Μακαριώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πά­σης Ἑλλά­δος καὶ Σεπτὲ Προκαθήμενε καὶ Πρόεδρε τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος,

Κύριε μοι, κύριε ΙΕΡΩΝΥΜΕ,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Θεσσαλονίκης Κύριε μοι, Κύριε ΑΝ­ΘΙΜΕ, Ἐκπρόσωπε τῆς Α.Θ. Παναγιότητος, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κων­σταν­τι­νου­πόλεως, Νέας Ῥώμης καὶ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Τριπόλεως καὶ πάσης Λιβύης κ. ΘΕΟ­­­ΦΥΛΑΚΤΕ, ἐκπρόσωπε τῆς Α.Θ. Μακαριότητος τοῦ Πάπα καὶ Πατρι­άρχου Ἀλεξανδρείας κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ. ΠΑΝ­ΤΕΛΕΗ­­ΜΟΝ, τοπο­τη­ρητὰ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπό­λεως & Θά­σου,

Σεβασμιώτατοι & Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Τίμιο Πρεσβυτέριο, Χριστοῦ Διακονία, Ὁσιολογιώτατοι Μοναχοὶ & Μο­ναχαί,

Ἀξιότιμοι κύριοι Ὑπουργοί, Κύριοι Βουλευταί, Κύριοι Περιφε­ρειάρ­χαι, Κύριε  Ἀντιπεριφερειάρχα, Κυρία Δήμαρχε, Κύριοι Δήμαρ­χοι, Κύ­ριοι Πρόεδροι τῶν Δημοτικῶν Συμβουλίων, Στρατηγοί τοῦ Στρα­­τοῦ, τῆς Ἀστυνομίας, τῆς Πυροσβεστικῆς, Κύριε Λιμενάρχα, Κύ­ριοι Δικαστικοί, Κύριοι Ἐκπαιδευτικοί, Κύριοι Πρόεδροι τῶν το­πι­κῶν Φορέων καὶ Ὀργανώσεων, Ἄρχοντες καὶ Ἀρχόμενοι τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου,

Λαὲ τοῦ Θεοῦ ἠγαπημένε, νέοι καὶ νέες καὶ ἀγαπημένα μας παι­διά, τῆς εὐλογημένης τοπικῆς μας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας,

«Καὶ ἀπεστάλη πρός με ἓν τῶν σεραφὶμ, καὶ ἐν τῇ χειρὶ εἶχεν ἄν­θρακα, ὃν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ἥψατο τοῦ στόματός μου καὶ εἶπεν. ἰδοὺ ἥψατο τοῦτο τῶν χειλέων σου καὶ ἀφ­ελεῖ τὰς ἀνομίας σου καὶ τὰς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ»[1].

Τὸ ἄκτιστο Φῶς τοῦ ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο πλούσια καὶ χαρισματι­κὰ προσφέρεται ὡς δωρεὰ ἐκ τοῦ ἐπουρανίου Θυσιαστηρίου τῆς δό­ξης αὐτοῦ πρὸς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι μακαρίως ἠγάπησαν τὸν Θεόν, ἐμ­φανίσθηκε κατὰ τρόπο μεγαλοδύναμο καὶ ἐξηφάνισε τὴν ἀνομία καὶ συνεχώρησε τότε τὴν ἁμαρτία τοῦ μεγάλου, ἐνδόξου καὶ ἁγίου Προ­φή­­του Ἡσαΐου, καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὸν ἀνέδειξε χαρισματικὰ καὶ ἁγιασμένα ἀρχηγὸ καὶ διδάσκαλο, προφήτη καὶ ὁδηγὸ τοῦ λαοῦ του, ἑνὸς λαοῦ «πορευομένου τότε μὲ χείλη ἀκάθαρτα καὶ μέσα στὸ σκό­τος, καὶ κα­τοικοῦντος στὴ χώρα καὶ στὴ σκιὰ τοῦ θανάτου»[2].

