Του Σεβ. Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημητρίου
Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, αἰσθάνομαι ἔντονη τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνήσω ἐκτενέστερα μαζί σας, γιατί τό ἐπιβάλλουν οἱ δύσκολες συγκυρίες πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας ἀλλά καί ὅλος ὁ κόσμος.
Ὁ καλός Ποιμένας καί Σωτήρας τοῦ κόσμου μᾶς προσκαλεῖ ὅλους σέ μιά συστράτευση ἀνθρωπιᾶς καί ἀλληλεγγύης γιά τήν ἀνακούφιση τῶν δεινῶς ταλαιπωρημένων ἀπό τήν παροῦσα λοιμική ἀπειλή.
Ἐμπρός στήν πανδημία-διασπορά τοῦ νέου κορωνοϊοῦ καί στήν πατρίδα μας εἴμαστε ὑποχρεωμένοι, γιά νά φέρουμε ἐπάξια τό ὄνομα τοῦ Χριστιανοῦ, νά συσχηματισθοῦμε μέ τήν πρακτική τῶν πρώτων χριστιανῶν, πού μεριμνοῦσαν γιά τούς ἐμπερίστατους ἀδελφούς τους, γιά ἐκείνους πού ἦταν ἀνήμποροι νά αὐτοεξυπηρετηθοῦν καί ἦταν ἐγκαταλελειμμένοι.
Ἄν καί εἴμαστε ἀπό ἀνάγκη ἀπομονωμένοι, δέν πρέπει ὅμως νά μείνουμε ἀποξενωμένοι. Ἡ ὅποια ἐπικοινωνία θά ἔχει νόημα καί περιεχόμενο οὐσιαστικό, ἐάν κι ἐφόσον ἀπευθύνεται μέ γνήσια αἰσθήματα ἀγάπης καί φιλαδελφίας στίς εὐπαθεῖς ὁμάδες πού αἰσθάνονται πολλές φορές περιφρονημένες, μέ τήν τήρηση βεβαίως ὅλων τῶν μέτρων προφύλαξης πού ὁρίζουν οἱ ἐπιστήμονες.
Εἶναι ἀπαραίτητο ἀπό τή δική μας πλευρά τό ἔμπρακτο ἐνδιαφέρον γιά τόν ἀδελφό μας. Ἡ ἀλληλεγγύη μας νά ἐκδηλώνεται ἀφειδώλευτα, ἄλλοτε μέ τόν καλό μας λόγο συμπαράστασης (ἔστω καί διά τηλεφώνου), ἄλλοτε μέ τό ἀδιάπτωτο ἐνδιαφέρον καί τήν χριστοτερπή ἀλληλοβοήθεια (σέ τρόφιμα, φάρμακα καί ἀναγκαῖα εἴδη), ἀλλά καί προπαντός μέ τήν προσευχή μας στόν ἐν Τριάδι Θεό ἡμῶν καί τήν Παναγία μας καί ὅλους τούς Ἁγίους.
Τὸ ζητᾶ ὁ Χριστός ἀπό ὅλους μας. Μήν τοῦ τό ἀρνηθοῦμε. Γιατί τότε κι Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀρνηθεῖ ἐνώπιον τοῦ Πατρός Του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.
Δέν πρέπει νά διαφεύγει τῆς προσοχῆς μας ὅτι στά πρόσωπα τῶν ἀναξιοπαθούντων καί ἀνήμπορων ἀδελφῶν μας (τῶν γερόντων, τῶν κατάκοιτων, τῶν φτωχῶν καί ἐν γένει τῶν ἀναξιοπαθούντων) ἀντικατοπτρίζεται ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας καί Θεός μας.
Βασισμένη στήν ἁγιοπνευματική ἐμπειρία, ἡ πατερική παράδοση μᾶς βεβαιώνει: «εἶδες τόν ἀδελφόν σου, εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου». Μή λησμονοῦμε λοιπόν ὅτι «ὁ ἐλεῶν πτωχόν, δανείζει Θεῷ» (Παρ. ιθ’, 17).
Στηρίζω βάσιμες ἐλπίδες στόν καλοπροαίρετο χαρακτήρα τῶν ἐργατῶν τοῦ Εὐαγγελίου.
Οἱ κληρικοί εἶστε ἱερουργοί τῆς θείας χάριτος, κι ὅμως ἔχετε στερηθεῖ ἐπί τοῦ παρόντος τό ναό καί τήν ἁγία Τράπεζα ὡς μή ὤφελε.
Τό ἱερό θυσιαστήριο τό διαφεντεύει ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς καί εἶναι «φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. ι’, 31).
Οἱ κληρικοί ἄς ἀναπληρώνετε ―ὅσο γίνεται― τή δυσαναπλήρωτη λειτουργική προσευχή ὑπέρ τοῦ λαοῦ μέ τήν κατά μόνας προσευχή καί τά δάκρυα καί τό στεναγμό ὑπέρ τοῦ σύμπαντος κόσμου καί τῶν ἀδελφῶν μας.
