ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Ήταν ημέρα Τρίτη 28 Απριλίου, μία καλοκαιρινή, σχεδόν, ημέρα της Άνοιξης του 1998.
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνήλθε στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, για να εκλέξει το νέο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, εις διαδοχή του κοιμηθέντος  Σεραφείμ.

Από  την εκλογική διαδικασία εξελέγη ως Αρχιεπίσκοπος  ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος.

Πρόκειται για τον Πρωθιεράρχη που έμελλε να σημαδέψει με το πέρασμά του από την Εκκλησία μας το λαό μας και την πατρίδα μας και σήμερα, 22 ολόκληρα χρόνια από την εκλογή του και 12 χρόνια από την κοίμησή του, εξακολουθεί να μας λείπει και να συζητείται από στόμα σε στόμα!

« Που είσαι  Χριστόδουλε..»», φωνάζει σήμερα ο λαός μας σε ολόκληρη τη χώρα, για να προσθέσει αυτό που, όσο περνάνε τα χρόνια, παγιώνεται πλέον ως διαπίστωση όλων, αλλά και ως καθολική διαπίστωση: ο Χριστόδουλος δεν έφυγε «φυσικώ τω τρόπω», κι έτσι απλά απ´αυτή τη ζωή! Τον ….έφυγαν!

Ήταν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Και η απήχηση που είχε ο λόγος του στο λαό μας, παρά τους τόνους λάσπης που του έριξαν με την βοήθεια και εκκλησιαστικών παραγόντων , δεν έπιασε! Αντιθέτως!Τον παγίωσε στη συνείδηση του λαού ως μοναδική εκκλησιαστική φυσιογνωμία που έφερε τα πάνω κάτω!

Και σήμερα, με όλα αυτά που ζούμε αλλά και εξαιτίας της κρίσης που διέρχεται η χώρα μας και ο λαός μας, καταλαβαίνουμε πόσο απαραίτητος μας ήταν σήμερα. Πόσο  καλό θα ήταν να τον έχουμε μαζί μας.

Ναί ο Χριστόδουλος σημάδεψε με το πέρασμά του τη χώρα μας και τον λαό μας!

Η εκλογή του, προ 22 ετών, σήμανε την αλλαγή στάσης της Εκκλησίας μας και την ένταξή της στο χάρτη της κοινωνίας μας και μάλιστα σε περίοπτη θέση ενδιαφέροντος.
Αλλά και η κοίμησή του, προ 12 ετών, αποκάλυψε πως τούτος ο λαός, «ο μικρός, ο μέγας», ξέρει να ξεχωρίζει το σωστό και να λέει το μεγάλο… ναί(!!!), και να ακολουθεί τον πνευματικό του ηγέτη εκεί όπου αισθάνεται ασφαλής.
Η εκλογή Χριστόδουλου έδωσε ελπίδες στον κλήρο και στο λαό! Έφερε τα πάνω- κάτω στην Εκκλησία μας, όπως ακριβώς συνέβαινε πάντα, στις μεγάλες και ιστορικές στιγμές της Εκκλησίας μας!
Η Εκκλησία μας, είχε αποχαιρετήσει λίγες ημέρες πριν τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, μετά από μία μακρά περίοδο Αρχιεπισκοπείας 24 έτη- αλλά και εξίσου μακρά περίοδο ασθενείας– κατά την οποία διοικούσαν οι αντ´αυτού, που λίγο έλλειψε να πουλήσουν και τα μαχαιροπήρουνα της Εκκλησίας- αυτά με τα οποία έτρωγαν!

Ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ δεν ήταν τυχαίος Πρωθιεράρχης! Διέθετε   προσόντα, που τον έκαναν ξεχωριστό. Είχε λόγο και διέθετε αυτό που δεν υπάρχει πια και συνοψίζεται σε μια λέξη: μπέσα!

