28 Απριλίου 1998: ΗΜΕΡΑ ΕΚΛΟΓΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ- ΗΜΕΡΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ – 17 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ..

Ιστορικές επιφυλλίδες….

«Και είναι σα να έφυγες μόλις εχθές προχθές!

Για ´κείνους που σ´αγάπησαν, δεν έφυγες ποτέ»..

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Ήταν ημέρα Τρίτη 28 Απριλίου, μία καλοκαιρινή, σχεδόν, ημέρα της Άνοιξης του 1998.
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνήλθε στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών, για να εκλέξει το νέο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, εις διαδοχή του Σεραφείμ.
Και εξελέγη ο από Δημητριάδος Χριστόδουλος,ένας Πρωθιεράρχης που έμελλε να σημαδέψει το λαό μας και την πατρίδα μας και σήμερα, 16 ολόκληρα χρόνια από την εκλογή του και έξι χρόνια από τον θάνατό του, να εξακολουθεί να μας λείπει και να συζητείται από στόμα σε στόμα!
«»Σ´αποζητούμε Χριστόδουλε..»», φωνάζει σήμερα ο λαός μας σε ολόκληρη τη χώρα, για να προσθέσει αυτό που, όσο περνάνε τα χρόνια, παγιώνεται πλέον ως διαπίστωση όλων, αλλά και ως καθολική διαπίστωση: ο Χριστόδουλος δεν έφυγε «φυσικώ τω τρόπω», κι έτσι απλά απ´αυτή τη ζωή! Τον ….έφυγαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Ήταν εμπόδιο στα σχέδιά τους. Και η απήχηση που είχε ο λόγος του στο λαό μας, παρά τους τόνους λάσπης που του έριξαν κατά μέτωπο, δεν έπιασε! Αντιθέτως!
Και σήμερα, με όλα αυτά που ζούμε αλλά και εξαιτίας της κρίσης που διέρχεται η χώρα μας και ο λαός μας, καταλαβαίνουμε πόσο απαραίτητος μας ήταν σήμερα, πόσο καλό θα ήταν να τον έχουμε μαζί μας.

Ο Χριστόδουλος σημάδεψε με το πέρασμά του τη χώρα μας και τον λαό μας!

Η εκλογή του, προ 17 ετών, σήμανε την αλλαγή στάσης της Εκκλησίας μας και την ένταξή της στο χάρτη της κοινωνίας μας και μάλιστα σε περίοπτη θέση ενδιαφέροντος.
Αλλά και η κοίμησή του, προ 6 ετών, αποκάλυψε πως τούτος ο λαός, » ο μικρός, ο μέγας», ξέρει να ξεχωρίζει το σωστό και να λέει το μεγάλο… ναί(!!!), και να ακολουθεί τον πνευματικό του ηγέτη εκεί όπου αισθάνεται ασφαλής.
Η εκλογή Χριστόδουλου,προ 17 ετών, έδωσε ελπίδες στον κλήρο και στο λαό! Έφερε τα πάνω- κάτω στην Εκκλησία μας, όπως ακριβώς συνέβαινε πάντα, στις μεγάλες και ιστορικές στιγμές της Εκκλησίας μας!
Η Εκκλησία μας, είχε αποχαιρετήσει λίγες ημέρες πριν
απ´αυτή την εκλογή, τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, μετά από μία μακρά περίοδο ασθενείας– κατά την οποία διοικούσαν οι αντ´αυτού– αλλά και μετά από 24 συναπτά έτη αρχιεπισκοπείας!

