Η επίσημη αντιφώνηση του Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεοδώρου Β΄, κατά τη Σύναξη των Προκαθημένων στο Σαμπεζύ της Γενεύης.
Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ.Βαρθολομαῖε,
Μετ’ ἰδιαιτέρας χαρᾶς καί ἐξιδιασμένης τιμῆς ἀντιφωνοῦντες εἰς τήν Ὑμετέραν ἐναρκτήριον προσλαλιάν, ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Προκαθημένων τῶν ἑκασταχοῦ Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, κατὰ πρῶτον μὲν, αἶνον καί δοξολογίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Προσκυνουμένῳ Θεῷ, τῷ συναγαγόντι ἡμᾶς ἐν τῷ εὐφήμως γνωστῷ τούτῳ Διορθοδόξῳ Κέντρῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἵνα, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» διακηρύξωμεν «στεντορείᾳ τῇ φωνῇ» τήν μεταξύ ἡμῶν ἑνότητα καί διατρανώσωμεν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως ἡμῶν «ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης», διά τῆς λήψεως τῶν καταλλήλων Ἀποφάσεων καί τῆς ἀντιμετωπίσεως λυσιτελῶς τῶν ὑπαρχόντων δυσκολιῶν καί προβλημάτων, ἅτινα κωλύουσιν τήν ἀταλάντευτον καί ἀδιατάρακτον πορείαν ἡμῶν πρός τήν «λαμπράν καί ἐπιφανῆ» ἡμέραν, τῆς συγκλίσεως τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, κατὰ δεύτερον δὲ χαιρετίζοντες Ὑμᾶς φιλαδέλφως, ἀσπαζόμενοι «φιλήματι ἁγίῳ», εὐχαριστοῦμεν ἐκ κέντρου καρδίας, Παναγιώτατε, διά τόν κόπον καί τόν μόχθον τῆς προετοιμασίας τῆς Συνάξεως ἡμῶν ταύτης,
Ἔχομεν βαθείαν τήν πεποίθησιν ὅτι ἱστάμεθα ἤδη ἅπαντες ἐνώπιον τῆς εὐθύνης ἡμῶν καί τῆς ἱστορίας. Πορευόμεθα «ἑπόμενοι τοῖς πατρᾶσιν ἡμῶν», ψηλαφῶντες τήν ποικίλως διδάσκουσαν ἱστορίαν, εὐγνωμονοῦντες τούς πρό ἡμῶν, δι’ ὅσα ἐκοπίασαν κατά τήν πολυετῆ προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Ἐν ταὐτῷ οὐ παυόμεθα διακονεῖν λυσιτελῶς τό παρόν τῆς Ἐκκλησίας ἐν κόσμῳ, ἀτενίζοντες ἐλπιδοφόρως εἰς τό μέλλον.
Γνωρίζομεν καλῶς καί βιώνομεν παντοιοτρόπως ὅτι «οἱ καιροί οὐ μενετοί». Ὁ λόγος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, «ὡς δρόσος Ἀερμών», καλεῖται ἵνα δροσίσῃ τούς ποικίλους καύσωνας τῶν καιρῶν, τῶν ἐποχῶν καί τῶν Προσώπων, οὐ μή μόνον ἐν τῇ Πανορθοδόξῳ Οἰκογενείᾳ, ἀλλά καί εἰς τόν σύμπαντα κόσμον.
Γνωρίζομεν ἅπαντες καλῶς καί βιώνομεν «ἐν ποικίλοις πειρασμοῖς» ὅτι, «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται», διό καί καλούμεθα, ἰδίως κατ’ αὐτάς τάς ἡμέρας, νά συμβάλωμεν παντοιοτρόπως εἰς τήν ἔκφρασιν τούτου τοῦ λόγου «ἐν ἑνί στόματι» καί «παντί τῷ αἰτοῦντι», ἄνευ περισπασμῶν καί διχοστασιῶν, ἀλλά μετά παρρησίας καί καυχήσεως ἐν Χριστῷ.
Ἡ πορεία πρός τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον ὑπάρχει ἤδη μακρά καί πολλάκις ἀκανθηφόρος. Ἱστάμεθα νῦν ἐνώπιον τοῦ χρέους καί τῆς εὐθύνης, γιγνώσκοντες καλῶς ὅτι ὑπεράνω πάντων καθίσταται ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία καί ἡ μαρτυρία Αὐτῆς, ὅπερ δέον ὅπως ἀποτελῇ τήν προτεραιότητα ἡμῶν εἰς τάς συζητήσεις, πρός ἐξεύρεσιν λύσεων καί ἀποφυγήν ἀδιεξόδων καί ἐμπλοκῶν.
Καλούμεθα, ἵνα ἀντιμετωπίσωμεν ἅπαντα ὅσα ἀναφέρθησαν ἤδη εἰσηγητικῶς καί ἴσως καί ἄλλα τινα, ἀφορῶντα εἰς τήν κατά πάντα ἀρίστην προετοιμασίαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου. Συνήχθημεν «ἐπί τό αὐτό», ἵνα δῶμεν μαρτυρίαν πίστεως, λόγον ἀληθείας, σφραγίδα ἑνότητος, μήνυμα καταλλαγῆς καί εἰρηνεύσεως!
Ἐνωτιζόμεθα νοερῶς τήν φωνήν τοῦ Οὐρανοβάμονος Παύλου, οὖτινος τό ἱερόν τοῦτο παλλάδιον φιλοξενεῖ τάς ἐργασίας ἡμῶν, μαρτυρήσαντος, ἐν βαθείᾳ ἐπιγνώσει τῆς ἀποστολῆς καί τοῦ ἔργου αὐτοῦ, τό, γνωστόν, «γέγονα τοῖς πᾶσι τά πάντα ἵνα πάντας σώσω».
Οὗτος ὁ ἔνθεος καί κατ’ ἐπίγνωσιν ζῆλος, αὕτη ἡ προοπτική καί κατεύθυνσις, συνέχει τάς καρδίας καί τάς ὑπάρξεις πάντων ἡμῶν, τῶν ἀναλαβόντων καί διακονούντων, χάριτι καί βουλῇ Θεοῦ, τήν πηδαλιουχίαν τῶν κατά Τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί ἐν τῷ φρονήματι τούτῳ καλούμεθα ἵνα ἀρξώμεθα τό, ἐπίπονον μέν, ἀλλά χαροποιόν ἱερόν ἡμῶν ἔργον ἐνταῦθα, ἐπ’ ἐλπίδι τῆς δαψιλοῦς χαριτώσεως τοῦ Παρακλήτου, «τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας», ἵνα ἀρθῶμεν πάντες εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων καί συμβάλωμεν εἰς τήν καλήν μαρτυρίαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας εἰς τόν σύμπαντα κόσμον.
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, τῆς εἰρήνης, ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, εὐχαριστοῦντες τἀνάπαλιν τήν Ὑμετέραν Παναγιότητα, βεβαιοῦμεν ὅτι ἅπαντες ἐσμέν ἕτοιμοι πρός «συλλειτουργίαν» τούτου τοῦ Συνοδικοῦ ἡμῶν ἔργου, εὐελπιστοῦντες σταθηρῶς καί προσβλέποντες μετά γλυκείας προσμονῆς εἰς τά κράτιστα ἀποτελέσματα, τούς γλυκεῖς καρπούς καί τάς βελτίστους Ἀποφάσεις, διά τήν «Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», τῇ Χάριτι τοῦ Πανσθενουργοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ συγκροτοῦντος ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας. Γένοιτο!
