Με κατάνυξη και ευλάβεια εορτάστηκε και εφέτος η εορτή της ευρέσεως των Ιερών Λειψάνων του Αγίου ενδόξου Οσιομάρτυρος Εφραίμ του νέου, (3 Ιανουαρίου 1950), από την μακαριστή Γερόντισσα και πρώτη Ηγουμένη Μακαρία, στην Ιερά Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Αγίου Εφραίμ Όρους Αμώμων Νέας Μάκρης Αττικής, της Ιεράς Μητροπόλεως Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθὠνος, όπου είναι αποτεθησαυρισμένα.
Της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ. Κύριλλος, συμπαραστατούμενος από ιερείς της Μητροποπόλεως. Τον θείο λόγο εκήρυξε ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Ντέτσικας, Αρχιερατικός Επίτροπος Εκάλης – Νέας Ερυθραίας, ο οποίος αφού εν συντομία ανεφέρθη εις τον βίον του Αγίου Εφραίμ, σημείωσε τον θαυμαστό τρόπο της ανακομιδής του ι. λειψάνου από την οσία Γερόντισσα Μακαρία στις 3 Ιανουαρίου 1950. Επιπλέον, εστάθη εις την αναγνώρισιν της αγιότητος του αγίου Εφραίμ υπό του Σεπτού Οικ. Πατριαρχείου, αρχιερατεύοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου ημών Μητροπολιτου Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού και Μαραθώνος κ.κ. Κυρίλλου. Εξ αφορμής του θαυμαστού γεγονότος της ευρέσεως του ι. λειψάνου εγένετο λόγος για την ορθόδοξον παράδοσιν της τιμής των ι. Λειψάνων. Ελέχθησαν σε γενικές γραμμές τα κάτωθι:
· Ο Κύριος μας ενηνθρώπισε, για να ελευθερώσει τελείως τον άνθρωπο από τα έργα του διαβόλου και τα δεσμά της αμαρτίας, τα οποία χαρακτηρίζονται ως «θάνατος» (Ρωμ. 6, 23).
· Ο Χριστός με την σταυρική Του θυσία, τον εκούσιο θάνατό Του και την ένδοξη ανάστασή Του νίκησε απολύτως τον θάνατο και έγινε η «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ. 15, 21).
· Ο θάνατος, από φοβερή, σκοτεινή και ζοφώδης κατάσταση, έγινε αναπαυτική κοίμησις του σώματος μέχρι της κοινής αναστάσεως (A΄ Κορ. 15, 52. Ιωάν. 5, 29).
· Οι άγιοι της Εκκλησίας μας υπήρξαν ζώντα μέλη Χριστού. Αυτό σημαίνει ότι ήταν και θα είναι εσαεί φορείς των ακτίστων ενεργειών του Θεού και των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος.
· Τα τίμια λείψανα των αγίων μας είναι πηγή αγιασμού των πιστών και χαρίζουν χαρά, ιλαρότητα, ηρεμία και ελπίδα.
Και κατέληξεν με τα εξής:
«Ευρισκόμενοι λοιπον και εμείς σήμερα ενώπιον του ιερού λειψάνου του αγίου Οσιομάρτυρος Εφραίμ του θαυματουργού αλλά και του ιερού τάφου του, αναλογιζόμενοι την ορθή πίστη της Εκκλησίας μας, θυμόμαστε την εξής επιγραφή που βρέθηκε σε τάφο σε κατακόμβη της Ρώμης: «Η σαρξ ενθάδε κείται, ψυχή δε ανακαινισθείσα τω πνεύματι Χριστού, εις ουράνιον Χριστού βασιλείαν μετά των αγίων ανελήφθη».
Εδώ το χαριτόβρυτο άγιο λείψανο και ο τάφος του αγίου δεν είναι μακάβριο θέαμα, αλλά πηγή μακάριας ελπίδος! μιας ελπίδος που μας βεβαιώνει ότι η αγιαστική άκτιστος ενέργεια του Αγίου Πνεύματος που πλουσίως εκχέεται από τα αγιάσματα αυτά θα μας σκεπάσει και θα μας φυλάξει από πάντα πειρασμικόν φόβο θανάτου και θα κινήσει τις ψυχές μας προς επιπόθησι της ερασμίας ζωής των αγίων πάντων και του σημερον τιμωμένου, αγιάζοντος και θεραπεύοντος τα ασθενήματα των ψυχών και των σωμάτων μας Αγίου ενδόξου και θαυματουργού Οσιομάρτυρος Εφραίμ.
Εν μέσω ευρισκόμενοι της συνεχιζομένης πανδημίας προστρέχουμε στα αγιάσματα της Αγίας μας Εκκλησίας με πόθο και πίστη. Προστρέχουμε στο υπερφυές Μυστήριον της θ. Κοινωνίας του πραγματικού Σώματος και Αίματος του Δεσπότου Χριστού. Προστρέχουμε στο Μυστήριο του Αγίου Ευχελαίου εις ίασιν ψυχής και σώματος. Λαμβάνουμε με πίστι τον Μεγάλο Αγιασμό διά του οποίου νόσοι φυγαδεύονται. Με πόθο και πόνο ψυχής αναζητούμε την ευλογία της ιερατικής χειρός και καταφιλούμε εκ καρδίας τις Αγιώτατες Εικόνες και τα Ιερώτατα Άγια λείψανα.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, και την τέλεση Μνημοσύνου υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της αειμνήστης πρώτης Καθηγουμένης και Κτητορίσσης της Ιεράς Μονής Μοναχής Μακαρίας Δεσύπρη, σχηματίστηκε Λιτανευτική πομπή με την συμμετοχή και της Γυναικείας Μοναχικής Αδελφότητος προς το Παρεκκλήσιο της ευρέσεως, το οποίο ευρίσκεται εντός του Καθολικού της Ιεράς Μονής όπου αναπέμφθηκαν δεήσεις υπέρ της Αδελφότητος, των ευλαβών προσκυνητών, των ασθενούντων υπό της λοιμικής ασθενείας του κορονοϊού και ταχείας απαλλάγης από της πανδημίας.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μετά το πέρας των Ακολουθιών απηύθυνε πατρικούς λόγους προς την Αδελφότητα και τους προσκυνητές και ευχήθηκε το νέο έτος να είναι ευλογημένο, ειρηνικό, γεμάτο πνευματικούς καρπούς. Επεσήμανε ότι Νέο Έτος σημαίνει, νέα πίστωση χρόνου. Θείο δώρο και παράταση ζωής. Ας ευχαριστήσουμε τον Θεό, κατέληξε, που μας αξίωσε να αντικρίσουμε και πάλι την ανατολή του
νέου χρόνου. Και ας αγωνισθούμε “Ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσί” (Εφεσ. ε΄ 16), μέχρι τελευταίας μας αναπνοής, ποιούντες το θέλημα Του.