Ο Σεραφείμ δεν ήταν τυχαίος Ιεράρχης! Η ελλειπής θεολογική μόρφωσή του– την οποία δεν έκρυβε– μπορεί να πρόδιδε την πνευματική- εκκλησιαστική του ανεπάρκεια, αλλά διέθετε κάποια άλλα προσόντα, που τον έκαναν ξεχωριστό και μέχρι σήμερα αξιομνημόνευτο Πρωθιεράρχη!
Η φωνή του και η κλήση του προς την ιεροψαλτική, τον έκαναν μοναδικό λειτουργό! Χαιρόσουν να τον βλέπεις, να τον ακούς και να τον απολαμβάνεις Ιερουργούντα! Ήταν άλλος άνθρωπος! Μεταρσιώνετο και μεταρσίωνε μαζί του τους πιστούς που τον παρακολουθούσαν!
Αλλά και σαν» τιμονιέρης» του σκάφους της Εκκλησίας, δεν τα πήγε άσχημα!
Ήταν δεξιός οιακοστρόφος, που ήξερε να αντιμετωπίζει κρίσεις και να δίνει λύσεις, προς το συμφέρον της Εκκλησίας.
Παρέλαβε την εξουσία της Εκκλησίας,τέλη του 1973, μετά την παραίτηση του Ιερωνύμου του Α ´, και την άνοδο της δεύτερης Χούντας ,Ιωαννίδη, ως εκλεκτός της. Κι όμως κανείς δεν τον είπε ποτέ χουντικό!
Προείχε στον χαρακτήρα του ο… «αντάρτης» Σεραφείμ και αυτό προέβαλε.
Ορκισε περί τις 14 κυβερνήσεις– πρωτοεκλεγμένες ή από ανασχηματισμό –και παρέδωσε την Εκκλησία στον διάδοχό του Χριστόδουλο. σε χειρότερη φάση
απ´ότι την παρέλαβε, από τον οραματιστή Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο τον Α.
Απλώς ο Σεραφείμ, φρόντισε να εξαφανίσει μέσα από τα πόδια του τους ενοχλητικούς και να δώσει στον ιερό κλήρο τη δυνατότητα να τον νοιώθει ως αληθινό και φιλόστοργο πατέρα!
Ο Χριστόδουλος παρέλαβε το πηδάλιο της Εκκλησίας σε μία εποχή που η διοίκησή της είχε περιπέσει σε πλήρη αδράνεια! Έκανε οτι ήθελε η αυλή και ένας εσμός αναξίων που είχαν ως στόχο τον προσωπικό τους πλουτισμό πάση θυσία!
Ήλθε ο Χριστόδουλος και η Εκκλησία μας ζωντάνεψε.
Η εκλογή του ήταν πραγματικά ένα γεγονός εν Αγίω Πνεύματι!
Παρά τις περί του αντιθέτου επιδιώξεις ορισμένων, ο Χριστόδουλος κατάφερε να επικρατήσει και να εκλεγεί θριαμβευτικά!
Θυμάμαι το κλίμα που επικρατούσε την εποχή´ εκείνη μέσα στην Ιεραρχία.
Ορισμένοι εκ των παλαιών Ιεραρχών, είχαν αρχικά την άποψη ο νέος Αρχιεπίσκοπος να προέλθει από την πρεσβυτέρα Ιεραρχία, για να κοπάσουν οι διαθέσεις των νεωτέρων!
Επέμεναν μάλιστα πως ο καταλληλότερος γιαυτή την περίπτωση, ήταν ο τότε Γέρων Μεσσηνίσς Χρυσόστομος Θέμελης.
Ο Γέρων Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας ,είχε αναλάβει να «πείσει» τον Μεσσηνίας να αποδεχθεί την πρόταση της πρεσβυτέρας Ιεραρχίας. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε επίσης και ο προσφάτως κοιμηθείς Ιωαννίνων Θεόκλητος Σετάκης, ο οποίος συντόνιζε τις επαφές και τις διεργασίες, προκειμένου να πεισθεί και να δεχθεί ο Γέρων Μεσσηνίας.

Παράλληλα όμως με αυτή την κινητικότητα αναπτύσσετο και μία άλλη, παράπλευρη πρωτοβουλία για να αρνηθεί ο Γέροντας Μεσσηνίας αυτή την πρόταση.