Η φωνή του και η κλήση του προς την ιεροψαλτική, τον έκαναν μοναδικό λειτουργό! Χαιρόσουν να τον βλέπεις, να τον ακούς και να τον απολαμβάνεις Ιερουργούντα! Ήταν άλλος άνθρωπος! Μεταρσιώνετο και μεταρσίωνε μαζί του τους πιστούς που τον παρακολουθούσαν!
Αλλά και σαν «τιμονιέρης» του σκάφους της Εκκλησίας, δεν τα πήγε άσχημα!
Ήταν δεξιός και φωτισμένος  οιακοστρόφος, που ήξερε να αντιμετωπίζει κρίσεις και να δίνει λύσεις, προς το συμφέρον της Εκκλησίας.
Παρέλαβε την εξουσία της Εκκλησίας,τέλη του 1974 μετά την παραίτηση του Ιερωνύμου του Α ´, και την άνοδο της δεύτερης Χούντας Ιωαννίδη με τον οποίο συνεδέετο με παλιά φιλία.  Κι όμως ενώ ο Ιερώνυμος ο Α ´ πάσχισε να αποβάλλει απο πάνω του την ρετσινιά του χουντικού δεν βρέθηκε άνθρωπος να πει και να τον Σεραφείμ ως  χουντικό!

Προείχε στον χαρακτήρα του ο… «αντάρτης» και ο ασυμβίβαστος  και αυτό προέβαλε.
Ορκισε περί τις 14 κυβερνήσεις– πρωτοεκλεγμένες ή από ανασχηματισμό –και παρέδωσε την Εκκλησία στον διάδοχό του Χριστόδουλο. σε χειρότερη φάση
απ´ότι την παρέλαβε, από τον οραματιστή Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Α.
Απλώς ο Σεραφείμ, φρόντισε να εξαφανίσει μέσα από τα πόδια του τους ενοχλητικούς και να δώσει στον ιερό κλήρο τη δυνατότητα να  νοιώθει ελεύθερος και όχι υπό παρακολούθηση.
Ο Χριστόδουλος παρέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας σε μία εποχή που η διοίκησή της είχε περιέλθει σε μεγάλη παρακμή.

Έκανε οτι ήθελε η αυλή και ένας εσμός αναξίων που είχαν ως στόχο τον προσωπικό τους πλουτισμό !
Ήλθε ο Χριστόδουλος και η Εκκλησία μας άλλαξε ρότα.
Η εκλογή του ήταν πραγματικά ένα  εν Αγίω Πνεύματι γεγονός!
Παρά τις περί του αντιθέτου επιδιώξεις ορισμένων, ο Χριστόδουλος κατάφερε να επικρατήσει και να εκλεγεί θριαμβευτικά!
Θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε την εποχή´ εκείνη  στην Ιεραρχία.
Ορισμένοι εκ των παλαιών Ιεραρχών, είχαν αρχικά την άποψη ο νέος Αρχιεπίσκοπος να προέλθει από την πρεσβυτέρα Ιεραρχία, για να κοπάσουν οι διαθέσεις των νεωτέρων!Ήθελαν να εκλέξουν έναν μεταβατικό Αρχιεπίσκοπο.
Επέμεναν μάλιστα πως ο καταλληλότερος γιαυτό , ήταν ο τότε Γέρων Μεσσηνίσς Χρυσόστομος (Θέμελης), ο πρύτανης της Ιεραρχίας και προεδρεύων της.
Ο Γέρων Κορίνθου Παντελεήμων (Καρανικόλας),είχε αναλάβει να «πείσει» τον Μεσσηνίας να αποδεχθεί την πρόταση της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας. Ακόμη και ο αείμνηστος Ιωαννίνων (Σετάκης)που δεν έκρυβε τις φιλοδοξίες του για την επόμενη μέρα, ανέλαβε να πείσει τον Γέροντα Μεσσηνίας Χρυσόστομο να αποδεχθεί την πρόταση Ιεραρχών για να είναι υποψήφιος.

Παράλληλα όμως με αυτή την κινητικότητα αναπτύσσετο και μία άλλη, εξίσου δυναμική  πρωτοβουλία για να αρνηθεί ο Γέροντας Μεσσηνίας αυτή την πρόταση.

Από τη μία ο πρώην  Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που είχε ιδιαίτερη σχέση με τον Γέροντα Ιεράρχη, κατάφερε να πείσει τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο τον Β ´ώστε να μη δεχθεί να μπει σε αυτή τη δοκιμασία, δεδομένου ότι για το καλό της Εκκλησίας, έπρεπε να εκλεγεί ένας νέος Ιεράρχης για τον πρώτο θρόνο των Αθηνών.
Παράλληλα  με τον Αντώνη Σαμαρά και κάποιοι ακόμη άνθρωποι, φιλικά προσκείμενοι στον Γέροντα Μεσσηνίας ( όπως ο Κώστας Πυλαρινός, ο Χρήστος Μυλωνάς κ.ά)ανέπτυξαν την ίδια πρωτοβουλία, η οποία εστέφθη από την δημόσια άρνηση του σοφού Γέροντα Ιεράρχη να εκτεθεί στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση!

