Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
ΣHMEPA TO ΠPΩI, EΦYΓE AΠO KONTA MAΣ O KAΛOΣ MAΣ ΦIΛOΣ ΔHMHTPHΣ KAI MAΣ AΦHNEI THN ANAMNHΣH THΣ KAΛΩΣYNHΣ, THΣ AΠΛOTHTAΣ, THΣ ANIΔIOTEΛEIAΣ, TOY AYΘOPMHTIΣMOY, THΣ ΠPOΘYMIAΣ KAI THΣ ANYΠOKPITHΣ AΓAΠHΣ TOY.ΣAΣ ΠAPAKAΛΩ NA ΠPOΣEYXEΣΘE NA EINAI ΣTON ΠAPAΔEIΣO!
+ ΔΩPOΘEOΣ B’
Με το παραπάνω λιτό αλλά περιεκτικό και εξόχως συγκινητικό μήνυμα έκανε προχθές το πρωί γνωστή στους φίλους του, την απρόσμενη απώλεια του καλού και χαμογελαστού φίλου μας Δημήτρη Τσώλη , ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου Δωρόθεος ο Β ‘.
Ο Δημήτρης αν και φύσει μοναχικός άνθρωπος ήταν ο συνδετικός κρίκος για πολλούς ανθρώπους οι οποίοι ήταν εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους.Μας συνέδεε όλους μαζί το χιούμορ του, η καλοσύνη του, η αγαπώσα καρδία του η οποία διέθετε άπλετο χώρο για φίλους αλλά και για εχθρούς ακόμη.
Στη ζωή μας πάντα ένας άνθρωπος με πολλά και αγνά αισθήματα, με καλοσύνη ψυχής και απλότητα γίνεται σημείο έλξης για όλους εκείνους που μπορεί να μη διαθέτουν τίποτα από τα παραπάνω.
Ένας προσηνής και ταπεινός άνθρωπος γίνεται γρήγορα και εύκολα αγαπητός και αποτελεί μια δροσοσταλλίδα στην άνυδρη και άφιλη ζωή μας.
Ένας άνθρωπος με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν σίγουρα ο αείμνηστος φίλος μας Δημήτρης Τσώλης, συνεργάτης και συνοδοιπόρος πολλών επιφανών και απλών ανθρώπων από τα νεανικά του χρόνια, ο οποίος έφυγε από κοντά μας τόσο αδόκητα , βιαστικά αλλά και διακριτικά, όπως ακριβώς ήταν όλη η ζωή του. Ήταν ένας άνθρωπος που σήκωνε πολλά σε οικογενειακό επίπεδο αλλά ποτέ δεν βαρυγκομούσε. Είχε αγάπη και υπομονή για όλα!
Όσοι τον γνώριζαν μόνο έναν καλό λόγο έχουν να πουν. Ήταν ένας αυθόρμητος και γνήσιος άνθρωπος που αφήνει πίσω του αγαθές αναμνήσεις . Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του μόνο καλά λόγια έχουν να πουν ακόμη και οι πλέον κακόπιστοι διότι ο Δημήτρης εργαζόταν και πρόσφερε χωρίς να περιμένει κάτι για τον εαυτό του.
Τον Δημήτρη τον γνώρισα στην προ της εκλογής του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εποχή.
Στη ζωή μας πάντα ένας άνθρωπος με πολλά και αγνά αισθήματα, με καλοσύνη ψυχής και απλότητα γίνεται σημείο έλξης για όλους εκείνους που μπορεί να μη διαθέτουν τίποτα από τα παραπάνω.
Ένας προσηνής και ταπεινός άνθρωπος γίνεται γρήγορα και εύκολα αγαπητός και αποτελεί μια δροσοσταλλίδα στην άνυδρη και άφιλη ζωή μας.
