ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ

Διάβασα με προσοχή ένα κείμενο που αφορά το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στους Αγίους Πατέρες, εξαιτίας της αμετροέπειας που επέδειξε η Μητρόπολη Χίου για ένα θέμα που δεν ήταν μέχρι χθές τουλάχιστον εις την δική της ευθύνη.

Το κατάπτυστο αυτό κείμενο, δεν το έγραψε χείρ τις αλλά πούς τις! Και το υπέγραψαν οι θλιβεροί πρωταγωνιστές της ιστορίας.

Και μόνο αυτά που  αναφέρει περί ΓΟΧ και νόμιμης Μητρόπολης, αποκαλύπτουν την θλιβερή αναντιστοιχία  που υπάρχει στη σχέση τους με τον Γέροντα Αμβρόσιο. Άραγε όσο ζούσε του είχαν καταθέσει αυτή τη γνώμη,διότι αν το είχαν  πράξει το βέβαιο είναι οτι δεν θα ήταν  όπως αυτοαποκαλούνται στενοί συνεργάτες του και συνομιλητές του.

Ο αισχρός συντάκτης μάλιστα του κειμένου έκανε το ολισθηρό σφάλμα και επικαλέστηκε την  Διδακτορική διατριβή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου περί το παλαιό  ημερολόγιο…Μα ώ άσχετοι άνθρωποι, άλλο πράγμα μία επιστημονική εργασία για να πάρεις έναν τίτλο σπουδών από ανθρώπους που διάκεινται εχθρικώς στο προς επιστημονική επεξεργασία και έρευνα θέμα σου και άλλο η ψυχρή πραγματικότητα. Λησμονούν  τις προσπάθειες που κατέβαλε όσο ζούσε ο Μεγάλος οραματιστής Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, που ήθελε  να συνενώσει τους σωστούς και έντιμους Παλαιοημερολογίτες με την  επίσημη Εκκλησία και ας ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο. Δυστυχώς ασθένησε και η προσπάθεια έμεινε στο μέσον! Αν τα είχε καταφέρει ήθελα να ήξερα τί θα έλεγε σήμερα αυτός που κινεί τα νήματα της σκευωρίας αυτής από το παρασκήνιο και τα  παπαγαλάκια του.

Το θέμα των Αγίων Πατέρων εξακολουθεί να είναι για μας θέμα πρώτης προτεραιότητας. Δεν ασχολούμαστε με αυτό περιστασιακά όπως νομίζουν κάποιοι σύγχρονοι… εφιάλτες  και δεν  πρόκειται να σταματήσουμε αν δεν επανέλθει η Μονή στην κανονική της προτεραία μορφή και τάξη– όπως ακριβώς ήταν επί Γέροντος Αμβροσίου, αλλά και προ αυτού επί Θεοδούλου.

Θεωρώ υποχρέωσή μου να ξεκαθαρίσω οτι το θέμα που έχει δημιουργηθεί δεν έχει να κάνει με το παλαιό ή το νέο εορτολόγιο. Είναι θέμα καθαρά ηθικής τάξης και αποκατάστασης της νομιμότητας και απόδοσης της δικαιοσύνης.