Στις 23 Απριλίου 1998,είχε προβεί σε γραπτή δήλωση με την οποία είχε καταθέσει την συγκινητική επιθυμία του   να κλείσει τα μάτια του ως Μεσσηνίας, με την οποία έπεισε και παρέσυρε και τον δεύτερο τη τάξει Γέροντα Ιεράρχη Κορίνθου Παντελεήμονα, που είχε τον τρόπο να παρασύρει την Ιεραρχία.

Ο Μακαριστός  Μεσσηνίας είχε πει:

—«Η Εκκλησία μας, πέρασε μία μακρά περίοδο αδρανείας λόγω της ασθενείας του Μακαριστού Σεραφείμ. Ας ξεφύγουμε απ´αυτή την εσωστρέφεια και την κατάσταση των ασθενειών και των γηρατειών και ας δώσουμε τόπο στα νειάτα!Αφήστε με εμένα στην αγαπημένη μου Μεσσηνία. Εκεί θέλω να κλείσω τα μάτια μου».

Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου, εκ των νεωτέρων Ιεραρχών!
Τρείς Ιεράρχες της Εκκλησίας μας εκλεγέντες επί Σεραφείμ, οι:

Δημητριάδος Χριστόδουλος Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος και Θηβών Ιερωνυμος

,εθεωρούντο ως οι  επικρατέστεροι γιαυτή την εκλογή.

Μάλιστα δεν έκρυψαν την απόφασή τους να θέσουν υποψηφιότητα από την ίδια ημέρα της εξοδίου ακολουθίας του Σεραφείμ, όταν κατά τη λήξη της έξω από το Α ´ Νεκροταφείο με πρωτοβουλία του τότε Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου έδωσαν τα χέρια και ορκίσθηκαν για την επόμενη μέρα.

••Ο Χριστόδουλος ήταν ο δημοφιλέστερος και ο πλέον αγαπητός εκ των υποψηφίων στην Ιεραρχία και όχι μόνον.
••Ο Ανθιμος είχε σχέδια  για την επόμενη ημέρα και ήξερε να διεκδικεί με δυναμικό τρόπο.
•••Ο Ιερώνυμος , διέθετε στρατηγικό νού.Είχε φροντίσει να καταλάβουν δική του άνθρωποι θέσεις- κλειδιά, στο Συνοδικό Μέγαρο και μάλιστα στο οικονομικό επιτελείο της Εκκλησίας και να διευκολύνει το έργο άλλων Μητροπολιτών , φίλα προσκείμενων σε αυτόν για  να τους έχει πάντα στο πλευρό του.

Με αυτά τα δεδομένα πορευθήκαμε προς τις αρχιεπισκοπικές εκλογές την Τρίτη
28  Ιανουαρίου 1998.

Και από τα αποτελέσματα την πρώτης ψηφοφορίας προκύπτει ότι δεν υπήρξαν «αποκλεισμο και φράξιες για κανέναν υποψήφιο, όπως διατείνοντο επι δέκα χρόνια τα παπαγαλάκια. .
Μάλιστα οι τρείς επικρατέστεροι Δημητριάδος. Θηβών και Αλεξανδρουπόλεως  ξεχώρισαν από την πρώτη ψηφοφορία.

Από το περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ αντιγράφουμε, από το τεύχος Ιουνίου 1998:

« Έγιναν τρείς ψηφοφορίες προς τα οριζόμενα από το άρθρο 15,του Νόμου 590/1977, δοθέντος ότι κατά την πρώτη και δευτέρα ψηφοφορία, ουδείς από τους ψηφισθέντες συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία.

Οι 76 εκλέκτορες κατά τις τρείς ψηφοφορίες εψήφισαν ως εξής:

🔹Κατά την πρώτη ψηφοφορία ο Σεβ. Δημητριάδης Χριστόδουλος έλαβε 23 ψήφους.
Ο Σεβ. Θηβών Ιερώνυμος έλαβε 21 ψήφους και ο Σεβ. Αλεξπόλεως Ανθιμος, έλαβε 13 ψήφους, ο Σεβ. Βρεσθένης( νύν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής) Δημήτριος έλαβε 6 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Ιωαννίνων Θεόκλητος 4 ψήφους , ο Σεβ.Μεγάρων Βαρθολομαίος 4 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Πισιδίας Μεθόδιος έλαβε 2 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα, Σεβ. Κερκύρας Τιμόθεος 1 ψήφο και τέλος ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Ζιχνών Σπυρίδων 1 ψήφο. Υπήρχε και μία λευκή ψήφος.»»