Ένας άνθρωπος με αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν σίγουρα ο αείμνηστος φίλος μας Δημήτρης Τσώλης, συνεργάτης και συνοδοιπόρος πολλών επιφανών και απλών ανθρώπων από τα νεανικά του χρόνια, ο οποίος έφυγε από κοντά μας τόσο αδόκητα , βιαστικά αλλά και διακριτικά, όπως ακριβώς ήταν όλη η ζωή του. Ήταν ένας άνθρωπος που σήκωνε πολλά σε οικογενειακό επίπεδο αλλά ποτέ δεν βαρυγκομούσε. Είχε αγάπη και υπομονή για όλα!
Όσοι τον γνώριζαν μόνο έναν καλό λόγο έχουν να πουν. Ήταν ένας αυθόρμητος και γνήσιος άνθρωπος που αφήνει πίσω του αγαθές αναμνήσεις . Όσοι συνεργάστηκαν μαζί του μόνο καλά λόγια έχουν να πουν ακόμη και οι πλέον κακόπιστοι διότι ο Δημήτρης εργαζόταν και πρόσφερε χωρίς να περιμένει κάτι για τον εαυτό του.
Τον Δημήτρη τον γνώρισα στην προ της εκλογής του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εποχή.
Δεν ήταν μαζί μας στον δύσκολο και άνισο αγώνα που δίναμε αλλά δεν ήταν και εχθρός μας.
Εκείνος ήταν συνδεδεμένος την εποχή εκείνη με το περιβάλλον του τότε Θηβών και νυν Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου.
Φίλοι δεν είμαστε αλλά γίναμε. Κυρίως την εποχή που και οι δύο επιθυμούσαμε διακαώς και αγωνιζόμαστε για την εκλογή του Δωροθέου ως Μητροπολίτη Σύρου.Ήταν μία δύσκολη εποχή που στόχο είχε την δολοφονία χαρακτήρων.
Φίλοι δεν είμαστε αλλά γίναμε. Κυρίως την εποχή που και οι δύο επιθυμούσαμε διακαώς και αγωνιζόμαστε για την εκλογή του Δωροθέου ως Μητροπολίτη Σύρου.Ήταν μία δύσκολη εποχή που στόχο είχε την δολοφονία χαρακτήρων.
Δεν τα κατάφεραν όσοι πρωταγωνιστούσαν σε αυτό. Αντιθέτως είχαν οικτρό και απαξιωτικό τέλος.
Εντύπωση μου έκανε εκείνη την εποχή η στάση του φίλου μας Δημήτρη. Τον ενδιέφερε να εκλεγεί Μητροπολίτης Σύρου ο Δωρόθεος. Και δεν τον ενδιέφερε η τιμωρία ή ο εξοστρακισμός των άλλων. Αυτοί θα τιμωρηθούν από τον Θεό μου έλεγε. Ας μην ασχολούμαστε εμείς. Είχε μια δική του φιλοσοφία την οποία εξέφραζε με μια κωδικοποιημένη διάλεκτο που με έκανε να τον απολαμβάνω και πολλές φορές να ξεκαρδίζομαι! . Την εποχή εκείνη συνδέθηκε περισσότερο με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ο οποίος συχνά του ζητούσε να μας διηγηθεί κάποιες ιστορίες από το πρόσφατο παρελθόν και ο Δημήτρης το έκανε με προθυμία μιμούμενος ακόμη και τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ με τη μοναδική εκφορά λόγου που διέθετε ο πανέξυπνος Σεραφείμ.
Με τον τρόπο του ο Δημήτρης μας έκανε όλους να απολαμβάνουμε τις στιγμές.