Αὐτὰ τὰ συγκλονιστικὰ λόγια τῆς ἁγίας Γραφῆς ἐλέγχουν τὴν συν­είδησή μου, αὐτὴ τὴν ὥρα ποὺ εὑρίσκομαι ἐνώπιόν σας, διότι προ­φανῶς ἡ ἀνθρωπίνη ἀδυναμία μου καὶ ἡ ὅλη ἀναξιότητά μου προσ­κρούει στὸ μέγεθος τῆς ἀπείρου ἁγιότητος τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀπείρου εὐ­σπλαγχνίας του καὶ τῆς ἀγάπης του, ἀλλὰ καὶ στὸ εὐλογημένο ἔλεός του, τὸ ὁποῖο διὰ τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας μας, καὶ μέσῳ τῆς Ἱερᾶς Συν­όδου τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὴν ἀ­γαθὴ καὶ σοφὴ προεδρία Σας, Μακαριώτατε, Πάτερ καὶ Δέσποτα, μὲ ἀνέδειξε Ἐπίσκοπο καὶ Μητροπολίτη τῆς ἐνδόξου ταύτης ἀποστολι­κῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῶν Φιλίππων, τῆς Νεαπόλεως καὶ τῆς Θα­σου, τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἑλληνικωτάτη Μακε­δονία μας, στὴν Ἑλλάδα μας, καὶ στὸ εὐρωπαϊκὸ ἔδαφος.

Οἰ ἰδικοί μου, λοιπόν ἀδύναμοι καὶ ἐλλιπεῖς λόγοι, ποὺ προέρχον­ται ἀπὸ τὴν ταπεινότητά μου, δὲν εἶναι δυνατοὶ καὶ ἱκανοὶ γιὰ νὰ συμ­­περιλάβουν τὸ μέγεθος, τὸ πνευματικὸ πλῆθος, καὶ τὴν τεραστία ποιμαντικὴ εὐθύνη, ποὺ σήμερα ἀναλαμβάνω ἐνώπιόν Σας ὡς Ἐπί­σκο­πος καὶ Ποιμενάρχης τῆς ἡγιασμένης τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Ἴ­σως ὅμως μποροῦν νὰ ἐκφράσουν καὶ νὰ παρουσιάσουν πρῶτα σὲ ἐ­μένα καὶ μετὰ σὲ ὅλους σᾶς τὴν μεγάλη εὐλογία, τὴν ὁποία μᾶς ἐχά­ρισε ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μὲ τὴν ἄκτιστη Χάρη καὶ τὴν Κοι­νωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιὰ νὰ ὁδηγηθοῦμε ὅλοι, ὡς Ὀρθό­δοξοι Ἕλληνες Χριστιανοί, στὴν ἁγιότητα, στὴν προσευχή, στὴν με­τάνοια, στὴν συμμετοχή μας στὰ ἡγιασμένα Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸν πνευματικὸ ἀγῶνα γιὰ τὴν διόρθωση τῆς πληγωμένης ζωῆς μας, στὴν ἑνότητα καὶ συναντίληψη, στὴν ταπείνωση, στὴν χριστιανι­κὴ ἀλληλεγγύη, στὴν ἀλληλοβοήθεια, στὴν συμπαράσταση πρὸς τὸν πάσχοντα ἀσθενῆ καὶ ἀδικούμενο ἀδελφό μας, στὴν στήριξη τοῦ γή­ρατος, τῆς οἰκογενείας, τῆς φιλίας, τῆς νεότητος ποὺ πάλλεται ἀπὸ τὴν ἀγωνία γιὰ τὸ μέλλον καὶ τὴν ζωή.

