Τό πρωΐ τῆς Tρίτης, 30 Αὐγούστου, ὁ Ὄρθρος ἄρχισε στίς 7.00 π.μ., ὅπου χοροστάτησε ὁ Σεβασμ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεών, ὁ ὁποῖος καί προέστη τῆς πολυαρχιερατικῆς θείας Λειτουργίας πού ἀκολούθησε, καί ἡ ὁποία τελέστηκε μέ τή δέουσα ἐκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια καί μυσταγωγία σέ ἕνα κατάμεστο ἀπό πιστούς Ναό.

Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος, ἀφοῦ προσφώνησε ὅλους τούς παρευρισκομένους, τούς Ἀρχιερεῖς, τούς Βουλευτές, τούς τοπικούς Ἄρχοντες, τούς κληρικούς καί τόν πιστό λαό, εὐχαρίστησε ἰδιαιτέρως τόν Σεβασμ. Μητροπολίτη μας κ. Συμεών γιά τήν πρόσκληση νά βρεθοῦμε «ἐπί τό αὐτό» γιά νά ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Ἅγιο Ἀλέξανδρο, πού μᾶς ἔδειξε ποιός εἶναι ὁ σωστός δρόμος καί πῶς νά τόν ἀκολουθήσουμε. Ἐκθείασε τόν Σεβασμ. Μητροπολίτη μας γιά τήν ταπεινότητα, τή σεμνότητα, τήν ἐργατικότητα, τήν ἱεροπρέπεια καί τήν ἀγάπη του, ἀποτελώντας παράδειγμα γιά τούς νεωτέρους, σάν αὐτόν, Ἀρχιερεῖς, καί, μεταξύ ἄλλων, εἶπε «ὅτι ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἔκανε τή σωστή ἐπιλογή, βρέθηκε μέ τή σωστή πλευρά τῆς ἱστορίας ὅταν κλήθηκε νά διαλέξει ἀνάμεσα στήν αἵρεση τοῦ Ἀρείου καί τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ.

Ἄν ἀναρωτηθοῦμε γιά τίς ἐπιλογές μας, γιά τίς λάθος ἐπιλογές μας καί γιά τόν χρόνο πού πολύ θά θέλαμε νά γυρίσει πίσω καί νά διορθώσουμε τά ὅσα λάθος πράξαμε, μᾶλλον εἶναι ἀδύνατο αὐτό νά συμβεῖ. Ὁ χρόνος δέν γυρίζει πίσω. Μποροῦμε ὅμως ἀπό σήμερα νά ἀρχίσουμε νά ἐπιλέγουμε τό σωστό. Καί νά διδάσκουμε καί στά παιδιά μας πῶς μπορεῖ αὐτό νά γίνει. Ὄχι νά ἐπιβάλλουμε κάτι, ἀλλά νά τό ἐμπνεύσουμε θεμελιώνοντάς το πάνω στήν ἐλευθερία, πού ὁ Ἴδιος ὁ Θεός κατοχύρωσε γιά τόν ἄνθρωπο.

Ὁ κόσμος μας ἀλλάζει ραγδαία καί τό διαπιστώνουμε καθημερινά τριγύρω μας. Ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ὅμως ἔζησε πολύ μεγαλύτερες ἀλλαγές. Ἔζησε τέσσερις διωγμούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἐπέτρεπαν τό αὐτονόητο: τό νά ζοῦν οἱ πρῶτοι χριστιανοί τήν ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης καί τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας. Ἀτομική ἐλευθερία πού διαλύει τό σύνολο δέν εἶναι ἐλευθερία. Ἀτομική ἐλευθερία πού συνθλίβει τούς πολλούς γιά νά ἀναδείξει τόν ἕνα δέν εἶναι ἐλευθερία.

Ἡ μεγαλύτερη προσφορά τοῦ αἵματος τῶν μαρτύρων εἶναι ὅτι κερδήθηκε τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων. Ἑκατομμύρια μάρτυρες μαρτύρησαν γιά νά θέσουν τή βάση γιά τή θρησκευτική ἐλευθερία. Πυλώνες οἱ μάρτυρες γιά τή θρησκευτική ἐλευθερία καί τή διασφάλισή της.