Με το Δημήτρη συνδεθήκαμε περισσότερο όταν είχε αποφασίσει να φέρει εις τα ενδότερα του τότε Αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος τον νυν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο. Επιθυμούσαν διακαώς με τον Σεβ. Σύρου Δωρόθεο την προαγωγή του τότε Αρχιμ. Χρυσοστόμου Σαββάτου σε Μητροπολίτη και κινούσαν όλους τους εκκλησιαστικούς μηχανισμούς γιαυτό . Και τα κατάφεραν. Ασχέτως του τι επηκολούθησε στη συνέχεια. Ο Χρυσόστομος εξελέγη Μεσσηνίας ελέω Χριστοδούλου και αφού όλοι εργαστήκαμε αλλά στη συνέχεια ο Μεσσηνίας απομάκρυνε απο κοντά του όλους όσους τον βοήθησαν να αναρριχηθεί. Σε αντίθεση μάζεψε κοντά του όλα τα βαρίδια τα οποία όπως όλα δείχνουν θα αποτελέσουν το μεγάλο εμπόδιο για τον επόμενο μεγάλο στόχο του που είναι ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος.
Επανερχόμενος στον φίλο μας Δημήτρη θέλω να γράψω για να μην ξεχαστεί ότι ήταν ένας ανεξίκακος άνθρωπος. Ότι και να του έκαναν όσοι τον φθονούσαν εκείνος ήταν πάντα δοξαστικός προς τον Θεό. Δεν πειράζει, έλεγε από κάπου αλλού θα το βρουν.
Είχε σχέση και προσωπική επικοινωνία με πολλούς Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας με τους οποίους συνομιλούσε άνετα και ειλικρινά.
Δεν θα ξεχάσω τις ώρες που περνούσαμε στο γραφείο τύπου της Συνόδου. Με οικοδεσπότη πάντα τον φιλόξενο Γιώργο Βασιλείου -τον οποίο επίσης επισκέφθηκε και ταλαιπώρησε ο κορονοιός- απολαμβάναμε τις ιστορίες που μας έλεγε ο Δημήτρης και γελούσαμε με το πηγαίο χιούμορ του.
Εντύπωση μου έκανε εκείνη την εποχή η στάση του φίλου μας Δημήτρη. Τον ενδιέφερε να εκλεγεί Μητροπολίτης Σύρου ο Δωρόθεος. Και δεν τον ενδιέφερε η τιμωρία ή ο εξοστρακισμός των άλλων. Αυτοί θα τιμωρηθούν από τον Θεό μου έλεγε. Ας μην ασχολούμαστε εμείς. Είχε μια δική του φιλοσοφία την οποία εξέφραζε με μια κωδικοποιημένη διάλεκτο που με έκανε να τον απολαμβάνω και πολλές φορές να ξεκαρδίζομαι! . Την εποχή εκείνη συνδέθηκε περισσότερο με τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ο οποίος συχνά του ζητούσε να μας διηγηθεί κάποιες ιστορίες από το πρόσφατο παρελθόν και ο Δημήτρης το έκανε με προθυμία μιμούμενος ακόμη και τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ με τη μοναδική εκφορά λόγου που διέθετε ο πανέξυπνος Σεραφείμ.
Με τον τρόπο του ο Δημήτρης μας έκανε όλους να απολαμβάνουμε τις στιγμές.
Με το Δημήτρη συνδεθήκαμε περισσότερο όταν είχε αποφασίσει να φέρει εις τα ενδότερα του τότε Αρχιεπισκοπικού περιβάλλοντος τον νυν Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο. Επιθυμούσαν διακαώς με τον Σεβ. Σύρου Δωρόθεο την προαγωγή του τότε Αρχιμ. Χρυσοστόμου Σαββάτου σε Μητροπολίτη και κινούσαν όλους τους εκκλησιαστικούς μηχανισμούς γιαυτό . Και τα κατάφεραν. Ασχέτως του τι επηκολούθησε στη συνέχεια. Ο Χρυσόστομος εξελέγη Μεσσηνίας ελέω Χριστοδούλου και αφού όλοι εργαστήκαμε αλλά στη συνέχεια ο Μεσσηνίας απομάκρυνε απο κοντά του όλους όσους τον βοήθησαν να αναρριχηθεί. Σε αντίθεση μάζεψε κοντά του όλα τα βαρίδια τα οποία όπως όλα δείχνουν θα αποτελέσουν το μεγάλο εμπόδιο για τον επόμενο μεγάλο στόχο του που είναι ο Αρχιεπισκοπικός θρόνος.
Επανερχόμενος στον φίλο μας Δημήτρη θέλω να γράψω για να μην ξεχαστεί ότι ήταν ένας ανεξίκακος άνθρωπος. Ότι και να του έκαναν όσοι τον φθονούσαν εκείνος ήταν πάντα δοξαστικός προς τον Θεό. Δεν πειράζει, έλεγε από κάπου αλλού θα το βρουν.
Είχε σχέση και προσωπική επικοινωνία με πολλούς Μητροπολίτες της Εκκλησίας μας με τους οποίους συνομιλούσε άνετα και ειλικρινά.
Δεν θα ξεχάσω τις ώρες που περνούσαμε στο γραφείο τύπου της Συνόδου. Με οικοδεσπότη πάντα τον φιλόξενο Γιώργο Βασιλείου -τον οποίο επίσης επισκέφθηκε και ταλαιπώρησε ο κορονοιός- απολαμβάναμε τις ιστορίες που μας έλεγε ο Δημήτρης και γελούσαμε με το πηγαίο χιούμορ του.
Κάποτε κάποιοι υψηλά ιστάμενοι μας κατηγόρησαν ότι το είχαμε κάνει γιάφκα το γραφείο και ο Δημήτρης όταν το άκουσε είχε πει το αμίμητο: αν το γραφείο τύπου της Συνόδου είναι γιάφκα, δεν έχουν ιδέα τι είναι κάποια άλλα γραφεία εδώ μέσα.
Μια ανάμνηση γλυκειά επίσης θα μου μείνει από τις συναντήσεις μας με τον Δημήτρη στον εκκλησιαστικό καλλιτεχνικό οίκο Ντάλια επί της Αγίας Φιλοθέης, εκεί κοντά στην Αρχιεπισκοπή. Ήταν το στέκι μας κατά την προ κορονοϊού εποχή. Με το που περνούσε από εκεί ο Δημήτρης μαζευόμαστε ο Αρχιμ. Βενέδικτος Παπαδόπουλος,εγώ και όποιος άλλος φίλος , κληρικός ή λαικός περνούσε και πίναμε το καφεδάκι μας και συζητούσαμε με την ευγενική και φιλόξενη πάντα Μαρία Ντάλια τα συμβαίνοντα στο χώρο μας.
Ένα τρίτο σημείο που συχνά αποτελούσε φιλόξενη καταφυγή μας ήταν το γραφείο του Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας Μητροπολίτη Φαναρίου Αγαθαγγέλου. Και οι δύο με ενδιαφέρον πάντα ακούγαμε τα φιλόδοξα σχέδια του και το όραμα του οραματιστή Αγαθαγγέλου για τον οργανισμό της Α.Δ. που τόσα προσφέρει στην Εκκλησία μας.
Εντύπωση καθ´όλα θετική μου προκάλεσε το άδολο ενδιαφέρον του Σεβ. Καρπενησίου κ. Γεωργίου ο οποίος επικοινωνούσε μαζί μου για να πληροφορηθεί τα της πορείας της δικής μου υγείας και με ρωτούσε και τι μαθαίνω για τον Δημήτρη που έδινε τη μάχη του. Και όταν φτάσαμε στο θλιβερό συμβάν ο Σεβ. Καρπενησίου επεδίωξε να παραστεί και να συγχοροστατήσει μετά του Σεβ. Σύρου κ. Δωροθέου στην εξόδιο Ακολουθία του.