Από τη μία ο νύν Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, που είχε ιδιαίτερη σχέση με τον Γέροντα Ιεράρχη, κατάφερε να πείσει τον Μεσσηνίας Χρυσόστομο τον Β ´,να μη δεχθεί να μπει σε αυτή τη δοκιμασία, δεδομένου ότι για το καλό της Εκκλησίας, έπρεπε να εκλεγεί ένας νέος Ιεράρχης για τον πρώτο θρόνο των Αθηνών.
Παράλληλα, όμως, με τον Αντώνη Σαμαρά και κάποιοι ακόμη άνθρωποι, φιλικά προσκείμενοι στον Γέροντα Μεσσηνίας ανέπτυξαν την ίδια πρωτοβουλία, η οποία εστέφθη από την δημόσια άρνηση του σοφού Γέροντα Ιεράρχη να εκτεθεί στην επικείμενη εκλογική αναμέτρηση!
Στις 23 Απριλίου 1998,είχε προβεί σε γραπτή δήλωση με την οποία είχε καταθέσει την συγκλονιστική άποψη ότι θέλει να κλείσει τα μάτια του ως Μεσσηνίας, με την οποία έπεισε και παρέσυρε και τον δεύτερο τη τάξει Γέροντα Ιεράρχη Κορίνθου Παντελεήμονα.

—Η Εκκλησία μας, είχε πεί, πέρασε μία μακρά περίοδο αδρανείας λόγω της ασθενείας του Μακαριστού Σεραφείμ. Ας ξεφύγουμε απ´αυτή την εσωστρέφεια και την κατάσταση των ασθενειών και των γηρατειών και ας δώσουμε τόπο στα νειάτα!Αφήστε με εμένα στην αγαπημένη μου Μεσσηνία. Εκεί θέλω να κλείσω τα μάτια μου.

Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την εκλογή νέου Αρχιεπισκόπου, εκ των νεωτέρων Ιεραρχών!
Τρείς Ιεράρχες της Εκκλησίας μας εκλεγέντες επί Σεραφείμ, ο Δημητριάδος Χριστόδουλος μαζί με τους Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμο και Θηβών Ιερώνυμο,εθεωρούντο οι τρείς επικρατέστεροι γιαυτή την εκλογή.Μάλιστα δεν έκρυψαν την απόφασή τους να θέσουν υποψηφιότητα από την ίδια ημέρα της εξοδίου ακολουθίας του Σεραφείμ όταν κατά τη λήξη της έξω από το Α ´ Νεκροταφείο έδωσαν τα χέρια και ορκίσθηκαν για την επόμενη μέρα.
••Ο Χριστόδουλος ήταν ο δημοφιλέστερος και ο πλέον αγαπητός εκ των υποψηφίων στην Ιεραρχία και όχι μόνον.
••Ο Ανθιμος είχε στόχους για την επόμενη ημέρα και ήξερε να διεκδικεί για την Εκκλησία με δυναμικό τρόπο.
•••Ο Ιερώνυμος , διέθετε στρατηγικό νού.Είχε φροντίσει να αναλάβει θέσεις- κλειδιά, στο οικονομικό επιτελείο της Εκκλησίας και να διευκολύνει το έργο άλλων Μητροπόλεων, φίλα προσκειμένων, προκειμένου να τους έχει πάντα στο πλευρό του.

Με αυτά τα δεδομένα πορευθήκαμε προς τις αρχιεπισκοπικές εκλογές
της 28 ης Ιανουαρίου 1998.Και από τα αποτελέσματα την πρώτης ψηφοφορίας προκύπτει ότι δεν υπήρξαν αποκλεισμοί και φράξιες για κανέναν υποψήφιο.
Μάλιστα οι τρείς επικρατέστεροι Δημητριάδος. Θηβών και Αλεξ/πόλεως ξεχώρισαν από την πρώτη ψηφοφορία.
Από το περιοδικό ΕΚΚΛΗΣΙΑ αντιγράφουμε, από το τεύχος Ιουνίου 1998:

«» Έγιναν τρείς ψηφοφορίες προς τα οριζόμενα από το άρθρο 15,του Νόμου 590/1977, δοθέντος ότι κατά την πρώτη και δευτέρα ψηφοφορία, ουδείς από τους ψηφισθέντες συγκέντρωσε την απόλυτη πλειοψηφία.

