Η διά Χριστόν σαλότητα και ο π.Δημήτριος Λουπασάκης των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού

🔺Του Σωτήρη Μ. Τζούμα

Η διά Χριστόν σαλότητα, δηλαδή η «τρέλα για τον Χριστό», αναφέρεται σε μία ειδική κατηγορία απλών ανθρώπων αλλά και αγίων, στο ιερό σώμα της Εκκλησίας, οι οποίοι ενεργώντας με παράδοξο τρόπο και μακριά από τα συνήθη τυπικά ηθικά σχήματα και τις τυπικότητες,κατάφεραν να επιτύχουν την υπέρβαση και την αγιότητα και συνάμα να τραβήξουν κοντά τους ή να επαναφέρουν πλήθος κόσμου κοντά στην Εκκλησία.

Το παράδειγμα και το φαινόμενο τέτοιων ανθρώπων πολλές φορές υπήρξε σκανδαλιστικό για πιστούς και μη στην ιστορία της εκκλησίας, και είναι αλήθεια ότι διήγειραν τον φθόνο και την κακότητα των υπολοίπων και μάλιστα μέσα από τον εκκλησιαστικό χώρο.

Ωστόσο η Εκκλησία μας μέσω των ανθρώπων αυτών είδε την έκφραση και τη φανέρωση ενός ξεχωριστού χαρίσματος του Αγίου Πνεύματος, μία από τις οξύτερες μορφές της θείας λειτουργιάς και του παραστατικού θείου κηρύγματος.

Οι «διά Χριστόν σαλοί» -τρελοί για τον Χριστό, κατά το δη λεγόμενο,είναι συνήθως κληρικοί και μοναχοί, οι οποίοι αφήνουν την ησυχία τους ξεπερνούν τους εαυτούς των και κατεβαίνουν στις πόλεις κοντά στο λαό του Θεού λειτουργώντας με πράξεις υπερβολικές και κατ´άλλους παράλογες, οι οποίες όμως έχουν βαθύτερο νόημα και σκοπό ώστε να καταδείξουν την αλήθεια που βρίσκεται πίσω από τα προσχήματα και τους τύπους του κόσμου αλλά και τα μυστήρια της Εκκλησίας.Αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν τον Θεό πραγματικά και θέλουν να κάνουν και τους άλλους να τον αγαπήσουν ή έστω να τον γνωρίσουν!

Ένας τέτοιος χαρακτήρας δοτικός και ανατρεπτικός, ένας δια Χριστόν σαλός, ζει τα τελευταία χρόνια ανάμεσα μας, μέσα στην καρδιά της Αθήνας, κεντρικά αλλά και απόκεντρα, κοσμικά αλλά και απόκοσμα και διατρανώνει με όλο του το είναι σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης μαρτυρία πίστεως! Πρόκειται για τον π. Δημήτριο Λουπασάκη, τον ιερέα με τον Τίμιο Σταυρό στο χέρι και την θαυματουργική δύναμη στην προσευχή.

Όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος πήρε την απόφαση να βάλει τον π. Δημήτριο στον προσκυνηματικό ναό των Αγίων Ισιδώρων ( γνωστό μέχρι τότε μόνο στους γκάγκαρους Αθηναίους)ήξερε τι έκανε.

Από την χειροτονία του π. Δημητρίου από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο που είχε καταλάβει ότι ο π. Δημήτριος θα αποτελέσει ένα εναλλακτικό κέντρο προσευχής και προσέλκυσης των πιστών.

Του είπε να πάει εκεί στον βραχώδη ναό του Λυκαβηττού και να λειτουργεί νύχτα και μέρα και να τον καταστήσει φάρο τηλαυγή. Και ο π. Δημήτριος πήρε την εντολή και την έφερε εις πέρας.

Τον π. Δημήτριο τον γνώρισα σε μια εποχή που η κακότητα και ο κομπλεξισμός των συναδέλφων του και μάλιστα ενός φιλόδοξου και αδίστακτου κληρικού- που ήθελε να γίνει Μητροπολίτης πάση θυσία- τον είχε τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί και τον έστελνε στο Επισκοπικό δικαστήριο με

αστείες αιτιολογίες αλλά με σοβαρότατες κατηγορίες.Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε το θέμα αυτό. Θα έλθει η ώρα του.

Αλλά η Εκκλησία μας είναι ο χώρος του αχώρητου που τα πάντα χωρεί! Δίπλα στους κακούς και εμπαθείς κληρικούς υπάρχουν και ανοιχτόμυαλοι με φόβο Θεού και αγάπη προς τον πλησίον.

Ένας τέτοιος κληρικός κίνησε τα νήματα και ολίγον προ της επερχόμενης θύελλας παρουσίασε με παρρησία το όλο θέμα στον Αρχιεπίσκοπο και ο πανέξυπνος Ιερώνυμος είπε να αφήσουν ήσυχο τον π. Δημήτριο να συνεχίσει να κάνει το έργο του και να μην τον ενοχλούν.