Μέσα σὲ ἔνα σύγχρονο κόσμο ποὺ βασανίζεται ἀπὸ τὴν μοναξιά, τὴν ἀνασφάλεια καὶ τὴν ἀναζήτηση τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς εἰρήνης ἀπὸ κάθε ἄνθρωπο, ἐπαναλαμβάνω καὶ ἐγώ, μὲ μεγά­λη μου χαρὰ τὰ λόγια ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύ­λου πρὸς τοὺς προγόνους μας Φιλιππησίους : «Εὐχαριστῶ τὸν Θεό μου κάθε φορὰ ποὺ σᾶς ἐνθυμοῦμαι. πάντοτε, σὲ κάθε προσευχή μου, μὲ χαρὰ προσεύχομαι γιὰ ὅλους σᾶς καὶ εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ γιὰ τὴν συμμετοχή σας στὸ εὐαγγέλιο ἀπὸ τὴν πρώτη ἡμέρα ἕως σήμε­ρα. Ἔχω τὴν πεποίθηση ὅτι ὁ Θεὸς ποὺ ἄρχισε αὐτὸ τὸ ἀγαθὸ ἔργο σὲ σᾶς, θὰ τὸ ὁλοκληρώσῃ ἕως τὴν ἡμέρα τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Ἰησοῦ Χρι­στοῦ. Αὐτὴ ἡ σκέψη μου γιὰ ὅλους σᾶς εἶναι δικαιολογημένη, ἀφοῦ σᾶς ἔχω μέσα στὴν καρδιά μου. Γιατὶ ὅλοι σεῖς μετέχετε στὴ χάρη ποὺ μοῦ ἐδόθηκε, τόσο τώρα ποὺ εἶμαι φυλακισμένος, ὅσο καὶ ὅταν ἐλεύθερος μὲ τὸ κήρυγμά μου ὑπερασπίζομαι καὶ βεβαιώνω τὴν ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου. Μάρτυρας μου εἶναι ὁ Θεὸς γιὰ τὸ πό­σο σᾶς λαχταρῶ ὅλους σᾶς μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ προσ­ευχή μου εἶναι αὐτὴ : Νὰ μεγαλώνει ἡ ἀγάπη σας ὅλο καὶ πε­ρισσό­τερο καὶ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ἀληθινὴ γνώση καὶ σωστὴ κρίση, γιὰ νὰ διακρίνετε τί εἶναι καλὸ γιὰ σᾶς. Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο θὰ εἶσθε καθαροὶ καὶ χωρὶς κατηγορία τὴν ἡμέρα ποὺ θὰ μᾶς κρίνει ὁ Χρι­στός, πλούσιοι σὲ καλὰ ἔργα ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ γιὰ νὰ δοξάζεται καὶ νὰ ὑμνῆται ὁ Θεός»[3].

Προηγουμένως προσεκυνήσαμε ὅλοι, ἐκεῖ κάτω, στὸ βῆμα τοῦ ἁγί­ου Παύλου, καὶ αἰσθανθήκαμε καὶ ἐβιώσαμε τὴν μεγάλη εὐγνωμοσύ­νη καὶ συγκίνηση γιὰ τὸ μεγάλο δῶρο τὸ ὁποῖο μᾶς ἔχει προσφέρει, ἐβα­δίσαμε στὰ ἴχνη τῶν ποδῶν του καὶ ἠκούσαμε νοερῶς τοὺς παρα­πάνω λόγους του. Ἐκεῖνος, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, μᾶς ἀνέμενε καὶ μᾶς ὑ­ποδέχθηκε μὲ τὸ μεγαλεῖο καὶ τὴν ἀνδρεία τῆς ψυχῆς του, μὲ τὸ ὕ­ψος τοῦ ἀποστολικοῦ του ἀξιώματος καὶ τὸ μέγεθος τῆς ἁγιότητος καὶ τοῦ σεπτοῦ μαρτυρίου του, τὸ ὁποῖο ὑπέστη χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων σὲ ἐκεῖνες τίς πολὺ δύσκολες ἐποχὲς γιὰ ὁλόκληρο τὸν κόσμο ποὺ «ἦταν παγωμένη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν»[4] καὶ ὅπου  ἐνῷ «ἡ ἁμαρτία ἐφάνη μὲ τὸ ἀληθινὸ τρομακτικό της μέγεθος, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τὴν ὑπερεκάλυψε ὑπερβαλλόντως»[5], ὅπως γράφει ὁ ἴδιος στὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολή του. Καὶ τώρα ὅλοι μας, εὑρισκό­μεθα μέσα στὸν πάνσεπτο τοῦτο καθεδρικὸ Ναὸ μας, τὸν ἀφιερωμένο πρὸς τιμή του, γιὰ νὰ ἀναπέμψωμε προσευχὲς καὶ δεήσεις γιὰ ὅλους μας καὶ γιὰ τὴν τοπική μας ἡγιασμένη Ἐκκλησία.

