Εορτάσθηκε μεγαλοπρεπώς η ιερά Μνήμη της ανακομιδής των Ιερών λειψάνων του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Νέας Ελβετίας Βύρωνος.

Το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας τέλεσε άγων τα ονομαστήρια του προϊστάμενος του Ιερού Ναού Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Κοτσίφης.

Συμπροσευχόμενος παρέστη ο Σεβ. Μητροπολίτης Καισαριανής κ. Δανιήλ, ο οποίος προ του πέρατος της Θείας Λειτουργίας τέλεσε Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αειμνήστου πνευματικού του πατρός, Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κυρού Χριστοδούλου.

Στην Θεία Λειτουργία συνευχήθηκαν τηρουμένων όλων των ενδεδειγμένων υγειονομικών μέτρων κατά της μετάδοσης του κορονοϊού, πλειάδα ενοριτών  που  έσπευσε να ευχηθεί τα δέοντα στον εκλεκτό προϊστάμενο του ναού π. Χριστόδουλου.

Μ ν ή μ η 

τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου  Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος  κυροῦ Χριστοδούλου (28.4.1998-28.1.2008)

21 Ὀκτωβρίου 2021

ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ

Δ Α Ν Ι Η Λ

Θυμόμαστε ἕναν Ἀρχιεπίσκοπο, πού ἄφησε ἐποχή ὅσο κανείς ἄλλος. Μικροί μεγάλοι, πιστοί ἤ μακράν τῆς Ἐκκλησίας ἄνθρωποι, ὅλοι γνώριζαν τόν Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ἀκόμη καί σήµερα ἄν ὑποβάλαµε ἕνα ἐρώτημα «ἀναφέρατε ἕναν Ἀρχιεπίσκοπο τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας» θαρρῶ πώς ἡ συντριπτική πλειοψηφία θά ἀπαντοῦσε «τόν Χριστόδουλο»!

Ὁ Χριστόδουλος προσέγγισε τήν νεολαία µέ ἕναν πρωτότυπο τρόπο, διότι ἡ ἀγάπη εἶναι εὐφευρετική! Καί ὁ Χριστόδουλος ἦταν ἄνθρωπος τῆς ἀγάπης.

Ὁ Χριστόδουλος κέρδισε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, διότι ἦταν ἄνθρωπος πού μιλοῦσε κατ’ εὐθείαν στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

Ἄγγιζε τίς πιό εὐαίσθητες χορδές τοῦ λαοῦ µας. Ἦταν ἁπλός,

προσηνής, καλόκαρδος, καταδεκτικός. Εἶχε µεγάλη δημοτικότητα. Ἦταν ἕνας ἀπό τούς πιό ἀγαπητούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας πούεἶδε καί γνώρισε ἡ Ἑλλάδα.

Ὁ Χριστόδουλος ἀνοίχτηκε στόν λαό. Ἔβγαλε τήν Ἐκκλησία ἀπό τήν ἐσωστρέφια. Μέ λόγια καί µέ ἔργα προώθησε τό λεγόμενο «ἄνοιγμα τῆς Ἐκκλησίας πρός τήν κοινωνία» καί στή συνέχεια µέ τή διαμάχη του µέ τόν τότε πρωθυπουργό Κώστα Σηµίτη, στό ζήτημα τῶν ταυτοτήτων, ἀπέδειξε πώς εἶναι ἕνας μεγάλος πνευματικός ἡγέτης πού ἤξερε νά κινητοποιεῖ τό λαό µας. Ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας καί τήν δική του καί δέχτηκε τούς πάντες. Ἦταν πνευματικός πατέρας ὅλων.

Ὁ Χριστόδουλος κήρυττε ἀκατάπαυστα. Εἶχε λόγο θεόπνευστο, ἐκκλησιαστικό, πατριωτικό, ρωμαίϊκο. Λάτρευε τόν Χριστό. Ἀγάπησε µέ πάθος τήν Ἑλλάδα. Πονοῦσε γιά τό καταντηµά της. Ἔκρουε συχνά τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου ἀπό τήν «σαλαμοποίηση», ὅπως ἔλεγε τήν παγκοσµιοποίηση- τῆς νέας τάξης πραγμάτων. Ἦταν ἡγέτης!