Οι Άγιοι Πατέρες, από τα χρόνια του Γέροντα Θεοδούλου θυμάμαι οτι συγκέντρωναν πάντα τις μεγάλες εορτές, με το παλαιό εορτολόγιο, όλη την καλή κοινωνία της Χίου.
Θυμάμαι πως ενώ ήμουν ακόμη μαθητής Γυμνασίου  πήγαινα στις  αγρυπνίες   που ετελούντο στους Αγίους Πατέρες, παρέα με τον αείμνηστο  φιλακόλουθο Ιατρό και Χιολάτρη Μιχάλη Βουρνού( πατέρα του σημερινού Δημάρχου Χίου) και άλλους μεγάλους και επιφανείς Χιώτες της εποχής. Αυτοί με μπόλιασαν με την αγάπη τους να σέβομαι και να επισκέπτομαι αυτή την Αγία Σκήτη, ανεξαρτήτως του ημερολογίου,διότι ήταν όντως ένας διαφορετικός τόπος που μύριζε ουράνιο μοσχολίβανο.
Τα χρόνια πέρασαν, οι απόψεις μας για διάφορα θέματα μπορεί να άλλαξαν. αλλά η αγάπη μας προς τους Αγίους Πατέρες παρέμενε αναλλοίωτη !
Η Εκκλησία μας είναι, εκτός των άλλων, κοινωνία προσώπων  και όταν τα πρόσωπα αυτά δεν μας απογοητεύουν τότε τα σεβόμαστε διπλά και δενόμαστε μαζί τους.

Δεν είναι τυχαίο που η Κοίμηση  του Γέροντα Χριστοφόρου Γεραζούνη στη Μονή Μυρσινιδίου, οδήγησε μοιραία τη Μονή στην παρακμή, αφού δεν υπήρξε μία ανάλογη διάδοχη κατάσταση!
Οι Άγιοι Πατέρες μετά την Κοίμηση του Γέροντα Θεοδούλου, του ασκητικού και θυμοσόφου αυτού Γέροντος, πέρασε στα χέρια του μειλίχιου, ταπεινού,πράου και υπομονετικού Αμβροσίου, τον οποίο ευτύχησα να γνωρίσω τα χρόνια των σπουδών μου στη Νέα Υόρκη.
Σχεδόν κάθε Σάββατο ήμουν μαζί του και ζυμώναμε το ψωμί της εβδομάδος και τα Ιερά πρόσφορα για τις θείες λειτουργίες. Ήταν για μένα η επικοινωνία και συναναστροφή μαζί του ένα δεύτερο πανεπιστήμιο.
Και από κοντά μας  πάντα και ο Μακαριστός Αστορίας Πέτρος Αστυφείδης, εκ μητρός το γένος Τζούμα. Ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος, ιδιαίτερα πνευματικός και δημιουργικός. Μαζί με τον αδελφό του τον Αγιο Γέροντα Νήμφωνα, αποτελούσαν ενα ξεχωριστό πνευματικό δίδυμο που έγραψε ιστορία. Και τί δεν πέρασαν από τον φανατισμό και την κακότητα που επικράτησε κάποια εποχή όταν  η επιβολή του νέου ημερολογίου δίχασε την Εκκλησία μας. Και καμάρωνε ο Πέτρος να λέγει πως …”οι Αγιοι Πατέρες μου”( οπως τους αποκαλούσε) παρέμειναν στο παλαιό και μαζί ο Άγιος Κωνσταντίνος και ο Ταξιάρχης στα Νένητα. Και τί δεν τράβηξαν  στην αρχή,στα πρώτα χρόνια του διχασμού. Τα εδιηγείτο και έκλαιγε. Αλλά με τα χρόνια ηρέμησαν τα πνεύματα.

Και σήμερα οι Άγιοι Πατέρες  ευρίσκονται στα χέρια του Γέροντα Αθανασίου, που ακολουθεί με ταπεινό και ανεκτικό τρόπο, την γραμμή και το πρόγραμμα του Γέροντα Αμβροσίου.

