Τήν 10.00 π.μ. ὥραν τῆς Τετάρτης, 9ης /23ης Νοεμβρίου 2017, ἔλαβε χώραν Τελετή Δοξολογίας εἰς τον Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐπί τῇ συμπληρώσει δωδεκαετίας ἀπό τῆς Ἐκλογῆς και Ἐνθρονίσεως τῆς Α.Θ.Μ. τοῦ Πατρός ἡμῶν και Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου.
Τῆς Δοξολογίας ταύτης προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος, συνιερουργούντων Αὐτῷ τῶν Ἀρχιερέων και Ἱερομονάχων τοῦ Πατριαρχείου καί μετέχοντος ἐν συμπροσευχῇ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας καί τοῦ Ἀραβοφώνου ποιμνίου τῆ τιμητικῇ παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς Ρουμανίας εἰς Ραμάλλαν.
Ἅμα τῇ Ἀπολύσει τῆς Δοξολογίας ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ἀνῆλθεν εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα προσεφώνησε τον Μακαριώτατον ὁ Γέρων Ἀρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρισταρχος ὡς ἕπεται:
Μακαριώτατε Πάτερ καί Δέσποτα,
Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, μετά τῆς ἀπ’ αἰώνων ἀρωγοῦ αὐτῆς γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, ἀναμιμνήσκεται καί ἑορτάζει σήμερον τό γεγονός τῆς πρό δωδεκαετίας ψήφοις κανονικαῖς καί ὁμοφώνοις τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας σεπτῆς Μακαριότητος ὡς Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί πάσης Παλαιστίνης. Τό γεγονός τοῦτο ἑορτάζει ἐν εὐχαριστηρίῳ Δοξολογίᾳ καί πληρότητι συμμετοχῆς, μοναχῶν, κλήρου καί λαοῦ ὡς στερεωτικόν τῆς δομῆς τοῦ ἱεροῦ σώματος αὐτῆς καί συσφιγκτικόν τῆς ἑνότητος αὐτῆς ἐν εἰρήνῃ εἰς μίαν μάλιστα συγκυρίαν δεινῆς δοκιμασίας αὐτῆς.
Διά τῆς ἀποφάσεως τῆς Ὑμετέρας ἐκλογῆς καί Ἐνθρονίσεως τό ἔτος 2005 ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης ἀπεκήρυξε παρανόμους συμφωνίας, ὑποθηκευούσας περιουσίαν τοῦ Πατριαρχείου ἀνεκτιμήτου ὑλικῆς, πολλῷ δέ μᾶλλον πολιτιστικῆς ἀξίας, διασαλευούσας τό ἀπ’ αἰώνων ἰσχῦον καθεστώς τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων καί τραυματιζούσας καιρίως τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας αὐτῆς. Τότε, συνεπής πρός τήν ἀπ’ αἰώνων ἀποστολήν αὐτῆς τῆς πιστῆς φρουρήσεως τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡ Ἀδελφότης τοῦ Ἁγίου Τάφου, ἀνέστη, ἐξανέστη, διεμαρτυρήθη καί ἀντέστη. Ἀντί τῆς διαφθορᾶς ἐπέλεξε τήν διαφάνειαν καί ἔθεσε τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα ὡς ἔμπειρον κυβερνήτην τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, τό ὁποῖον ὄντως διεσαλεύθη καί ἐκλυδωνίσθη, οὐχ ἧττον ὅμως δέν κατεποντίσθη.
Δεχθεῖσα τήν ἀποστολήν ταύτην ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης εἰργάσθη ἀνταξίως ἐπί δωδεκαετίαν καί προέβη εἰς ἀποφάσεις καί πράξεις, αἱ ὁποῖαι κατοχυρώνουν τό Πατριαρχεῖον ἐπιτοπίως, πανορθοδόξως καί παγχριστιανικῶς, ὡς Ἐκκλησίαν ἔχουσαν ἡγετικόν ρόλον ἀναμέσον τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τό ἔργον αὐτῶν τῆς προστασίας τῶν δικαιωμάτων τῶν Χριστιανῶν καί τῆς εἰρηνικῆς συμβιώσεως αὐτῶν μετά τῶν Ἰουδαίων καί τῶν Μουσουλμάνων συμπολιτῶν αὐτῶν.
