Την παραμονή της εορτής, Τετάρτη 5 Ιουλίου  τελέστηκε Εσπερινός μετ΄ αρτοκλασίας, χοροσταντούτος του Επισκόπου Βίλιδος Άστιου, προς το τέλος του οποίου λιτανεύτηκε η εικόνα του αγίου περιμετρικά του ναού.   

Ανήμερα της εορτής, Πέμπτη 6 Ιουλίου 2023, τελέστηκε όρθος και πανηγυρική λειτουργία, ιερουργούντος του επισκόπου Βίλιδος Αστίου, που πλαισιωνόταν από κληρικούς της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας και ο οποίος στο κήρυγμά του τόνισε πως ο άγιος Αστείος πορευόταν με το θέλημα του Θεού και έτσι έφτασε στον αγιασμό. 

Πιστοί από την ευρύτερη περιοχή και από τα Τίρανα συγκεντρώθηκαν το ναό, καθώς ευλαβούνται ιδιαίτερα τον άγιο, που είχε μαρτυρικό τέλος και ήταν ένα από τα στηρίγματα των Χριστιανών την περίοδο της αθεΐας.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος φρόντισε και χτίστηκε, με πολλή προσπάθεια, προκειμένου να συγκεντρωθούν οι απαραίτητες δαπάνες, μεγαλοπρεπής εκκλησία στη μνήμη του, η οποία τιμάται και στ’ όνομα του Απ. Παύλου, και ανέδειξε την προσφορά του στο Χριστιανισμό.

Η κατάληξή του ήταν θυσιαστική, μαρτυρική, καθώς οδηγήθηκε  στο φρικτό θάνατο από τσιμπήματα μελισσών πάνω στο σταυρό, όπου τον είχαν καρφώσει οι ειδωλολάτρες, αλείφοντας πρώτα με μέλι ολόκληροι το σώμα του. Άφησε τον εαυτό του με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού και έκανε με φιλότιμο το χρέος του.

Το πνεύμα και ο τρόπος της διακονία του αγίου είναι ένας δείκτης, για όσους υπηρετούν από οποιαδήποτε θέση την Εκκλησία, αλλά και για τους απλούς πσιτούς.

Ό,τι έπραττε, το έπραττε αποκλειστικά για τη δόξα του Θεού και δεν τον μόλυνε κανένα εγωιστικό ελατήριο, καμία υλική επιθυμία, καμία διάθεση αντιζηλίας. Αλλά μόνη του επιδίωξη ήταν να ωφελούνται οι ψυχές.

Ήταν αληθινός Χριστιανός, που δεν φρονούσε τα επίγεια, αλλά ήξερε ποια ήταν η παντοτινή, η αιώνια πατρίδα του.

Επειδή σκεπτόταν τον ουρανό, ξεπερνούσε εύκολα τις θλίψεις των εγκοσμίων, γιατί στη θέση τους έβαζε τα υπερκόσμια.

Η σκέψη ότι κάποια μέρα θα καθίσει στο θεϊκό τραπέζι, τον βοηθούσε να στολίζει την ψυχή του με έργα αρετής και αγάπης.

Αντίθετα εμείς δενόμαστε με τα εφήμερα και προσκολλάται η καρδιά μας στα παρόντα, σ’ αυτά, που φεύγουν και σύντομα χάνονται.

Πολλές φορές καταβάλλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες να κερδίσουμε μια θέση στην κοινωνία.

Πόσο περισσότερο, όμως, αξίζει να κοπιάζουμε για μια θέση στη χαρά του Θεού.

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΣΤΕΙΟ

Παράλληλα με τις λατρευτικές εκδηλώσεις, οργανώθηκε και συμπόσιο για τη ζωή και το έργο του αγίου Αστείου, όπου μίλησαν εκλεκτοί άνθρωποι του πνεύματος και εψάλησαν ύμνοι.

Ο Άγιος Αστείος με το φρικτό μαρτύριό του, εκμηδένισε τις αποστάσεις με το Θεό, ισοπέδωσε τις ανθρώπινες αδυναμίες και γεφύρωσε τα χάσμα με τον ουρανό, ρίχνοντας τις μαρτυρικές σανίδες προσπέλασης.

Ο Χριστός χτύπησε την πόρτα της καρδιάς του. Ο άγιος Αστείος, δεν αντέδρασε αστεία, αλλά έσυρε το σύρτη και ο Χριστός θρόνιασε μέσα του.

Αν και ιεράρχης, οι άρχοντες της πόλης του Δυρραχίου, επί αυτοκράτορα Τραϊανού και ηγεμονίας Αγρικόλα, του ζήτησαν να θυσιάσει στα είδωλα. Αυτός, φυσικά, αρνήθηκε να εκτελέσει την εντολή.

Δεν διανοήθηκε να βάλει τα χέρια του στην υπηρεσία του κακού. Αυτά τα χέρια, τα οποία ανύψωνε και ικέτευε τον Κύριο.

Ήταν υποταγμένος στο θέλημα του Θεού όχι ασυνείδητα, αλλά με την ακλόνητη πίστη ότι υπηρετούσε την αλήθεια, το καλό, το επωφελές, εκείνο, που οδηγεί στην πνευματική άνοδο, στην εσωτερική γαλήνη και την εκδήλωση αγάπης, εκείνο, που βγάζει στο ξέφωτο της θέωσης.

Ο άγιος Αστείος αγωνίστηκε και δεν έζησε μέσα στην αδράνεια και την απραγία. Πολέμησε το κακό στη ρίζα του και όχι στο κλάδεμα, γι’ αυτό δεν ματαιοπόνησε άδικα.

Και είχε ψυχική ασφάλεια και σιγουριά, γιατί κοντά του είχε στήσει τη σκηνή του ο Κύριος.

Γνωρίζοντας ότι στη δική του ζωή είχε κατασκηνώσει ο Χριστός, γινόταν λεοντόκαρδος και δεν φοβόταν τη μπόρα του κακού, τις θύελλες και τις καταιγίδες.

Αφού πέρασε από πολλά βασανιστήρια, ήρθε και το μαρτύριο, για να λάβει από το Θεό το στεφάνι της νίκης.

Έτσι οι εχθροί του, δεν μπόρεσαν να τον βλάψουν. Δεν μπόρεσαν να σείσουν το πνευματικό του οικοδόμημα. Δεν μπόρεσαν να τον αποπλανήσουν από την οδό του ουρανού.

Δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν κυριαρχικά δικαιώματα επάνω του. Ήταν εύκολο γι’ αυτόν να ζει με το Χριστό και για τον Χριστό.

Ήταν ωραίο γι’ αυτόν να πιστεύει στο Χριστό, γιατί το πνεύμα του δεν σκοτιζόταν. Μια ανταύγεια από το φως του Θεού έριξε στο δρόμο της ανθρωπότητας.