Επειτα από την παραμόρφωση του ιστορικού κτιρίου της Αρχιεπισκοπής και τη δημιουργία κελιών στα οποία προοριζόταν να διαμείνει «η συνοδεία» του, δηλαδή εκείνους που κουβάλησε μαζί του από τη Χάλκη, Αθήνα, Θεσσαλονίκη και αλλαχού. Επειτα από την κατάληψη της Μητρόπολης Νέας Ιερσέης με μεθόδευση τουρκικού καμικάζι που τόσο πολύ ευδοκιμεί στην τριτοκοσμική Τουρκιά εγκαθιδρύοντας μάλιστα σ’ αυτήν υποτακτικούς εξέχουσας μετριότητας. Επειτα από τη διάλυση της Θεολογικής Σχολής, ξεκινώντας με τον εκδιωγμό καθηγητών ακόμα και εχόντων ακαδημαϊκή και θεσμική μονιμότητα, άσχετα αν ισχυρίζεται παραπλανητικώς ότι ο ίδιος δεν είχε ανάμειξη, αλλά ο παραιτηθείς τις προάλλες για τρίτη φορά Καντώνης τους έδιωξε, τώρα ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος άρχισε την εργολαβία διάλυσης των κοινοτήτων με πιο πρόσφατο θύμα μία εκ των κορυφαίων κοινοτήτων μας, εκείνης του Αγίου Δημητρίου της Αστόριας.

Ούτε καν υπολόγισε ο εκ Προύσης της Τουρκίας κομίσας τις ανύπαρκτες διοικητικές του και άλλες ανικανότητες ότι η κοινότητα αυτή διατηρεί το μοναδικό σε ολόκληρη την Αμερική Ελληνικό Λύκειο, κι αντί να ασχοληθεί ο ίδιος, να πάει αυτοπροσώπως στην κοινότητα να συνομιλήσει με τον πρόεδρο και τους υπεύθυνους του κοινοτικού συμβουλίου, ανέθεσε στον Βίλλη (πρωτοσύγκελος κι αυτός του λόγου του) να επιληφθεί των θεμάτων του Αγίου Δημητρίου και των σχολείων του. Κι έτσι ο μέγας αυτός εκκλησιαστικός άνδρας και διοικητής, ο αντ’ αυτού του αρχιερέως, έστειλε εν τω μέσω της νυκτός ένα ηλεκτρονικό μήνυμα –e-mail -στυγνό, ψυχρό, προσβλητικό, χωρίς καμία αιτιολογία και εξήγηση εκ μέρους του μεγάλου αρχιερέως με το οποίο τους έδιωξε ή τουρκιστί ισίνεσόμβεργκ ή λαϊκά, σιχτίρ πιλάφ.

Μιλούμε πλέον για πορεία έσχατης φθίσης με απρόβλεπτες συνέπειες και εκβάσεις. Κάποιος από την πανστρατιά των ακριβοπληρωμένων συμβούλων, στρατηγιστών και παρασυμβούλων ενταύθα και εν Ελλάδι πρέπει να πει στον Ελπιδοφόρο ότι αυτές οι πρακτικές οι οποίες μπορεί να έχουν πέραση στην Τουρκιά, εδώ στην Αμερική δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές και ανεκτές, κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσει αυτό τόσο το καλύτερο διότι εδώ τον έστειλε ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ως οικοδόμο και όχι ως ολετήρα. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι οι πράξεις και οι ενέργειές του έχουν αντίκτυπο στο Πατριαρχείο κι αυτό είναι κρίμα διότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος αγωνίζεται νυχθημερόν για το γόητρο και την αίγλη του Πατριαρχείου.

Ο εκδιωχθείς πρόεδρος του κοινοτικού συμβουλίου του Αγίου Δημητρίου Αστόριας, Στέφανος Θωμάτος, σε συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» το Σαββατοκύριακο 29-30 Απριλίου αποκάλυψε ότι ο εκδιωγμός του, καθώς και άλλων μελών του συμβουλίου, έγινε επειδή η κοινότητα λόγω οικονομικής στενότητας σταμάτησε την καταβολή της συνεισφοράς στην Αρχιεπισκοπή ύψους εκατόν πενήντα χιλιάδων δολαρίων ετησίως.

Αποκάλυψε ακόμα ότι η Αρχιεπισκοπή επέβαλε στην κοινότητα να καταβάλλει τον μισθό του ιερέα Γεωργίου Κασάπογλου, τον οποίον ο Αρχιεπίσκοπος Ελπιδοφόρος έφερε από την Κωνσταντινούπολη στην Αρχιεπισκοπή και εκείνη να τον πληρώνει, σε αντίθεση με την υφιστάμενη τακτική των κοινοτήτων που οι ίδιες καταβάλλουν απευθείας τον μισθό του ιερέα τους. Αυτό το τελευταίο έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Αραγε αν ο κ. Θωμάτος, πολιτικός μηχανικός την ιδιότητα, καλός οικογενειάρχης με παιδιά στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου, ήταν ας πούμε Αρχων του Οικουμενικού Θρόνου, μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, μέλος της Ηγεσίας των 100, μέλος της «Γερουσίας» (αυτό πια είναι για γέλια και για κλάματα), ιδρυτικό μέλος καταβολής χρημάτων συγκέντρωσης εκατομμυρίων δολαρίων του «Ιδρύματος Πατριάρχης Βαρθολομαίος», θα ανέθετε ο Ελπιδοφόρος στον Βίλλη να τον εκδιώξει κατ’ αυτόν τον ανίερο και ταπεινωτικό τρόπο; Η απάντηση φυσικά είναι όχι.

Η κοινότητα του Αγίου Δημητρίου καταβάλλει «υποχρεωτικώς» το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων δολαρίων κατ’ έτος. Ας περιορίσει ο Ελπιδοφόρος τους συμβούλους, παρασυμβούλους, προσωπάρχες, γραμματείς και λοιπούς της Αυλής του, συμπεριλαμβανομένων και των φροντιστών του σκύλου του, του Ερμή, που έφερε ως μέλος της συνοδείας του από τη Χάλκη για να μειωθεί η συνεισφορά του Αγίου Δημητρίου στην Αρχιεπισκοπή διότι η κοινότητα διατηρεί και συντηρεί το Σχολείο.