Μιλώ για μερικούς εκκλησιαστικούς άνδρες, κατώτερου, ανώτερου αλλά και ανώτατου κλήρου, που ενδύθηκαν το ταπεινό ράσο –και μάλιστα κάποιοι του μοναχού, δίνοντας φρικτές υποσχέσεις ενώπιον Θεού και ανθρώπων- αλλά κάποιοι  εξ αυτών συμπεριφέρονται  ως κοσμικοί άρχοντες, άλλοι ως επιχειρηματίες, άλλοι ως απόλυτοι  δικτάτορες, και κάποιοι άλλοι ως μάνατζερς κ.ο.κ.και έχουν μολύνει τον χώρο.

    Με πόνο διαπιστώνω πως τα όσα ζούμε και βλέπουμε στην Εκκλησία μας μόνο νεκροψία χρειάζονται.

Τελευταία, πάντως, έκανα πολλές αναφορές στα όσα έγιναν στην Ιεραρχία και φαίνεται πως ενόχλησαν τα κείμενά μου την Υψηλή Πύλη της Αγίας Φιλοθέης …η οποία ενώ θα έπρεπε να μην αισθάνεται και τόσο υπερήφανη για όλα όσα έγιναν και γίνονται  υπό την δική της καθοδήγηση, εντούτοις μας παριστάνει την θιγμένη! Μα δεν τρώμε όλοι κουτόχορτο.

    Οι λέξεις μου, πάντως,δεν βουλιάζουν εύκολα σε βρεγμένη σποδό, ούτε γράφω ασήμαντες συλλαβές που αναδύουν οσμές κακότητας ή προσωπικής εμπάθειας και  ματαιότητας.Αλήθειες γράφω! Διαβάστε τες προσεκτικά και θα με καταλάβετε!

     Αποφεύγω ωστόσο, να αναλύω σε βάθος  τα εκκλησιαστικά δρώμενα γι’ αυτό και απλώς τα περιγράφω!

     Αφ´ ενός μεν γιατί δεν μπορώ να γίνω αναλυτής της εκκλησιαστικής αυτής  «τσιρκολαγνείας», και αφ’ ετέρου, γιατί μέσα μου δεν στέγασα κανέναν δογματισμό και καμμία μωρία. Είμαι ελεύθερος και έτσι νιώθω όταν γράφω!

    Ο λόγος μου, εξάλλου, δεν ντύνεται το φόρεμα κανενός δισταγμού, γιατί δεν τον ενδιαφέρουν οι αγορασμένες αξίες.Ούτε με τρομάζουν οι απειλές, απ´όπου και αν προέρχονται!

     Η ευθύτητά μου είναι αυτοκέφαλη. Και με διακρίνει παιδιόθεν! Είναι το ελάττωμά μου ή η αρετή μου!Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφερόμουν και επί Χριστοδούλου και το ξέρετε όλοι πολύ καλά.Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρομαι και τώρα.

 Η ανακωχή της σιωπής που είχα μέχρι πρότινος, μου τελείωσε. Δεν την αξίζουν αυτοί που μου την επέβαλαν με δόλιο τρόπο. Οι πράξεις τους απέδειξαν το ποιόν τους.

    «Μακάριοι» εκείνοι οι δημοσιογράφοι-αναλυτές  που δέχονται να τους επιβληθούν εντολές ή φτιάχνουν ένα δικό τους αλφαβητάριο, για να μπορούν να κάνουν τη δική τους ανάγνωση των τεκταινομένων γύρω τους.

      Και να χαϊδεύουν αυτιά!

      Πιθανώς σ’ αυτούς να ανήκει η… δημοσιογραφική βασιλεία του μέλλοντος…

    Και επειδή δεν είμαι… ελπιδοπώλης και ούτε αγοράζω από κανέναν ελπίδα, η θέση μου αυτή δεν είναι φαταλισμός, ούτε μηδενισμός.Είναι αξιοπρεπής στάση!Είναι μια πικρή διαπίστωση της πραγματικότητας και τίποτα περισσότερο.

Η ζωή στην Εκκλησία μας για μένα δεν είναι μία ταριχευμένη ουτοπία. Δεν είναι το δοχείο που κάποιοι αχυρόμυαλοι φυλάνε τη ματαιοδοξία τους, συχνά και την αδηφαγία τους.Δεν είναι ο χώρος που κάποιοι βρήκαν πρόσβαση για να κρύψουν αυτό που στην πραγματικότητα  είναι!

