Την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καί μαστοί οὕς ἐθήλασας».
Ἑορτή τῆς γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν μακαρισμό, τόν ὁποῖο ἀπηύθυνε μία ἄγνωστη γυναίκα ἀπό τό πλῆθος, πού ἄκουε τή διδασκαλία τοῦ Κυρίου, πρός τήν Παναγία Παρθένο, ἐκπληρώνοντας μέ αὐτό τόν τρόπο τόν προφητικό λόγο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅτι «ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσι με πᾶσαι αἱ γενεαί».
Καί δέν εἶναι ἀσφαλῶς τό μόνο ἐγκώμιο καί ὁ μόνος μακαρισμός πρός τό σεπτό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, διότι τό πρόσωπο τῆς Παναγίας μας μπορεῖ νά εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο πρόσωπο, μπορεῖ νά γεννήθηκε ἀπό γονεῖς μέ τόν ἴδιο τρόπο πού γεννηθήκαμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, «εὗρε» ὅμως «χάριν παρά Θεῷ» γιά τίς ἀρετές της καί τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός της, καί μέ τήν ταπείνωση καί τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ ἔγινε δοχεῖο τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί κατοικητήριο τῆς Θεότητος.
Γι᾽ αὐτό καί στό πρόσωπό της καί στή ζωή της ὅλα εἶναι ἀνθρώπινα καί ὅμως ὅλα διαφέρουν ἀπό τά ἀνθρώπινα. Στό πρόσωπό της νικῶνται οἱ νόμοι τῆς φύσεως, ὅπως ψάλλουμε στόν Κανόνα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεώς της, καί ἀνατρέπονται τά μέτρα της. Διατί ἡ Παναγία δέν ἔζησε στή γῆ γιά νά ἐκπληρώσει μόνο τόν κοινό ἀνθρώπινο προορισμό, ἀλλά καί γιά νά διακονήσει στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Καί καθώς τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας ὑπερβαίνει τά ἀνθρώπινα μέτρα, ὑπερβαίνει τήν ἀνθρώπινη λογική, ἔτσι καί ὅ,τι ἀφορᾶ στήν Παναγία μας εἶναι φυσικό νά εἶναι ξένο πρός τά ἀνθρώπινα καί νά προκαλεῖ τήν ἔκπληξη καί τόν θαυμασμό μας.
Ἀπό τή γέννησή της, πού ἔλυσε τά δεσμά τῆς ἀτεκνίας τῶν εὐσεβῶν γονέων της, τῶν ἁγίων Ἰωακείμ καί Ἄννης, μέχρι τήν παραμονή της στόν ναό τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν, ἀπό τόν Εὐαγγελισμό της μέχρι τή σιωπηλή παρουσία της κοντά στόν Υἱό της, τήν πάνσεπτο Κοίμησή της καί τήν εἰς οὐρανούς μετάστασή της, τίποτε δέν εἶναι συνηθισμένο, ἀλλά ὅλα εἶναι θαυμαστά καί ὑπέροχα. Θαυμαστό καί μοναδικό εἶναι ὅμως πάνω ἀπό ὅλα ὅτι ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἀνεδείχθη Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν, Δέσποινα καί Κυρία τῶν ἀγγέλων, τιμιωτέρα τῶν χερουβίμ καί τῶν σεραφείμ, πρέσβυς καί μεσίτρια τοῦ ἀνθρωπίνου γένους στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ, αἰτία καί ἐγγύηση τῆς σωτηρίας τῶν ἐπικαλουμένων τή βοήθειά της.
Καί ὅλα αὐτά δέν ἀποτελοῦν μόνο ἀφορμή καί αἰτία ἐγκωμίων καί ἐπαίνων πρός τήν Παναγία μας, ὅπως τό προεῖπε ἡ ἴδια ἡ Παναγία, καί τό ἐπιβεβαίωσε ἡ ἄγνωστη γυναίκα πού ἀκούσαμε σήμερα. Ἀποτελοῦν γιά μᾶς τήν ἐπιβεβαίωση ὅτι ὅποιος ἐμπιστεύεται τή ζωή του στόν Θεό, ὅποιος ὑποτάσσεται μέ ταπείνωση στό θέλημα καί τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἔκανε ἡ Παναγία μας λέγοντας τό «ἰδού ἡ δούλη Κυρίου γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου», αὐτός μπορεῖ νά δεῖ καί στή δική του ζωή τή χάρη τοῦ Θεοῦ νά ἐπιτελεῖ μεγάλα καί θαυμάσια, νά δεῖ στή ζωή του πράγματα καί γεγονότα πού ὑπερβαίνουν τίς δυνάμεις καί τίς δυνατότητές του. Μπορεῖ νά δεῖ στή ζωή του νά συμβαίνουν θαύματα, τά ὁποῖα ἐργάζεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν πνευματική του προκοπή καί τή σωτηρία του, νά δεῖ ἡ ζωή του καί ἡ πορεία του νά καθοδηγεῖται ἀπό τόν Θεό μέ τή χάρη καί τόν φωτισμό, τόν ὁποῖο Ἐκεῖνος παρέχει σέ ὅσους ἀκολουθοῦν τίς ἐντολές του.
