Οι Σεβ. Μητροπολίτες Βοστώνης κ. Μεθόδιος και Νέας Ιερσέης κ.Ευάγγελος
Σχολιάζει ο Σωτηρης Μ. Τζούμας
Είναι και οι δύο τα μοιραία πρόσωπα της Εκκλησίας μας που τα χτύπησε αλύπητα ο εγωισμός που κατευθύνει κάποιους εκκλησιαστικούς… άνδρες.
Από τη μία στιγμή στην άλλη βρέθηκαν στο επίκεντρο της Πατριαρχικής οργής και τιμωρήθηκαν -και μάλιστα ερήμην τους- για γεγονότα που κανείς σώφρων νους δεν αποδέχεται ως σημαντικά και ικανά για να προσβάλλουν τα 38 έτη αρχιερωσύνης του Βοστώνης Μεθοδίου και την 16χρονη αρχιερατική προσφορά του Νέας Ιερσέης Ευαγγέλου που παρέλαβε μία Μητρόπολη σχεδόν ανύπαρκτη και την κατέστησε
ζηλευτή από όλο τον Ορθόδοξο κόσμο.
Γεννημένοι και οι δύο στις ΗΠΑ (το 1946 ο άγιος Βοστώνης και το 1961 ο άγιος Ν. Ιρρσέης) και γαλουχημένοι με τα νάματα της πίστεως και της ευσεβείας από τους ενάρετους γονείς τους εισήλθαν στον ιερό κλήρο.
Παρά την διαφορά ηλικίας που τους χωρίζει (15 ολόκληρα χρόνια) συνδέονται και οι δύο με την μεγάλη και εμβληματική προσωπικότητα του Αρχιεπισκόπου Γέροντα Αμερικής Ιακώβου τον οποίο υπηρέτησαν και οι δύο ως διάκονοι. Προφανώς αυτός να είναι και ο λόγος που τους έβλεπε κάποιες φορές ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με καψυποψία παρά τις εξετάσεις πιστότητας που συχνά έδιναν.
Γνωρίζω και τους δύο Ιεράρχες απο τα φοιτητικά μου χρόνια στη Νέα Υόρκη. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις και από τους δύο. Και αυτή τη στιγμή θεωρώ υποχρέωσή μου να αφιερώσω δύο λέξεις στην άδικη μεταχείριση που τους γίνεται απο την Μητέρα Εκκλησία, η οποία αν ήταν πράγματι «Μητέρα» δεν θα φερόταν στα παιδιά της με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο σαν την Λάμια της Αρχαιότητας! Οι τακτικές αυτές θυμίζουν σκοτεινές σελίδες της Εκκλησιαστικής ιστορίας μας. Την συμπεριφορά αυτή ούτε… μητριά δεν θα υιοθετούσε και δεν θα εφάρμοζε.
Ωστόσο, την ακολουθεί πιστά το Φανάρι δίνοντας την ευκαιρία σε κάποιους σχιζοφρενείς και χαιρέκακους που έχει μαζέψει στην αυλή Του, να την χειροκροτούν και επαινώντας τις απάνθρωπες αυτές συμπεριφορές και απαράδεκτες πρωτοβουλίες κάνουν τους εχθρούς της Εκλλησίας μας να χαίρονται και να καμαρώνουν.
Η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου (και όταν λέμε Σύνοδος εννοούμε τον εξής ένα, τον Πατριάρχη, στον οποίο όποιος πάει κόντρα και δεν ψηφίσει αυτό που εισηγείται τότε γράφεται στην black list) αποφάσισε να πετάξει έξω από το μαντρί τον Νέας Ιερσέης Ευάγγελο γιατί ενόχλησε τον εγωισμό του Ελπιδοφόρου «μας» και να ρεζιλέψει τον Βοστώνης Μεθόδιο ο οποίος αν και αμερικανάκι αποδείχθηκε πιο Ορθόδοξος από τον Φαναριώτη Ελπιδοφόρο που λανσάρει τα …κουταλάκια μιας χρήσεως!