Ὁ Χριστόδουλος ἀγαπήθηκε, µά καί µισήθηκε. Ἐνόχλησε πολλούς. Στηλίτευσε τά κακῶς κείµενα. Εἶχε ὅραμα. Διαλαλοῦσε τίς αἰώνιες ἀξίες τοῦ Εὐαγγελίου καί τίς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας γιά διάφορα θέµατα. Γι’ αὐτό καί ἐνόχλησε. Ξαφνικά ἕνας «παπάς» τάραξε τά λιμνάζοντα νερά τῆς ἀθεΐας. Ἔγινε κυματοθραύστης τῶν

παμφλαζόντων κυμάτων τοῦ ὑλισμοῦ. Θέλησε νά σταματήσει τήν ἀποδόµηση καί τήν ἀποχριστιανοποίηση τοῦ Ἔθνους µας. Καί ὡς ἕνα σηµεῖο τό κατάφερε. Δέν τόν ἄφησαν νά ὁλοκληρώσει. Δέν τούς… συνέφερε. Ἦταν ἕνας σύγχρονος Παπαφλέσσας.

Ὁ Χριστόδουλος εἶχε συχνή λειτουργική καί λατρευτική ζωή. Δέν ἦταν ἄγευστος Θείας Χάριτος. Ἤξερε καλά πώς ἡ ζωή τοῦ κληρικοῦ ἀρχίζει καί τελειώνει στήν Ἁγία Τράπεζα. Κι αὐτό τό ζοῦσε. Γι’ αυτό καί συνεκλόνιζε τό ἐκκλησίασµα, δημιουργοῦσε κατάνυξη καί ψυχική ἀνάταση. Ἦταν ἄνθρωπος πιστός. Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ.

Ἄς δοῦµε ὅµως µερικές ἀπό τίς δηλώσεις του πού ἄφησαν ἱστορία. Καί συχνά- πυκνά θά τό ἐπαναλαµβάνουµε γιατί ἀξίζει νά τά θυμόμαστε. Διαβάζοντάς τα θά νοιώσετε δέος καί θά καταλάβετε

πόσο µπροστά ἔβλεπε:

3 Μαΐου 1995 στόν Βόλο:

«Ἄν ὁ λόγος ὁ πειστικός δέν ἀποφέρει καρπούς, τότε ἡ Ἐκκλησία θά προχωρήσει σέ δυναμική ἀντιπαράθεση, θά καταφύγει στό λαό µας. Καί εἶμαι βέβαιος», κατέληξε, «ὅτι ἡ ψυχή τοῦ λαοῦ χτυπᾶ Ὀρθόδοξα καί Ἀνατολικά».

9 Μαΐου 1998

«Κηρύσσω, ἀπό τή θέση αὐτή, πανστρατιά σύναξης τῶν ἱκανῶν, τῶν χαρισµατικῶν καί τῶν ἀξίων ἐκ τοῦ ποιμνίου, προκειµένου νά ἀπαρτισθεῖ ὁ μεγάλος εἰρηνικός στρατός τῆς ἀγάπης καί τῆς δύναμης, πού θά ἀναλάβει µέ ἐπίγνωση καί συνείδηση νά ὑποστασιάσει τίς ἐλπίδες τοῦ λαοῦ καί τίς προσδοκίες τοῦ κόσμου».

27 Μάΐου 1998

«Ἐσεῖς ἐδῶ καί χιλιάδες ἄλλοι εἶσθε οἱ γνήσιοι ἀληθινοί Ἕλληνες πατριῶτες, ὄχι ἁπλῶς αἰθεροβάµονες τοῦ παρελθόντος. Ὑπάρχουν, ὅµως, καί κάποιοι γραικύλοι πού θέλουν τή συρρίκνωσή τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ξέρουν ὅτι τό ἔθνος ὀφείλει τήν ἐπιβίωσή του σέ αὐτή».

