Από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων – εκ της Αρχιγραμματείας

Τό ἑσπέρας, 5.15 μ.μ. τῆς Παρασκευῆς, 5ης/18ης Μαρτίου 2016, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἀκολουθία τῆς Α’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου.

Ἡ Α’ αὕτη Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν ἀνεγνώσθη εἰς τό πλαίσιον τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου καί τοῦ Κανόνος: «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου», εἰς τὸ Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως , ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ Θεοφίλου, τῶν κωδώνων κρουομένων, συνοδευομένου ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί ἄλλων μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου καί τῇ συμμετοχῇ μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.

Τό ἑσπέρας, 5.15 μ.μ. τῆς Παρασκευῆς, 5ης/18ης Μαρτίου 2016, ἐτελέσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἀκολουθία τῆς Α’ Στάσεως τῶν Χαιρετισμῶν τῆς Ὑπεραγίας ἡμῶν Θεοτόκου.

Ἡ Α’ αὕτη Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν ἀνεγνώσθη εἰς τό πλαίσιον τῆς ἀκολουθίας τοῦ Μικροῦ Ἀποδείπνου καί τοῦ Κανόνος: «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου», εἰς τὸ Καθολικόν τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως , ὑπό τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν καί Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ Θεοφίλου, τῶν κωδώνων κρουομένων, συνοδευομένου ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου καί τοῦ Γέροντος Ἀρχιγραμματέως Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Λύδδης κ. Δημητρίου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ καί ἄλλων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη καί ἄλλων μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου καί τῇ συμμετοχῇ μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου τοῦ Πατριαρχείου.
Εἰς τὸ πλαίσιον τῆς κατανυκτικῆς ἀκολουθίας ταύτης ὁ Μακαριώτατος ἐκήρυξε τὸν θεῖον λόγον εἰς τοὺς μετέχοντας πιστούς ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Ἅπας γηγενής σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχούμενος πανηγυριζέτω δέ ἀΰλων νόων φύσις γεραίρουσα τά ἱερά θαυμάσια τῆς Θεομήτορος καί βοάτω χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε ἁγνή ἀειπάρθενε» , ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς, φωτιζόμενοι ἄνωθεν ἄς σκιρτήσουν πνευματικῶς ἀπό χαράν Ἁγίαν καί αἱ τάξεις τῶν ἀΰλων πνευμάτων ἄς πανηγυρίζουν, τιμῶσαι τά ἱερά θαυμαστά γεγονότα τῆς Θεομήτορος καί ἄς φωνάζουν δυνατά: Χαῖρε ἁγνή καί ἀειπάρθενε Θεοτόκε, ὅπού εἶσαι ἀξία κάθε μακαρισμοῦ.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει διά στόματος τοῦ μελῳδοῦ αὐτῆς Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ νά πανηγυρίσωμεν τά ἱερά θαυμάσια, δηλαδή τά ἱερά θαυμαστά γεγονότα τῆς Θεομήτορος, τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ Λόγου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας.

Τά ἱερά δέ θαυμάσια τῆς Θεομήτορος εἶναι ἀφ᾽ ἑνός μέν ὁ Εὐαγγελισμός  τῆς ἁγνῆς Παρθένου Μαρίας ὑπό τοῦ Ἀγγέλου Γαβριήλ, τοῦ ἀποσταλέντος ὑπό τοῦ Θεοῦ καί εἰπόντος αὐτῇ:  «Χαῖρε κεχαριτωμένη ὁ Κύριος μετά σου, εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν» καί ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν, (Λουκ. 1, 26-31). Ἀφ᾽ ἑτέρου δέ, ὁ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων αὐτῆς σαρκωθείς καί ἐνανθρωπήσας ὑπό Πνεύματος Ἁγίου Θεός Λόγος, Κύριος δέ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Τό μέγα καί ἀκατάληπτον τοῦτο μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας τιμᾷ καί γεραίρει ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐν τῷ προσώπῳ τῆς ἀειπαρθένου καί ὑπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας διά τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, τοῦ ψαλλομένου κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἁγίας Νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Καί τοῦτο, διότι διά τῆς Θεοτόκου ἐθεώθη τό ἀνθρώπινον ἡμῶν γένος, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Σέ τό πανάρετον κλέος τοῦ γένους ἡμῶν ὑμνοῦμεν. Διά σοῦ γάρ ἐθεώθημεν Παρθένε. Καί γάρ ἔτεκες ἡμῖν τόν Σωτῆρα καί Θεόν, Χριστόν τόν λύσαντα τῆς κατάρας ἡμᾶς».

Ἡ κατάρα δέ ἐκ τῆς ὁποίας ἔλυσε, ἀπελευθέρωσεν ἡμᾶς ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἁμαρτία, ἡ διαπραχθεῖσα ἐν τῷ Παραδείςῳ ὑπό τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ. Αὕτη ἡ ἁμαρτία εἰσήγαγεν εἰς τόν κόσμον τόν θάνατον τῆς φθορᾶς, διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος: «Δι᾽ἑνός ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰς τόν κόσμον εἰσῆλθεν καί διά τῆς ἁμαρτίας ὁ θάνατος καί οὕτως εἰς πάντας ἀνθρώπους ὁ θάνατος διῆλθεν, ἐφ᾽ ᾧ πάντες ἥμαρτον, (Ρωμ. 5,12). Ὁ Υἱός ὅμως τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, δηλονότι ὁ Χριστός, ἡμᾶς ἐξηγόρασεν ἐκ τῆς κατάρας τοῦ Νόμου, γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα, γέγραπται γάρ, ἐπικατάρατος πᾶς ὁ κρεμάμενος ἐπί ξύλου», (Γαλάτ. 3,13) κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἐπειδή ἀκριβῶς ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, (Α´ Τιμ. 3,16) καί μέ ἄλλα λόγια ὁ Θεός Λόγος προσέλαβε σάρκα ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας καί ἡ Μήτρα αὐτῆς Θεόν ἡμῖν ἔτεκεν μεμορφωμένον καθ᾽ ἡμᾶς, Αὕτη, δηλονότι ἡ Θεοτόκος, ἐγένετο συνεργός εἰς τήν σωτηρίαν ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός διά τοῦ Ἀγγέλου Γαβριήλ κραυγάζει πρός τήν Θεοτόκον: «Χαῖρε, δι᾽ ἧς ἡ χαρά ἐκλάμψει. Χαῖρε δι᾽ἧς ἡ ἀρά ἐκλείψει. Χαῖρε ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα. Χαῖρε ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα».