Τιμωρεί δύο Ιεράρχες που τόλμησαν να υψώσουν ανάστημα σε ανορθόδοξες μεθοδεύσεις και εγωισμούς
και αφήνει στους κόλπους της άλλους κληρικούς (όλων των βαθμίδων), οι οποίοι είναι εγνωσμένα και αποδεδειγμένα ανήθικοι και διεστραμμένοι! Αυτά είναι τα κριτήρια οροδόξου φρονήματος και ήθους;
Αν αυτό είναι η Εκκλησία τότε πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε το τι ακριβώς σημαίνει η Εκκλησία και να αναλογισθούμε τη θέση μας και τον ρόλο που θα έχουμε σε μια τέτοια Εκκλησία.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά από αυτά που γνωρίζω και να τινάξω το… σύστημα στον αέρα.
Αλλά εγώ αγαπώ την Εκκλησία. Δεν έγινα κληρικός αλλά πάσχω για όλα όσα την αφορούν. Και όταν πριν μερικά χρόνια ήμουν ισχυρός οικονομικά και από θέση ισχύος βοηθούσα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του Πατριαρχείου μας. Και όταν τα έβαλαν με τον Χριστόδουλο, ναί πήγα απέναντι γιατί έβλεπα το άδικο των επιθέσεων και προθέσεων τους. Και αν ο Χριστόδουλος εξαρτιόντανε απο αυτούς θα τον είχαν εξοστρακίσει τότε. Το προσπάθησαν με εκατό τρόπους αλλά δεν τα κατάφεραν. Φοβήθηκαν τον Θεό και τον λαό που θα τους ξέσκιζε αν τον πείραζαν. Τα χρόνια πέρασαν! Ο Χριστόδουλος έφυγε αλλά 12 χρόνια μετά είναι ακόμη ζωντανός στη συνείδηση του λαού μας! Και αν αυτό δεν είναι δικαίωση τότε τί είναι;
Και όταν ήλθα προσωπικά σε κατάσταση ανάγκης λόγω προβλήματος υγείας δικού μου ανθρώπου όλοι -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, σωστών και φωτισμένων – σφύριζαν αδιάφορα! Διότι όπως έλεγε και ο Γέρων Κορίνθου Παντελεήμων”αυτοί παιδάκι μου είναι από τη νήσο Πάρο, δηλαδή πάρω…. Αυτοί δεν ξέρουν το ρήμα δίνω”!
Και στην κρίση που δημιουργήθηκε με την Ουκρανία τάχθηκα στο πλευρό του Φαναρίου. Παρά τον όλεθρο που έβλεπα να έρχεται λόγω κακής προετοιμασίας και ανισόρροπων καταστάσεων που επικρατουσαν, αρθρογραφούσα κάθε μέρα με έναν ακόμη συνάδελφο του χώρου υπέρ των θέσεων του Πατριαρχείου μας και ένα ευχαριστώ δεν μας είπε κανείς! Η ευγνωμοσύνη βέβαια είναι σπάνιο λουλούδι…το οποίο δεν ανθεί υπό κανονικές συνθήκες εντός της Εκκλησίας
Το Πατριαρχείο τον τελευταίο καιρό έχει υιοθετήσει μια αλαζονική συμπεριφορά. Λες και όλοι του χρεωστουμε!
Το κατανοώ ως ένα βαθμό γιατί είναι εμπερίστατο αλλά τέτοια αλαζονεία δε εξέπεμψε ποτέ άλλοτε! Και αυτό αδικεί την Παράδοση που το συνοδεύει 17 ολόκληρους αιώνες.
Ιεράρχης που είναι και Συνοδικός μου απέστειλε χθες σειρά προσβλητικών μηνυμάτων για όσα έγραψα. Στην αρχή είπα να του απαντήσω «αγοραία» μήπως και τον «σαγηνεύσω» με την διάλεκτο του λιμανιού που θα χρησιμοποιούσα, αλλά μετά σκέφθηκα αυτό που έλεγε ο Χριστόδουλος!
