Ἀξιωθήκαμε σύν Θεῷ ―ἐν Θεῷ, ἀκριβέστερα― νά ἑορτάσουμε κι ἐδῶ στά σύνορα, ὅπως σέ ὅλη τήν Ὀρθοδοξία, τήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί τήν μεθέορτη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μιά ἡμέρα μέ ἔντονα λατρευτικά βιώματα, καθώς «αὐτό τό πανάγιον καί ζωοποιόν καί παντοδύναμον ἑορτάζομεν Πνεῦμα, τόν ἕνα τῆς Τριάδος Θεόν, τό ὁμότιμον καί ὁμοούσιον καί ὁμόδοξον Πατρί καί Υἱῷ».

Τά διασωθέντα λατρευτικά θέσμια ―Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς μέ τήν θεία Λειτουργία καί τόν Ἑσπερινό τῆς γονυκλισίας, ἀργία τῆς Δευτέρας με τήν θεία Λειτουργία― ἀσφαλῶς λαλοῦν στίς καρδιές τῶν χριστιανῶν τίς λατρευτικές προϋποθέσεις ἐπαναβίωσης τῶν ἐνεργημάτων τῆς θεϊκῆς ἐνεργείας τοῦ Παρακλήτου, τῆς χάριτος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ.

Ἀπό ἱκανῶν ἐτῶν, καθιερώσαμε τόν πανηγυρισμό τῆς ἑορτῆς μέ μιάν “συλλογικότερη” σύναξη τῶν διακόνων τοῦ ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔργου. Τό ἀπόγευμα τῆς Πεντηκοστῆς, προσερχόμαστε στόν ἤδη μεγαλοπρεπή Ναό τῆς Ἁγίας Τριάδος καί προεξάρχουμε τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς λιτανείας τῆς ἱερᾶς εἰκόνος, μέ πολλούς ἐκ τῶν δυναμένων κληρικῶν, ἐφημερίων καί διακόνων, καί πολλούς συνεορταστές ἀπό ὅλη τήν πόλη καί εὐρύτερα τήν Μητρόπολη. Οἱ δύο χοροί πλήρεις καλλίφωνων ἱεροψαλτῶν, στελεχῶν τοῦ Συλλόγου Ἱεροψαλτῶν τοῦ νομοῦ.

***

Μετά τήν εἴσοδο, ἐσφραγίσαμε καί χειροθετήσαμε σέ ἐξομολόγο μέ τό προβλεπόμενο Τυπικό ἕνα δόκιμο ἐργάτη τοῦ ποιμαντικοῦ μας ἔργου, τόν ἀρχιμ. Δαμιανό Σαράντη, ἐφημέριο Ἀκροποτάμου. Καί τοῦ προσείπαμε νά προσέξει νά μήν ἐργάζεται ποτέ ἰδιογνωμόνως οὔτε νά δημιουργεῖ ὀπαδούς, ἀλλά νά σέβεται τήν ἐκκλησιαστική ἑνότητα μέ ἦθος ὑπακοῆς καί νά διατηρεῖ ἄσβεστο τό χάρισμα μέ φόβο Θεοῦ καί συνέπεια ἱερατική καί ποιμαντική, ὥστε νά παραμένει εὐάρεστος στό Θεό καί ὄχι σέ ἀτομικές ἤ ἄλλες ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες.

Στή συνέχεια ἀπενείμαμε τό ὀφίκιο τοῦ οἰκονόμου σέ δύο φιλότιμους συνοριακούς ἱερεῖς μας, τόν π. Ἀναγνώστη ἀπό τήν Ἁγία Παρασκευή Πλαγιᾶς καί τόν π. Ἠλία ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό Χαμηλοῦ, προσειπόντες εἰς ἐπήκοον ὅλων τήν ποιμαντορική μας εὐαισθησία ἀγάπης καί τιμῆς πρός πάντες.

Στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ, λιτανεύσαμε μέ μιά μακρά διαδρομή τήν ἱερή εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος, σύμβολο τοῦ ἀπό 100ετίας προσφυγικοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Πολυκάστρου ἀπό τήν Ἀνατολική Ρωμυλία. Γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς καί ἡ φετινή λιτανεία πέρασε συμβολικά ἀπό μιά διαδρομή ἀνά τίς ὁδούς τοῦ συνοικισμοῦ τῶν Ἀνατολικορωμυλιωτῶν.

