Του π. Ηλία Μάκου
Ο ιερομόναχος π. Κοσμάς Σιώζος, μια ευλογημένη μορφή, σύμφωνα με τις μαρτυρίες πολλών, μερικά χρόνια μετά τη σύντομη, τετραετή (1958-1962), μοναστική παρουσία του οσίου Παϊσίου στη Μονή Στομίου στην Κόνιτσα, στα μέσα της δεκαετίας του ’70, περπάτησε στα αχνάρια του αγίου και έγινε ο ακοίμητος φρουρός του Μοναστηριού.
Μισό αιώνα περίπου, μετά, γέροντας πλέον και ασθενής, δεν εγκαταλείπει τη Μονή, και συνεχώς αναφέρεται στον όσιο Παΐσιο, τον οποίο είχε γνωρίσει στο Άγιο Όρος.
Αλλά και στον αείμνηστο Μητροπολίτη Σεβαστιανό, που εξαιτίας της πνευματικής ακτινοβολίας του, τον ακολούθησε στην Κόνιτσα, εγκαταλείποντας τη θέση του στην Τράπεζα και χειροτονούμενος ιερομόναχος.
Ο όσιος Παΐσιος ξεκίνησε την ανακαίνιση της Μονής, κάνοντας με τα χέρια του ξυλουργικές εργασίες.
Ο π. Κοσμάς τη συνέχισε και την ολοκλήρωσε την αναστήλωση με προσωπικό μόχθο, κουβαλώντας με μουλάρια, αλλά ακόμα και με τα χέρια βαριά φορτία από κάτω από το ποτάμι.
Ένα έργο, που συνέχισε ο σημερινός ηγούμενος της Μονής π. Κοσμάς Σιώζος, ο οποίος φρόντισε και να χτιστεί εντός της Μονής παρεκκλήσιο στ’ όνομα του αγίου Παϊσίου, αλλά και να ανακαινιστεί το κελί του οσίου, ώστε να είναι επισκέψιμο.
Είναι τόσο μεγάλη η αφοσίωση του π. Κοσμά στη Μονή Στομίου, ώστε, παρά τα γεράματά του και τα προβλήματα υγείας εξακολουθεί να εγκαταβιώνει εκεί. με άφθονο σε πίστη και άφθορο βίο εκεί.
Και όποιος τον επισκέπτεται, θάρρος του λέει ο π. Κοσμάς. Θα σε βοηθήσει ο Θεός. Θα στείλει τον άγγελό του ο Θεός, θα στείλει τον όσιο Παΐσιο να βοηθήσει. Μα και ο ίδιος ο π. Κοσμάς βοηθάει, πνευματικά και υλικά, όποιον και όσο μπορεί.
Συνεχώς γονατίζει και προσεύχεται και η ψυχή του αντηχεί στις ψυχές των άλλων. Και, όταν επικοινωνεί με το υπερβατικό, αισθάνεται ρίγος μπροστά στο ύψος του σκοπού της ζωής, ο οποίος είναι μεγάλος και τέλειος. Και έτσι παίρνει εξαίρετο νόημα.
Και όσες φορές τον βλέπουμε ή τον θυμόμαστε, σκεπτόμαστε ότι ο απόηχος της καρδιάς του, που δεν ανταλλάσσει με τίποτε της αξία της, δεν μοιάζει μ’ εκείνον τον δικό μας. Είναι ύμνος αυτός, ύμνος χαράς και ελπίδας για το τώρα και το αύριο. Είναι ύμνος καθαρότητας. Είναι ύμνος αγάπης θεϊκής και ανθρώπινης. Είναι το πιο καλό δοξαστικό για τη ζωή.