Οι 76 εκλέκτορες κατά τις τρείς ψηφοφορίες εψήφισαν ως εξής:
Κατά την πρώτη ψηφοφορία ο Σεβ. Δημητριάδης Χριστόδουλος έλαβε 23 ψήφους.
Ο Σεβ. Θηβών Ιερώνυμος έλαβε 21 ψήφους και ο Σεβ. Αλεξπόλεως Ανθιμος, έλαβε 13 ψήφους, ο Σεβ. Βρεσθένης( νύν Αρχιεπίσκοπος Αμερικής) Δημήτριος έλαβε 6 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Ιωαννίνων Θεόκλητος 4 ψήφους , ο Σεβ.Μεγάρων Βαρθολομαίος 4 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Πισιδίας Μεθόδιος έλαβε 2 ψήφους, ο αείμνηστος σήμερα, Σεβ. Κερκύρας Τιμόθεος 1 ψήφο και τέλος ο αείμνηστος σήμερα Σεβ. Ζιχνών Σπυρίδων 1 ψήφο. Υπήρχε και μία λευκή ψήφος.»»
Στο Β γύρο είχαμε απορρόφηση των μικρών υποψηφιοτήτων από τον ισχυρό πρώτο υποψήφιο Δημητριάδος Χριστόδουλο. Και τα αποτελέσματα διαμορφώθηκαν ως εξής:

«»Κατά την δευτέρα ψηφοφορία έλαβαν: ο Σεβ.Δημητριάδος Χριστόδουλος 35 ψήφους.ο Σεβ.
Θηβών Ιερώνυμος 25 ψήφους, ο Σεβ.Αλεξανδρουπόλεως Ανθιμος 13, ψήφους, ο Σεβ. Μεγάρων 2 Ψήφους και ο Σεβ Ζιχνών 1 ψήφον.
Κατά την Τρίτη ψηφοφορία έλαβαν αντιστοίχως:
Ο Σεβ.Δημητριάδος Χριστόδουλος 49 ψήφους,
Ο Σεβ. Θηβών Ιερώνυμος 20 ψηφους και ο Σεβ.
Αλεξπόλεως Ανθιμος 4 ψήφους. Υπήρξαν και τρείς λευκοί ψήφοι. Όταν το τελικό αποτέλεσμα ήταν πλέον σαφές, ο εκλεγόμενος νέος Αρχιεπίσκοπος εδάκρυσεν από συγκίνησιν.
ΈΤΣΙ με υποδειγματικές δημοκρατικές διαδικασίες ως Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος εξελέγη ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστόδουλος, ο οποίος ήταν ο 19 ος διάδοχος των Ποιμεναρχών Αθηνών από την Εθνική Παλιγγενεσία.

Ο Χριστόδουλος εξελέγη στην ηλικία των 58 ετών και είχε όραμα για την Εκκλησία μας.

Δεν ήθελε να ανέλθει στο θρόνο των Αθηνών και να ξαπλώσει στο ντιβάνι της Μακαριότητάς του. Ήθελε να εκλεγεί και να κάνει τη διαφορά!
Και τα κατάφερε!

Ήθελε να αλλάξει την ταχύτητα που πορεύεται η Εκκλησία και να την κάνει πάλι δυνατή και υπολογίσιμη δύναμη.
Και αυτό το κατόρθωσε.

Στην προσπάθειά του μάλιστα αυτή ενδεχομένως να έκανε και κάποια λάθη και να παρασύρθηκε σε κάποιες υπερβολές, από τον ενθουσιασμό που τον είχε καταλάβει, για να φέρει την πολυπόθητη αλλαγή στην Εκκλησία!

Το βέβαιο είναι οτι σήμερα, τόσα χρόνια από την κοίμησή του, εξακολουθεί να καθοδηγεί και να εμπνέει ο Χριστόδουλος, καθώς μας άφησε πίσω τη σφραγίδα του. Όλοι τον θυμούνται και τον αναζητούν.
Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε και να πούμε τί θα έκανε ο Χριστόδουλος αν ζούσε σήμερα!
Το βέβαιο είναι ότι η Εκκλησία πορεύεται και χωρίς αυτόν! Απλώς ο Χριστόδουλος αν ζούσε, τόσο η Εκκλησία μας όσο και η πατρίδα μας θα είχαν άλλη πορεία και οι προσδοκίες θα ήταν διαφορετικές!
Ανέβασε απροσδόκητα ψηλά τον πήχυ και τώρα πια ότι κι αν κάνουμε περνάμε πια από κάτω!