Θυμηθήκαμε τώρα ὅλοι μας, τὰ βήματα, τὴν ζωή, τὴν προσφορὰ καὶ τὸ πνευματικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ ἔργο τοῦ ἀειμνήστου προκατό­χου μου, μακαριστοῦ Μητροπολίτου Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θα­σου κυροῦ Προκοπίου, ὁ ὁποῖος ἐπὶ 43 ἔτη ἠργάσθη ἀόκνως, ἐπωφε­λῶς καὶ ἀνιδιοτελῶς γιὰ ὅλους σᾶς, τοὺς ἄρχοντες, τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ λαὸ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας. Τὸν εὐγνωμονῶ, τὸν εὐχαριστῶ, καὶ τὸν μνημονεύω στὶς προσευχές μου καὶ στὶς δεήσεις μου πρὸς τὸν Κύ­­ριο μας Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύῃ στὸν οὐράνιο κό­σμο τῆς βασιλείας του, καὶ νὰ ἔχωμε τὴν εὐχή του.

Ἐφθάσαμε ἐκ τῆς ἁγιοτόκου Θεσσαλονίκης σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐνδοξό­τερες πόλεις τῆς Ἑλληνικωτάτης Μακεδονίας μας, τὴν σημερινὴ περι­οχὴ τῆς Καβάλας, μὲ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες Μακεδόνες Βασιλεῖς, τοὺς Φιλίππους, τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, τὸν Ἀριστοτέλη τῶν Σταγεί­ρων τῆς Χαλκιδικῆς, τῶν λιμέ­νων τοῦ ποταμοῦ Στρυμόνος, καὶ ὡδη­γη­θήκαμε σὰν μιὰ συνέχεια ἀπὸ τὶς Αἰγές, τὴν Πέλλα, τὴν Ἀμφίπολη καὶ τὴν Θεσσαλονίκη, μέσῳ τῆς Ἐγνατίας ὁδοῦ, τῆς ὁποίας τὰ ἀρχαῖα κατάλοιπα ἐμφαίνονται στὶς παρυφὲς τοῦ λόφου τῆς ἀναβάσεώς μας. Ἐψηλαφήσαμε τὰ ἀρχαῖα μνημεῖα τοῦ πολιτισμοῦ μας, τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ τῆς φιλοσοφίας καὶ ἀγγίξαμε μὲ τὴν ψυχή μας τὴν ἔν­δοξη ἱστορία μας.

Καὶ ἡ ἱστορικὴ μνήμη καὶ ἡ ἀναφορά μας συγκλονίζεται καὶ συν­εχί­ζει μὲ τὶς ἀλησμόνητες πατρίδες μας τοῦ Βυζαντίου μας, τῆς ἐν­δόξου Μικρᾶς Ἀσίας, τῶν ἀειμνήστων προγόνων μας, τῆς πονεμένης ῥωμηοσύνης, τοῦ Οἰ­κουμενικοῦ μας Πατριαρχείου, τῆς Βασιλίδος τῶν πόλεων, τῆς πό­λε­ως τοῦ ἁγίου καὶ μεγάλου Κωνσταντίνου, τοῦ πρώτου Χριστια­νοῦ αὐ­τοκράτορος. Ἐκεῖ στὸν Ἑλλήσποντο, στὴν Προ­ποντίδα, στὸν Βό­σπορο, στὸν Πόντο, καὶ σὲ ὅλη τὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ τὰ ἔνδοξα παρά­λιά της, ἐκεῖ, κλίνομε γόνυ εὐσεβείας καὶ βαθυτάτης τιμῆς πρὸς τὸν Σε­πτὸ Προκαθήμενο τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατρι­αρχείου, τὸν Παν­αγιώτατο Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθο­λο­μαῖο, πρὸς τὸν ὁ­ποῖο καὶ υἱϊκῶς καὶ εὐγνωμόνως ὑποβάλλομε τὴν εἰλικρινῆ ἀφοσίωση καὶ ὁλόθερμη εὐχὴ νὰ τοῦ χαρίζῃ ὁ Τρισάγιος Θεός μας ὑ­γιεία, μα­κρο­ημέρευση καὶ κάθε εὐλογία στὸ πολυεύθυνο καὶ πρωθ­ιεραρχικό του ἔργο, γιὰ τὴν ἑνότητα καὶ τὴν κατὰ Χριστὸ οἰ­κοδομὴ τῆς Ὀρθοδό­ξου Ἐκκλησίας καὶ ὅλων τῶν κατὰ τόπον ἁγίων τοῦ Θεοῦ  Ἐκκλησιῶν μας.

