Ἡ εἰκόνα, πού παρουσιάζουν οἱ ἐνορίες μας τίς Κυριακές, σέ σχέση μέ παλαιότερες ἐποχές, εἶναι ἀπογοητευτική.

Ὁ Ὄρθρος καί μεγάλο μέρος τῆς Θείας Λειτουργίας τελοῦνται μέ ἐλαχίστους παρόντες πιστούς καί μόνο μετά τό Εὐαγγέλιο ἀρχίζει ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν. Οἱ παράγοντες αὐτῆς τῆς ἀποχῆς εἶναι πολλοί καί διάφοροι. Ἐμεῖς μένουμε στό φαινόμενο καί μέ θλίψη ψυχῆς διαπιστώνουμε, ὅτι σέ λίγα χρόνια, ὅπως πορεύεται ἡ κατάσταση, θά μείνουμε μόνοι μέ ἐλαχίστους ἐκκλησιαζομένους. Ὅσο φεύγουν οἱ μεγάλες ἡλικίες καί δέν θά ἀντικαθίσταται μέ τούς νεωτέρους ἡ συρρίκνωση τοῦ ἐκκλησιάσματος εἶναι δεδομένη.

Ἡ ἀνάσχεση αὐτῆς τῆς πνευματικῆς κατολισθήσεως θέλει σχέδιο, κόπο καί γενική ἀφύπνιση, γιατί δυστυχῶς θά πάθουμε καί στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, ὅ,τι συμβαίνει στή Δύση, πού λόγῳ ἐλλείψεως πιστῶν κλείνουν καί πωλοῦνται οἱ Ἱεροί Ναοί.

Δέν ὑπάρχει καμμιά ἀμφιβολία, ὅτι ἐδῶ καί χρόνια ἔχει τεθεῖ σέ ἐφαρμογή σχέδιο περιορισμοῦ τοῦ ρόλου καί τῆς παρουσίας τῆς Ἐκκλησίας στόν βίο τῶν νεοελλήνων. Τά τελευταῖα χρόνια τό σχέδιο αὐτό δικαιολογεῖται ὡς ἀνοχή καί παραδοχή τῆς διαφορετικότητος.

Ἡ πλύση ἐγκεφάλου μέ κάθε τρόπο καί μέσο ἐπηρεάζει τόν λαό, ὁ ὁποῖος δυστυχῶς μέ εὐθύνη τῆς Ἐκκλησίας παραμένει ἀκατήχητος. Ἐάν δέν ἐργασθοῦμε πνευματικά στό λαό μας θά μείνουμε μόνοι μας στίς Ἐκκλησίες μας μέ τούς ὀλίγους, ἐνῶ οἱ χιλιάδες θά μένουν μακρυά ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ζωή.

Ὅσο ἀλλάζουν οἱ γενιές, οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία ἀντιλαμβανόμεθα πόσοι ἤμασταν πρίν 20 χρόνια καί τώρα πόσοι μείναμε.

Ἐάν δέν ἀφυπνισθοῦμε, ἐάν δέν ὀργανωθοῦμε, ἐάν δέν ἐργασθοῦμε ὡς διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, ὡς Ἐνορίες, ὡς μεμονωμένοι Χριστιανοί, θά πάθουμε παράλληλα μέ τήν περιβαλλοντική ἐρημοποίηση, πού ἀπειλεῖ τήν Ἑλλάδα καί ἐκκλησιαστική ἐρημοποίηση.

† ὁ Φθιώτιδος Νικόλαος