Πνευματικό του παιδί και ευεργετηθείς από  τον Μακαριστό Λαγκαδά Ιωάννη

  Άνοιξη του 1985 ήταν, όταν η αείμνηστη μητέρα μου με έφερε κοντά σου και της απάντησες χωρίς δεύτερη σκέψη… «Μαρία, από σήμερα εγώ θα είμαι ο Πατέρας του…» στην θέση του πατέρα μου που ήδη μας είχε εγκατ…

  Μία υπόσχεση που τήρησες και έναν λόγο που τίμησες, όλα αυτά τα χρόνια σου χάρισε ο Θεός εδώ στην πρόσκαιρη ζωή…, χωρίς να έχεις κάποιο συμφέρον ή κάποια υποχρέωση.

 Ποτέ δεν πίστευα ότι είσαι θνητός, αντίθετα ένιωθα ότι είσαι ξεχωριστός και ανίκητος όπως κάθε γιος για τον Πατέρα του, υπερήφανος και κρατώντας συνεχώς το χέρι μου σφικτά, όπως τότε στο Άγιο Όρος, πορευόμουν μαζί σου για πολλά  χρόνια γνωρίζοντας την εν Χριστώ ζωή μέσα από το δικό σου παράδειγμα…

  Λίγες μέρες μετά την κοίμησή σου, ξεδιπλώνω τώρα πιά τα ειλικρινή συναισθήματά μου…

Στις επιλογές μου και στις μεγάλες αποφάσεις της ζωής μου, ήσουν πάντοτε συνοδοιπόρος και βοηθός. Οι πατρικές ευχές σου με συνόδευαν, με στήριζαν, μου έδιναν δύναμη να νικήσω όποιο εμπόδιο έβρισκα μπροστά μου…

Ακούω που λένε πως «ό,τι αγαπάμε μένει πάντα ζωντανό στην καρδιά μας…», Ναι, τώρα μετά από την ξαφνική φυγή σου, το κατάλαβα…

Μπορεί να μη σε βλέπω με τα χοϊκά μάτια μου, αλλά παραμένεις στην καρδιά μου, στην σκέψη μου, στην ζωή μου…

   Σε αναζητώ…δεν σε βλέπω, αλλά νοιώθω την νοητή παρουσία σου, συνεχώς δίπλα μου…

 Για εμένα πάντα νωρίς θα ήταν, όποτε κι αν έφευγες Πατέρα μου, αλλά παρηγοριέμαι που βρίσκεσαι εν ταις αυλαίς του Κυρίου που τόσο αγάπησες, πλησίον του δικού σου πνευματικού, πατέρα και παππού όλων μας του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β΄ (Χρυσοφάκη)…

  Πιστεύω ότι την πατρική σου πρόνοια και αγάπη θα την έχω και θα την αισθάνομαι διαρκώς από εκεί ψηλά που είσαι, σε όλη την ζωή μου…

   Θα βαδίζω στα βήματα που εσύ θα με οδηγείς, έστω και δακρυσμένος και ορφανός από τον πρόσκαιρο χωρισμό Πατέρα και υιού.

  Αγαπημένε μου παπα-Γιάννη, όπως ήθελες να σε αποκαλούμε δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, ούτε εγώ, ούτε η σύζυγός μου Αλεξία, ούτε η κόρη μου Όλγα.

  Πάντοτε θα μιλώ στον γιό μου Γιάννη, που προς τιμήν σου έδωσα το όνομά του, για σένα και για όσα πρόσφερες σε μένα ως αληθινός Πατέρας. Δεν πρόλαβε να σε χαρεί και να τον καμαρώνεις περήφανα, αλλά μέσα από τις δικές μου διηγήσεις τόσων χρόνων, θα είναι σαν να σε ξέρει χρόνια, και να είναι περήφανος για τον «παππού» του και το όνομα ενός μεγάλου ανδρός, που φέρει.

   Άλλωστε πάντοτε επιθυμούσες τα ουράνια και όχι τα επίγεια…

Αναπαύου εν εἰρήνη αοίδιμε Πατέρα και Γέροντα!

Η δε ψυχή σου, δεόμεθα οι πάντες να αναπαύεται εν κόλποις Αβράαμ, όπου αλήθεια και δικαιοσύνη κατοικεί.

“Εμοί δε το ζην Χριστός..και το αποθανείν κέρδος…”

*Απόστολος Παύλος.