Ζεῖ ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος ἐκείνη τήν περίοδο μετά τούς διωγμούς μιά περίοδο ἐκκοσμίκευσης τῆς Ἐκκλησίας, πού σάν νά συσχηματίστηκε μέ τό κράτος. Ἐκείνη τήν περίοδο γεννιέται ἡ αἵρεση τοῦ Ἀρείου, ὡς ἀπότοκο μιᾶς τέτοιας στάσης. Ὁ Ἄρειος θεοποιεῖ τόν ἄνθρωπο καί ὑποβιβάζει τόν Ἰησοῦ Χριστό σέ ἕνα κτίσμα, ἕνα μοναδικό κτίσμα τῆς ζωῆς, ἀλλά ὄχι τέλειο Θεό καί ἄνθρωπο. Ὁ Ἄρειος ἐκφραστής ἑνός ἐλιτισμοῦ, προβάλλει ἕνα πρότυπο τοῦ τελείου ἀνθρώπου, πού μόνο αὐτός ἀξίζει νά πρωταγωνιστεῖ στή ζωή, —δεῖγμα τοῦ πῶς ἐξελάμβανε τόν ἑαυτό του ὁ Ἄρειος.

Βρίσκεται ὁ Ἅγιος στή σημερινή Ἀλβανία —τότε Ἰλλυρικό— γιά νά διαδώσει τήν ἀλήθεια, τήν ἀληθινή πίστη καί τίς σωστές ἀποφάσεις πού ἔλαβε τότε ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος. Ὁ κόσμος γύρω του ἀλλάζει συγκλονιστικά, ὅμως ἐκεῖνος παραμένει ἀκλόνητος, ἀταλάντευτος καί σταθερός στήν πίστη καί αὐτό πού ἐκεῖνος θεωρεῖ σωστό —τήν ἀγάπη του γιά τόν Χριστό, τήν προσπάθειά του γιά νά σωθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἀκόμη γιά νά γίνει ὁ κόσμος μας ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅπου ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀπό τώρα θά ζοῦν μέσα.

Ἔχουμε ἀνάγκη νά μείνουμε σταθεροί σέ ἕνα κόσμο πού διαρκῶς ἀλλάζει καί ἔχουμε ἀνάγκη νά στηριχθοῦμε ἀπό κάποιον καί ἀπό κάπου. Καί αὐτός εἶναι ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μόνο ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο μποροῦν νά μᾶς κρατήσουν σταθερούς στίς ἀξίες, τά ἰδανικά καί τίς παραδόσεις μας. Ὅσοι ἀπαξιώνουν αὐτά τά τρία, εἶναι λάθος καί αὐτό ἀποδεκνύεται καθημερινά. Ὅσοι τό κάνουν, εἶναι σάν νά πυροβολοῦν τά πόδια τους…

Ὁ κατάμεστος σήμερα Ναός ἀποδεικνύει ὅτι δέν ἔχουμε τό δικαίωμα νά ἀπογοητευόμαστε, ξέρουμε πῶς νά μένουμε σταθεροί στήν πίστη μας, γιατί μᾶς ἑνώνει ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος καί παραμένουμε ἔτσι δυνατοί. Μᾶς ἑνώνουν οἱ γιορτές καί τά πανηγύρια καί οἱ λιτανεῖες, ὅπως αὐτή πού κάναμε χθές βράδυ. Μᾶς ἑνώνουν, γιατίς ἐμεῖς καταλαβαίνουμε καί ἄς μήν καταλαβαίνουν οἱ ἄλλοι….».

Κατά τήν ἀπόλυση ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας ἀπηύθηνε θερμές εὐχαριστίες πρός ὅλους, τούς τοπικούς ἄρχοντες, τούς πιστούς πού παρευρέθηκαν στίς ἀκολουθίες τῆς Πανηγύρεως, ἀλλά πρωτίστως θερμές εὐχαριστίες ἀπηύθυνε στούς δύο Σεβασμ. ἀδελφούς του, τόν Σεβασμ. Φθιώτιδος κ. Συμεών καί τόν Σεβασμ. Περιστερίου κ. Γρηγόριο γιά τόν φιλόθεο κόπο πού κατέβαλαν γιά νά παρευρεθοῦν στήν Πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου. Τούς εὐχήθηκε νά τούς στηρίζει ὁ Ἅγιος Ἀλέξανδρος στό ἱεραποστολικό ἔργο, ἐκεῖ πού ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τούς ἔταξε νά ποιμαίνουν τό θεοφιλές ποίμνιό Του γιά πολλά πολλά χρόνια, ὅπως καί σέ ὅσους καί ὅσες ἄγουν τά ὀνομαστήριά τους.