Το χρονικό διάστημα για την υποβολή αιτήσεων προς χειροτονία κληρικών έχει λήξει για το τρέχον έτος, ωστόσο, ανεξάρτητα από τον αριθμό των ενδιαφερομένων, υφίσταται ο περιορισμός των προσλήψεων στο δημόσιο τομέα.
Από τις 150 συνολικά ενορίες της Μητροπόλεως Παραμυθίας οι 69 δεν έχουν τακτικό εφημέριο με οργανική θέση (εξυπηρετούνται από τους υπάρχοντες ιερείς), μέσα στο 2024 μπορεί να γίνουν περισσότερες, λόγω συνταξιοδότησης κληρικών, κάτι, που αναδεικνύει τις δυσχέρειες, που, εκ των πραγμάτων προκύπτουν, με την έλλειψη ιερέων.
Το πρόβλημα της έλλειψης κληρικών είναι μεγάλο, όχι μόνο στη Μητρόπολη Παραμυθίας, αλλά και στις περισσότερες επαρχιακές Μητροπόλεις και είναι δύσκολο, με τα σημερινά δεδομένα, να ξεπερασθεί.
Από τότε, αρχές της δεκαετίας του 2010, που περικόπηκαν οι διορισμοί ιερέων, οι Μητροπόλεις, κυρίως της Ελληνικής περιφέρειας, όλο και αυξάνουν τα κενά τους.
Πέραν τούτου, όμως, στους καιρούς, που ζούμε, όπου οι ψυχικές ανάγκες και απαιτήσεις των πιστών είναι πολλές, αλλά και ο πόλεμος, που δέχονται οι αξίες της Εκκλησίας, ακόμη και εκ των έσωθεν, δεν είναι στόχος απλά να καλυφθούν τα εφημεριακά κενά, αλλά και να διασφαλισθεί η ποιότητα του κλήρου. Και να λειτουργούν οι ενορίες σαν μεθοριακός σταθμός Πνευματικών Βοηθειών, όπου, μέσα από την οριοθέτηση, αλλά και την οροθέτηση, την ορθολογία και κυρίως την πίστη, να ισορροπούμε στα όρια του κόσμου, που κινούμαστε, ώστε κάποια στιγμή να μεταβούμε σ’ έναν αληθινό κόσμο.
Με λόγια και με πράξεις, οφείλουν οι κληρικοί να σκορπίζουν στην κοινωνία το μήνυμα του Χριστού και της αληθινής ζωής, που είναι το αντίδοτο στη δυσοσμία της εποχής.
Όποιος καθηλώνει το βλέμμα του στη ματωμένη όψη του Χριστού μας, είναι ικανός να βηματίσει στο ανηφορικό μονοπάτι της ιεροσύνης και της ανυστερόβουλης προσφοράς.
Παίρνει σήματα από το Σταυρό. Καλλιεργεί την αγάπη. Κάνει έργο προσωπικό την ποιμαντική αποστολή. Αποδέχεται καρτερικά το μόχθο.
Και χαρίζει συγκλονιστικές στιγμές της κλήσης του στο ιερατικό έργο και μέσα σε συνθήκες παράξενες, ίσως, και ακατάληπτες για όλους τους «φυλακισμένους» στις στενές εμπειρίες της επίγειας διαδρομής. Και μπορεί, εφόσον δεν παραδρομεί και εκτραπεί, να δείξει το φως του Χριστού.
Ιδού η βασική αποστολή των ιερέων: Να καθαρίσουν και να εξαγνίσουν τα γήινα ελατήρια, ξεκινώντας από τον εαυτό τους. Και να ανεβάσουν την ανθρώπινη προσωπικότητα και και να δώσουν ευρύ, βαθύ κι αιώνιο περιεχόμενο στην ανθρώπινη πορεία.
Τι και αν υπάρχουν αμέτρητοι εξωτερικοί, αλλά και εσωτερικοί κίνδυνοι, χίλιες δυο παγίδες και πολλές απειλές για στραβοπατήματα. Όλα αυτά, μπορούν να αντιμετωπιστούν με τα κατάλληλα εφόδια και κυρίως την ανύσταχτη προσοχή των…σχοινοβατών, δηλαδή των ιερέων και των πιστών. Έτσι απομακρύνεται το ενδεχόμενο να παρασυρθούμε στη μεγάλη πτώση…
π. Ηλίας Μάκος