Προσδοκῶ τήν καθημερινή εὐαισθητοποίηση καί τό ποιμαντικό ἐνδιαφέρον σας, ὥστε νά συνεχίζεται καί ἡ κοινωνική θυσιαστική προσφορά τῆς Ἐκκλησίας, πού εἶναι θεμελιώδης ὑποχρέωσή μας.
Οἱ χριστιανοί μας, ὡς μέλη τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, νά προσεύχεστε ὁ ἕνας ὑπέρ τοῦ ἄλλου.
Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσφέρει ὡς τρόπους ἐκτενοῦς προσευχῆς τίς ἱερές Παρακλήσεις, τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου καί τήν καλλιέργεια τῆς μονολόγιστης εὐχῆς “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τόν κόσμον σου καί ἡμᾶς”.
“Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησον τούς ἀσθενεῖς καί τούς συγγενεῖς τους, ἐλέησον τούς ἰατρούς καί τούς νοσηλευτές καί κάθε ἄνθρωπο ἔκθετο στόν κίνδυνο”. Αὐτές οἱ δεήσεις νά μή λείπουν ἀπό τά χείλη καί τήν καρδιά μας.
Ἐπιπλέον θά ἤθελα νά σᾶς παρακαλέσω νά μή λησμονεῖτε στίς προσευχές σας τούς ἀστυνομικούς, τούς λιμενικούς, τούς στρατιῶτες, τούς ἐθνοφύλακες, τούς τελωνειακούς καί ὅλους τούς φρουρούς τῶν συνόρων μας.
Νυχθημερόν ξαγρυπνοῦν γιά τήν ἀσφάλεια τῆς πατρίδος μας, μέσα σέ ἀπερίγραπτα δύσκολες φυσικές καί ψυχολογικές συνθῆκες. Οἱ ἀντοχές τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἀπέραντες. Οἱ προσευχές μας ἄς ἐπιδοτοῦν τό φιλότιμο καί τήν ὑπομονή τους καί ἄς χαλυβδώνουν τό θυσιαστικό φρόνημά τους.
Ὅλοι μαζί νά γίνουμε μιά ἑνωμένη δέσμη ἀπό κεριά καί λαμπάδες φλογερῆς προσευχῆς. Καθημερινά κι ἐγώ ἀπό τό Ἐπισκοπικό Παρεκκλήσιο τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος, δέομαι καί ἱκετεύω μαζί μέ ὅλους σας τόν Ἰατρό ψυχῶν τε καί σωμάτων.
Δέομαι καί παρακαλῶ νά χαρίσει πρῶτα στούς ἀσθενεῖς μας μεγάλη ὑπομονή καί ταχεία ἀνάρρωση καί στούς συγγενεῖς τή χαρά τῆς ὑγείας τῶν οἰκείων τους.
Τόν ἱκετεύω νά ἐνισχύει καί νά φωτίζει ὅλους τούς ἰατρούς καί τό νοσηλευτικό καί τό βοηθητικό προσωπικό πού ὡς καλοί Σαμαρεῖτες ἐγκύπτουν στήν ταλαιπωρία ὅλων τῶν ἀσθενῶν, προσφέροντας τήν ἔσχατη βοήθεια ἀνθρωπιᾶς στούς πονεμένους ἀδελφούς μας μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους.
Εἴθε ὁ Κύριος νά δώσει τήν ἀφέσιμη λύση τῶν τυχόν παραπτωμάτων τους καί νά χαρίζει σέ ὅλους τό πλούσιό Του ἔλεος. Τόν ἱκετεύω νά μᾶς ἀπαλλάξει, ὡς οἷον τε τάχιστα, ἀπό τή μανία τοῦ νέου ἰοῦ.
Ἀδελφοί μου, ὁ χειρότερος ἰός εἶναι τό σκοτείνιασμα τοῦ νοῦ, ἡ ἀπαισιοδοξία καί ἡ ἀπελπισία. Δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ποτέ ὅτι μετά τή Σταύρωση ἀκολουθεῖ ἡ Ἀνάσταση.
Εἴμαστε καλεσμένοι ὄχι νά σβήσουμε, ἀλλά νά μετέχουμε στό “νῦν καί ἀεί” τοῦ Σωτῆρα μας. Τόσο πανηγυρικά τό διαλαλεῖ ὁ πολυβασανισμένος ἀπόστολος Παῦλος στό α΄ κεφάλαιο τῆς δεύτερης ἐπιστολῆς του στούς Κορινθίους, τό ὁποῖο σᾶς συνιστῶ νά τό διαβάσετε.
“Περισσεύουν τά βάσανα, περισσεύει ὅμως καί ἡ παρηγοριά τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές μας. Ὁ Θεός εἶναι πού δίνει τήν ἀληθινή καί δυνατή παρηγοριά, ὥστε κι ἐμεῖς νά μποροῦμε νά παρηγοροῦμε καί νά συμπαριστάμεθα στά βάσανα τῶν ἀδελφῶν μας, παίρνοντας παράδειγμα καί θάρρος ἀπό τήν παρηγοριά πού μᾶς δίνει ὁ Θεός”.
Ἡ χάρις καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἴη μετά πάντων ὑμῶν, ἀμήν.
