη συμβουλή  να  υπηρετήσουμε με ζήλο αφοσίωση  και αγάπη την Αγία   τονίζοντας μας  να την προσέχουμε σαν τα μάτια μας.

Την ίδια χρονιά η Ένωσή μας με απόφαση  του Δ.Σ. τιμήθηκε και με το Χρυσό μετάλλιο της Ενώσεώς μας και ανακηρύχθηκε Επίτιμος Πρόεδρος ισοβίως.

Θα μπορούσε κανείς να μιλάει, ώρες για το μεγαλείο της ψυχής του, την καλοσύνη και τις αρετές του . Όμως εδώ βρίσκεται και η βεβαιότητά μας ότι ο θάνατος, που είναι χαμός και απώλεια, είναι και μια γέννηση και ένα πέρασμα προς την αιωνιότητα.

 Είναι ένα ξεκίνημα και όχι ένα τέλος, είναι μια μεγάλη και ιερή συνάντηση του Θεού με την « ψυχή ζώσα», η οποία μπορεί να εκπληρωθεί και να αναπαυθεί μόνο εν Θεώ.

Δεν θα τον ξεχάσουμε γιατί το φως και η καλοσύνη που σκόρπισε με το πέρασμά του από τον προσωρινό αυτόν κόσμο, δεν θα σβήσει με τον θάνατό του. Πάντα θα τον θυμόμαστε και πάντα θα τον αγαπούμε.

Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε αυτή  τη στιγμή είναι να στραφούμε προς τον Κύριο, να προσευχηθούμε και να τον παρακαλέσουμε με αυτά τα λόγια:

 Θεέ μου ας αναπαύσεις την μακαρία του ύπαρξη στην άχραντη αιωνιότητά Σου.

Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Τα θερμά συλλυπητήρια εκφράζει και ο επί  σειρά ετών διατελέσας Πρόεδρος της Ενώσεως μας κ.Σωτήριος Τζούμας. Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων δεν μπορούσε να παραστεί στην Εξόδιο Ακολουθία.