Και πράγματι έκτοτε ο π. Δημήτριος συνεχίζει το έργο του πλαισιωμένος από τα πνευματικά του τέκνα τα οποία έχουν καταστήσει τους Αγίους Ισιδώρους ένα πνευματικό Ησυχαστήριο στην καρδιά του κράτους των Αθηνών.

Και δεν υπάρχει μέρα που να μην χτυπήσει η καμπάνα η οποία καλεί τους πιστούς σε εσπερινό ή ιερή παράκληση ή θεία λειτουργία. Και π. Δημήτριος ακούραστος πρωί και βράδυ προΐσταται των λειτουργιών και των ακολουθιών, οι οποίες μεταδίδονται από το ιντερνετικό κανάλι που έχουν δημιουργήσει εκεί στο προσκύνημα τα πνευματικά του τέκνα και το οποίο έχει υψηλή ιντερνετική δυναμική η οποία μπορεί και βουνά να κυλήσει.

Και να πούμε εδώ ότι τα παιδιά που πλαισιώνουν τον π. Δημήτριο είναι όλα μορφωμένα και ξεχωριστά. Και πράγματι ο π. Δημήτριος εκτός από τις δύο κατά σάρκα θυγατέρες του έχει πολλά πνευματικά παιδιά. Και δεν λέγω μόνο για τους Μοναχούς και κληρικούς που είναι κοντά του αλλά και για ανθρώπους από τον κόσμο του επιχειρείν που τον αγαπούν και τον στηρίζουν. Όπως ο διεθνούς φήμης επιχειρηματίας κ. Γιωργος Δεσύλλας γνωστός στην Ελλάδα από τη μεγάλη εταιρία leasing FLEX CARS ο οποίος αποτελεί συνεργάτη του π. Δημητρίου και όλης της Αδελφότητας των Αγίων Ισιδώρων. Μάλιστα προχθές ανακοίνωσε από την Ιταλία επένδυση 300 σχεδόν εκατομμυρίων ευρώ.( Θα σας ενημερώσουμε διεξοδικά για το θέμα αυτό με άλλη ανάρτηση).

Πολλοί μέμφονται και διακωμωδούν τα «θαύματα» τα οποία γίνονται στο προσκύνημα και τα οποία εντυπωσιάζουν και γιαυτό γίνονται γνωστά μέσα από τα ρεπορτάζ. Όμως τα θαύματα δεν τα..κάνει ο π. Δημήτριος, αλλά η προσευχή και η πίστη των εμπεριστατωμένη συνανθρώπων μας. Ο π. Δημήτριος απλά έχει παρρησία με την προσευχή του έναντι του Θεού και τον εισακούει ο Κύριος.

Και ναι, θα μπορούσαμε όλοι να είμαστε καχύποπτοι σε όλη αυτή την «θαυματουργία», αν όμως υπήρχε εκμετάλλευση! Κάθε άλλο,όμως, παρά αυτό συμβαίνει! Ο πιστός ανάβει το κεράκι του και πέραν τούτου ουδέν ..Κανείς δεν ζητά χρήματα! Και ως γνωστόν τα θαύματα δεν πωλούνται!

Πολλοί πιστοί πηγαίνουν κάθε Κυριακή στον Ιερό ναό των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό αφου έχει γίνει πλέον πόλος έλξης των πιστών. Ανεβαίνουν στον λόγο, με το κρύο και με τη ζέστη, και κάθονται με τις ώρες. Μάλιστα την περασμένη εβδομάδα που εόρταζε ο Άγιος Ισίδωρος ο Χίος, πάνω από δυόμιση χιλιάδες πιστών -ανάμεσά τους και πολλοί επώνυμοι- κατέκλυσαν το προσκύνημα του Λυκαβηττού.Το αδιαχώρητο επικρατούσε.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την πολυκοσμία,τηρήθηκαν όλα τα μέτρα προστασίας για την πανδημία παρ´οτι είναι πλέον χαλαρά. Μάλιστα ο πατήρ Δημήτριος που τον ακολουθεί το πλήθος των χιλιάδων πιστών βρέθηκε κοντά τους και τους «σταύρωσε»! Πολλοί εκ των ανθρώπων αυτών είναι με ανίατες ασθένειες.

Και αυτό τον Τίμιο Σταυρό ο π. Δημήτριος τον κρατάει πάνω από 30 χρόνια στα χέρια του.

Και οι πιστοί που πηγαίνουν στον ιερό ναό των Αγίων Ισιδώρων είτε είναι υγιείς και πηγαίνουν να προσευχηθούν, είτε πάσχουν από διάφορες σοβαρές ασθένειες. Ο π.Δημήτριος είναι πάντα κοντά τους ακούραστος και τους ευλογεί και τους Σταυρώνει..Γιαυτό τον φθονούν οι υπόλοιποι γιατί δεν μπορούν να ακολουθήσουν το εξοντωτικό του πρόγραμμα. Έχουν γίνει όλοι δημόσιοι υπάλληλοι.