Τὴν στιγμὴ αὐτὴ ἑνώνομε τὴν σκέψη μας καὶ βιώνομε τὴν ἱστορικὴ μνήμη μὲ τὴν ἔνδοξη πόλη τῶν Ἀθηνῶν, τὴν πρωτεύουσαν τοῦ Ἑλ­ληνικοῦ Κράτους μας, μὲ τοὺς φιλοσόφους μας, τὸν Σωκράτη καὶ τὸν Πλάτωνα, μὲ τὸν Παρθενῶνα, καὶ ὅλα τὰ ἄλλα ἔνδο­ξα μνημεῖα μας  καὶ τὸν θαυμάσιο ἑλ­λη­νοχριστιανικὸ πολιτισμό μας, σὲ ὅλα τὰ μέρη τῆς Πατρίδος μας.

Μακαριώτατε, Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κύριε μοι Κύριε Ἱερώνυμε, ὑποβάλλω τὰ βαθύτατά μου σέβη, τὶς υἱικές μου εὐχαριστίες καὶ τὴν εὐγνωμοσύνη μου, γιὰ τὴν εὐλογημένη παρουσία Σας, στὴ σημερινή μου ἐνθρόνιση, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐμπιστοσύνη Σας πρὸς τὴν ταπεινότητά μου, μαζὺ μὲ ὅλους τοὺς ἁγιωτάτους Ἀρχιερεῖς τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας μας, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων μὲ τιμοῦν σήμερα μὲ τὴν παρουσία τους, καὶ τοὺς ὁποίους ἀδελφικῶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀνάδειξή μου σὲ Ἐπίσκοπο καὶ Μητροπολίτη τῆς ἁγιωτάτης Ἐκ­κλη­σίας τῆς ἐνδόξου μαρτυρικῆς πατρίδος μας, τῆς Ἑλλάδος. Ἡ Ἐκ­κλησία μας, ἐντὸς τῆς ὁποίας γεννηθήκαμε, γευθήκαμε καὶ βιώνομε τὴν Ὀρθόδοξο Πίστη καὶ Ἀλήθεια, εἶναι Ἐκκλησία, μαρτύρων, ἡρώων καὶ ἁγίων, χάριν τῶν ὁποίων εἴμεθα ὅλοι σήμερα ἐλεύθεροι Ὀρθόδο­ξοι Χριστιανοί.

Ὡς ὁ τελευταῖος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας μας ποὺ περιλαμβάνει τὰ ὅρια τῆς Ἑλληνίδος γῆς μὲ ἀδελφικὴ ἐν Χριστῷ ἀγάπη ἀπευθύνω πρὸς ὅλους τοὺς ἁγίους ἀδελφοὺς καὶ συνεπισκόπους μου ἐγ­κάρ­διο χαι­ρετισμὸ ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐκκλησία τῶν Φιλίππων, τῆς Χρι­στου­­πόλεως, τῆς Νεαπόλεως, τῆς Καβάλας καὶ τῆς Θάσου, καὶ ἐκ­φρά­ζω τὴν βεβαιότητα, ὅτι θὰ εἶμαι πάντοτε συνεργὸς καὶ συνοδοι­πό­ρος στὸ πολυποίκιλο ἔργο τῆς διακονίας τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ τοῦ εὐ­λογη­μένου λαοῦ μας, μέσα στοὺς χαλεποὺς καιροὺς καὶ στὶς δύ­σκο­λες συγ­κυρίες τοῦ κόσμου μας ποὺ διερχόμεθα.

Ἰδιαιτέρως εὐχαριστῶ τὸν πολιὸ καὶ σεβαστὸ Γέροντα Μητροπο­λίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο, γιὰ τοὺς καλούς του λόγους, καὶ γιὰ τὰ ὅσα μοῦ προσέφερε μὲ τὴν ἀγαπῶσα καρδία του, καὶ ὁ ὁ­ποῖος αὐτὴ τὴν ἱερὰ στιγμὴ ἐκ­προσωπεῖ τὴν Σεπτὴν Κορυφὴν τοῦ Οἰκουμενικοῦ ἡμῶν Πατριαρχείου, τὴν Αὑτοῦ Θειοτάτη Παναγιότητα τὸν Ἀρχιεπί­σκο­πο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης & Οἰκουμενι­κὸν Πατριάρ­χην μας κ.κ. Βαρθολομαῖον καὶ μετέφερεν πρὸ ὀλίγου τὰς Πατρι­αρχι­κὰς αὑτοῦ Εὐχὰς καὶ Εὐλογίας πρὸς τὴν ἐλαχιστότητά μου.

