Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος στο μήνυμά του για το Άγιον Πάσχα 2024, απευθύνει έκκληση για την παύση των εχθροπραξιών στη Γάζα, όλη την Αγία Γη και την Μέση Ανατολή, για την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και για επικράτηση της ειρήνης.
“Το έργον τούτο της καταλλαγής επιτελεί το Σώμα Αυτού, η Εκκλησία, διά μέσου των αιώνων ανά τον κόσμον, η των Ιεροσολύμων δε Εκκλησία, η Μήτηρ των Εκκλησιών, «η δεξαμένη πρώτη άφεσιν αμαρτιών διά της Αναστάσεως», επιτελεί τούτο εις τους τόπους της επί γης κατά σάρκα εμφανείας Αυτού. Εις αυτούς ευαγγελίζεται ειρήνην τοις μακράν και ειρήνην τοις εγγύς και μάλιστα εις τους δυσχειμέρους τούτους καιρούς του μαινομένου εν τω κόσμω πολέμου και λυμαινομένου ανηλεώς ουχί μόνον περιουσίας και κατοικίας αλλά και ανθρωπίνους ζωάς“, υπογραμμίζει και προσθέτει:
“Από των τόπων τούτων και δη από του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου, εξ ου ανέτειλε το φως της ζωής και εν ω τελείται η Πασχάλιος Αναστάσιμος Θεία Λειτουργία, απευθύνει έκκλησιν υπέρ παύσεως πάσης εχθροπραξίας πρωτίστως εις την Γάζαν, όλην την Άγίαν Γην και την Μέσην Ανατολήν. Έκκλησιν απευθύνει ωσαύτως υπέρ της ενότητος των Ορθοδόξων Εκκλησιών εν τω συνδέσμω της ειρήνης και υπέρ ενοποιού μαρτυρίας αυτής εις τον εναγωνίως αναμένοντα ταύτην δεινοπαθούντα κόσμον“.
“Ουχ ήκιστα εις το ποίμνιον αυτής εις πάσαν την κανονικήν δικαιοδοσίαν αυτής, Ισραήλ, Ιορδανίαν, Παλαιστινιακόν κράτος, Κατάρ και όπου γης και εις τους ευλαβείς προσκυνητάς, απευθύνει τον Πασχάλιον χαιρετισμόν «Χριστός ανέστη» και τον θριαμβευτικόν λόγον του Σωτήρος, «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον», (Ιω. 16, 33)”, επισημαίνει.
Ολόκληρο το μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων:
Ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ
καί πάσης Παλαιστίνης
παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας, χάριν καί ἔλεος καί εἰρήνην
ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου
τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.
Πανηγύρεως ἡμέρα τῇ Ἐγέρσει Χριστοῦ, Θάνατος φροῦδος ὤφθη, Ζωῆς ἀνέτειλεν αὐγή. Ὁ Ἀδάμ ἐξαναστάς χορεύει χαρᾷ, Διό ἀλαλάξωμεν ἐπινίκιον ἄδοντες. (τροπάριον α’ ᾠδῆς κανόνος Κυριακῆς Σταυροπροσκυνήσεως).
Εὐαγγέλια χαρᾶς ἀνεκλαλήτου ἀναγγέλλει σήμερον εἰς τόν κόσμον ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία. Διαλαλεῖ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ναζαρηνοῦ, τοῦ Ἐσταυρωμένου. Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου Ἐνανθρωπήσαντος, κατά σάρκα Τεχθέντος καί ἐπί γῆς ὀφθέντος. Τοῦ προσλαβόντος τό ἀνθρώπινον φύραμα ἡμῶν καἰ ἐν μιᾷ τῇ ὑποστάσει, τῇ Θεανθρωπίνῃ, καί ἐν δύο ταῖς φύσεσι, τῇ Θεϊκῇ καί τῇ ἀνθρωπίνῃ, συναναστραφέντος ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους.
