Του π. Ηλία Μάκου
Ο Άγιος Παΐσιος συνδέεται στενά με την Κόνιτσα, καθώς εκεί στέριωσε, τελικά, η οικογένειά του, όταν αυτός ήταν σε πολύ μικρή ηλικία, ξεριζωμένη από την Μικρά Ασία.
Εκεί είχε τα πρώτα πνευματικά φτερουγίσματα, εκεί πρωτοπροσευχήθηκε, εκεί ανδρώθηκε, εκεί επέστρεψε σε μια περίοδο της μοναχικής του αφιέρωσης (μόνασε στη Μονή Στομίου και την ανακαίνισε).
Και από εκεί άρχισε να καταπολεμά το βασάνισμα από τα ζιζάνια, που ξεπετάγονταν κάθε τόσο μέσα του.
Ακολούθησε τη θεόπνευστη εντολή του Κυρίου, που αρνήθηκε ένα σάπιο κόσμο κι έκτισε στη θέση του έναν άλλον, γεμάτο σφρίγος και δυναμισμό.
Στη νέα ιστορική – βιογραφική σειρά «Άγιος Παΐσιος – Από τα Φάρασα στον Ουρανό», που έκανε πρεμιέρα στο MEGA, δείχνοντας ότι πρόκειται για μια εξαιρετική και ολοκληρωμένη παραγωγή, με εκπληκτικές ερμηνείες από ηθοποιούς, βασισμένη στα πραγματικά γεγονότα, και παρουσιάζει την πορεία του Αγίου από την γέννησή του στην Καππαδοκία το 1924, τα πρώτα βήματά του στην ακριτική επαρχία, τον μοναχικό του βίο, μέχρι την Κοίμησή του το 1994, συνέβαλαν οι συμπατριώτες του, καθώς θεωρούσε και την Κόνιτσα πατρίδα του, Κονιτσιώτες.
Τόσο ο δήμος Κόνιτσας, όσο και η Μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, υπέδειξαν τους κατάλληλους χώρους για τα γυρίσματα (πατρική οικία Αγίου Παϊσίου στην Κόνιτσα, ναοί και χώροι λατρείας στην κωμόπολη και στα χωριά της).
Πέρα από το γεγονός ότι ο Δήμος παρείχε υποστήριξη με προσωπικό και εξοπλισμό, πολλοί κάτοικοι της περιοχής συμμετείχαν ως κομπάρσοι στη σειρά και το έκαναν για να τιμήσουν τον δικό τους, όπως τον νιώθουν, άγιο.
Για τους Κονιτσιώτες ο όσιος Παΐσιος θα ρίχνει πάντοτε το φως της πνευματικής ωραιότητας και ομορφιάς του στον τόπο του και τόπο τους και απλώνει το καθάριο μεγαλείο της ψυχής του.
Στα κρυστάλλινα ύψη λάμπει το ήθος του και διαγράφει κύκλους φωτεινούς.
Δε ξεχνούν ποτέ, η μνήμη διασώζεται από γενιά σε γενιά, τη θεοφιλή ζωή του.
Νιώθουν η μορφή του να γεμίζει την ανθρώπινη καρδιά, που διψάει για τον ουρανό, για την αγάπη, για το χαμένο μεγαλείο της.
Αισθάνονται αγάπη για τον Όσιό τους και τη βεβαιότητα ότι με τη στήριξή του δεν είναι δυνατόν να πλανηθούν από τον κόσμο και βλέπουν τα πράγματα από την πραγματική τους όψη και από την πραγματική τους αξία.
Αγαπούν τον άγιο και μαζί του αγαπούν την αλήθειά του.
Και αν αληθεύει ότι μοιάζει κανείς με εκείνο, που αγαπά, τότε μπορούν να γίνουν και αυτοί σιγά-σιγά ακόμη καλύτεροι, ενάρετοι, γιατί, αν το θέλουν, παίρνουν από την αγιότητα του Παϊσίου.
Ένα ξέρουν όλοι στον τόπο του: η ζωή του κυλούσε μέσα στη χάρη και η ψυχή του τα μύρα μοσχοβολούσε.
