Του π. Ηλία Μάκου

Την πρώτη συνεδρίασή του για το 2022 πραγματοποίησε το Διαθρησκευτικό  Συμβούλιο  της Αλβανίας,  με τη συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπου έγινε ο απολογισμός δράσης για το 2021, ενώ τονίστηκε ότι πρέπει να εστιαστεί ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον και η προσοχή στις κοινωνικές πληγές, που βαραίνουν τον αλβανικό λαό. 

Συμμετείχαν ο ηγέτης των Μουσουλμάνων της Αλβανίας Μπουγιάρ Σπαχίου, ο εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου Επίσκοπος Βίλιδος Άστιος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, ο πρόεδρος της Επισκοπικής Διάσκεψης των Καθολικών Αλβανίας Άντζελο Μασσάφρα, ο επικεφαλής των Μπεκτασί Έντμοντ Μπραχιμάγι και ο πάστορας της Ευαγγελικής Συμμαχίας της Αλβανίας Γίλλι Ντότσι. 

Στη συνάντηση δόθηκε το Βραβείο Ευγνωμοσύνης στον τέως Αρχιεπίσκοπο Τιράνων των Καθολικών Γεώργιο Φρέντο, ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε και θα αποχωρήσει από την Αλβανία. Στη θέση του διορίστηκε οArjan Dodaj, ο οποίος ανέλαβε τα καθήκοντά του σε ειδική τελετή, παρουσία του προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας Ιλίρ Μέτα και του πρωθυπουργού Έντι Ράμα. Σ’ αυτή την τελετή η Ορθόδοξη Εκκλησία εκπροσωπήθηκε από τον Επίσκοπο ΒίλιδοςΆστιο. 

Το Διαθρησκευτικό Συμβούλιο της Αλβανίας, όπου συμμετέχουν οι πέντε παραδοσιακές θρησκευτικές κοινότητες της χώρας (Ορθόδοξοι,  Μουσουλμάνοι, Μπεκτασί, Καθολικοί και  Ευαγγελιστές), είναι ένα δείγμα έμπρακτης ανθρωπιστικής και ειρηνικής παρουσίας στο λαό μέσα από τη θρησκευτική συνεργασία και αρμονία, που είναι απαραίτητη στους καιρούς μας και με συνέπεια προωθεί ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος.

Είναι θετικό το γεγονός ότι τα θρησκεύματα στην Αλβανία συνεργάζονται σε ζητήματα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Αυτή η συνεργασία έχει θετικό αντίκτυπο στους πολίτες, γιατί δημιουργεί και άμεσα φιλανθρωπικά αποτελέσματα, που ανακουφίζουν άτομα και οικογένειες.

Επιπλέον δίνεται το μήνυμα της ενότητας και της αλληλοκατανόησης, μέσα από τις οποίες μπορούν να σμιλευτούν και να εδραιωθούν η ειρηνική συνύπαρξη και η αγάπη, κόντρα στη μισαλλοδοξία και στο φανατισμό.

Είναι χρέος η προώθηση της αδελφοσύνης μεταξύ των ανθρώπων και η καταπολέμηση των αδικιών, με πνευματικές πάντοτε προϋποθέσεις, ώστε να μην υπάρχει “γογγυσμός”, που σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα μπορεί να εκδηλωθεί με τρόπο βίαιο.