Οὗτος ἐδίδαξεν ἡμᾶς ὁδούς μετανοίας, τρόπους ζωῆς εἰρήνης, ἀλληλεγγύης καί ἀγάπης, ἔτι καί πρός τούς ἐχθρούς. Ἐθεράπευσεν ἀσθενεῖς καί ἀνιάτους καί ἀνέστησε νεκρούς. Ἠγάπησεν ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους εἰς τέλος καί προσήνεγκεν Ἑαυτόν ἑκουσίως ὑπέρ ἡμῶν εἰς θάνατον καί δή θάνατον σταυροῦ ἀτιμωτικοῦ. Ἐξέχεε τό Θεήῤῥυτον ἄχραντον Αὐτοῦ αἷμα ὑπέρ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. Προσήνεγκεν Ἑαυτόν θυσίαν ζῶσαν, ἱλαστήριον καί εὐάρεστον τῷ Θεῷ. Σταυρωθείς ἐπί Ποντίου Πιλάτου καί ταφείς, ἐπορεύθη καί πρός τούς ἐν Ἅιδῃ, πρός τούς ἀπ’αἰῶνος τεθνεῶτας καί κεκρατημένους ὑπό τοῦ διαβόλου. Συμπεριέλαβε καί τούτους εἰς τό σωτήριον λυτρωτικόν ἔργον Αὐτοῦ, «τό ὁποῖον εἶχε δώσει εἰς Αὐτόν ὁ Πατήρ, ἵνα τελέσῃ» (Ἰω. 17, 4).
Τούτους «προλαβών, ὁ οἰκονομίᾳ Θεϊκῇ ἀποκεφαλισθείς Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, εἶχε προετοιμάσει διά τήν μετάνοιαν». Εἰς τούτους ἐκήρυξε καί ὁ κατελθών καί τριημερεύσας εἰς τόν Ἅιδην Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Τούτους πιστεύσαντας ἐσύλησεν ἀπό τοῦ Ἅιδου, ἀπήλλαξεν αὐτούς τῆς βασάνου τῆς αἰωνίου κολάσεως. Συγκαταβαίνων αὐτοῖς, ἀνέσυρε καί ἐχάρισεν εἰς αὐτούς ζωήν τήν αἰώνιον λέγων, «εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τόν Παράδεισον». Ἐν τῇ τελέσει τοῦ ἔργου τούτου ὁ Ἅιδης οὐκ ἔσχεν ἐξουσίαν ἐπ’ Αὐτοῦ. Δέν ἠδυνήθη νά κρατήσῃ Τοῦτον. Ὁ Ἅιδης ἐνόμισεν ὅτι προσέλαβεν ἄνθρωπον καί συνέτυχε Θεῷ. Τῇ δυνάμει τοῦ Πατρός καί τῇ αὐτοφυεῖ Αὐτοῦ Θεϊκῇ δυνάμει Ἰησοῦς Χριστός ὁ Κύριος συνέτριψε μοχλούς αἰωνίους, συνέθλασε τά κλεῖθρα τοῦ θανάτου καί αὐτεξουσίως «ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καί συνανέστησε τόν Ἄδάμ χειρί παντοδυνάμῳ».
Τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τήν νίκην
Αὐτοῦ κατά τοῦ θανάτου, πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία ἐν χαρᾷ ψάλλουσα: «Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωή ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστέ ὁ Θεός καί τῶν θυρῶν κεκλεισμένων τοῖς μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθές δι’αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν κατά τό μέγα σου ἔλεος». Τοῦτο τό Πνεῦμα, τό Πνεῦμα Αὐτοῦ τό Ἅγιον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ἐνεκαίνισεν, ἤτοι μετέδωσεν «ἐμφυσῶν» «ὁ Χριστός εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ τήν πρώτην ἀπό τῆς Ἀναστάσεως ἡμέραν, λέγων, « λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον, ἄν τινων ἀφῆτε τάς ἁμαρτίας ἀφέωνται αὐτοῖς», (Ἰω. 20, 22). Οὐχ ἧττον μετέδωσε καί καθ’ ὅλας τάς μεταναστασίμους Αὐτοῦ ἐμφανίσεις, «ἐν αἷς παρέστησεν Ἑαυτόν ζῶντα ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις δι’ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς» (Πράξ. 1, 3), « ὅτε καί βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη καί νεφέλη ὑπέλαβεν Αὐτόν ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Πράξ. 1, 9).
