Εννέα ολόκληρους μήνες είμαστε θεατές μιας απροκάλυπτης και πρωτόγνωρης κατάστασης που δεν έχει προηγούμενο στα χρόνια μας.

   Απ’ τη στιγμή που παγκοσμίως η ανθρωπότητα ενημερώθηκε για τον ιό, πολλά γράφτηκαν, πολλά ακούστηκαν και πολλά αποσιωπήθηκαν.

   Όταν για πρώτη φορά έκλεισαν οι Εκκλησίες με απόφαση της Κυβέρνησης, πολλοί αντέδρασαν επιθετικά καταλογίζοντας ευθύνες στην Ιερά Σύνοδο.

   Κανένας μας δε γνώριζε το μέγεθος και την έκταση αυτού που βιώναμε, αλλά και το τι θα επακολουθούσε. Υπήρξε σύγχυση και διχογνωμία. Πολλοί εκ των Χριστιανών υπέμειναν με υπομονή, ψυχραιμία και αλληλοσυμπαράσταση τις πρωτόγνωρες συνθήκες, κι άλλοι καταφέρθηκαν κατά της Διοίκησης της Εκκλησίας κάνοντας υποδείξεις και δημιουργώντας αναστάτωση.

   Ο καιρός ωστόσο πέρασε, οι Εκκλησίες άνοιξαν το Μάιο και δυστυχώς ξαναέκλεισαν το Νοέμβριο.

   Το πρόβλημα εξελίχθηκε και διογκώθηκε και μαζί του, και η σύγχυση που εξαρχής επικράτησε.

   Κάποιοι αρνούμαστε, ακόμη, την ύπαρξη του ιού ή αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι μπορεί να προσβάλει εμάς ή τους δικούς μας.

   Κάποιοι αμφιβάλλαμε για το γεγονός ότι ο κορωνοϊός είναι η πραγματική αιτία θανάτου των δεδηλωμένων θυμάτων. Οι αμφιβολίες και τα ερωτηματικά οφείλονταν βέβαια σε μεγάλο βαθμό, στη γνωστή δημόσια δήλωση του καθηγητή, κ. Τσιόδρα ότι: «γράφαμε και σε κάποιους που δεν πέθαναν από κορωνοϊό ότι πέθαναν από κορωνοϊό».

   Ως ελεύθεροι πολίτες εισπράττουμε την προπαγάνδα, την εκμετάλλευση, την απαξίωση που κυριαρχεί από τους ιθύνοντες που διαχειρίζονται τον ιό, προς τα πρόσωπά μας. Είναι σαφές, δίχως αμφιβολία, ότι αυτοί κατευθύνουν την ανθρωπότητα σε «ρομποτισμό».

   Από την άλλη, είναι θλιβερό το φαινόμενο, να υπάρχουν ελεύθεροι πολίτες που αδιαφορούν για το μέγεθος του προβλήματος που βιώνει η ανθρωπότητα, το έθνος, η οικογένεια και ο καθένας ξεχωριστά.

   Από τη μία πλευρά λοιπόν αντιλαμβανόμαστε τη συμπαιγνία, από την άλλη όμως, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κακό.

   Ως χριστιανοί δεν είμαστε αδιάφοροι, αλλά ούτε αλαζόνες και υπερόπτες.  Είναι υποχρέωσή μας να προφυλάξουμε τον εαυτό μας. Είναι καθήκον μας να σεβαστούμε και να προστατέψουμε τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν.

   Όσες φορές συζητάμε για τις εξελίξεις στο θέμα του κορωνοϊού ή του εμβολίου γεμίζουμε άγχος, φόβο, θλίψη και απελπισία. Η ψυχική αυτή κατάσταση δεν μας ταιριάζει.

   Εκτός από την υποχρέωση να προστατέψουμε τον εαυτό και τους συνανθρώπους μας, έχουμε χρέος και στόχο να ενώσουμε τη ψυχή και την καρδιά μας με το φωτεινό πρόσωπο του Ιησού Χριστού, προσμένοντας να λάβουμε το Φως Του. Έχουμε ανάγκη από την καρδιακή προσευχή και την επικοινωνία μαζί Του. Η φυσική ψυχική μας κατάσταση, ως Χριστιανοί, είναι η χαρά και η ελπίδα Εκείνου.

   Όσο λοιπόν κι αν προσπαθούν οι άγευστοι της Ζωής, να επιβληθούν, να υποτάξουν και να σκλαβώσουν τον κόσμο, λησμονούν βασικές αρχές που κάλλιστα μπορούν να ανατρέψουν τα πάντα. «Όπου γάρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις».

   Εμείς δεν έχουμε παρά να αντισταθούμε όντας απλά και συνειδητά Χριστιανοί. Ας μην ξεχνάμε πως έχουμε την ευλογία να επικοινωνούμε με τον αληθινό Θεό, να προσευχόμαστε. Έχουμε την ευλογία να απολαμβάνουμε το Θείο Δώρο Του, «ο τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἔχει ζωήν αἰώνιον».

   «Αγαπάτε αλλήλους», είπε. Και εφόσον είμαστε Χριστιανοί, αγαπούμε, σεβόμαστε, φερόμαστε με ευθύνη, προστατεύουμε.

   Αγαπητοί μου αδελφοί, έχουμε ανάγκη από δύναμη, ψυχική και σωματική, ώστε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι ως μία γροθιά πνευματική, το κακό που εξ αμαρτιών μας επέτρεψε ο Κύριος Ιησούς να υπάρχει.