Τρανήν ἀπόδειξιν τῆς ἐξασκήσεως τοῦ ἡγετικοῦ καί συνδιαλλακτικοῦ ἔργου τοῦ Πατριαρχείου ἀναμέσον τῶν χριστιανικῶν Κοινοτήτων ἀποτελεῖ ἡ συμμετοχή τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὡς ἐκπροσώπου ὅλων τῶν χριστιανῶν τῆς Ἁγίας Γῆς εἰς τό κατά τόν παρελθόντα μῆνα Ἰούλιον ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ συγκληθέν Συνέδριον διά τήν εἰρήνευσιν εἰς τήν Μέσην Ἀνατολήν τῇ πρωτοβουλίᾳ τοῦ εἰρηνιστοῦ ραβίνου Μελχιόρ, πρό πάντων ὅμως τό πρό τινων μόλις μηνῶν μετά πολλῶν δυσκολιῶν ἀλλά ἐν πλήρει Διακοινοτικῇ συνεργασίᾳ ἐπιτευχθέν, συντελεσθέν καί ἄνευ χρονοτριβῆς ὁλοκληρωθέν ἱστορικόν ἔργον τῆς στερεώσεως καί ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Παναγίου Τάφου ὑπό τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου Ἀθηνῶν τῇ προσκλήσει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος.
Ἀναφορικῶς δέ πρός τήν ἐκκλησιαστικήν περιουσίαν, ἀδιαμφισβήτητον ἀπόδειξιν τοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὑπέρ αὐτῆς, ἀποτελεῖ ἡ στάσις Αὐτῆς ἔναντι τῆς προσφάτου ἀποφάσεως τοῦ Περιφερειακοῦ Ἰσραηλινοῦ Δικαστηρίου, διδούσης κῦρος εἰς τάς παρανόμους συμφωνίας πολυετοῦς ἐνοικιάσεως τῶν εἰς τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ ξενοδοχείων τοῦ Πατριαρχείου. Ἔκτοτε ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης δέν ἐφείσθη κόπων, μόχθων καί δαπανῶν διά τήν ἀναίρεσιν τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς, καταστροφικῆς οὔσης, ἐάν ἐφαρμοσθῇ, διά τήν ἀπό τῶν χρόνων τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί τῆς Ἁγίας Ἑλένης διαμορφωθεῖσαν χριστιανικήν συνοικίαν.
Ἐπί τῷ σκοπῷ τῆς διαφυλάξεως αὐτῆς ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης συνεπεστράτευσε τάς χριστιανικάς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας γῆς, ἐπεσκέφθη τόν Βασιλέα τῆς Ἰορδανίας, τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην, τόν Πρόεδρον τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τόν Ὑπουργόν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος, τόν Πάπαν Ρώμης, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κανταρβουρίας, τόν Ἀρχιεπίσκοπον Κύπρου καί τόν Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Τό θέμα τοῦτο ἤγειρεν ὡσαύτως ἡ Ὑμετέρα Μακαριότης καί εἰς τήν πρόσφατον ἐν Κύπρῳ Διάσκεψιν τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν καί εἰς τήν ὑπό τοῦ Πατριαρχείου νῦν εἰσέτι ἐν Ἀμμάν φιλοξενουμένην Ἐκτελεστικήν Ἐπιτροπήν τοῦ ΠΣΕ, προειδοποιοῦσα περί τῶν συνεπειῶν πραγματοποιήσεως τῆς ἀποφάσεως ταύτης καί λαμβάνουσα σημαντικάς δεσμεύσεις ἀναιρέσεως αὐτῆς καί συμπαραστάσεως εἰς τάς προσπαθείας διατηρήσεως τοῦ καθεστῶτος τῆς Παλαιᾶς Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων, ἐγγυωμένου τήν εἰρηνικήν διαβίωσιν πάντων τῶν κατοίκων αὐτῆς εἰς τά ἐκ τῆς παραδόσεως κεχαραγμένα ἑκάστου ὅρια.
Ἐπαινοῦντες τήν Ὑμετέραν σεπτήν Μακαριότητα ἐπί τούτοις οἱ Ἁγιοταφῖται, δηλοῦμεν τήν διάθεσιν ἡμῶν τῆς συστρατεύσεως καί συμπαρατάξεως μετ’ Αὐτῆς, ὑποτάσσοντες τό ἀτομικόν καί προσωπικόν ἡμῶν θέλημα εἰς τό συλλογικόν καί ἐκκλησιαστικόν, ἵνα ὡς ἐν τῇ λειτουργίᾳ τῆς ἁρμονίας καί ἀλληλουχίας τῶν μελῶν τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, λειτουργῶμεν καί ἡμεῖς ἁρμονικῶς, καρποφοροῦντες ἐπ’ ἀγαθῷ τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κοινοῦ καί τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Ἀραβοφώνου ποιμνίου ἡμῶν.
Ἐγείρων τό ποτήριον ἐξ ὀνόματος τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος ὅλης, εὔχομαι τῇ Ὑμετέρᾳ Μακαριότητι ἔτη ὅσα πλεῖστα, εἰρηνικά, εὐφρόσυνα, εὐσταθῆ καί ὑγιεινά μετά δυνάμεως κυβερνητικῆς, χορηγουμένης ἀφθόνως ἄνωθεν, δι’ αὔξησιν καί ἐμπλουτισμόν τῶν ἀγαθῶν Αὐτῆς ἔργων πρός ἔπαινον τοῦ εὐλογημένου ἡμῶν ἔθνους καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν. Γένοιτο.
ὁ Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἕπεται:
Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι, Σεβαστοί Πατέρες,
Κυρίες και Κύριοι,
Με συναίσθημα χαράς και μεγάλης τιμής, παριστάμεθα σήμερα εδώ,
στον πανηγυρικό εορτασμό της δωδέκατης επετείου της ενθρονίσεως
της Αυτού Θειοτάτης Μακαριότητος, του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ.κ.
Θεοφίλου Γ’, εδώ, στην έδρα της Μητέρας των Εκκλησιών.
Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα γιορτής για την Αγιοταφιτική
Αδελφότητα, για το Πατριαρχείο, για την Ορθοδοξία και για την Ελλάδα.
Είναι επίσης, η σημερινή ημέρα, μια ευκαιρία, Μακαριώτατε, να Σας
εκφράσουμε, το σεβασμό, την αγάπη και την ευγνωμοσύνη της Ελλάδας
για το μεγάλο ποιμαντικό σας έργο, για το σημαντικό και εθνικό έργο
της διαφύλαξης και ανάδειξης των Ιερών προσκυνημάτων στους Άγιους
Τόπους και για την προάσπιση και προβολή των οικουμενικών αξιών
της Ορθοδοξίας.
Μακαριώτατε,
Η αφοσίωσή Σας στα ιερά αυτά καθήκοντα, η προσήλωσή Σας στο
πολυσήμαντο αυτό έργο, συχνά υπό δυσχερείς συνθήκες, οι άοκνες
προσπάθειές Σας, εντός και εκτός των συνόρων, για την προάσπιση του
καθεστώτος που επί αιώνες εξασφαλίζει την ειρηνική συνύπαρξη των
θρησκειών στην Αγία Πόλη, το υλοποιηθέν όραμά σας και η
καθοριστική πρωτοβουλία σας για την αναστύλωση του Ιερού
Κουβουκλίου του Παναγίου Τάφου, του κορυφαίου των
προσκυνημάτων που συμφιλιώνει λαούς, εθνότητες και πολιτισμούς,
αλλά και η ακλόνητη προώθηση, από πλευράς Σας, της ειρήνευσης, της
συνεννόησης και της μετριοπάθειας σε μια ταραχώδη περιοχή, που
εξακολουθεί να αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις και όπου πολλοί
είναι εκείνοι που μιλούν για την ειρήνη, αλλά ελάχιστοι εκείνοι που
εργάζονται ειλικρινά και αποτελεσματικά προς επίτευξή της,
καθιστούν το Ιερό Καθίδρυμα σταθερό σημείο αναφοράς, με ρόλο καίριας
σημασίας.
