ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Μ.ΤΖΟΥΜΑ
14 Μαίου 2007, πριν από δέκα(10) ολόκληρα χρόνια, έφυγε από τη ζωή, εντελώς απροσδόκητα, ένας πολύ αγαπητός Επίσκοπος της Εκκλησίας μας,για τον οποίο μόνο καλά λόγια έχουμε να γράψουμε και να πούμε όλοι.Δεν είχε εχθρούς. Μόνο φίλους. Δεν είχε ίχνος κακότητας αλλά μόνο αγάπη, την οποία μοίραζε απλόχερα προς όλους.
Πρόκειται για τον Μακαριστό Επίσκοπο Τράλλεων Ισίδωρο, διατελέσαντα επί σειρά ετών Ηγούμενο και αναμορφωτή εκ βάθρων της Πατριαρχικής Μονής Πάτμου.
Νοσταλγική περιπλάνηση στο θλιβερό συμβάν του θανάτου του και έκφραση του προσωπικής μας συμμετοχής και θλίψης για την πρόωρη κοίμησή του και την φυγή του από τούτο το μάταιο κόσμο!
Λίγα φτωχά λόγια, φτωχές εκφράσεις, φτωχά ψελλίσματα είναι αυτά που καταθέτουμε σήμερα εδώ για να τον θυμηθούμε και να τον θυμίσουμε σε όλους, στην δεκάχρονη επέτειο του θανάτου του. Είναι σκέψεις αγάπης προς έναν Επίσκοπο της Εκκλησίας μας που αγαπούσαμε και ξεχωρίζαμε σε όλα τα χρόνια της κοινής μας επίγειας πορείας.
Τον αείμνηστο “Γέροντα” ( έτσι αποκαλούσαμε πάντα τον καλό μας Ισίδωρο) τον γνώρισα στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα, σε ηλικία 26 ετών! Ήταν τότε Ηγούμενος στην Πατριαρχική Μονή Πάτμου και εγώ ό,τι που είχα αναλάβει ένα νευραλγικό πόστο, σε μία μεγάλη εταιρεία με ελληνικές αρχές και πίστη στις παραδόσεις μας!
Συνδεθήκαμε αμέσως μαζί του!Μας κέρδισε η ηρεμία του, η καλοσύνη του, η ευγένειά του και η αμεσότητά του! Σε κέρδιζε στον πρώτο καφέ!
Στη συνέχεια, σε κάθε του ταξίδι στην Αθήνα, οσάκις ερχότανε για να διευθετήσει θέματα της Μονής, δεν παρέλειπε να σταματά στο γραφείο μου να συζητάμε την τρέχουσα επικαιρότητα και να κάνουμε ανασκόπιση των εκκλησιαστικών μας πραγμάτων!
Οταν ανέλαβε να υλοποιήσει το μεγαλεπήβολο σχέδιο της επίσκεψης, για πρώτη φορά, του Μακαριστού Οικουμενικού Πατριάρχη Δημητρίου – του ταπεινού Πατριάρχη της αγάπης και της καλοσύνης– στην Πάτμο, για τα 1900 χρόνια από την συγγραφή της «Αποκαλύψεως», είχα την τιμή και την ευλογία να ορίσει και την ταπεινότητά μου στην Οργανωτική Επιτροπή αυτού του μεγάλου γεγονότος για την πατρίδα μας, για την Ορθοδοξία και ιδιαιτέρως για το ευλογημένο νησί της Πάτμου. Και κυριολεκτικά το γεγονός αυτό έγραψε ιστορία! Δεν είχε ξανασυμβεί ένα τόσο μεγαλειώδες σχέδιο να υλοποιηθεί χωρίς την βοήθεια ξένων συμβούλων και να στεφθεί από απόλυτη επιτυχία. Ολα τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στην Πάτμο για μέρες!
Έκτοτε συνδεθήκαμε πνευματικά αλλά και ως άνθρωποι.Καινλίγα χρόνια αργότερα, όταν ο νέος τότε Πατριάρχης Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Πάτμο, μαζί με όλους τους Προκαθημένους των Ορθοδόξων Εκκλησιών, πάλι συνεργαστήκαμε ως μέλη της Οεγανωτικής Επιτροπής! Και όταν τα χρήματα των ιδιωτών χορηγών δεν έφτασαν για να καλύψουν τις εκδηλώσεις χτυπήσαμε την πόρτα του Μαξίμου και ο τότε Πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου δια της συζύγου του Δήμητρας Λιάνη- Παπανδρέου, ενίσχυσε γενναιόδωρα τις εκδηλώσεις! Και κάθε φορά που συναντιόμασταν θυμόμασταν αυτές τις δύσκολες και αγωνιώδεις ημέρες και το καλό που μας έκανε τότε(1992) στην κοινή προσπάθεια της οργάνωσης των εκδηλώσεων στο νησί, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος σε ανάλογο αίτημα που του είχε κατατεθεί προ δεκαετίας για τον ίδιο σκοπό( ενίσχυση της Μονής για έργα)είχε απαντήσει αρνητικά!