Γι᾽ αὐτό, τιμώντας σήμερα τό Γενέσιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἄς μήν τήν τιμήσουμε μόνο μέ τά χείλη, ἄς μήν τήν εὐχαριστήσουμε μόνο μέ τούς λόγους μας, γιατί μέ τή γέννησή της δέν ἄνοιξε μόνο τίς στειρωτικές λαγόνες τῆς Θεοπρομήτορος ἁγίας Ἄννης ἀλλά καί τήν πύλη τοῦ οὐρανοῦ γιά τούς πιστεύοντες στόν Υἱό της, ἀλλά ἄς προσπαθήσουμε νά ἐναρμονίσουμε τή ζωή μας μέ τή δική της.
Ἄς προσπαθήσουμε νά ἐναρμονίσουμε τή ζωή μας μέ τίς ἐντολές τοῦ Υἱοῦ της, γιατί τίποτε δέν χαροποιεῖ τήν Παναγία μας περισσότερο ἀπό τό νά μᾶς βλέπει νά βαδίζουμε τόν δρόμο τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, καί τίποτε δέν τήν παρακινεῖ περισσότερο νά πρεσβεύει γιά μᾶς ἀπό τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τήν ταπείνωσή μας.
Ἄς προσπαθήσουμε, λοιπόν, νά ζοῦμε μέ τόν τρόπο πού ἐπιθυμεῖ ἡ Παναγία μας, γιά νά μᾶς προστατεύει καί Ἐκείνη πάντοτε ἀπό κάθε ἀνάγκη καί ἀπό κάθε κίνδυνο, σωματικό καί πνευματικό, ἀλλά καί νά μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Σήμερα ὅμως ἑορτάζουμε τό θαῦμα τῆς Γεννήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πῶς συνέβη αὐτό τό ὄντως μέγα θαῦμα; Συνέβη, διότι οἱ γονεῖς της, ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα, ἦταν τόσο ἀφοσιωμένοι στόν Θεό καί εἶχαν τόση ἐμπιστοσύνη στόν Θεό πού παρά τά γηρατειά τους, παρά τήν προχωρημένη ἡλικία τους, ἐκεῖνοι ἐπέμεναν καί ζητοῦσαν μέ ταπείνωση καί ὑπομονή καί ἐπιμονή νά τούς δώσει ὁ Θεός τή χάρη αὐτή.
Καί πράγματι βλέπουμε, παρά τά ἀνθρώπινα, παρά τό γεγονός ὅτι δέν ἦταν δυνατόν νά συλλάβει ἡ Ἄννα, συνέλαβε, διότι εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ, εἶχε τήν εὐλογία, ἡ ὁποία προῆλθε μέσα ἀπό τήν ταπείνωση, μέσα ἀπό τήν ὑπομονή καί τήν ἐπιμονή της. Καί ἔτσι ὁ καρπός αὐτός ἔγινε αἰτία νά εἶναι ἡ Παναγία μας ἐκείνη πού ἔγινε «ἡ χώρα τοῦ Ἀχωρήτου», ἔγινε ἡ αἰτία νά γεννήσει τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου, νά γεννήσει τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ πού ἦταν Σωτήρας γιά μᾶς.
Γι᾽ αὐτό τί λέμε στό Ἀπολυτίκιο; «Ἡ γέννησή σου, Θεοτόκε, χαράν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ». Τέτοια ἦταν ἡ χαρά καί ἡ εὐλογία, ἡ ὁποία προῆλθε ἀπό τή γέννηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου! Γιατί ἦταν χαρά; γιατί γεννήθηκε μία κόρη; Διότι δι᾽ αὐτῆς τῆς Κόρης θά προήρχετο ἡ μεγάλη εὐλογία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους: νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν κατάρα ἡ ὁποία ὑπῆρχε ἀπό τήν ἁμαρτία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. Ἔτσι, λοιπόν, χάρη στήν προσευχή, τήν ὑπομονή καί τήν ἐπιμονή τοῦ Ἰωακείμ καί τῆς Ἄννας γεννήθηκε αὐτός ὁ καρπός, ἡ Παναγία μας, πού εἶναι μία εὐλογία γιά ὅλους μας.
Γι᾽ αὐτό, ὅ,τι θέλουμε νά ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό, ἄς τό ζητήσουμε πρωτίστως μέ ταπείνωση, μέ ὑπομονή ἀλλά καί μέ ἐπιμονή. Καμιά φορά ζητοῦμε καί περιμένουμε ἀμέσως νά λάβουμε καί νά ἔχουμε τήν ἀπάντηση. Ὁ Θεός δοκιμάζει καί τήν ὑπομονή μας καί τήν ἐπιμονή μας σέ αὐτό τό ὁποῖο ζητοῦμε, τό ὁποῖο θά πρέπει ὅμως νά εἶναι πάντοτε γιά τή σωτηρία μας.
