Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος στον Επιτάφιο του προς τον αδελφό του Καισάριο, αναφερόμενος στον άνθρωπο, τον χαρακτηρίζει «επί γης παίγνιον»!

Και την ζωή του ανθρώπου (με πιο απλά λόγια) την παρομοιάζει με όνειρο που δεν μπορεί να σταθεί, φύσημα που δεν πιάνεται, πέταγμα περαστικού πουλιού, πλοίο στην θάλασσα που δεν αφήνει ίχνη!

Αυτές οι σκέψεις  μου ήρθαν στον νου, όταν πληροφορήθηκα το μεσημέρι του Σαββάτου,την κοίμηση του αειμνήστου πλέον Μητροπολίτου Περιστερίου κυρού Κλήμεντος, ο οποίος ποίμανε την Ι. Μητρόπολη Περιστερίου για 2,5 μόλις χρόνια.

Ωστόσο το έργο του, παρά το σύντομο διάβα του στη ζωή, ήταν σημαντικό. Παρέλαβε μια Μητρόπολη με πολλά και σοβαρά προβλήματα, λόγω και της παρατεταμένης ασθένειας του μακαριστού προκατόχου του Χρυσοστόμου και κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να επιβάλει την τάξη, να βάλει τέλος σε διάφορα κακώς κείμενα, να απομακρύνει τους Θεομπαίχτες, να ξαναβρεί η Μητρόπολη την περπατισιά της και να απολαμβάνει πλέον ο Επίσκοπός της την αγάπη και την εμπιστοσύνη του ποιμνίου του.

Κάποιες πρωτοβουλίες του, ακούστηκαν σε όλο το Περιστέρι και σχολιάστηκαν θετικά.

Θα θυμάστε την εκτενή αναφορά μας τότε, σ’ αυτό το βήμα, για το ξήλωμα που έκανε στα «μαγαζάκια» που βρήκε σε κάθε γωνιά στην Μητρόπολη ακόμη και στα νεκροταφεία, που ήταν παράνομες παράγκες «πλουτισμού»συγκεκριμένων ανθρώπων.

Ο μακαριστός Κλήμης κατάφερε να απαλλαγεί από διάφορα βαρίδια που βρήκε στην Μητεόπολη, αλλά δυστυχώς τα… βαρίδια αυτά άρχισαν να τον συκοφαντούν και να διαδίδουν εις βάρος του τα μύρια όσα.

 Κάποιοι, δυστυχώς και κληρικοί, που μέχρι πρότινος του έπλεκαν το εγκώμιο, με… εμετικά μάλιστα σχόλια θαυμασμού διαδικτυακά, μετ’ ολίγον άρχισαν να τον ροκανίζουν και να τον διαβάλλουν.

 Ο μακαριστός όμως Επίσκοπος δεν ήταν… χθεσινός! Ανταπέδιδε, ως γνήσιος Καλαματιανός, τα δέοντα και μάλιστα με ταχύτητα βολίδας. Ήταν ένας παρεξηγημένος άνθρωπος και Ιεράρχης.

«Τον γλωσσόφαγαν», μου είπε φίλος κληρικός από την Θεσσαλονίκη. Και πράγματι δεν πρόλαβε να χαρεί την Αρχιερωσύνη του στην Μητρόπολη για την οποία τον επέλεξε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ο Θεός, είχε άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Η ασθένειά του τον πρόλαβε! Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να αλλάξει την πορεία των πραγμάτων δεν τα κατάφερε. Το αντιμετώπισε με μυστικοπάθεια και προσευχή. Το τελευταίο διάστημα ήταν συνεχώς κλινήρης. Με έπαιρνε εκείνος τηλέφωνο και όταν κουραζόταν μου έλεγε:  «Άντε κλείνω τώρα! Κουράστηκα»!

Στην σύντομη, πάντως,  ποιμαντορία του στην νευραλγική Μητρόπολη του λεκανοπεδίου που τον έταξε ο Θεός, έβαλε τέλος στον σκανδαλισμό των πιστών από τα  διάφορα… μαγαζάκια συγκεκριμένων κληρικών που ανθούσαν εντός της Μητροπόλεως.

Έβαλε τάξη στην τοπική Εκκλησία. Ζήτησε από τους ιερείς του αγαστή συνεργασία, ενότητα και ειλικρίνεια στη μεταξύ τους σχέση με κύριο σκοπό την προαγωγή του πνευματικού, ποιμαντικού και φιλανθρωπικού έργου  της Μητρόπολης Περιστερίου, την οποία όπως είχε δηλώσει επιθυμούσε να καταστήσει υπόδειγμα Μητροπόλεως. Αύξησε τον αριθμό των ενοριών με Προεδρικά Διατάγματα και αναλώθηκε στην υπηρεσία του ποιμνίου του.

«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει»! Πέρυσι τέτοια εποχή, τον 15Αύγουστο του 2020, η είδηση ότι ασθενεί βαρέως έκανε τον κύκλο της Ελλάδος. Κάποιοι ανισόρροποι έτριβαν τα χέρια τους από τη χαρά τους και μάλιστα παρακαλούσαν να χειροτερέψει. Υπήρχαν όμως και άνθρωποι που προσεύχονταν για την αποκατάσταση της υγείας του.  Δυστυχώς η κατάσταση του δεν είχε επιστροφή. Το τελευταίο διάστημα βάρυνε πολύ. Η Σύνοδος όρισε Έξαρχο για να κόψει την όρεξη των επιτηδείων να εκμεταλλευτούν τον ασθενή Ιεράρχη, κάτι που δεν κάνει,δυστυχώς, με άλλους υπέργηρους και ανήμπορους Αρχιερείς που τους εκμεταλλεύονται τα περιβάλλοντα. Το γιατί θα το δείξει ο χρόνος και η ιστορία.

Ο Κύριος κάλεσε τον Κλήμη πρόωρα, κατά τα ανθρώπινα, κοντά Του. Η σφραγίδα, ωστόσο,του εκλιπόντος  Μητροπολίτη  θα μείνει ανεξίτηλη όχι μόνο στο Περιστέρι αλλά σε όλη την Ελλάδα γιατί το «φαινόμενο Κλήμης», φαινόμενο ταχείας ανόδου και πτώσεως Αρχιερέως , θα μείνει ως παράδειγμα ατυχούς ποιμαντορίας, από το οποίο θα παραδειγματίζονται οι Αρχιερείς μας και θα επιβεβαιώνουν την ματαιότητα του προσκαίρου βίου.