Συμμετεῖχαν ὁ Δήμαρχος Παιονίας κ. Κωνσταντίνος Σιωνίδης μέ τόν Πρόεδρο τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου κ. Ἰωάννη Παντικίδη, τούς κ.κ. Ἀντιδημάρχους, τόν κ. Πρόεδρο τῆς Δ.Κ. Πολυκάστρου καί τήν κ. Πρόεδρο τῆς Δ.Κ. Ἀξιουπόλεως, ὁ Διοικητής τῆς 33ης Μ/Κ Ταξιαρχίας κ. Θεόδωρος Ἐλευθεριάδης, ὁ Ὑποδιοικητής τοῦ Α.Τ. Πολυκάστρου, ὁ Ὑποδιοικητής τῶν Πυροσβεστικῶν Ὑπηρεσιῶν Κιλκίς κ. Χρῆστος Γκαντίδης, Ἀξιωματικοί καί ἄγημα τοῦ στρατοῦ, μέλη τῶν τοπικῶν Πολιτιστικῶν Συλλόγων καί πλῆθος συνεορταστῶν καί προσκυνητῶν, ἐνῶ παιάνιζε ἡ δημοτική φιλαρμονική.

***

Τήν Δευτέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χοροστατήσαμε στόν Ὄρθρο καί τελέσαμε τήν θεία Λειτουργία μέ συλλειτουργούς Ἱερεῖς καί τούς Διακόνους μας π. Μιχαήλ καί Ἀνδρέα. Οἱ καλλίφωνοι ἱεροψάλτες μας “παραχώρησαν” τήν ἀπαγγελία τοῦ “Πιστεύω” καί τοῦ “Πάτερ ἡμῶν” στά μικρά παιδιά ἱερατικῶν καί ἄλλων οἰκογενειῶν, πού καί αὐτά ἔδωσαν τήν χαρμοσύνη τοῦ παιδικοῦ ἐνθουσιασμοῦ στήν κυριολεκτικά ὑπερπλήρη ἐκκλησία, ὅπως καί τό μεγάλο πλῆθος παιδιῶν καί ὡρίμων πού ἐπί ὥρα προσέρχονταν στή θεία Μετάληψη.

Καί πάλι παρόντες καί μετέχοντες ὁ κ. Δήμαρχος μέ ὅλο σχεδόν τό Δημοτικό Συμβούλιο ἐκ τῶν διαμενόντων στό Πολύκαστρο, ὁ κ. Ταξίαρχος καί οἱ λοιποί φορεῖς τῶν θεσμικῶν φορέων τῆς πόλεως.

Ἡ Ἐνορία ἀφ᾽ ἑσπέρας καί τήν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἐνοριακῆς πανηγύρεως μᾶς δεξιώθηκε μαζί μέ τούς συλλειτουργούς μας καί ὅλους τούς ἐνορίτες καί τίς Ἀρχές πλουσιοπάροχα στό ἐνοριακό κέντρο.

Ἡ εὐχαριστιακή σύναξη, μαζί μέ τόν ἀφ᾽ ἑσπέρας ἑσπερινό καί τήν λιτανεία, μέ τόσην προσέλευση συνεκκλησιασμένου λαοῦ καί ἐπί ὧρες, ἦταν ἄλλη μιά προσεπιβεβαίωση τῆς μετεχόμενης ἐκκλησιακῆς κοινωνίας τοῦ ζῶντος Θεοῦ.

***

Κηρύξαμε τά δέοντα διά μακρῶν ἀφ᾽ ἑσπέρας καί τό πρωί, ἑστιάζοντας στή θεολογία τῆς ἑορτῆς, ἐφιστώντας τήν εὐλαβική προσοχή ὅλων στήν λατρευτική καί φιλανθρωπική εὐαρέσκεια τοῦ Παρακλήτου καί ἐπικαλούμενοι δι᾽ ὅλους ἕνα ὁλοζώντανο ἄμεσο παράδειγμα θείας εὐλογίας καί χαριτώσεως τῆς ἄρτι κοιμηθείσης δούλης τοῦ Θεοῦ καί διδακτῆς Θεοῦ Μαρίας.

Ἐπικαλεσθήκαμε καί τήν προσεπιμαρτυρία τῶν Ἀρχῶν τοῦ τόπου μας πού προσῆλθαν νά προσκυνήσουν τό σκήνωμά της στίς 16/6 στή Μονή τοῦ Ἁγίου Ραφαήλ Γρίβας, ὅπου οἱ πάντες ἐκ τοῦ ἐγγύς εἶδαν καί ψηλάφησαν τά χέρια καί τό πρόσωπο τῆς κοιμηθείσης, εὔκαμπτα παρά τόν καύσωνα, ἐπί 40 ὁλόκληρες ὧρες.