Εὐχαριστῶ ἐξ ὁλοκλήρου, ἐπίσης, τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ξάν­θης & Περιθεωρί­ου κ. Παντελεήμονα, τὸν ἄχρι τοῦδε Τοποτη­ρη­τὴ τῆς Ἱερᾶς μας Μη­τρο­πόλεως, ὁ ὁποῖος ἐπὶ τρίμηνο καὶ πλέον μὲ πα­τρικὴ ἀγάπη καὶ οὐ­σιαστικὴ συμβολὴ κατηύθυνε τὴν διοίκηση καὶ τὴν πνευματικὴ εὐθύ­νη τοῦ ἱεροῦ Κλήρου καὶ τοῦ Λαοῦ μας, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀρίστη συν­εργασία μας μὲ τοὺς ὑπευθύνους κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς προ­ητοί­μασε τὴν ὄντως λαμπρὴ αὐτὴ τελετὴ τῆς ἐνθρονίσεώς μου.

Ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὅτι «ὅποιος θέλει νὰ γί­νῃ μεγάλος ἀνάμεσά σας, πρέπει νὰ γίνῃ ὑπηρέτης σας, καὶ ὅποιος ἀπὸ σᾶς θέλει νὰ εἶναι πρῶτος πρέπει νὰ γίνῃ δοῦλος σας. Ὅπως καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου δὲν ἦλθε γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετήσουν, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσῃ καὶ νὰ προσφέρῃ τὴν ζωή του λύτρο γιὰ ὅλους»[6], ἀντηχεῖ δυνατὰ μέσα μου καὶ θὰ ἀποτελῇ τὸν ἱερὸ Κανόνα γιὰ τὴν ὑπόλοιπη ζωή μου. Ἦλθα γιὰ νὰ εἶμαι μαζύ μὲ τὸν ἱερὸ Κλῆρο καὶ τὸν εὐσεβῆ Λαὸ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τοὺς ἄρχοντες καὶ ὅλους τοὺς ἀν­θρώπους τοῦ τόπου μας, τοὺς ἐργαζομένους καὶ τοὺς ἀνέργους, τοὺς θλιμμένους καὶ τοὺς χαρούμενους, τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τοὺς καταβε­βλη­μένους, τοὺς γέροντες καὶ τοὺς μοναχικούς, τοὺς νέους καὶ τὶς νέ­ες μας, τὰ ἀγαπημένα μας παιδιὰ τῆς εὐλογημένης Πατρίδος μας, ποὺ ἀγωνίζονται μὲ πολὺ κόπο καὶ μεγάλη προσπάθεια γιὰ τὴν ἀνα­τροφή τους, μαζὺ μὲ τοὺς γονεῖς τους, γιὰ τὴν μόρφωσή τους καὶ γιὰ τὴν ἐπαγγελματική τους ἀποκατάσταση. Ἀγα­πημένα μου παιδιά, θὰ εἶμαι πάντοτε μαζύ σας, γιὰ νὰ ἔρχεσθε, ὅ­πως θέλετε καὶ ὅταν θέλετε σὲ ὁποιαδήποτε δύσκολη ὥρα καὶ στιγμὴ τῆς ζωῆς σας, γιὰ νὰ μιλή­σωμε, νὰ συζητήσωμε γιὰ τὰ προβλήματά σας, νὰ προσ­ευχηθοῦμε καὶ νὰ χαροῦμε μαζύ γιὰ τὴν πρόοδό σας καὶ γιὰ τὴν πνευ­­ματική σας γα­λήνη. Ἀνάμεσά σας εἶναι οἱ μελλοντικοὶ ἱεράρχες καὶ κληρικοί μας, οἱ αὐριανοὶ πρωθυπουργοί, οἱ δυνατοὶ ἀρχηγοὶ καὶ ἀξιωματοῦχοι τοῦ κοινοβουλίου μας, οἱ συνετοὶ οἰκογενειάρχες, οἱ ἔντιμοι δικα­στικοί, οἱ μορφωμένοι ἐπιστήμονες καὶ ἐκπαιδευτικοί, οἱ γνήσιοι βιο­παλαι­στές. Νὰ μὴν ἀπογοητεύεσθε στὶς δυσκολίες σας καὶ νὰ μὴ δει­λιάζετε μπροστὰ στοὺς κινδύνους. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μας θὰ σᾶς δώσῃ θάῤῥος καὶ ἐλπίδα στὸ δύσκολο δρόμο τῆς ζωῆς σας. Ὅλοι ἐ­μεῖς οἱ μεγαλύτεροι, οἱ γονεῖς σας, σᾶς ἀγαπᾶμε, εἴμεθα μαζύ σας, καὶ θέλο­με νὰ εἶσθε τὸ εὐλογημένο μέλλον τοῦ βασανισμένου κό­σμου μας ἀ­πὸ τὶς ἐξαρτήσεις, τὴν μοναξιά, τὴν ἄμοιρη δόξα καὶ τὴν κακοτρά­χηλη ἀπαξίωση κάθε ἠθικῆς καὶ ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας.

Ὡς Ἐπίσκοπος καὶ Ποιμενάρχης τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀπευ­θύ­νω πατρικὸ καὶ ἀ­λη­θινὸ χαιρετισμὸ καὶ ἐκφράζω τὴν χαρά μου καὶ τὴν εἰλικρινῆ μου ἀ­γάπη ποὺ εἶμαι μαζύ μὲ ὅλους τοὺς κληρικούς μας, τοὺς ἱερομονά­χους καὶ τοὺς ἐγγάμους ἱερεῖς μας, τοὺς διακό­νους μας, τοὺς μονα­χοὺς καὶ τὶς μοναχές μας, τὶς ἐνορίες μας, τοὺς συν­εργάτες μας καὶ ἀδελφούς μας, τοὺς ἱεροψάλτες μας, τοὺς νεω­κόρους μας, τὶς κυρίες τοῦ φιλανθρωπικοῦ μας ἔργου καὶ τῶν συσσι­τίων μας. Μὲ τὰ μονα­στήρια μας καὶ τὶς ἐκκλησιές μας, τὶς ἑορτὲς καὶ τὶς πανηγύρεις μας, τοὺς ἁγίους μας καὶ τὰ ἅγια λείψανά τους, καὶ ὅ­λα τὰ προσκυνήματα καὶ τὰ σεμνώματα τῆς πίστεώς μας, θὰ ἀγωνι­σθοῦμε νὰ γίνωμε καλύ­τε­ροι, πνευματικώτεροι, ἀγαπημένοι ἐν Χρι­στῷ ἀδελφοὶ καὶ ἠγαπη­μένοι συνεργάτες στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου μας. Ἡ Θεία Λειτουργία μας, ἡ ὡραιότερη συνάντησή μας μπροστὰ στὴν ἁγία Τράπεζα τῆς Ἐκ­κλησίας μας θὰ μᾶς ἑνώνῃ μέσα στὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας καὶ θὰ μᾶς χαρίζῃ δύναμη καὶ χάρη στὸν πνευματικό μας ἀγῶνα, στὴν ἀνηφορικὴ πορεία μας, στὴν ταπείνωση καὶ τὴν μετάνοια, στὴν συγ­γνώμη καὶ τὴν ἀλληλοβοήθεια γιὰ τὴν σω­τηρία μας, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων ποὺ μᾶς ἐνεπι­στεύθη ὁ Χριστός μας.

Πρὸς τὰ εὐλογημένα ἐκκλησιαστικὰ Ἱδρύματά μας, καὶ ὅλες τὶς κατὰ πάντα ἀξιέπαινες προσπάθειες τῆς Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολῆς μας, ποὺ τόσα κατεργάζονται ἀνιδιοτελῶς καὶ φιλανθρώπως στὴν το­πική μας κοινωνία προσ­φέρω τὸν ἑαυτό μου χάριν τῆς ἀγάπης τῶν ἀν­θρώπων. Καὶ γιὰ ὅλους ὅσοι τὰ ὑπηρετοῦν προσεύχομαι καὶ μνη­μο­νεύω τοὺς κόπους καὶ τὶς θυ­σίες τους, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς ἀγωνίες τους.

