Η ασθένεια ως οδός σωτηρίας είναι μια πραγματικότητα στο γίγνεσθαι του σύγχρονου ανθρώπου. Το θέμα είναι κατά πόσον ο σύγχρονος άνθρωπος, που τον “πνίγει” η καθημερινότητα μπορεί να αντιληφθεί ότι η ασθένεια στην πραγματικότητα είναι δώρο Θεού. Είναι ευλογία Θεού για την σωτηρία του. Είναι η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Ο σύγχρονος άνθρωπος όταν είναι μακράν του Θεού και δεν Τον αγαπά ουσιαστικά αλλά επιφανειακά δεν μπορεί να νοιώσει αυτή την αγάπη του Θεού. Όταν ο άνθρωπος είναι χορτάτος από φαγητό, δεν μπορεί να νοιώσει τον πεινασμένο. Όταν ο άνθρωπος είναι καλά στην υγεία του, δεν αναζητά τον Θεό, τον βγάζει από τη ζωή του και Τον θυμάται όταν Τον έχει ανάγκη. Όταν κάτι αφαιρείται από τον άνθρωπο, όταν κάτι το χάνει όπως είναι η υγεία του, τότε θυμάται τον Θεό. Ο Θεός όμως το κάνει αυτό, για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι χωρίς την βοήθεια του Θεού, δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνος του. Έτσι ο άνθρωπος οδηγείτε στην ταπείνωση, η οποία είναι οδός σωτηρίας. Ο Θεός που είναι Πατέρας μας προσπαθεί να βρει τρόπο για να μας σώσει. Όχι μια και δυο φορές. Δίνει στον καθένα από εμάς πολλές ευκαιρίες. Εμείς όμως μέσα στην σύγχρονη πραγματικότητα της καθημερινότητας που μας βυθίζει στο σκοτάδι, ξεχνάμε τον Θεό και Τον βάζουμε στην άκρη. Επιτρέπει όμως, ο Θεός κάποιες φορές για το καλό το δικό μας, να δοκιμαστούμε από κάποια ασθένεια, όπου αν την δεχθούμε με υπομονή και ταπείνωση, ζητώντας την βοήθεια του Θεού, τότε θα μας χαριτώσει ο Θεός. Θα στείλει την ευλογία Του και αν την περάσουμε χωρίς να γογγύσουμε όχι απλά θα δεχθούμε την ευλογία Του, αλλά θα πάρουμε και τον στέφανο του μαρτυρίου. — Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ Τρίκορφο Φωκίδος