Αν σε βρίζουν, έλεγε, να βλέπεις πάντα ποιος τα λέει και γιατί τα λέει! Και αν βρεις να έχει ένα δίκαιο στα λεγόμενα του συγχώρα τον. Αν θεωρείς ότι τα λέει απο κακία και εμπάθεια απάντησε του αφ´υψηλού! Θα σε θυμάται πάντα! Αυτό έκανα. Αυτός λοιπόν ο γενναίος Ιεράρχης μέσα στα μηνύματα που μου έστειλε και στα πολλά υβριστικά και ανόητα που μου αράδιασε ( και δεν είναι η πρώτη φορά) είπε και το εξής:
«… είσαι αναρμόδιος για να κρίνεις τις αποφάσεις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου που φέρει εμπειρία δέκα επτά αιώνων».
Σοβαρά; Έπρεπε να παίρνουμε την άδεια σας για να εκφράζουμε τη γνώμη μας; Δεν μας τα λέτε καλά! Όταν σας βομβάρδιζαν άπαντες για το Ουκρανικό και μείς σας στηρίζαμε δεν μας τα λέγατε αυτά! Μόνο όταν στριμώχνεστε τα λέτε! Άλλη μια φορά μας το είπατε να το βουλώσουμε κατά την κρίση που υπήρξε την εποχή Χριστοδούλου και μείς είχαμε πάρει θέση υπέρ του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου. Λίγο ακόμη αν επιμένατε τότε θα παίρνατε την απάντηση από τον ίδιο το λαό. Φάνηκε άλλωστε στις δημοσκοπήσεις της εποχής εκείνης η απαξίωση που δέχθηκε ο θεσμός.
Το βέβαιο είναι ότι δεν περιμέναμε ότι μετά από δέκα επτά αιώνες ζωής και ιστορίας
Του Πατριαρχείου μας θα ήταν σήμερα μέλη της Συνόδου Ιεράρχες τέτοιας περί…ωπής;; Θού Κύριε! Μη με προκαλείτε γιατί σε λίγο θα αρχίσω να πυροβολώ!
Τα βιογραφικά των δύο αδίκως διωκομένων ιεραρχών από την ιστοσελίδα της Αρχιεπισκοπής Αμερικής πριν ενημερωθεί για τις πρόσφατες εξελίξεις!
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βοστώνης κ. Μεθόδιος (Τουρνᾶς) ἐγεννήθη ἐν Νέα Ὑόρκῃ τῷ 1946. Μετά τήν ἐγκύκλιον αὐτοῦ μόρφωσιν εἰς τό Ἡμερήσιον Ἑλληνικόν Σχολεῖον τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ Ἁγίας Τριάδος καί τό Mc Burney High School τῆς Νέας Ὑόρκης, ἐνεγράφη εἰς τό Ἑλληνικόν Κολλέγιον Βοστώνης, λαβών τό δίπλωμα Βachelor of Arts. Ἐν συνεχείᾳ ἐσπούδασεν εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης. Εἰς τό Πανεπιστήμιον τῆς Βοστώνης, ἔλαβεν τόν μεταπτυχιακόν τίτλο Μaster of Sacred Technology. Τήν 22αν Ἰουλίου 1973 ἐχειροτονήθη Διάκονος, ὑπηρετήσας ὡς Ἀρχιδιάκονος τοῦ τότε Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Ἰακώβου. Ἐχειροτονήθη εἰς Πρεσβύτερον τήν 25ην Δεκεμβρίου 1979, ἀναλαβών τά καθήκοντα τοῦ Ἱ. Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος Ἁγίου Σπυρίδωνος Νέας Ὑόρκης. Τήν 25ην Μαΐου 1982 ἐξελέγη Βοηθός Ἐπίσκοπος Σκοπέλου. Ἐπίσκοπος Βοστώνης ἐξελέγη τήν 13ην Μαρτίου 1984. Διετέλεσε Πρόεδρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου καί τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (1989-1995). Τό Πανεπιστήμιον τῆς Βοστώνης, ἀπένειμε εἰς αὐτόν, τήν 12ην Μαΐου 1985, τόν τίτλον τοῦ Διδάκτορος τῆς Θεολογίας. Τό δέ Ἀμερικανικόν Διεθνές Κολλέγιον τό 1995 τοῦ ἀπένειμε τόν τίτλον τοῦ Διδάκτορος τῶν Ἀνθρωπιστικῶν Σπουδῶν. Τό 2001 τό Ἑλληνικόν Κολλέγιον καί ἡ Θεολογική Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ ἀπένειμε τόν τίτλον Διδάκτορος τῆς Θεολογίας. Κατά τήν συνεδρίαν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τῆς 24ης Νοεμβρίου 1997 ἐξελέγη Μητροπολίτης Ἀνέων, καί ἐποίμανε τήν Ἱεράν Ἐπισκοπήν Βοστώνης προεδρικῶς ἕως τοῦ Δεκεμβρίου 2002, ὅτε ἀνυψωθείσης τῆς ἐπαρχίας εἰς Μητρόπολιν ἐξελέγη Μητροπολίτης Βοστώνης.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Νέας Ἰερσέης κ. Εὐάγγελος (Κουρούνης) ἐγεννήθη εἰς τήν Νέαν Ὑόρκην τό ἔτος 1961 ἐκ γονέων καλυμνιακῆς καταγωγῆς. Ἐφοίτησεν εἰς τά ἡμερήσια σχολεῖα τοῦ Ἁγίου Ἐλευθερίου καί τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Νέας Ὑόρκης. Μετά τό πέρας τῶν ἐγκυκλίων σπουδῶν ἐνεγράφη εἰς τό Ἑλληνικόν Κολλέγιον τῆς Βοστώνης, ἐξ οὗ ἀπεφοίτησε τό 1983. Τό ἔτος 1986 ἔλαβε μεταπτυχιακόν δίπλωμα (Μaster) Θεολογίας ἐκ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης. Ἐπιπλέον ἐφοίτησεν εἰς τό Οἰκουμενικόν Ἰνστιτοῦτον Bossey τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (Ἑλβετία), διακονῶν παραλλήλως εἰς τό ἐν Σαμπεζύ Γενεύης Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Ἐχειροτονήθη Διάκονος τό 1987 καί Πρεσβύτερος τό 1989, τό δέ 1991 προυχειρίσθη εἰς Ἀρχιμανδρίτην. Ὑπηρέτησεν ὡς Διάκονος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου πρ. Βορείου καί Νοτίου Ἀμερικῆς κ. Ἰακώβου, βοηθός Διευθυντής τοῦ τμήματος Ἀρχείων τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς (1988-1989), Ἐφημέριος εἰς τόν Καθεδρικόν Ναόν τοῦ Ἁγ. Δημητρίου Ἀστορίας Νέας Ὑόρκης (1989-1993), Πρωτοσύγκελλος τῆς τότε Ἐπισκοπῆς Νέας Ἰερσέης, Διευθυντής τοῦ Ληξιαρχικοῦ Γραφείου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, καί Πρόεδρος τοῦ Πνευματικοῦ Δικαστηρίου αὐτῆς. Ἀπό τοῦ ἔτους 2001 ἕως τῆς ἐκλογῆς αὐτοῦ ὑπηρέτησεν ὡς Ἱερατικῶς Προϊστάμενος τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος καί τοῦ Ἱεροῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου εἰς Ἀστόριαν Νέας Ὑόρκης. Τήν 12ην Ἀπριλίου 2003 ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐξέλεξε τοῦτον παμψηφεί Μητροπολίτην Νέας Ἰερσέης.