Εὐχαριστῶ ἰδιαίτερα ὅλους τοὺς Ἄρχοντες, τὴν πολιτικὴ καὶ στρα­τιωτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου μας, τὴν κυ­ρία Δήμαρχο τῆς Καβάλας, τοὺς κυρίους Δημάρχους τῆς πνευματικῆς μας δικαιοδοσίας καὶ ἐν συνόλῳ τὰ Δημοτικὰ Συμβούλια, ὅλους τοὺς φορεῖς, καὶ ὅ­λους τοὺς Πολῖτες καὶ τὸν εὐ­σεβῆ Λαό μας, ὅλα τὰ ΜΜΕ, τοὺς στρα­τιῶ­τες μας καὶ τὶς φιλαρμο­νικές μας, γιὰ τὴν σημερινή τιμητικὴ καὶ ἐμφανῆ παρ­ουσία τους γιὰ τὴν ταπεινότητά μου, καὶ ἰδιαιτέρως  γιὰ τὴν ἀρί­στη συνερ­γασία τους μὲ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία καὶ τοὺς ὑπ­ευθύ­νους κλη­ρικοὺς καὶ λαϊ­κοὺς συνεργάτες μας στὴν συντονισμένη καὶ τό­σο καλὰ ὀργανωμένη προ­ετοιμασία τῆς ἐνθρονίσεώς μου. Θὰ εἶ­μαι πάντοτε ὁ πρῶτος συν­ερ­γάτης καὶ συνομιλητής τους γιὰ ὅλα τὰ καλὰ καὶ γιὰ τὴν εὕρεση οἱασ­δήποτε προτάσεως καὶ προσπαθείας γιὰ τὴν ἐπίλυση στὸ μέτρο τοῦ δυ­νατοῦ τῶν προβλημάτων τοῦ λαοῦ μας καὶ τῆς κοινωνίας μας.

Ἀδελφοί μου καὶ φίλοι μου ἐν Χριστῷ, ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προσκαλεῖ συνεχῶς στὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως καὶ τῆς σωτηρίας μὲ αὐτὰ ποὺ καταγράφει στὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπιστολή του : «Ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ξυπνήσωμε ἀπὸ τὸν ὕπνο… ἂς πετάξωμε ἀπὸ ἐπάνω μας τὰ ἔργα τοῦ σκότους, κι’ ἂς φορέσωμε τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. Ἡ διαγωγή μας ἂς εἶναι κόσμια, τέτοια ποὺ ταιριάζει στὸ φῶς»[7].

Τερματίζοντας τὸν παρόντα ἐπιβατήριο λόγο μου, σᾶς καλῶ ὅλους σὲ συνεχῆ προσευχὴ καὶ ἱκεσία γιὰ τὴν δοκιμαζομένη ποικιλοτρόπως ἀγαπημένη μας Πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα μας, ἰδιαιτέρως μάλιστα γιὰ τὴν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ἐσχάτως τελειωθέντων ἀδελφῶν μας κατὰ τὴν δοκιμασία τῶν φοβερῶν πλημμυρῶν, ὅπως ἐπίσης καὶ γιὰ τὴν ἐπ­ούλωση τῶν πληγῶν τῶν δοκιμαζομένων τραυματιῶν καὶ τῶν πολλῶν οἰ­κο­γενειῶν, ὅπως ἐπίσης καὶ τῶν περι­οχῶν ποὺ ἐπλήγησαν ἀνὰ τὴν ἐπικράτεια.

Ἀδελφοί μου, καὶ Τέκνα μου, ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ πάντων ὑμῶν. ἀμήν»[8].

[1] Ἡσ. 6,6-7.-

[2] πρβλ. Ἡσ. 9,2.-

[3] πρβλ. Φιλιπ. 1, 3-11.-

[4] πρβλ. Μτθ.24, 12.-

[5] Ῥωμ. 5, 20.-

[6] Μτθ. 20, 26-28.-

[7] Πρβλ. Ῥωμ. 13, 11-13.-

[8] Φιλιπ. 4, 21, 23.-