Δεν είναι τυχαίο που παρά την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα και τον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί με το σφράγισμα  κάποιων χώρων της Μονής– εξαιτίας της κακότητας και της αθλιότητας κάποιων άρρωστημένων εγκεφάλων που κατά τη γνώμη τους πράττουν…” θεάρεστο έργο”– ο κόσμος όχι μόνο δεν απομακρύνθηκε από την Μονή, αλλά εξακολουθεί να πλαισιώνει και να συμπαρίσταται με αγάπη και σθένος στον Γέροντα Αθανάσιο και στους πατέρες στο έργο τους.
Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν γεννήθηκαν παλαιοημερολογίτες, αλλά κάποιοι από αυτούς  έγιναν και κάποιοι άλλοι πρόσκεινται φιλικώς και σεβαστικώς προς την παραδοσιακή Εκκλησία, αηδιασμένοι από τις φαυλότητες και τις αθλιότητες της…. κρατικής( όπως κατάντησε να τη λέμε) Εκκλησίας.
Επομένως το θέμα που έχει προκύψει στη Χίο, δεν είναι μία διαμάχη παλαιού και νέου ημερολογίου, όπως ισχυρίζονται μερικοί, γιατί δεν υπάρχει τέτοιο πρόβλημα.

Απλά μία παλαιά Μονή της Χίου, που   ακολουθούσε πάντα  το παλαιό εορτολόγιο– ακόμη και όταν άλλαξε το ημερολόγιο επισήμως στη χώρα μας —  έχασε αιφνιδίως  τον πνευματικό της Πατέρα, τον Γέροντα Αμβρόσιο.

Αλλά η Μονή αυτή, δεν ήταν κατά τα άλλα ένα ξέφραγο αμπέλι…
Είχε πνευματική ηγεσία, ανωτέρας βαθμίδας στην οποία αναφερότανε ο Αμβρόσιος και η οποία ευθύς ως εκοιμήθη ο Γέροντας, εκίνησε τις διαδικασίες επιλογής αξίου διαδόχου του,για να συνεχίσει το έργο του.

Και το έργο του Γέροντα των Αγίων Παρέρων δεν είναι απλά το να προίσταται και να ιερουργεί στη Μονή, αλλά και να συντονίζει το  έργο κάποιων προσκυνημάτων στο νησί που  ακολουθούν το παλαιό εορτολόγιο. Εκτός των άλλων όμως,   υπάρχει  η ιδιαιτερότητα  της σπουδαίας  Μονής του Αγίου Κωνσταντίνου, η οποία  αποτελεί πολύτιμο θησαυρό για το νησί μας, αφού μέσα σε αυτή εγκαταβιώνει μία Αγία Κυψέλη Μοναζουσών, Αγίων και αφιερωμένων Γυναικών  που είναι..”οι αείποτε προσευχόμενες για τους μηδέποτε προσευχομένους”. Και αυτή η αρμονία δεν πρέπει να διαταραχθεί.

Για όλα τα παραπάνω ο εκάστοτε Ηγούμενος των Αγίων Πατέρων στη Χίο, είναι πρόσωπο κλειδί και πολύτιμο για κάποιους ρομαντικούς και  κατά Θεόν σαλούς, που εξακολουθούν να βλέπουν την πίστη μας και την Εκκλησία, ως κάτι το ιερό και θείο και όχι ως μέσον ανέλιξης κάποιας Ιερατικής  καριέρας.

Επομένως η κίνηση να βάλλουν στο χέρι την Μονή για να περισώσουν δήθεν τα ιερά κειμήλια που διαθέτει, υποκρύπτει μέσα της  ύποπτο  δόλο, να διεμβολίσει την προσπάθεια που συντελείται στο χώρο αυτό και να την αφανίσει.  Δεν αντέχει ο πνευματικός αυτός νάνος να βλέπει να συντελείται ένα τόσο σπουδαίο πνευματικό έργο, αθόρυβα και αποτελεσματικά.
Και το αισχρό αυτό σχέδιο είχε ως ψυχρούς εκτελεστές κάποιους αηδιαστικούς εφιάλτες, οι οποίοι όσο ζούσε ο Γέροντας Αμβρόσιος παρίσταναν τους….” Ηρακλείς” της Μονής και τους εξ απορρήτων του και όταν εκοιμήθη ήταν αυτοί οι ίδιοι που …”Ους έθρεψε το μάννα,εκίνησαν την πτέρναν  κατά του ευεργέτου”.
Πήγαν και όπλισαν με σαθρά επιχειρήματα τα χέρια ενός ασχέτου με την Μονή, εν ονόματι δήθεν της αγάπης των προς την Μονή. Και αυτό πριν ακόμη ενταφιαστεί ο Γέροντας Αμβρόσιος .