Για την Ελλάδα η προάσπιση του θεσμού του Πατριαρχείου
Ιεροσολύμων, των δικαίων και των δικαιωμάτων του, αποτελεί
σπουδαιότατη προτεραιότητα. Η Μητέρα των Εκκλησιών συμβολίζει την
μακραίωνη παρουσία μας στους Άγιους Τόπους, αλλά και το πνεύμα
φιλίας και συνεργασίας με όλους τους άλλους λαούς, όπως ακριβώς
επιτάσσουν οι οικουμενικές αξίες της Ορθοδοξίας.
Μακαριώτατε,
Η Ελληνική Πολιτεία και οι Έλληνες πιστοί σας περιβάλλουν πάντοτε με
την αγάπη και αφοσίωσή τους. Έλληνες αξιωματούχοι και πολίτες
συρρέουν στο Πατριαρχείο κάθε χρόνο, ως προσκυνητές,
αποδεικνύοντας τους ακατάλυτους και ιστορικούς δεσμούς μαζί του,
καθώς και τη σημασία που αποδίδουν στην αποστολή Σας, στο έργο Σας
και στο έργο των Αγιοταφιτών Πατέρων.
Συναισθανόμενοι το βάρος των ευθυνών που έχετε επωμισθεί και
συμμεριζόμενοι τις αγωνίες Σας, οι εργαζόμενοι στο Γενικό Προξενείο
της Ελλάδας είμαστε στο πλευρό σας και προσευχόμαστε ως ταπεινοί
προσκυνητές να έχετε υγεία, δύναμη και μακροημέρευση και να
συνεχίσετε το έργο Σας, για το καλό του Πατριαρχείου, της
Αδελφότητας, της Ορθοδοξίας, του Ελληνορθόδοξου ποιμνίου Σας, της
ειρήνης στην περιοχή και του Γένους των Ελλήνων.
καί Ἀντιπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν και τοῦ ποιμνίου τοῦ Πατριαρχεόυ εὐχόμενοι ἔτη πολλά.
Εἰς τάς προσφωνήσεις ηὐχαρίστησεν ὁ Μακαριώτατος, παρέχων αὐτοῖς τάς εὐλογίας Αὐτοῦ, ἀντιφωνῶν ῶς ἕπεται:
Ἐκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί Χριστιανοί,
Εὐλαβεῖς προσκυνηταί,
« Εὐλογητός ὁ Θεός καί Πατήρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Εὐλογήσας ἡμᾶς ἐν πάσῃ εὐλογίᾳ πνευματικῇ» (Ἐφεσ. 1,3),
Σήμερον ἐπί τῇ συμπληρώσει δωδεκαετοῦς διακονίας, ἀπό τῆς ἀναρρήσεως Ἡμῶν εἰς τόν ὄντως μαρτυρικόν Πατριαρχικόν θρόνον τῆς τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησίας, κατήλθομεν μετά τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, ἔνθα ἀνεπέμψαμεν εὐχαριστήριον Δοξολογίαν τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ, «τῷ ἐνεργοῦντι ἐν ὑμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας» (Φιλιπ. 2, 13) κατά Παῦλον.
Ἡ ἑόρτιος αὕτη δωδεκαετής ἐπέτειος δέν ἀφορᾷ εἰς τήν ἀναξιότητα Ἡμῶν ἀλλ’ εἰς τόν θεόκτιστον καί ἁγιοπνευματικόν τῆς Ἐκκλησίας θεσμόν, «τόν ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ Πατρί, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα γνωρισθῇ νῦν ταῖς ἀρχαῖς καί ταῖς ἐξουσίαις ἐν τοῖς ἐπουρανίοις διά τῆς Ἐκκλησίας ἡ πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 3, 9 – 16) κατά τόν θεῖον Παῦλον.
