Του π. Ηλία Μάκου

Χιονισμένοι είναι ναοί στην περιοχή του Μετσόβου και οι εικόνες (από ανάρτηση του Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκου Καχριμάνη, ο οποίος δείχνει μεγάλη ευαισθησία για τα θρησκευτικά μνημεία, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης) είναι μαγευτικές.

Αλλά και συμβολικές.

Η λευκότητα, η καθαρότητα του χιονιού είναι ο σκοπός της Εκκλησίας για τους πιστούς, αλλά και ο αγώνας τους.

Με αυτό το κριτήριο, με αυτό το μέτρο, της καθαρής ψυχής, χωρίζονται οι δίκαιοι από τους άδικους, οι καλοί από τους κακούς.

Αν δείχναμε χριστιανική αγάπη, στοργική κατανόηση στο διπλανό μας, θάνοιγε οπωσδήποτε η ψυχή του, από κατάμαυρη θα είχε την ασπράδα του χιονιού.

Το χιόνι δημιουργεί ένα πέπλο αφράτο. Όμοια και των ανθρώπων οι καρδιές, μόλις τις αγγίξει η αχτίνα της θείας χάρης, μαλακώνουν, ανοίγουν πασίχαρα, όλο δροσιά.

Κάτι περισσότερο, όταν νιώθουν να τις περιβάλλει η χριστιανική αγάπη, ρίχνουν τα τείχη, που όρθωσαν γύρω τους.

Μάτια και αυτιά της ψυχής ανοίγουν διάπλατα για να δουν και να ακούσουν καινούργιες πλευρές της ζωής,

Χάρις σ’ αυτή την αγάπη, που είναι τόσο διαφανής, όπως το χιόνι, βρίσκουν την ασφάλεια, που έχασαν. Επανακτούν τον χαμένο παράδεισο, από τον οποίο έδιωξαν μονάχοι τον εαυτό τους.

Όποιος τη γλώσσα της αγάπης ξέρει, βλέπει μέσα στο χιόνι της καρδιάς του την ασπράδα.