Κανείς δεν κατάφερε να “χαλάσει” αυτή την ευλογημένη επικοινωνία και σχέση που είχαμε, στο διάβα των ετών! Ακόμα και όταν ορισμένοι άσπονδοι φίλοι του αποστασιοποιήθηκαν όταν δημιουργήθηκαν κάποια προβλήματα στη Μονή, εμείς ήμασταν πάντα στο πλευρό του.Ναί,ήμουν πάντα κοντά του,σε όλες τις χαρές αλλά και στις δυσκολίες!Και το ίδιο θα έκανε και εκείνος αν ζούσε σήμερα.
Όταν η Σύνοδος του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, με πρόταση του ίδιου του Πατριάρχη Δημητρίου,ανταμείβοντάς τον για το έργο του και την προσφορά του, τον εξέλεξε Επίσκοπο Της Εκκλησίας μας– παραβιάζοντας μία Παράδοση που θέλει τον Πατριαρχικό Έξαρχο Πάτμου να είναι πάντα Αρχιμανδρίτης– ήμασταν κοντά του! Και στα Μηνύματα και στην χειροτονία του σε Επίσκοπο.Αλλά και όταν αργότερα γεύτηκε την άψινθο της αχαριστίας, ακόμη και από πρόσωπα που ευεργέτησε , πάλι κοντά του ήμασταν, πιστοί φρουροί!
Ο Ισίδωρος μπορεί να έφυγε από κοντά μας, η ανάμνησή του όμως παραμένει ζωηρή ! Ποιός, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει τον Επίσκοπο με το Πατριαρχικό ανάστημα, την βροντερή επιβλητική φωνή και την πλούσια γενειάδα! Ποιός μπορεί να λησμονήσει τον ρέκτη Αρχιερέα που σε κάθε του ιεροπραξία δίδασκε μεγαλείο και ιεροπρέπεια! Τα άμφιά του μοναδικά και ονομαστά! Χωρίς να προκαλεί ήταν ο πιο σωστά και αρμονικά ντυμένος Ιεράρχης.
Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον αγαπούσε και τον ξεχώριζε! Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στις πρώτες θείες λειτουργίες του ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, λόγω προσωπικής του ένδειας σε καλά άμφια και Μίτρες ,λειτούργησε με δανεικά άμφια από τον Ισίδωρο. Αλλά όπως έχω ξαναγράψει η ανιδιοτελής φιλία των δύο Ιεραρχών σφυρηλατήθηκε μέσα στο χρόνο!
Όμως το πιο “θερμό” επεισόδιο τους το επεφύλαξε ο Θεός για το τέλος!14 Μαίου 2007, έφυγε από τη ζωή ο Ισίδωρος και λίγες ημέρες αργότερα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στη ζωή του Χριστοδούλου!
Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αποχαιρέτησε τον Γέροντα με πολύ θερμά λόγια την ώρα της εξοδίου ακολουθίας του! Όσοι θυμούνται την ημέρα εκείνη θα θυμούνται ότι η φωνή του μεγάλου Πρωθιεράρχη, λύγισε πολλές φορές.Εχουν μείνει χαραγμένα στο μυαλό μου τα λόγια του.Δεν θα ξεχάσω πόσο θλιμμένος ήταν για μέρες ο Χριστόδουλος. Του θυμίζαμε παλιές ιστορίες και περιστατικά για να διανθίσουμε την ατμόσφαιρα, για να γελάσει αλλά δεν καταφέραμε να τον κάνουμε να ξεχαστεί!
Αλλά και όλοι εμείς, σήμερα ακόμη δεν είναι εύκολο να ξεχάσουμε την μορφή του Ισιδώρου.
Μας έχουν δέσει μαζί του όμορφες στιγμές που δεν θα τις λησμονήσουμε όσο ζούμε!
Ας είναι αιωνία η μνήμη Του καλού καγαθού Γέροντα Ισιδώρου, Επισκόπου Τράλλεων !