Ἡ ἄχρι τοῦδε ἡγουμενική καί ποιμαντική εὐθύνη Ἡμῶν ἐπί τῆς ἁγιογραφικῆς ἀναδεδειγμένης Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν, εἰς οὐδέν ἕτερον ἀπεσκόπει, εἰ μή μόνον εἰς τήν ὑπό τῶν προκατόχων Ἡμῶν παραληφθεῖσαν ἱεράν καί Ἀποστολικήν παρακαταθήκην τῆς ἁγίας ἀμώμου καί ἀνοθεύτου Ὀρθοδόξου ἡμῶν Πίστεως κατά τό παράγγελμα τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν· «τήν καλήν παρακαταθήκην φύλαξον διά Πνεύματος Ἁγίου τοῦ ἐνοικοῦντος ἐν ἡμῖν» (Β΄ Τιμ. 1, 14)· Προσέτι δέ εἰς τήν διαφύλαξιν καί τήν λατρευτικήν διακονίαν τῶν παναγίων καί πανσέπτων προσκυνημάτων καί τῶν ἐπ’ αὐτῶν ἀπαραγράπτων προνομίων καί δικαίων τοῦ εὐσεβοῦς καί βασιλικοῦ γένους τῶν Ρωμαίων Ὀρθοδόξων.
Οὐχ ἦττον δέ, ἀκούοντες εἰς τούς λόγους τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «Διά Σιών οὐ σιωπήσομαι καί διά Ἱερουσαλήμ οὐκ ἀνήσω ἕως ἄν ἐξέλθῃ ὡς φῶς ἡ δικαιοσύνη μου» (Ἡσ. 62, 1), ἐπεδόθημεν εἰς ἐκστρατείαν διεθνῆ ὑπέρ τῆς διατηρήσεως τοῦ ὑφισταμένου πολυπολιτισμικοῦ, πολυ-ἐθνικοῦ καί διαθρησκειακοῦ, δηλονότι Ἰουδαϊκοῦ, Χριστιανικοῦ καί Ἰσλαμικοῦ καθεστῶτος τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, τοῦ ἐπαπειλουμένου ὑπό ἀκραίων παρακρατικῶν ὀργανώσεων καί μεσσιανιστικῶν ἐποικιστικῶν Κινημάτων.
Τοῦτο δέ ποιοῦμεν ἐν τῇ Πατριαρχικῇ καί ἠθικῇ Ἡμῶν Ἀποστολῇ «τῆς ἐν Χριστῷ Εἰρήνης, ἐν ᾗ κέκληκεν ἡμᾶς ὁ Θεός (1 Κορ. 7, 15). «Οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός ἀλλά εἰρήνης» κηρύττει ὁ σοφός Παῦλος. Καί τοῦτο, διότι ἡ ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ εἶναι τό παγκόσμιον δόρυ καί αἰώνιον ἔμβλημμα τοῦ αἵματος τῆς θείας δικαιοσύνης, δηλονότι τῶν προφητῶν καί δή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅστις, «ἀπέθανεν, δίκαιος ὑπέρ ἀδίκων» (1 Πέτρ. 3, 18) κατά τόν Ἀπόστολον Πέτρον.
Ἡ σημερινή σεπτή δωδεκάτη Πατριαρχική Ἐνθρονιστήριος Ἐπέτειος καλεῖ ἡμᾶς «οὐχί εἰς καύχησιν τῶν ὑφ’ Ἡμῶν πεπραγμένων ἀλλά εἰς τήν καύχησιν ἐν Χριστῷ» (Ρωμ. 15, 17). «Ἡ γάρ καύχησις ἡμῶν αὕτη ἐστί εἰς τό μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν» (Β. Κορ. 1, 12). Ταυτοχρόνως δέ, ἡ ἐπέτειος αὕτη, μᾶς καλεῖ εἰς ἐγρήγορσιν ἐν ὄψει τῆς ἐπικρατούσης ἀκαταστασίας ἐν τῷ κόσμῳ γενικώτερον καί τῇ περιοχῇ ἡμῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς εἰδικώτερον. «Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε· πάντα ἡμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω» (Α΄ Κορ. 16, 13-14) παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος.
