Μέσα στην πανέμορφη φύση της ακριτικής Μουργκάνας Θεσπρωτίας, κοντά στη συνοριογραμμή με την Αλβανία, εόρτασε την Πρωτομαγιά, όπως έχει επικρατήσει στην τοπική παράδοση,  η Μονή Αγίου Αθανασίου Bαβουρίου Φιλιατών.  

Ήταν εκεί οι πατέρες της Μονής Γηρομερίου, με τον αρχιμανδρίτη π. Αλέξιο να τελεί τον όρθρο και τη θεία λειτουργία, καθώς και την αρτοκλασία και τον αγιασμό, με τους προσκυνητές να απολαμβάνουν κατανυκτικά τη λατρεία, αλλά και την ωραιότητα της ανοιξιάτικης πανδαισίας.

Ήταν εκεί πλήθος πιστών από διάφορες περιοχές της Θεσπρωτίας, καθώς και πολιτικοί και αυτοδιοικητικοί παράγοντες, βιώνοντας μυστηριακές στιγμές, αλλά και συμμετέχοντας στο παραδοσιακό γλέντι.

ΜΑΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 

Στο κήρυγμά του ο π. Αλέξιος αναφέρθηκε στους αγώνες του Μεγάλου Αθανασίου για την Ορθοδοξία, που έφεραν πνευματική σπορά.

Και όντως, μέσα από τις μάχες, που έδωσε, είπε όχι ο Μ. Αθανάσιος σ’ ότι βεβηλώνει την πίστη, είπε όχι στους εχθρούς της πίστης, όπως οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς. 

Δεν πρέπει να λησμονούμε ούτε στιγμή ότι ως Χριστιανοί έχουμε χρέος, υπέρτατο μάλιστα, να χρησιμοποιούμε το χριστιανικό “βέτο”, όσος φορές προβάλλει μπροστά μας η άρνηση των αξιών και των αρχών της Ορθοδοξίας. 

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι υπάρχουν κάποια “ναι”, για τα οποία κανείς, όταν τα προφέρει, αισθάνεται σ’ όλη του τη ζωή μετανιωμένος για την αδυναμία, που έδειξε. 

Αντίθετα σ’ όλη του τη ζωή, με δικαιολογημένη υπερηφάνεια θα ενθυμείται και θα αφηγείται τα ευλογημένα “όχι” σε ό,τι κακό. 

Ο Μ. Αθανάσιος μας διδάσκει ότι ο Χριστιανός οφείλει να είναι πάντοτε έτοιμος, με ψυχικό οπλισμό, ώστε να χρησιμοποιεί  κατάλληλα και επίκαιρα, τόσο το ναι, όταν πρόκειται για κάποιο καλό, που συμφέρει σ’ εκείνον και στο σύνολο. Όσο και το όχι, όταν απ’ αυτό εξαρτάται η σωτηρία.

Η ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ 

Δεν υπάρχουν σαφείς πληροφορίες για το πότε ακριβώς ιδρύθηκε η Μονή του Αγίου Αθανασίου στο Βαβούρι. Κάποιες τοπικές μαρτυρίες, που δεν επιβεβαιώνονται με ιστορικά τεκμήρια, ομιλούν περί κτίσης της τον 17ο αι. 

Δεν εγκαταβίωσε στη διάρκεια των χρόνων μεγάλη Αδελφότητα στο Μοναστήρι, το οποίο, λόγω και της θέσης του, προσέλκυε κυρίως ησυχαστές.  

Πάντως στα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής πυρπολήθηκε και υπέστη σοβαρές και εκτεταμένες ζημιές, ωστόσο ανακαινίστηκε τα επόμενα χρόνια με τη φροντίδα και την οικονομική συμβολή των κατοίκων της περιοχής.

Ο ναός της Μονής, που εκτιμάται ότι είναι ο αρχικός, έχει αγιογραφικό διάκοσμο των νεότερων χρόνων, ωστόσο διασώζονται κάποια ίχνη παλαιότερων αγιογραφιών.

Αυτό, που έχει σημασία, είναι ότι το Μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου κρατάει, μέσα στην παρθένα φύση της Μουργκάνας, το φως και τη δύναμη της πίστης. Και δίνει το έναυσμα στους προσκυνητές να προχωρούν με βήματα σταθερά και ώριμα στον ολόφωτο δρόμο της αλήθειας.