Ἀναληφθείς ἐνδόξως εἰς τούς οὐρανούς, καθίσας ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός Ἰησοῦς ὁ Χριστός καί « θεώσας τό πρόσλημμα», « δέν ἀφῆκε τούς μαθητάς Αὐτοῦ ὀρφανούς», (Ἰω. 14, 18), ἀλλά ἀπέστειλεν εἰς αὐτούς παρά τοῦ Πατρός, ὡς ἐπηγγείλατο, «Παράκλητον ἄλλον » (Ἰω. 14,16), τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας. Τοῦτο ἀπέστειλεν «τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ἐν ἤχῳ ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας» καί «ἐν διαμεριζομέναις γλώσσαις ὡσεί πυρός, τό ὁποῖον ἐκάθισε ἐφ’ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν» (Πράξ. 2, 1- 3). Διά τούτου ἐφώτισε καί ἐνεδυνάμωσε αὐτούς καί ἀνέδειξεν εἰς διαπρυσίους κήρυκας τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως Αὐτοῦ. «Τούς ἁλιεῖς ἀνέδειξε πανσόφους» καί διά τούτων «ἐσαγήνευσε τήν οἰκουμένην». Διά τοῦ κηρύγματος αὐτῶν ἐνεφύτευσεν εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἕως καί τάς ἐσχατιάς αὐτῆς τήν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας ὡς ὑπέσχετο, « πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσι», (Ματθ. 16,18).
Εἰς ταύτην, οὖσαν φανέρωσιν τῆς βασιλείας Του ἐπί τῆς γῆς , ἀνέθεσε τό ἔργον τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἤτοι τήν διακονίαν τῆς καταλλαγῆς, τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός, καθ΄ ὅτι ὡς λέγει ὁ ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, «Θεός ἦν ἐν Χριστῷ, κόσμον καταλλάσσων Ἑαυτῷ». (Β΄ Κορ. 5, 19) « καί καθ’ ὅτι ἐν Αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς» (Κολ. 2,9).
Τό ἔργον τοῦτο τῆς καταλλαγῆς ἐπιτελεῖ τό Σῶμα Αὐτοῦ, ἡ Ἐκκλησία, διά μέσου τῶν αἰώνων ἀνά τόν κόσμον, ἡ τῶν Ἱεροσολύμων δέ Ἐκκλησία, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, «ἡ δεξαμένη πρώτη ἄφεσιν ἁμαρτιῶν διά τῆς Ἀναστάσεως», ἐπιτελεῖ τοῦτο εἰς τούς τόπους τῆς ἐπί γῆς κατά σάρκα ἐμφανείας Αὐτοῦ. Εἰς αὐτούς εὐαγγελίζεται εἰρήνην τοῖς μακράν καί εἰρήνην τοῖς ἐγγύς καί μάλιστα εἰς τούς
δυσχειμέρους τούτους καιρούς τοῦ μαινομένου ἐν τῷ κόσμῳ πολέμου καί λυμαινομένου ἀνηλεῶς οὐχί μόνον περιουσίας καί κατοικίας ἀλλά καί ἀνθρωπίνους ζωάς.
Ἀπό τῶν τόπων τούτων καί δή ἀπό τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἐξ οὗ ἀνέτειλε τό φῶς τῆς ζωῆς καί ἐν ᾧ τελεῖται ἡ Πασχάλιος Ἀναστάσιμος Θεία Λειτουργία, ἀπευθύνει ἔκκλησιν ὑπέρ παύσεως πάσης ἐχθροπραξίας πρωτίστως εἰς τήν Γάζαν, ὅλην τήν Ἅγίαν Γῆν καί τήν Μέσην Ἀνατολήν. Ἔκκλησιν ἀπευθύνει ὡσαύτως ὑπέρ τῆς ἑνότητος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης καί ὑπέρ ἑνοποιοῦ μαρτυρίας αὐτῆς εἰς τόν ἐναγωνίως ἀναμένοντα ταύτην δεινοπαθοῦντα κόσμον.
Οὐχ ἥκιστα εἰς τό ποίμνιον αὐτῆς εἰς πᾶσαν τήν κανονικήν δικαιοδοσίαν αὐτῆς, Ἰσραήλ, Ἰορδανίαν, Παλαιστινιακόν κράτος, Κατάρ καί ὅπου γῆς καί εἰς τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς, ἀπευθύνει τόν Πασχάλιον χαιρετισμόν «Χριστός ἀνέστη» καί τόν θριαμβευτικόν λόγον τοῦ Σωτῆρος, «θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον», (Ἰω. 16, 33).
Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Ἱερουσαλήμ, ΠΑΣΧΑ 2024
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων
