Το “Νυχθημερόν” έχει τη χαρά να δημοσιεύσει σήμερα βαρυσήμαντο άρθρο του Σεβ. Μητροπολίτου Νιγηρίας κ. Αλεξάνδρου, με το οποίο παρεμβαίνει καταλυτικά στο θέμα που έχει προκύψει με την πρόσφατη αλληλογραφία του Ρώσου Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνος με Ιεράρχες του Αλεξανδρινού Θρόνου.

Ο κ. Αλέξανδρος θεωρεί την επέμβαση Ιλαρίωνος “απαράδεκτη προσβολή προς το πρόσωπο του σεπτού Προκαθημένου” τους και δράττεται της ευκαιρίας να τονίσει δυναμικά προς Ιλαρίωνα ότι “το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δεν είναι και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει προτεκτοράτο της Εκκλησίας της Ρωσίας. Ας γνωρίζει ακόμα ο αδελφός ότι ούτε ο Μακαριώτατος, μήτε οι αρχιερείς του Θρόνου θα γίνουμε «φόρου» υποτελείς…”.

Μάλιστα τον καλεί να επανορθώσει, απαιτώντας δημόσια απολογία: “Απαιτούμε την άμεση δημόσια απολογία σας προς τον Προκαθήμενό μας και εις την περί αυτόν Σύνοδο για το ατόπημά σας αυτό. Δεν έχετε άλλη επιλογή…”

Ακολουθεί πλήρες το άρθρο του Σεβ. Νιγηρίας, οι δε συντελεστές του “Νυχθημερόν” τον ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη της δημοσιοποίησης των απόψεών του από τον ιστότοπό μας!]

Με κατάπληξη διάβασα στο διαδίκτυο την επιστολή, την οποία απέστειλε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων στον αδελφό Επίσκοπο Μοζαμβίκης Χρυσόστομο. Κατάπληξη, όχι γιατί ο σεβασμιώτατος έγραψε την επιστολή. Αυτό δεν με ξενίζει, καθότι «έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν».  Με κατέπληξε το μέγεθος του θράσους του, το πώς ο μέγας μαΐστωρ της θεολογίας προέβη σε πρωτοφανή καταστρατήγηση κάθε εκκλησιαστικής δεοντολογίας, αγνοώντας τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας κ. Θεόδωρο προς τον οποίον έπρεπε να είχε αποστείλει την επιστολή με την παράκληση να διαβιβαστεί στον Μοζαμβίκης. Αντ’ αυτού, απλά του την κοινοποίησε.

Η πράξη του αυτή αποτελεί απαράδεκτη προσβολή προς το πρόσωπο του σεπτού Προκαθημένου μας. Ο σεβασμιώτατος Ιλαρίων πρέπει επίσης να αντιληφθεί ότι με την πράξη του αυτή προσέβαλε όλους τους Επισκόπους του Θρόνου! Ας αντιληφθεί ο εν θέματι Ρώσος αρχιερέας ότι δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να εγκαλεί, να διορθώνει, να συμβουλεύει και να «απειλεί» για κλιμάκωση της κρίσεως αρχιερείς άλλων κλιμάτων. Δηλαδή, τι θέλει να πει ο… ποιητής;; Θα διακοπεί η κοινωνία με όποια Εκκλησία τολμήσει να διαφοροποιηθεί από την Ρωσική Εκκλησία στο θέμα της Ουκρανίας;;; Μάλλον του διαφεύγει ότι κάτι τέτοιο θα γίνει μπούμερανγκ για την Εκκλησία της Ρωσίας, καθώς εκείνη θα βρεθεί σε παντελή απομόνωση.

Ας γνωρίζει ο σεβασμιώτατος αδελφός ότι η Αφρική, το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας δεν είναι και δεν θα επιτρέψουμε ποτέ να γίνει προτεκτοράτο της Εκκλησίας της Ρωσίας. Ας γνωρίζει ακόμα ο αδελφός ότι ούτε ο Μακαριώτατος, μήτε οι αρχιερείς του Θρόνου θα γίνουμε «φόρου» υποτελείς…

«Ο τρώσας και ιάσεται», άγιε Βολοκολάμσκ!… Απαιτούμε την άμεση δημόσια απολογία σας προς τον Προκαθήμενό μας και εις την περί αυτόν Σύνοδο  για το ατόπημά σας αυτό. Δεν έχετε άλλη επιλογή… 

Το ατόπημα αυτό του σεβασμιωτάτου Ιλαρίωνος πρέπει να λειτουργήσει αφυπνιστικά για πολλούς από εμάς, όχι μόνο για τη στάση μας στο θέμα της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας, αλλά για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τον διαρκώς αυξανόμενο «επιθετικό» ρωσικό εκκλησιαστικό ιμπεριαλισμό και την αντικανονική διείσδυση σε άλλες δικαιοδοσίες με την καταστρατήγηση της ορθόδοξης Εκκλησιολογίας. Η συλλογική μνήμη των λαών μας, του ποιμνίου μας, είναι βαρύτατα τραυματισμένη από την αποικιοκρατία όχι μόνο του χθες, αλλά και του σήμερα, την οικονομική αποικιοκρατία των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Δεν έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε το τραύμα πιο βαθύ με το δέσιμο και της Εκκλησίας σε ξένα άρματα και κέντρα εξουσίας.

Καθήκον όλων μας είναι να προστατεύσουμε αφενός μεν την Εκκλησία που κληθήκαμε να διακονήσουμε, αφετέρου δε τον Προκαθήμενό μας. Την ιστορία μας, τη θέση μας μέσα στην ορθόδοξη Οικογένεια, την αξιοπρέπεια και την τιμή όλων μας. Και όταν, από εδώ και πέρα, καλούμαστε να παίρνουμε αποφάσεις, ας το κάνουμε με γνώμονα την δισχιλιετή ορθόδοξη Παράδοση, σεβόμενη τα κανονικά όρια που έθεσαν οι Πατέρες μέσω των Οικουμενικών Συνόδων και το βάθος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας μας, το οποίο υπερέχει κατά δέκα αιώνες απ’ την ιστορία κάποιας άλλης Εκκλησίας. Εννοείται, πάντοτε με γνώμονα αποκλειστικά και μόνο το καλώς νοούμενο συμφέρον της δευτερόθρονης Εκκλησίας μας, ελεύθεροι από παντός είδους δεσμεύσεις. Ας θυμόμαστε τα λόγια του Κάλβου: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»!