Επικρατούν δοξοφάγοι ηγετίσκοι Αρχιερείς. ‘Οταν τους βλέπω και τους ακούω, χάνει το βηματισμό του το μυαλό μου. Ακόμα και τα “φυλαχτά” τους μυρίζουνε κακία, δηλαδή  αμαρτία και ασχολούνται μόνο με παραμύθια για παραλυτικούς, πίσω από το ερειπωμένο τους χαμόγελο, το άτεκνο πνεύμα τους και τη βέβηλη και ψευδεπίγραφη σκέψη τους.

   Τι να αναλύσεις από την βιοτή τέτοιων ηγετίσκων; Να αναλύσεις πώς εμπορεύονται την ψυχή του λαού του Θεού και χωρίς ταραχή συνείδησης έχουν ξεπουλήσει κατά καιρούς με αναίδεια και προστυχιά όχι μόνο την εθνική μας αξιοπρέπεια, σαν να ήταν κτήμα τους, αλλά και την ίδια την πίστη τους; Τις φιλίες τους, τις ευεργεσίες που δέχτηκαν από ανθρώπους που τους συνέτρεξαν όταν οι ίδιοι είχαν βουλιάξει στην ανικανότητά τους και τα λάθη τους;

    ‘Ομως, αν και η εκκλησιαστική πινακοθήκη σε τούτη τη χώρα διαθέτει μερικούς, τέτοιους ηγετίσκους, όπως και τα νεκροταφεία, η Εκκλησία μας δεν είναι καθόλου εύκολο να υπογράψει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της. Για να κυριολεκτώ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

     Η Εκκλησία  μας είναι φυτρωμένη στη  καρδιά  της ζωής του Έθνους μας. Η Εκκλησία είναι ο ίδιος ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Είναι το σώμα του Χριστού και μέλη του μυστικού αυτού σώματος είμαστε ΟΛΟΙ εμείς, όχι μόνο ο κλήρος, αλλά και ο λαός.Εμείς δεν είμαστε για να ακολουθούμε σιωπηλοί  αλλά για να συμμετέχουμε!

     Η Εκκλησία με την στενότερη έννοια, η Ελλαδική Εκκλησία, έχει έναν κατάδικό της Θεό, που δεν θα την αφήσει να σβήσει ποτέ, δεν θα την αφήσει να πεθάνει. Μας επέλεξε ο Θεός να διαδώσουμε το Ευαγγέλιό Του εν παντί τόπω. Έλληνες Πατέρες πρόσφεραν στην Θεολογία και τα εκκλησιαστικά Γράμματα. Απ’ άκρου εις άκρον η Πατρίδα  μας έχει βαφτεί με αίμα Αγίων Μαρτύρων και Νεομαρτύρων. Κάθε τόπος έχει δώσει έναν τουλάχιστον Άγιο!

    Ναι, ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Το πιστεύω. Το ελπίζω! Υπάρχουν και οι καλοί, οι εκλεκτοί, οι αγωνιστές, οι ΑΓΙΟΙ.Σε αυτούς στηριζόμαστε!

    Αν στα Σόδομα υπήρχαν 10 δίκαιοι, δεν θα τα κατέστρεφε ο Θεός! Πιστεύω πως στην Πατρίδα μας υπάρχουν πολλοί περισσότεροι. Γι’αυτό μας ανέχεται ο Θεός! Δεν κραδαίνω το δάχτυλο, όπως πιστεύουν μερικοί. Αλλά κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Είναι καιρός να σηκωθούμε από τον καναπέ και την ραστώνη. Σε όλους τους τομείς, πάμε από το κακό στο χειρότερο.

    Είναι καιρός να αφυπνιστούμε, να εντρυφήσουμε στην ιστορία μας για να εμπνευστούμε, να ανατρέξουμε στις πατροπαράδοτες αξίες μας, να διαβάσουμε τα όσα μας άφησαν παρακαταθήκη οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας για να συνέλθουμε, να επιστρέψουμε στο σπίτι του Πατέρα μας  –να μετανοήσουμε- για να σωθούμε!

Δεν ξέρω που θα μας οδηγήσει όλο αυτό! Ξέρω όμως από την εμπειρία που έχω πως αν δεν γίνει κάτι σε λίγο η κατάσταση θα γίνει ακόμη χειρότερη. Βιώνουμε ένα τέλμα άσχετο αν όσοι δεν θέλουν να βλέπουν την αλήθεια, θεωρούν ότι η Εκκλησία μας περνά την καλύτερη περίοδο από ποτέ! Ναι μπορεί να περνά ,   γιατί είναι απαρατήρητη! Γιατί ο λαός μας είναι αδιάφορος!Και για να αλλάξει αυτό χρειάζεται δουλειά, πολύ δουλειά!

Ποιος θα την κάνει; Ιδού η απορία….