🔹Στο Β γύρο είχαμε απορρόφηση των μικρών υποψηφιοτήτων από τον ισχυρό πρώτο υποψήφιο Δημητριάδος Χριστόδουλο. Και τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής:

«Κατά την δευτέρα ψηφοφορία έλαβαν: ο Σεβ.Δημητριάδος Χριστόδουλος 35 ψήφους.ο Σεβ.
Θηβών Ιερώνυμος 25 ψήφους, ο Σεβ.Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος 13, ψήφους, ο Σεβ. Μεγάρων 2 Ψήφους και ο Σεβ Ζιχνών 1 ψήφον.
Κατά την Τρίτη ψηφοφορία έλαβαν αντιστοίχως:
Ο Σεβ.Δημητριάδος Χριστόδουλος 49 ψήφους,
Ο Σεβ. Θηβών Ιερώνυμος 20 ψηφους και ο Σεβ.Αλεξπόλεως Ανθιμος 4 ψήφους. Υπήρξαν και τρείς λευκοί ψήφοι.

Όταν το τελικό αποτέλεσμα ήταν πλέον σαφές, ο εκλεγόμενος νέος Αρχιεπίσκοπος εδάκρυσεν από συγκίνησιν.

ΈΤΣΙ με υποδειγματικές δημοκρατικές διαδικασίες ως Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος εξελέγη ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστόδουλος, ο οποίος ήταν ο 19 ος διάδοχος των Ποιμεναρχών Αθηνών από την Εθνική Παλιγγενεσία.

Ο Χριστόδουλος εξελέγη στην ηλικία των 58 ετών και είχε όραμα για την Εκκλησία μας.

Δεν ήθελε να ανέλθει στο θρόνο των Αθηνών και να ξαπλώσει στο ντιβάνι της Μακαριότητάς του.

Ήθελε να εκλεγεί και να κάνει τη διαφορά!
Και τα κατάφερε!

Ήθελε να αλλάξει την ταχύτητα που πορεύεται η Εκκλησία και να την κάνει πάλι δυνατή και υπολογίσιμη δύναμη.
Και αυτό το κατόρθωσε.

Στην προσπάθειά του μάλιστα αυτή ενδεχομένως να έκανε και κάποια λάθη και να παρασύρθηκε σε κάποιες υπερβολές, από τον ενθουσιασμό που τον είχε καταλάβει, για να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή στην Εκκλησία!

Το βέβαιο είναι οτι σήμερα, τόσα χρόνια από την κοίμησή του, εξακολουθεί να καθοδηγεί και να εμπνέει ο Χριστόδουλος, καθώς μας άφησε πίσω τη σφραγίδα του. Όλοι τον θυμούνται και τον αναζητούν.
Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε και να πούμε τί θα έκανε ο Χριστόδουλος αν ζούσε σήμερα!
Το βέβαιο είναι ότι η Εκκλησία πορεύεται και χωρίς αυτόν! Απλώς ο Χριστόδουλος αν ζούσε, τόσο η Εκκλησία μας όσο και η πατρίδα μας θα είχαν άλλη πορεία και οι προσδοκίες θα ήταν διαφορετικές!
Ανέβασε απροσδόκητα ψηλά τον πήχυ και τώρα πια ότι κι αν κάνουμε περνάμε πια από κάτω!

Πολλές μικρές ψηφίδες στη μνήμη του. Μικρές ψηφίδες που συνθέτουν μια χαρισματική προσωπικότητα.
Καλή ανάπαυση Μακαριώτατε Χριστόδουλε. Ζεις μες στην καρδιά μας!

🔹🔹Δείτε το ιστορικό αυτό βίντεο με στιγμιότυπα απο την εκλογή και ενθρόνιση του μεγάλου Χριστοδούλου. Πέρασαν 22 ολόκληρα χρόνια απο τότε  και θαρρείς πως ήταν σαν σήμερα!