ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ 

Περνάμε αποκαλυπτικές ημέρες!
Ποτέ άλλοτε δεν ζήσαμε ως χώρα παρόμοια γεγονότα και καταστάσεις στο χώρο Εκκλησίας και της θείας Λατρείας!
Ποτέ δεν απαγορεύθηκε να εκκλησιαστούμε ή να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων.
Ποτέ δεν έκλεισαν οι ναοί μας και δεν σίγησαν οι καμπάνες μας.
Ποτέ δεν οδηγήθηκαν Ιερείς  και Αρχιερείς στον Εισαγγελέα ( πλην τα χρόνια του επάρατου διαχωρισμού του ημερολογίου σε παλαιό και νέο) γιατί έκαναν το καθήκον τους αλλά και γιατί εκπλήρωναν την αποστολή τους.

Ζήσαμε την σκλαβιά των Τούρκων. Ζήσαμε δύο παγκόσμιους πολέμους. Ζήσαμε τον διωγμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Ζήσαμε την πείνα της κατοχής. Ζήσαμε επιδημίες και πανδημίες.

Και ποτέ δεν χρειάστηκε να δοκιμαστεί η πίστη μας και η ιερή μας παράδοση με αυτό τον τραγικό τρόπο.

Σε όλα τα παραπάνω η Εκκλησία και η πίστη μας ήταν  η καταφυγή  και η παρηγοριά μας.
Σήμερα οι Έλληνες καλούνται όχι απλά να προσαρμοστούν  σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, αλλά καλούνται να αλλάξουν όλα εκείνα που ήξεραν και έκαναν και τα οποία  για μας είναι  το ριζιμιό μας λιθάρι.
Το περίεργο είναι ότι τόσο απο πλευράς πολιτείας που έχει την ευθύνη των μέτρων που έχουν επιβληθεί εξαιτίας αυτού του  απρόσκλητου  επισκέπτη  της ανθρωπότητας και της πατρίδας μας δυστυχώς, του  κορονοϊού, όσο και  εκ μέρους, δυστυχώς, της επίσημης  διοίκησης της  Εκκλησίας μας,ασκείται  ένα ιδιότυπο μπούλινγκ προς αυτούς που δεν συμμορφώνονται επακριβώς  με τις υποδείξεις.
Και δεν μένουν στο μπούλινγκ αλλά φτάνουν στο σημείο να οδηγούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου όσους επιμένουν να  τηρούν την παράδοση και σεβόμενοι την πίστη τους να  κάνουν  το ιερό καθήκον τους.
Όμως γιατί αυτό το μένος;
Και τα μωρά αντιλαμβάνονται ότι αυτή η μονομερώς αυστηρή απαγόρευση την οποία
καλλιεργούν  και επιβάλλουν θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα!
Όχι τώρα, μέσα στην κρίση. Τώρα ο φόβος επιβάλλει την σιωπή και την προσαρμογή.
Αλλά μετά απο την κρίση  θα ακολουθήσει το ξεκαθάρισμα. Όπως γίνεται πάντα.
Όπως είναι φυσικό, ποιος περίμενε να δεχθούν οι Έλληνες αυτά τα μέτρα με αυτό τον εκπληκτικό και υποδειγματικό  τρόπο.

Στην αρχή όλοι  στενοχωρηθήκαμε-άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο! Και σίγουρα για διαφορετικούς λόγους ο καθένας.

Το περίεργο είναι ότι ορισμένοι πόνταραν «τα ρέστα τους» σε αυτά τα μέτρα που έκλεισαν τις Εκκλησίες και φίμωσαν τους ιερείς και τους Αρχιερείς. Περίμεναν ότι θα καταποντιστεί με τον τρόπο αυτό η Εκκλησία και θα περιοριστεί ο κυρίαρχος ρόλος της στην ελληνική κοινωνία.

Όσοι επιμένουν στο παραλήρημα αυτό θα εισπράξουν πολύ σύντομα τα επίχειρα των πράξεων τους.

Και δεν αρκεί η αποκατάσταση της ηρεμίας. Πρέπει κάποιοι να πάρουν το «μάθημά»τους.

Και οι  Ιεράρχες  μας πρέπει να συνέλθουν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν Ιεράρχες που δέχονται πρόθυμα να παίζουν τα παιχνίδια της όποιας εξουσίας. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν Ιεράρχες να προκαταλαμβάνουν τις αποφάσεις της Συνόδου ή να αποφασίζουν μονομερώς για να γίνουν αρεστοί στο σύστημα αγνοώντας την Σύνοδο. Ας επιλέξουν ποιον υπηρετούν τον Θεό ή τον Καίσαρα;

Αλλά  αυτό το μάθημα θα τους το δώσει ο ελληνικός λαός που θρησκεύεται άδολα και ειλικρινά,γιατί ο Έλληνας αγαπά την Εκκλησία του.

Όχι με τον τρόπο που θάθελαν οι ζηλωτές πατέρες- αν και μερικές φορές κάποιοι εξ ημων  τους μιμούνται πιστά- αλλά γιατί  την αγαπά και τη σέβεται.

Δεν αγαπά την ιδέα να διασπάται και να διχάζεται με το παραμικρό πρόβλημα.

Ο Έλληνας αγαπά την Εκκλησία του και περιμένει απ´αυτή να προχωρήσει γρήγορα και με θάρρος στην επανεξέταση της στάσης της σε αυτό που ζούμε. Στα μάτια των πιστών  είναι, δυστυχώς  εκτεθειμένοι.

Δεν ζητάμε να γίνει η Εκκλησία το ανυπάκουο παιδί της εξουσίας.Ούτε να κηρύξουμε ανταρτοπόλεμο.  Αυτό δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να γίνει. Ζητάμε  όμως να προχωρήσει με τόλμη στην υποστήριξη της θείας και ιερής αποστολής της. Ζητάμε να μας δείξει ότι αυτά που διδάσκει τα πιστεύουν και τα εφαρμόζουν έμπρακτα αυτοί που τα διδάσκουν. Όχι ωραιολογίες και βερμπαλισμοί για να λένε ότι απλά κήρυξαν. Αλλά με λόγια βγαλμένα απο την ψυχή τους και ζυμωμένα με την αλμύρα των προβλημάτων της ζωής.

Ζητάμε να παραμεριστούν όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν έχουν να κάνουν με την ουσία της πίστης αλλά είναι ο «ντελβές» στον καφέ μιας άλλης εποχής.

Κι αυτό το έργο μπορεί γρήγορα και αποφασιστικά να το προχωρήσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και μαζί του όλοι οι Ιεράρχες.

Ο Έλληνας αγαπά την Εκκλησία του,  αλλά περιμένει απ´αυτή να βοηθήσει στη ζωή του, να πάψει να ποτίζει τις φοβίες και τις αρνήσεις που μας σπέρνουν τεχνιέντως οι επιτήδειοι .

Ο Έλληνας αγαπά την Εκκλησία του, αγαπά τον Οικουμενικό Πατριάρχη,αγαπά τον Αρχιεπίσκοπο, αγαπά  και τους Μητροπολίτες μας.

Δεν θέλει μερισμούς και αντιπαλότητες.

Δεν θέλει να βλέπει μέσα στην Εκκλησία να αναπτύσσονται προσωπικές πολιτικές που οδηγούν σε διλήμματα.

Προς μεγάλη μας θλίψη είδαμε  να εφαρμόζεται μια ενδοτική  συμπεριφορά η οποία μας οδηγεί σε μια αλλοπρόσαλη τακτική. Αυτή στηλιτεύουμε σήμερα.

Σε λίγο θα φοβόμαστε  να ομολογήσουμε την πίστη μας για να μην μας κοροϊδέψουν ως οπισθοδρομικούς.

Μια αχτίδα φωτός για να βγούμε από το αδιέξοδο είναι η προσευχή. Ας την εφαρμόσουμε στη ζωή μας. Προσευχή ειλικρινής και καρδιόβγαλτη. Και στο χρόνο του κορονοϊού ας  ξαναζήσουμε  βιωματικά την μεγάλη  αξία της .

Μια δεύτερη αχτίδα φωτός θα είναι να δούμε την Εκκλησία μας στην μετά τον κορονοϊό εποχή  να μας αποδείξει ότι πήρε το μάθημα της και θα κάνει αυτό που πρέπει για να κερδίσει τον χαμένο χρόνο και να ξαναγεμίσει τις Εκκλησίες.

Ναί η καλύτερη απάντηση προς όλους είναι να κάνετε τον λαό που θρησκεύεται όταν σταματήσουν τα μέτρα να δημιουργήσει ουρές για να προσκυνήσει! Θα το κάνετε; Εδώ σας θέλω!

Και ναι ο Έλληνας αγαπά την Εκκλησία του!

Δείξτε μας ότι την αγαπάτε και σείς!