Του π. Ηλία Μάκου
Τον Σεπτέμβριο του 2002, πριν 20 χρόνια, λειτούργησε από τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο το εννεατάξιο Αλβανοαμερικανικό Σχολείο “Πρωταγωνιστές” με 15 μαθητές, που έφτασαν πλέον να είναι εκατοντάδες.
Ένα σχολείο πρότυπο στην Αλβανική κοινωνία, με καταρτισμένους εκπαιδευτικούς και σύγχρονα παιδαγωγικά μέσα, καθώς και άνετες κτιριακές υποδομές.
Όπως αναφέρει η εκπαιδευτικός Ιριάννα Παπαμιχάλη το όραμα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου άνοιξε πολλά εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλη την Αλβανία, προσφέροντας μια καλύτερη ποιότητα γνώσης και ολοκληρωμένη παιδεία, δίνοντας την ευκαιρία σε πολλές οικογένειες να μορφωθούν τα παιδιά τους και να αποκτήσουν πνεύμα αγάπης, αυτό το πνεύμα, που μας κάνει να είμαστε τόσο ξεχωριστοί”.
Και όλη αυτή η προσπάθεια χρειάστηκε και χρειάζεται κόπο, μόχθο, χρήματα, αδιάκοπη αγωνία.
Αλλά άξιζε και αξίζει τον κόπο, γιατί εκτός από την ανθρώπινη μάθηση, τα παιδιά ακούουν και τη φωνή του Θεού να τα διδάσκει. Κάνουν δική τους τη σοφία Του. Παίρνουν φως από το φως Του. Οπλίζονται με δύναμη από την παντοδυναμία Του.
Τα Εκπαιδευτήρια της Εκκλησίας της Αλβανίας, στα οποία έχει επενδύσει πολλές ελπίδες ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος για την καλυτέρευση και την πρόοδο της κοινωνίας, στηρίζουν τους νέους, ώστε μέσα στον στροβιλισμό από τον άνεμο του κακού, να μη ζαλίζονται και να διατηρούν όρθιο το ήθος τους.
Πραγματικά, και χωρίς υπερβολή, ο Μακαριώτατος είναι οι φτερούγες της προστασίας τους. Και ότι έχουν απλωθεί πάνω τους στοργικά από τον ίδιο το Θεό.
Και καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να τις αποτινάξουν. Γιατί αυτό θα έχει βλαβερές συνέπειες για τη ζωή τους, για το μέλλον τους.
Ευτυχισμένοι οι νέοι, που κάποιοι ενδιαφέρονται γι’ αυτούς και τους δείχνουν να έχουν πρότυπό τους τον Ιησού και να ακολουθούν το παράδειγμά Του. Έτσι θα προκόβουν σε κάθε έργο τους.
Μακάρι αυτοί οι νέοι να γίνουν πλήθος πολύ, αναρίθμητο…