Εἰς τήν ἱεράν ὄντως ἀποστολήν ἡμῶν ταύτην ἔχομεν συνεργούς καί συγκοινωνούς τούς σεβαστούς καί ἀγαπητούς ἡμῖν Ἁγιοταφῖτας Πατέρας καί ἀδελφούς, Ἀρχιερεῖς, ἱερομονάχους, διακόνους καί μοναχούς, μεθ’ ὧν, κατά τόν ἅγιον Θεοφόρον Ἰγνάτιον, «ἐν ὁμονοίᾳ Θεοῦ σπουδάζομεν πάντα πράσσειν, Προκαθημένου τοῦ Ἐπισκόπου εἰς τύπον Θεοῦ καί τῶν πρεσβυτέρων εἰς τύπον συνεδρίου τῶν ἀποστόλων καί τῶν διακόνων…. πεπιστευμένων διακονίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅς πρό αἰώνων παρά Πατρί ἦν καί ἐν τέλει ἐφάνη» (ΒΕΠ, Τόμ. Β΄. σελ. 269).
Ἐπ’ ἀληθείᾳ λέγομεν μετά τοῦ μεγάλου Παύλου, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφ. 6, 12). Τήν ἀλήθειαν ταύτην μαρτυρεῖ ἐναργέστερα ἡ ἱερά ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, δηλονότι τοῦ Ἑλληνορθοδόξου Πατριαρχείου τοῦ κλυδωνιζομένου ἀλλ’ οὐ καταποντιζομένου, ὑπό τῶν κυμάτων τοῦ ψεύδους καί τῆς συκοφαντίας.
Δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ Πατρός τῶν Φώτων, «ἵνα κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ» διά πρεσβειῶν τῆς ὑπέρ Εὐλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νεκταρίου Πενταπόλεως. Ἡ δέ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἐνισχύῃ ἡμᾶς ἐν τῇ διακονίᾳ τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν ἀδιαψεύστων μαρτυρίων τῆς πίστεως ἡμῶν ὡς καί τῆς διαποιμάνσεως τοῦ εὐσεβοῦς Χριστεπωνύμου ποιμνίου ἡμῶν.
Ἐπί δέ τούτοις, ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας τούς συμπροσευχηθέντας Ἡμῖν καί τούς τιμήσαντας τήν ἑορτήν ταύτην, δύναμιν τήν ἐξ ὕψους, τήν χάριν τοῦ Παναγίου Τάφου, ὑπομονήν καί πᾶσαν παρά Θεοῦ εὐλογίαν, ἐκφράζοντες θερμάς εὐχαριστίας καί πρός τούς προσφωνήσαντας Ἡμᾶς τόν Γέροντα Ἀρχιγραμματέα, Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχον, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τῶν μελῶν τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς ἡμῶν Ἀδελφότητος, τόν Ἐκλαμπρότατον Πρόξενον τῆς Ἑλλάδος κ. Χρῆστον Σοφιανόπουλον, τόν Πανοσιολογιώτατον Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀλέξανδρον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τόν Ὁσιολογιώτατον Ἀρχιμ. π. Θεόφιλον, ἀντιπρόσωπον τῆς Ἀδελφῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ἡμῖν τάς εὐχάς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρουμανίας κ. κ. Δανιήλ, τόν Ἱερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ναζαρέτ, τόν Ἱερώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἰόππης κ. Δαμασκηνόν, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Ἰόππην, τόν αἰδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ὁμιλήσαντα ἐξ ὀνόματος τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, τόν Ἐντιμότατον κ. Ἀμποῦ Ἀέτα ἐκπρόσωπον τῆς Κοινότητος Χωρίου τῶν Ποιμένων, τόν Ἀρχιμανδρίτην Νάρκισσον καί τόν π. Γιοῦσεφ Χόδαλη, ὁμιλήσαντας Ἡμῖν ἐξ ὀνόματος τῆς Κοινότητος Μπετζάλλας, τόν Ἀρχιμανδρίτην Ἀριστόβουλον, ὁμιλήσαντα ἐκ μέρους τοῦ ποιμνίου Ἡμῶν εἰς Μπερσέβα, τήν κα Ἀμῆρε Σούνα, ἐκ μέρους τῶν σχολείων τῆς Ἰορδανίας, τήν Σχολήν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καί ἅπαντας τούς μετασχόντας εἰς τόν ἑορτασμόν τοῦτον τῆς Ἐνθρονιστηρίου ταύτης ἐπετείου.
Εἰς ὑγιείαν πάντων ὑμῶν!
Τήν ἐν τῷ Πατριαρχείῳ δεξίωσιν ἠκολούθησε μεσημβρινή τράπεζα.