Από τη μιά εψάλλετο η εξόδιος ακολουθία του και από την άλλη καιροφυλακτούσαν τα αστυνομικά όργανα για να σφραγίσουν κάποια σημεία της Μονής για λόγους ασφαλείας.
Και το χειρότερο είναι οτι οι …σύγχρονοι Ιούδες, που πρόδωσαν τον Γέροντα αντί πινακίου φακής( και ποιός ξέρει και  για τί άλλο),δεν τόλμησαν να εμφανιστούν στη Μονή και να παραστούν στην κηδεία του μέχρι εκείνη τη στιγμή πνευματικού τους πατέρα. Γιατί άραγε;  Αλλά ο ένοχος ποτέ δεν αισθάνεται βολικά στο χώρο που πρόδωσε… Ψάχνει πόρτα διαφυγής και χώρο για να κρύψει την ενοχή του.

Οπως ήταν αναμενόμενο μετά το σφράγισμα θα έπρεπε να ακολουθήσει δίκη για να αποσφραγισθεί η Μονή.

Η δίκη έγινε. Οι μάρτυρες, δυστυχώς, ξέρασαν τις αθλιότητές τους για να παρασύρουν το δικαστήριο στην προσωπική τους ετυμηγορία και η απόφαση ήταν όπως το είχαμε προβλέψει από την πρώτη στιγμή ερμαφρόδιτη.
Δόθηκε απλά εντολή να ανοίξει προσωρινά το δωμάτιο του Γέροντα για να το καθαρίσουν από μία δυσοσμία που αναδύετο και να το ξανασφραγίσουν.
Η διαδικασία έγινε όπως προβλεπότανε παρουσία του αρμόδιου συμβολαιογράφου και των δικηγόρων των δύο πλευρών.
Υπήρξε όμως και μία απροκάλυπτη επίδειξη ισχύος από τους σύγχρονους εφιάλτες : παρέστησαν οι ξεδιάντροποι ως ….απεσταλμένοι της Μητροπόλεως!!  Πού; Στη Μονή που μέχρι χθές παρίσταναν τους πιστούς ακολούθους και στυλοβάτες!

Για την ιστορία να πούμε κάτι που αποκαλύπτει το ήθος και το επίπεδο του Γέροντα Αθανασίου: η διαδικασία της προσωρινής αποσφράγισης είχε αποφασισθεί να γίνει μερικές ημέρες νωρίτερα αλλά επειδή είχε γίνει γνωστό και θα πήγαιναν πολλοί πραγματικοί και πιστοί φίλοι της Μονής και του αειμνήστου Αμβροσίου, ο Γέροντας Αθανάσιος, προς αποφυγή συμπλοκών των δύο πλευρών, ζήτησε μετάθεση της ημερομηνίας.
Παρ´όλα αυτά τους εφιάλτες δεν τους απέφυγε.
Το δωμάτιο άνοιξε. Ήταν παρούσα και η χαροκαμένη μάνα του Αμβροσίου καθώς και ο αδελφός του που ζεί στην Αμερική.

Οχι δεν βρήκαν τα 87.000 ευρώ και τις χρυσές λίρες που διαδίδουν μήνες τώρα οτι υπάρχουν κρυμμένα μέσα στο κελλάκι , οι άθλιοι συκοφάντες!!! Ναι σπερμολογούν “εν οδώ χωρίς αιδώ”, μήνες τώρα, οτι είχε στο κελί του ο Γέροντας Αμβρόσιος χιλιάδες ευρώ και μασουράκια με λίρες.