Αποφάσισα να γράψω αυτό το μικρό αφιέρωμα γιατί ένας Επίσκοπος της Εκκλησίας μας εκ των αγαπητών μου,με ρώτησε τις προάλλες για τον π. Δημήτριο. –Εσύ που τον ξέρεις μου λέει είναι αυτό που δείχνει;

–Είναι ακριβώς αυτό και ακόμη καλύτερος. Και σου μιλάω εκ πείρας του απάντησα.

Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι έχεις έναν

ιερωμένο με τον πνευματικό παλμό τον π. Δημητρίου ο οποίος ξέρεις ότι σε μία δυσκολία σου θα προσευχηθεί για σένα. Θα κάνει εδαφιαίες μετάνοιες ενώπιον του Τιμίου Σταυρού για να βρει την υγεία του το παιδί σου . Είναι ο κληρικός που γίνεται τα πάντα τοις πάσι!Δεν διατάζει να μιλήσει με τον οποιοδήποτε και να τον καθοδηγήσει και να τον επαναφέρει στο δρόμο του Θεού!

–Κι εγώ έτσι τον κόβω, μου είπε ο έξυπνος Ιεράρχης! Και να σου πω κάτι; Με τον Σταυρό ευλογεί τον κόσμο όχι με το ξόανο της Αμάλ που λίγο έλειψε να μας την παρουσιάσουν ως την Αγία των προσφύγων!

Και πράγματι ο π. Δημήτριος δεν είναι από τους ιερείς που έχει πρόβλημα να μπεί για παράδειγμα σε ταβέρνες, σε πορνεία, να συναναστραφεί με κακόφημες συντροφιές, μοιάζοντας να συσσωματώνεται με το παράδειγμα των ανυπόληπτων της κοινωνίας, όχι για μα τους μοιάζει αλλά για να τους φέρει κοντά του και εξ αυτού κοντά στον Θεό και στην Εκκλησία.

Και η στιγμή αυτή είναι όμως που ο π. Δημήτριος ως κληρικός φανερώνει την αλήθεια της σωτηρίας, πάντα με τρόπο που αρμόζει στο επίπεδο των συναναστραφέντων.

Εξού και αστειεύεται, επιτιμά και ενισχύει τους αμαρτωλούς, θαυματουργεί, διαβάζει τα μυστικά των ανθρώπων, γελάει δημόσια μαζί τους , τη στιγμή που και ο ίδιος στα μάτια τους τους φαντάζει πολύ αμαρτωλός, όντας φαινομενικά στο ίδιο επίπεδο αμαρτωλότητας.Οι σαλοί κατά βάση έρχονται σε εποχές έντονης εκκοσμίκευσης του χριστιανικού βίου. Εμφανίζονται την εποχή που τα συμβατικά κριτήρια της κοινωνίας μετρούν την ηθική του Χριστού με τα μέτρα της κοινωνικής ευπρέπειας και όχι με το ευαγγελικό ήθος. Έρχονται να θυμίσουν πόσο ασυμβίβαστη είναι η σωτηρία του ανθρώπου όταν αυτή θέλει να ικανοποιεί την κοινωνική υπόληψη και να καταγγείλει την υποκρισία της συμβατικής ζωής. Ο ίδιος λοιπόν απορρίπτει το μανδύα της αγιότητας, γνωρίζοντας ότι η ατομική ηθική δημιουργεί αυτοϊκανοποίηση, αποφασίζοντας να άρει το σταυρό της Εκκλησίας στους ώμους του, για να σωθούν αμαρτωλοί και βασανισμένοι άνθρωποι. Γνωρίζει δε, πως αυτό μπορεί να γίνει με τη φανέρωση των πλαστών προσωπείων της συμβατικής ευπρέπειας που αφανίζει την προσωπική ετερότητα και ελευθερία, κονιορτοποιώντας το υποκριτικό καθιερωμένο ύφος και τις απατηλές αξιολογήσεις.

Και αυτή τη μορφή άσκησης, δεν την επιλέγουν όμως οι ίδιοι. Δηλαδή δεν το επέλεξε ο π. Δημήτριος να πάρει αυτό το δρόμο. Αντιθέτως επιλέχθηκε απ΄τον ίδιο το Θεό να πάρει αυτό το δρόμο.

Ο ίδιος αποφάσισε να δεχτεί την κλήση αυτή αλλά και τις…αμαρτίες που του προσάπτουν, αμαρτίες κοινές και κρύφιες μέσα στην κοινωνία, έτσι ώστε να ξεσκεπάσουν το ψευδές προσωπείο της κοινωνίας.

Τελικά οι περίεργοι αυτοί άγιοι , μέτοχοι της βασιλείας του Θεού, υπερβαίνουν τη διάσπαση την ανθρώπινης οντότητας που προέρχεται από την αμαρτία και την κάνουν γεγονός κοινωνίας και αγάπης. Αποφασίζουν να καταδείξουν το ευαγγελικό ήθος, το οποίο δεν επιθυμεί την κατάλυση του νόμου, αλλά την υπέρβαση του νόμου στα πλαίσια της βασιλείας του Θεού. Έτσι και κερδίζουν την εμπιστοσύνη των αμαρτωλών, των δυστυχισμένων και των ανυπόληπτων, οδηγώντας τους στη σωτηρία.