Του π. Ηλία Μάκου
Και αυτό το σωτήριο θαύμα δεν έχει ξεχαστεί ποτέ και δεν πρόκειται να ξεχαστεί. Τιμάται εδώ και τρεις αιώνες από γενεά σε γενεά με λιτανεία του λειψάνου του αγίου.
Το νιώθουν ως χρέος τους οι Κερκυραίοι απέναντι στον άγιο Σπυρίδωνα. Και το εκπληρώνουν πάντοτε.
Ακόμη και φέτος, 11 Αυγούστου του 2021, έστω και αν, λόγω κορωνοϊού, η λιτανεία έγινε περιορισμένα, περιμετρικά του ναού, και με την τήρηση υγειονομικών μέτρων.
Και έρχεται το γεγονός αυτό να θυμίσει σε μια δύσκολη συγκυρία για τα εθνικά μας θέματα, ότι του Χριστού η Πίστη η Αγία είναι λυτρωτική δύναμη για την Πατρίδα.
Το 1716, 24 Ιουνίου ήταν, ο Καπουδάν Χοντζά πασάς, με τον αέρα του κατακτητή της Πελοποννήσου, εξαπολύει επίθεση εναντίον της Ενετοκρατούμενης Κέρκυρας.
Επί πενήντα ημέρες η πόλη πολιορκημένη από στεριά και θάλασσα και οι υπερασπιστές της απεγνωσμένα μάχονταν.
Όλες αυτές τις ατελείωτες ώρες οι πολεμιστές είχαν αόρατο σύντροφο και συμμαχητή, εκτός από τη δική τους προσευχή, και την προσευχή προς τον άγιο Σπυρίδωνα των γυναικόπαιδων του νησιού, που είχαν συγκεντρωθεί στο ναό.
Στις 10 Αυγούστου και αφού οι Τούρκοι με το σύνολο των δυνάμεών τους έκαναν την τελική τους επίθεση, τα πράγματα έδειχναν πως είχαν τελειώσει και η Κέρκυρα θα περνούσε υπό Τουρκική κατοχή.
Δεν είχε μιλήσει, όμως, ο άγιος Σπυρίδωνας. Από το μεσημέρι της 10ης Αυγούστου έως τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου, βρέχει διαρκώς. Το διάστημα αυτό δεν εκδηλώθηκε καμία επίθεση των Τούρκων.
Και τι ανακαλύπτεται με το πρώτο φως του ήλιου. Ότι ο άγιος Σπυρίδων άκουσε, είδε και μίλησε: Οι Τούρκοι στρατιώτες στην πλειοψηφία τους είχαν πνιγεί, τα σώματά τους κείτονταν νεκρά στην παραλία. Οι λίγοι, που απόμειναν υποχώρησαν και γύρισαν στην Κων/πολη.
Όλοι δοξολόγησαν τον άγιο Σπυρίδωνα και μέσω αυτού το Θεού. Ακόμη και οι Ενετοί, που τον αναγνώρισαν ως ελευθερωτή της Κέρκυρας.
Η θαυμαστή αυτή παρέμβαση του αγίου Σπυρίδωνα, μια από τις πολλές, είναι μια ακόμη απόδειξη πως η ελευθερία των Ελλήνων είναι φως πίστης.
Η θαυματουργία της πίστης είναι ασπίδα για την Πατρίδα. Είναι υπομονή κι απαντοχή κι ελπίδα. Γεννά εθνική υπερηφάνεια και οραματισμούς αγνούς, πελώριους, γενναίους. Φρόνημα γερό, “ψημένο” στο αγωνιστικό μετερίζι των αγίων της πατρίδας.
Το θαύμα της πίστης, ρωμαλέο στην καθαρότητά του και ολόφωτο στα ιδανικά του, ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της μιας ή της άλλης αρετής. Και φτιάχνει πνεύμα νίκης… Πνεύμα ισχύος εκ μέρους του Μεγαλοδύναμου Θεού.
Και η έκκληση-παράκληση-ικεσία προς τον άγιο Σπυρίδωνα είναι και τωρινή: Ω! κοιταξέ μας, άγιε Σπυρίδωνά μας, παρά τις αμαρτίες μας, και έμπνευσέ μας ευγενή και υψηλά αισθήματα, κάνοντάς μας να νιώσουμε το θαύμα της πίστης.
Να αισθανθούμε, εμείς οι δύσπιστοι, πως καταφυγή στο Χριστό και δεσμοί με το Χριστό θα πει ζωή…
Ζωή απολυτρωμένη από κινδύνους, άγχη και αβεβαιότητες, από ύπουλους φόβους και το αίσθημα της ανασφάλειας. Είναι ζωή ζωντανής ελπίδας και εμπιστοσύνης στον Πατέρα.