Ὄντως, ἀγαπητοί μου, ἐξέλαμψε ἡ χαρά, τό φῶς τοῦ κόσμου ὁ Χριστός καί ἐξέλειπε ἡ ἀρά τοῦ σκότους. «Ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δέ φῶς ἐν Κυρίῳ», (Ἐφεσ. 5,8), λέγει ὁ θεῖος Παῦλος.

Ἡ Ὑπερευλογημένη Θεοτόκος καί Ἀειπάρθενος Μαρία εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία ἐγένετο τό δοχεῖον τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τοῦ Ὁποίου φωτίζεται καί ἁγιάζεται πᾶς ἄνθρωπος ὁ ἐρχόμενος εἰς τόν κόσμον. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καλεῖ τήν Ἁγίαν Θεοτόκον «μεθόριον κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως» καί ἐξηγεῖ ὅτι κανείς δέν θά μποροῦσε νά ἔλθῃ πρός τόν Θεόν παρά μόνον δι᾽αὐτῆς καί τοῦ μεσίτου πού γεννήθηκε ἀπ᾽ αὐτήν καί κανένα ἀπό τά δωρήματα τοῦ Θεοῦ δέν θά μποροῦσε νά δοθῇ καί σέ ἀγγέλους καί σέ ἀνθρώπους παρά μόνον δι᾽ αὐτῆς. «Οὐκούν αὕτη μόνη μεθόριον ἐστι κτιστῆς καί ἀκτίστου φύσεως καί οὐδείς ἄν ἔλθοι πρός Θεόν, εἰ μή δι᾽ αὐτῆς τε καί τοῦ ἐξ αὐτῆς τεχθέντος μεσίτου καί οὐδέν ἄν ἐκ τοῦ Θεοῦ τῶν δωρημάτων, εἰ μή διά ταύτης γένοιτο καί ἀγγέλοις καί ἀνθρώποις». Ἰδού διά τί ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ «χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα» καί «χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι᾽ ἧς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν». Ἡ γέφυρα αὕτη, δηλαδή ἡ Παναγία Θεοτόκος Μαρία, δέν εἶναι νοητή ἤ πνευματική ἀλλά φυσική μέ σάρκα, μέ νοῦν καί ψυχήν, εἶναι ὁμοιοπαθής ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις (Ἰακ. 5,15). Διά τοῦτο τήν πᾶσαν ἡμῶν ἐλπίδα καί προστασίαν ἀνατίθεμεν εἰς τήν Παναγίαν τήν Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἁγία ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησία διά τῆς θεοφωτίστου καί ἁγιοπνευματοκινήτου διανοίας τῶν ἐγκρίτων αὐτῆς Πατέρων καί μεγάλων διδασκάλων περιεχαράκωσε θεολογικῶς καί δογματικῶς, ἀλλά καί ὑμνολογικῶς τό ὄντως δυσανάβατον ὕψος ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς», τοῦ κεχαριτωμένου ὑπό τοῦ ἁγίου Πνεύματος προσώπου τῆς Παναγίας.

Ἡ ἁγνή καί ἀειπάρθενοςς Θεοτόκος προβάλλεται ὡς τό κατ᾽ ἐξοχήν παράδειγμα ὑπακοῆς εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐν προκειμένῳ σημαίνει νηστείαν, δηλαδή ὑποταγήν τοῦ θελήματος ἡμῶν εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐπί πλέον δέ σημαίνει μετάνοιαν καί ἐξομολόγησιν τῶν παραπτωμάτων καί τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. «Τόν ἐρχόμενον πρός μέ οὐ μή  ἐκβάλω ἔξω», (Ἰωάν. 6,37), λέγει Κύριος. Εἰς τήν ἐρώτησιν τοῦ Ἀποστόλου καί μαθητοῦ Πέτρου,  «Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμέ ὁ ἀδελφός μου καί ἀφήσω αὐτῷ;  ἕως ἑπτάκις;», λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, «Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις ἀλλ᾽ὡς ἑβδομηκοντάκις ἑπτά», (Ματθ. 18, 21-22).

Ἰδού, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καιρός νηστείας καί καιρός μετανοίας καί ἐξομολογήσεως εὐπρόσδεκτος. Ἡ Θεοτόκος καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μοναδική ἡμῶν μεσιτεία πρός τόν Υἱόν Αὐτῆς, ὡς λέγει παρακλητικῶς καί ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας. «Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή, τῶν καταφευγόντων ἐν πίστει τῇ κραταιᾷ σου χειρί, ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν, ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, ὅθεν σοι προσπίπτομεν, ρῦσαι πάσης περιστάσεως τούς δούλους σου» καί ἀξίωσον ἡμᾶς διελθεῖν τό στάδιον τῆς ἁγίας νηστείας καί καταντήσωμεν εἰς τήν λαμπροφόρον τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἁγίαν Ἀνάστασιν», Ἀμήν.