Είναι γνωστό το μαρτύριο με κρεμάλα ενός απλού, αλλά φλογερού πιστού, που καταγόταν από χωριό των Γρεβενών και ζούσε στα Γιάννινα, ιπποκόμου στο επάγγελμα, του νεομάρτυρα Γεωργίου, ο οποίος αρνήθηκε να αποδεχθεί την κατάρα της εποχής εκείνης, τον εξισλαμισμό.

Αμέσως μετά το μαρτύριο του Γεωργίου, απαγχονισμός στη θέση «Κουρμανιό», στην είσοδο του Κάστρου, και την ταφή του παραπλεύρως του μητροπολιτικού ναού του αγίου Αθανασίου,  διατρανώθηκε η αγιότητά του και ακολούθησε μέσα σε δέκα εννέα περίπου μήνες η αγιοποίησή του.

Στις 26 Οκτωβρίου 1971 έγινε η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του αγίου Γεωργίου, επί αρχιερατείας του αείμνηστου Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σεραφείμ και ακολούθως Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας, με φροντίδα του τότε αρχιμανδρίτη-πρωτοσυγκέλου και μετέπειτα Μητροπολίτη Ιωαννίνων αοιδίμου Θεοκλήτου.

Σε εγκύκλιό του στις 12 Οκτωβρίου του 1971 ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων κυρός Σεραφείμ επεσήμανε:

«Συνέχει βαθεία συγκίνησις την καρδίαν μου και πληροί την ψυχήν μου δέος και φόβος ιερός, διότι επεφύλαξεν εις εμέ την μεγάλην αυτήν τιμήν ο Ύψιστος, να ψαύσω ο ελάχιστος εγώ και να αποθέσω ο ανάξιος δούλος του, τα Ιερά Λείψανα εκ του τάφου εις τη οικείαν θέσιν των…».

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος, που με τα χέρια του έβγαλε τα λείψανα από τον τάφο, είχε πει:

«Επιφωσκούσης της εικοστής έκτης Οκτωβρίου, πάσα η πόλις των Ιωαννίνων… προσπελάζοντας τον Τάφο του Νεομάρτυρα Γεωργίου, του εν Ιωανίννοις αθλήσαντος, για να αναλάβει εξ’ αυτού τα καθαγιασθέντα λείψανα του τιμίου σκηνώματος του πολιούχου της… και να αποδώσει την προσήκουσαν τιμήν στα λείψανα του προστάτη της Αγίου, να εκφράσει το θαυμασμό και το δέος, να καταθέσει ικεσίαν εκτενή, για να κερδίσει την πρεσβεία Του, ώστε να καταξιωθεί της, έστω και για ελάχιστα, προσπέλασης στο χώρο του Αγίου και της Θεότητας…».

***

Ο βίος  του αγίου Γεωργίου μας προτρέπει να γίνουμε οι τηρητές και οι εκτελεστές του οποιουδήποτε ιερού καθήκοντος επιβάλλει η αγάπη μας προς το Χριστό. Του καθήκοντος, δηλαδή, της έμπρακτης χριστιανικής ζωής.

Είμαστε Χριστιανοί; Ναι, απαντούμε.

Είμαστε πιστοί; Ναι, απαντούμε.

Είμαστε, όμως, πραγματικά; Μήπως παραμελούμε τις υποχρεώσεις μας ως πιστοί;

Ο νεομάρτυρας Γεώργιος μας φωνάζει από τα βάθη των χρόνων: Χριστιανοί, μην αδρανείτε. Όπως και εκείνος δεν αδράνησε.

Και μας λέει και κάτι ακόμη. Να πάρουμε την απόφαση να διορθώσουμε τις παραλείψεις μας.

Ίσως πρέπει να κοπιάσουμε ολίγο και να πονέσουμε. Χρειάζεται, όμως, ο ηρωισμός και η απόφαση.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι στη σημερινή κοινωνία με το Σταυρό στο χέρι δεν κατορθώνει κανείς τίποτα. Αυτό είναι ψέμα.

Αλλά και αν πρόκειται κανείς να ανέβει μπροστά στα μάτια των ανθρώπων, κάνοντας πράγματα, με τα οποία δεν συμφωνεί η διδασκαλία του Χριστού, ας μην ανέβει ποτέ.

Έτσι σκέφτηκε ο άγιος Γεώργιος. Έτσι σκέφτεται ο Χριστιανός με το ηρωικό πνεύμα…

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Ιωαννίνων Θεόκλητος ως Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως τότε,  βγάζει με τα χέρια του από τον Τάφο  την Κάρα του Αγίου Γεωργίου και τα υπόλοιπα λείψανα. 

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ως Ιωαννίνων τότε,  κρατά με τους άλλους Αρχιερείς  την Ιερή Λάρνακα με τα λείψανα του Αγίου. Διακρίνονται οι αείμνηστοι Μητροπολίτες Δρυινουπόλεως Σεβαστιανός και Άρτης Ιγνάτιος.  

Ο Μακαριστός   Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ ο από Ιωαννίνων με τους αείμνηστους Μητροπολίτες Άρτης Ιγνάτιο Γ ´ και Κερκύρας Πολύκαρπο. Στο μέσον διακρίνεται ο τότε Επίσκοπος Δωδώνης Χρυσόστομος   και μετέπειτα πρώτος Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης.