κ. Πρόεδρε, μετὰ λύπης παρετήρησα, ἐπιστρέφων ἐκ τοῦ Ἐνοριακοῦ Ναοῦ, ὅπου διακονῶ, εἰς τὴν οἰκίαν μου, τὴν ἑσπέραν τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς, ὅτι αἱ σημαῖαι τοῦ κτηρίου τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων δὲν ἦσαν μεσίστιοι.
Μετὰ συγκινήσεως παρηκολούθησεν τὸ Πανελλήνιον τὰς τελευταίας ἡμέρας ν’ ἀναρτῶνται αἱ σημαῖαι δοκιμαζομένων γειτόνων χωρῶν εἰς τὸ Κτήριον τῆς Ἐθνικῆς ἀντιπροσωπείας καὶ ὀρθῶς τὸ ἐπράξατε. Ὅμως, ἐνῷ σήμερον ἡ πλειονότης τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κωλύεται ἀπὸ τὰ αὐστηρὰ περιοριστικὰ μέτρα ν’ ἀποδώσῃ τὴν ὀφειλομένην τιμὴν εἰς τὸν Θεάνθρωπον, αἱ ὑμέτεραι Ὑπηρεσίαι παραλείπουν καὶ αὐτὰ τὰ ἐκ τοῦ Νόμου καθήκοντά των ( βλ. ἄρθρον 6 παρ. 6 Ν. 851/1978).
Λυποῦμαι καὶ θλίβομαι διὰ τὴν ἔκπτωσιν ἐκ τῶν θεσμίων, ἰδίως ὅταν εἰς τὸ πρόσωπόν σας προσεβλέπαμεν ἀκριβῶς διὰ τὴν εὐλαβικὴν διατήρησίν των.
Καλὴ Ἀνάστασι!

Μετὰ τιμῆς
ἀρχιμανδρίτης Δωρόθεος Κιούσης