Και έτσι είχαμε το εξής παράδοξο συμβάν: να παρίστανται στην κηδεία δύο Αρχιερείς της Εκκλησίας μας ο ένας χιλιόμετρα μακριά και ο άλλος λιγότερο και ο οικείος Ιεράρχης της Αιτωκοακαρνανίας κ. Κοσμάς να είναι απών γιατί ο Δημήτρης πολλές φορές ως γνώστης των πραγμάτων στην ιδιαίτερη πατρίδα του είχε μιλήσει ανοικτά για τα λάθη και τις εκτροπές που γίνονται στην Μητρόπολη.
Αλλά αν δεν μπορεί να μας διδάξει ανεξικακία και συγχωρητικότητα ένας Μητροπολίτης της Εκκλησίας μας, μας την διδάσκει ο Δημήτρης με την φυγή του.Καλό Παράδεισο, φίλε Δημήτρη! Θα σε θυμόμαστε και θα προσευχόμαστε για την ανάπαυση της ωραίας και καλόκαρδης πάντα ψυχής σου. Δεν θα ξεχαστείς εύκολα!
Μια ανάμνηση γλυκειά επίσης θα μου μείνει από τις συναντήσεις μας με τον Δημήτρη στον εκκλησιαστικό καλλιτεχνικό οίκο Ντάλια επί της Αγίας Φιλοθέης, εκεί κοντά στην Αρχιεπισκοπή. Ήταν το στέκι μας κατά την προ κορονοϊού εποχή. Με το που περνούσε από εκεί ο Δημήτρης μαζευόμαστε ο Αρχιμ. Βενέδικτος Παπαδόπουλος,εγώ και όποιος άλλος φίλος , κληρικός ή λαικός περνούσε και πίναμε το καφεδάκι μας και συζητούσαμε με την ευγενική και φιλόξενη πάντα Μαρία Ντάλια τα συμβαίνοντα στο χώρο μας.
Ένα τρίτο σημείο που συχνά αποτελούσε φιλόξενη καταφυγή μας ήταν το γραφείο του Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας Μητροπολίτη Φαναρίου Αγαθαγγέλου. Και οι δύο με ενδιαφέρον πάντα ακούγαμε τα φιλόδοξα σχέδια του και το όραμα του οραματιστή Αγαθαγγέλου για τον οργανισμό της Α.Δ. που τόσα προσφέρει στην Εκκλησία μας.
Εντύπωση καθ´όλα θετική μου προκάλεσε το άδολο ενδιαφέρον του Σεβ. Καρπενησίου κ. Γεωργίου ο οποίος επικοινωνούσε μαζί μου για να πληροφορηθεί τα της πορείας της δικής μου υγείας και με ρωτούσε και τι μαθαίνω για τον Δημήτρη που έδινε τη μάχη του. Και όταν φτάσαμε στο θλιβερό συμβάν ο Σεβ. Καρπενησίου επεδίωξε να παραστεί και να συγχοροστατήσει μετά του Σεβ. Σύρου κ. Δωροθέου στην εξόδιο Ακολουθία του.
Και έτσι είχαμε το εξής παράδοξο συμβάν: να παρίστανται στην κηδεία δύο Αρχιερείς της Εκκλησίας μας ο ένας χιλιόμετρα μακριά και ο άλλος λιγότερο και ο οικείος Ιεράρχης της Αιτωκοακαρνανίας κ. Κοσμάς να είναι απών γιατί ο Δημήτρης πολλές φορές ως γνώστης των πραγμάτων στην ιδιαίτερη πατρίδα του είχε μιλήσει ανοικτά για τα λάθη και τις εκτροπές που γίνονται στην Μητρόπολη.
Αλλά αν δεν μπορεί να μας διδάξει ανεξικακία και συγχωρητικότητα ένας Μητροπολίτης της Εκκλησίας μας, μας την διδάσκει ο Δημήτρης με την φυγή του.Καλό Παράδεισο, φίλε Δημήτρη! Θα σε θυμόμαστε και θα προσευχόμαστε για την ανάπαυση της ωραίας και καλόκαρδης πάντα ψυχής σου. Δεν θα ξεχαστείς εύκολα!
