1821-2021: Ἡ μετάπτωση τῆς γιορτῆς σέ πένθος

Ὁ κ. Χρῆστος Γιανναρᾶς, στὰ πλαίσια μίας ἀποκλειστικῆς του συνομιλίας μὲ τὸ «Ἀντίφωνο», ἀναφορικὰ πρὸς τὴν 200-στή ἐπέτειο τῆς Ἐθνικῆς Ἐπανάστασης, ἀπαντᾶ κατ’ ἀρχὴν στὸ ἐρώτημα ἂν ἡ παροῦσα στιγμὴ μᾶς δίνει εὐκαιρία γιὰ συλλογικὸ ἀναστοχασμό, καὶ κυρίως ἂν ὑπῆρχε ἄλλος δρόμος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε ἀκολουθήσει, στὴ διάρκεια αὐτῶν τῶν δύο αἰώνων, τὸ ἀνεξάρτητο κράτος μας.

Ἀκόμα, σὲ τί συνοψιζόταν τὸ ὅραμα τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ ’21, καὶ ποιὸν ρόλο ἔπαιξαν οἱ “διαφωτιστικές” ἰδέες στὸν ξεσηκωμό.

Ἐν τέλει, διερευνᾶ σὲ τί ὁμονοοῦμε οἱ Ἕλληνες σήμερα, ἂν ἰσχύει ἀκόμα ὁ ἰδιαίτερος τρόπος τοῦ τόπου, σὲ τί κατατείνει ἡ ἐνεστώσα παιδεία μας, ποιὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ συμβολὴ τῶν ἀποδήμων συμπατριωτῶν μας. Ἐνῶ στέκεται, γιὰ τὴν πιὸ ἐπίκαιρη ἴσως φορά, ἐνώπιον τοῦ ἐρωτήματος περὶ «finis Greaciae».