Ἀγαπητοὶ μου Χριστιανοί!
Ἑορτάζοντες εἰσέτι τὴν Μεγάλη Δεσποτικὴ Ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς καὶ
εὐφραινόμενοι ἐκ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο κατελθὸν «εἰς ἑνότητα
πάντας ἐκάλεσεν», αἰσθανόμεθα τὴν ἀνάγκη νὰ καταθέσωμε στὴν ἀγάπη σας

τὸν προβληματισμὸ μας ἐπὶ ἐσχάτως ἀναφυέντος ἐκκλησιαστικοῦ, κοινωνι-
κοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐθνικοῦ ζητήματος.

Ὡς γνωστὸν, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ὡς κοινωνία ὅσων πιστεύουν καὶ
ὁμολογοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Θεὸ καὶ Σωτῆρα καὶ ζοῦν σύμφωνα
μὲ τὶς ἅγιες Ἐντολές Του, ἔχει ὡς βασικὸ καὶ οὐσιῶδες γνώρισμά της τὴν ἐν
Χριστῷ Ἑνότητα, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ὁ Χριστός -ὡς Κεφαλή- ἀποτελεῖ τὸ κέντρο
καὶ τὴν αἰτία τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Ἑνότητος ὅλων τῶν μελῶν τοῦ Σώματός Του,
τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ μὴ διαιροῦνται καὶ σκορπίζωνται, ἀλλὰ νὰ ζοῦν μὲ
ἀλληλοσεβασμὸ καὶ ἀμοιβαιότητα.

Ἀτυχῶς, ἀπὸ τὰ πρώτα κιόλας χριστιανικὰ χρόνια, ἐμφανίστηκε ὁ πει-
ρασμὸς καὶ ὁ κίνδυνος τῆς διαιρέσεως, ἡ ὁποία εἶναι διαμετρικὰ ἀντίθετη

πρὸς τὴν ἀγωνία ποὺ ἐκφράζει ὁ Ἰησοῦς γιὰ τοὺς μαθητές Του, πρὸς τὸν Πα-
τέρα, κατὰ τὴν αἱμάσσουσα προσευχή Του, ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους.

Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἄκρως σημαντικὰ καὶ διαφωτιστικὰ ἐν ὄψει ὅσων δια-
δραματίζονται ἐδῶ καὶ λίγο καιρὸ στὴν Πατρίδα μας.

Κατόπιν τούτων, ἐπιθυμοῦμε λοιπόν νὰ ἐπισημάνωμε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία

μας, δὲν κομματίζεται, οὔτε χρωματίζεται καὶ νὰ παρακαλέσουμε τοὺς εὐλα-
βεῖς Χριστιανοὺς μας, ἔν ὄψει τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων, νὰ ἀπέχουν ἀπὸ

πολιτικὲς ἔριδες καὶ διχοστασίες, ποὺ δύνανται νὰ τραυματίσουν τὴν Ἑνότη-
τα ἐντὸς τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Τέλος δέ, καθὼς σύμφωνα μὲ τὸν ὅσιο Σωφρόνιο τοῦ Ἔσσεξ «ὁ κόσμος
δὲν χρειάζεται “πολιτική Ἐκκλησία”», ὀφείλωμε νὰ τονίσωμε, ὅτι προφανῶς

δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσκολληθεῖ ἡ Ἐκκλησία σὲ κανένα πολιτικό σχηματι-
σμό, ἀλλὰ οὔτε καὶ βεβαίως νὰ γίνει ἀποδεκτὴ ἡ ὁπτικὴ τῆς γνησιότητος τῆς

χριστιανικῆς ἰδιότητος, μόνο ἐντὸς συγκεκριμένου κομματικοῦ συνδυασμοῦ.