Ἀφορμώμενοι ἀπό τό συγκεκριμένο πρόσφατο παράδειγμα, τονίσαμε πρός ὅλους ὅτι τό σῶμά μας εἶναι “ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος” καί μέ αὐτήν τήν αἴσθηση εὐαρεστήσεως τοῦ Θεοῦ πρέπει νά σεβόμαστε τήν ὕπαρξή μας. Αὐτό ἦταν τό καίριο συμπέρασμα τῆς ὅλης κατηχητικῆς μας προσφορᾶς στήν φετινή πανήγυρη τῆς Ἁγίας Τριάδος Πολυκάστρου: τό “εὐαρεστῆσαι Θεῷ”, τό “σπουδάσωμεν εὐάρεστοι Αὐτῷ εἶναι”. Προπαντός σήμερα, σέ μιά ἐποχή νέας σαρκολατρείας, νέας καταφρόνησης τοῦ Θεοῦ καί βαράθρωσης τοῦ ἀνθρώπου, παρά τίς τόσες δικαιωματικές ἐπικαλύψεις.

Σέ ἀντίθεση μέ τήν εὐρεία δημόσια ἀπαξίωση τοῦ ἀνθρώπου ὡς “κατ᾽ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ ὄντος”, τό σκήνωμα τῆς κοιμηθείσης ―ἦταν ἐκπληκτικό καί συγκινητικότατο γιά ὅλους μας― διατηροῦσε μιάν εὐλυγισία στά θεατά σημεῖα τῆς κεφαλῆς, τῶν χειρῶν καί τῶν ποδῶν, ἐπί δύο σχεδόν μερόνυχτα, μέχρι τόν ἐνταφιασμό. Τό περιέβαλαν καί τό ἄγγιζαν καί τό φιλοῦσαν πλῆθος παιδάκια, μέ μιάν αἴσθηση ἕλξης πρός τήν χαριτωμένη της ὕπαρξη καί εὐγνωμοσύνης πού ὑποσυνείδητα ἔνιωθαν, ἀφοῦ γεννήθηκαν ἤ ἀνασώθηκαν μέ τίς εὐπρόσδεκτες δεήσεις της στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, στήν Παναγία μας καί στούς Ἁγίους τοῦ Θεοῦ. Καί κάτι ἐπιπλέον, προέλεγε κατά κανόνα, ὅταν ἔπαιρνε ἀπάντηση, τήν ἔκβαση τοῦ γεγονότος τῆς θεραπείας τους. Σέ αὐτό τό γεγονός ὀφείλεται καί ἡ ἀθρόα προσέλευση νέων ζευγαριῶν μέ τά παιδιά τους, ἄλλα κρατώντας τα στήν ἀγκαλιά καί ἄλλα περιφερόμενα πλησίον τοῦ φερέτρου της, χαϊδεύοντάς την, ἀσπαζόμενα τά χέρια της. Ἡ ἀπάντηση πού ἔβγαινε αὐθόρμητα ἀπό τά χείλη τους ἦταν ὅτι κοιμᾶται, δέν ἔχει πεθάνει καί ἡ ψυχή της θά πάει στόν οὐρανό νά συνατήσει τόν Χριστό, τήν Παναγία καί ὅλους τούς Ἁγίους.

Προτιμήσαμε ἐπίσης νά παρουσιάσουμε ὡς εὔληπτα καί εὐμνήμονα τεκμήρια ἐκ τῶν διαιωνίων δωρεῶν καί ἐνεργημάτων τοῦ Παναγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μερικές ἐκ τῶν θεοδότων ἐμπειριῶν τῆς χαριτωμένης αὐτῆς ἀκενοδόξου καί ἀφανοῦς γυναικός, μιᾶς ἀσκήτριας ἐν τῷ κόσμῳ. Ὑπῆρξε κυριολεκτικά “ἡ σπονδυλική στήλη” τοῦ θεόγραφου ἱστορικοῦ τῆς ἀποκαλύψεως τῶν ἁγίων Νεοφανῶν Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης τῆς Θερμῆς Λέσβου.

Ἀναφερθήκαμε σέ μία ἀπό τίς πολλές ἐμπειρίες, μέ τήν ὁρατή θεία θέαση τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς περιστερᾶς στό ἐκκλησάκι μέ τά μέχρι τότε ἀνευρεθέντα ἱερά λείψανα τοῦ ἁγίου Ραφαήλ στίς Καρυές Θερμῆς Λέσβου, στίς 28 Νοεμβρίου 1960 (βλ. ἡμέτερον βιβλίο “Ἡ ἀποκάλυψη καί οἱ ἐμφανίσεις…”, τόμος Α΄, σσ. 174-178). Καί ἀφορμώμενοι ἐξ αὐτοῦ, τονίσαμε τήν μόνιμη ἐνεργό παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία, πού τελεταρχεῖ καί πραγματοποιεῖ ὅλα τά Ἄχραντα Μυστήρια διά τῶν ὁποίων γινόμεθα “σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους”.

† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως & Πολυκάστρου Δημήτριος