15 Αὐγούστου 1998

«Νά ποῦμε καί πάλι πώς εἴµαστε διατεθειµένοι νά ἐπαναλάβουµε τό “Μολών λαβέ” καί νά διατρανώσουµε πρός πᾶσα κατεύθυνση ὅτι δέν εἶναι εὔκολος τοῦ Ἕλληνα ὁ τράχηλος».

19 Νοεμβρίου 1998

«Ὅταν οἱ πρόγονοί µας ἔδιναν τά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ, αὐτοί ἦταν ἀνεβασμένοι στά δένδρα».

5 Ἰουνίου 1999

«Ὁ λαός µας χόρτασε ἀπό τά μεγάλα λόγια, ὁ λαός µας χόρτασε ἀπό τίς ὑποσχέσεις, ὁ λαός µας χόρτασε ἀπό τούς ἐκμεταλλευτές. Τούς ἐκµεταλλευτές εἴτε τῆς δικῆς του ἀμέλειας εἴτε τῆς δικῆς του ἀφέλειας, ἤ τούς ἐκµεταλλευτές τῆς δικῆς του ὀξύνοιας. Σήµερα ὁ λαός θέλει ἀγωνιστές, ὁ λαός θέλει ὁµολογητές, ὁ λαός θέλει ἀνθρώπους πού παίρνουν τή σηµαία τῶν ἰδανικῶν, τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἀνυψώνουν».

2 Σεπτεµβρίου 1999

Σᾶς ἐρωτῶ, εἶναι µάθηµα Θρησκευτικῶν αὐτό πού κάνουν τάπαιδιά µας στά σχολεῖα; Εἶναι µάθηµα ὅπως τό ὀνειρεύονται αὐτοί οι δῆθεν εὐρωπαϊστές, οἱ εὐρωλιγούρηδες».

11 Σεπτεµβρίου 2000

«Το Τίμιο Ξύλο ἔρχεται σέ ἐπίκαιρη στιγµή, γιατί ἀπό τήν ἑπομένη τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ τίθεται ἐν λειτουργίᾳ ἡ ἐκστρατεία πού ἔχει κηρύξει ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά συλλογή ὑπογραφῶν τῶν πιστῶν µελῶν τῆς Ἐκκλησίας…».

16 Ὀκτωβρίου 2000

«Τό ὑπέροχο τρίπτυχο Πατρίδα, Θρησκεία, Οἰκογένεια. Αὐτά τά τρία μοιάζουν µέ πανίερες εἰκόνες καί οἱ βάρβαροι εἰκονοκλάστες τοῦ καιροῦ µας στρέφουν ἐναντίον τους ὅλην τους τή µανία καί τή λύσσα καί τίς πολεμοῦν».

29 Ὀκτωβρίου 2000

«Σήμερα εἶναι περί τό ἕνα ἑκατομμύριο (σ.σ. οἱ μετανάστες), σέ λίγα χρόνια θά ὑπερβαίνουν τά τρία. Σέ συνδυασμό μέ τό δημογραφικό πρόβλημα τῶν Ἑλλήνων καί παρότι δέν μᾶς τό  ἐπιτρέπει ὁ πολιτισμός µας καί ἡ θρησκεία µας νά ποῦμε “ἔξω οἱ ξένοι”, ἀπό τήν ἄλλη ἀντιλαμβάνεσθε τόν κίνδυνο πού ἐλλοχεύει νά μετατραποῦμε, ὕστερα ἀπό λίγο, σέ πρόσφυγες στήν ἴδια µας τήν πατρίδα».

Γιά ὅλα αὐτά καί γιά πολλά ἀκόµη, ὁ Χριστόδουλος ἔγινε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς καρδιᾶς μας

Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Χριστοδούλου αἰωνία ἡ μνήμη  !