Παριστάνουν τους πολύξερους,  αλλά αγνοούν το σημαντικότερο για τον Γέροντα Αμβρόσιο: την φιλανθρωπία του .
Ναί, ο Αμβρόσιος δεν μπορούσε να κρατήσει στην τσέπη του και στο συρτάρι του χρήματα. Βοηθούσε δεκάδες ανθρώπους σε καθημερινό επίπεδο.
Έφτανε στο σημείο να μοιράζει ακόμη και τα χρήματα που διέθετε για τις προμήθειες για τις Μονές και μετά δανειζότανε από φίλους για να τα αντικαταστήσει. Και αυτούς που ευεργετούσε ο Αμβρόσιος δεν ρωτούσε αν ήταν με το παλαιό ή το νέο ημερολόγιο. Ήταν από τη φύση του δοτικός και φιλάνθρωπος.

Αλλά  αφού ψάχνουν να βρούν τον χαμένο θησαυρό του Αμβροσίου, γιατί δεν φρόντισαν μέχρι τώρα να βρούν τα χρήματα– πάνω από 350 χιλιάδες ευρώ– που είχε κατά δήλωσή του ο Μακαριστός Χίου Διονύσιος και τα προόριζε για δημιουργία ενός ιδρύματος για νέα παιδιά.
Εχουν περάσει τόσα χρόνια από την κοίμησή του και επίσημη απάντηση δεν έχει δοθεί από τον διάδοχό του.
Πού πήγαν τα χρήματα αυτά; Είναι αληθείς οι φήμες που κυκλοφορούν στη Χίο και στα Καρδάμυλα; Γιατί δεν μας απαντά επισήμως η Μητρόπολη; Αλλά και άμφια που άφησε καθώς και οι Μίτρες και τα εγκόλπια που πήγαν; Γιατί δεν μας λένε; Να τους στείλουμε μήπως εξώδικη δήλωση- διαμαρτυρία δεδομένου οτι αρκετά εξ αυτών ήταν προσωπικές μας προσφορές μεγάλης αξίας;

Ας  μας δώσουν , λοιπόν πρώτα απάντηση για όλα αυτά και ας τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και μετά ας βάλλουν χέρι και στα κεκτημένα άλλων, οι οποίοι μέχρι τώρα δεν έχουν δώσει αφορμή για σχόλια και ατασθαλίες.

Με προκατασκευασμένα μυθεύματα, με  φτηνές αθλιότητες και ανυπόστατες φήμες, δεν πρόκειται να  γκρεμίσουν μία Μονή που στηρίζεται σε γερά και ιερά θεμέλια!
Ούτε ασφαλώς θα καταφέρουν να κερδίσουν τίποτα. Πολύ σύντομα θα καταλάβουν οτι “η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης”.

Και μία συμβουλή βγαλμένη μέσα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας: κανένα θέμα, μικρό ή μεγάλο, που στηρίχθηκε σε προδοσία και σε προδότες, δεν είχε ποτέ αίσια έκβαση.
Αντιθέτως τα αποτελέσματα ήταν πάντα  αισχρά και πολύ τιμωρητικά για τους προδότες.
Ο Θεός δεν ευλογεί τέτοιου είδους εκπτώσεις. Και ασφαλώς  χτυπά το κακό με τον πιο εύστοχο τρόπο στη ρίζα του.
Ασφαλώς και θα υπάρξει δίκη δευτέρου βαθμού,  κατά την οποία είμαστε σίγουροι οτι οι δικαστές,ανεπηρέαστοι από ύποπτες ισχυρές φωνές, θα αποδώσουν δικαιοσύνη και θα επαναφέρουν την ηρεμία και την γαλήνη σε μία Ιερά, όντως,Μονή που έναν αιώνα τώρα αποτελεί φωτεινό φάρο πνευματικότητας και φιλανθρωπίας για το νησί μας!

Ας μην επιτρέψουμε να σβήσει ποτέ αυτός ο Φάρος! Ό μη γένοιτο!