Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Αρχιεπισκόπου Κύπρου και πάσης Ιουστινιανής κ. Χρυσοστόμου Β΄, στο διεθνές συνέδριο του Λιβάνου για την γενοκτονία των Αρμενίων.
Με δέος αλλά και χρέος ευρίσκομαι σήμερα στην εκδήλωση αυτή. Γιατί ο χρόνος δεν μπορεί να δολοφονήσει την ιστορική μνήμη και τη γενοκτονία που συνέβη σε βάρος δύο ειρηνικών και ιστορικών λαών, όπως είναι οι Αρμένιοι και οι Έλληνες τού Πόντου.
Κάθε φορά που η ιστορική μας μνήμη ανατρέχει στο μοναδικό και τραγικότατο γεγονός τής γενοκτονίας των Αρμενίων, ένας συγκλονιστικός πόνος και μία οδύνη διαπερνά ολόκληρο το είναι μας. Ο νους μας ιλιγγιά και αδυνατεί να πιστέψει ότι συνέβησαν τέτοιες εγκληματικές φρικαλεότητες.
Η περίπτωση τής γενοκτονίας των Αρμενίων, η οποία ουσιαστικά άρχισε από το 1915 – κατά τη διάρκεια δηλαδή τού Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ότε η έννοια τού Ανθρώπου κατάντησε ένα άψυχο res – και διάρκεσε μία ολόκληρη τριετία, ξεπερνά την έννοια των εγκλημάτων πολέμου.
1, 5 εκατομμύρια άνθρωποι τού καθημερινού πόνου και της ειρηνικής ζωής, που αποτελούσαν το 80% τού πληθυσμού τής Δυτικής Αρμενίας έπεσαν θύματα τής τουρκικής θηριωδίας.
Το σχέδιο τής εξολόθρευσης τού ευγενικού Αρμενικού λαού, ανήκει στον τότε Υπουργό των Εσωτερικών τής Τουρκίας Ταλαάτ Πασά: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισή τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου» ήταν η εγκληματική του διαταγή.
Το σατανικό του σχέδιο το έθεσε ήδη ο ίδιος σε εφαρμογή από τις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ, για να δηλώσει με βδελυκτό σαδισμό αργότερα, στον Γερμανό πρεσβευτή στην Τουρκία. «Το αρμενικό ζήτημα δεν υπάρχει πια. Ό,τι δεν έκαναν οι Σουλτάνοι μέσα σε τριάντα χρόνια το κατόρθωσα εγώ μέσα σε λίγο χρόνο».
Για τον λόγο αυτό η 24η Απριλίου έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία, η οποία και τιμάται κάθε χρόνο από τους Αρμενίους όλης της υφηλίου.
Έκτοτε, ο ιστορικός, ειρηνικός και προοδευτικός λαός των Αρμενίων αγωνίζεται παντού για να δικαιωθεί ιστορικά. Να περάσει δια μέσου τής ανθρωπότητας το μήνυμα ότι ως λαός υπέστη μία εγκληματική Γενοκτονία, με στόχο όχι μόνο να δικαιωθούν ιστορικά αλλά και με τον ευγενικό οραματισμό να μην επαναληφθούν τέτοια ανοσιουργήματα εις βάρος οποιουδήποτε άλλου λαού τής ιστορίας.
Οι δυσκολίες που συνάντησαν ήταν πάρα πολλές και πολλάκις ανυπέρβλητες. Και όμως το αγωνιστικό πνεύμα τού Αρμενικού λαού δεν εκάμφθη.
Σε κάθε χώρα τού κόσμου, όπου βρέθηκαν πλάνητες και πρόσφυγες, εργάστηκαν σθεναρώς, προόδευσαν και δημιούργησαν ανθηρές κοινότητες, όπως συνέβη και στην Κύπρο και στην Ελλάδα και κέρδισαν τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων.
Μετά, με τη δύναμη τού πνεύματός τους, πέρασαν και στον ειρηνικό αγώνα τής ιστορικής τους δικαίωσης. Και τα αποτελέσματα των αγώνων τους είναι αξιέπαινα.
Ήδη τη γενοκτονία των Αρμενίων αναγνώρισαν το Βατικανό, και διεθνείς οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και το Συμβούλιο της Ευρώπης. Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει, επίσης, οι 43 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ και πολλές άλλες χώρες.
Νομίζω ότι δικαιούμαι να καυχηθώ ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας ανταποκρινόμενη στο δίκαιο αίτημα για αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, μαζί με τη Βουλή των Ελλήνων, ήταν από τις πρώτες που καταδίκασαν το τουρκικό έγκλημα και υποστήριξαν το αίτημα για διεθνή αναγνώριση τής Γενοκτονίας.
Ασφαλώς η αναγνώριση αυτή ήταν για μας ένα ηθικό και ιστορικό χρέος. Ηθικό, γιατί ως χριστιανικός λαός βιώνουμε τις αξίες τού πολιτισμού μας, θεωρούμε την αξία τού Ανθρώπου ως την έμψυχη εικόνα τού Θεού και τη σεβόμαστε πέρα για πέρα.
Ήταν επίσης ιστορικός ο λόγος τής αναγνώρισης για τον απλούστατο λόγο ότι είμεθα ομοιοπαθείς και συμπάσχουμε.
Πιστεύω ότι όλοι εμείς που συνήλθαμε σήμερα εδώ, ως ηγέτες των λαών μας έχουμε την ύψιστη ηθική και ιστορική υποχρέωση να διαλαλούμε πανταχού τις ιστορικές αυτές αλήθειες και ταυτόχρονα να αγωνιζόμαστε, ώστε να κρατούμε την Τουρκία στο εδώλιο τού κατηγορουμένου, μέχρι να υποχρεωθεί να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, να αναγνωρίσει τα ανεπίτρεπτα εγκλήματα της και να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η συνειδητή συστράτευση σε αυτό τον αγώνα με κοινή και συλλογική δράση για αποτελεσματική αποκάλυψη τού τουρκικού κινδύνου, αποτελεί σήμερα μια μεγάλη πρόκληση και απαιτεί την υιοθέτηση και τη σταθερή εφαρμογή μιας μεγαλόπνοης αλλά και χρεωστικής πολιτικής.
Ως εκπρόσωπος τής Εκκλησίας τής Κύπρου εκφράζω τη βαθύτατη μου συμπάθεια προς τον αδελφό Αρμενικό λαό και εύχομαι από κέντρου καρδίας, όπως ο Θεός αναπαύσει τις ψυχές όλων των υπό των Τούρκων αναιρεθέντων Αρμενίων.
Εύχομαι όπως η ανθρωπότητα σταθεί αλληλέγγυη προς τον Αρμενικό λαό και συνειδητοποιήσει το χρέος της προς τους αδύναμους λαούς, για να μην επαναληφθούν στο μέλλον τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα.
Εύχομαι ακόμη όπως το πνεύμα τής Ειρήνης που ευαγγελίστηκε ο Σωτήρας τού κόσμου Ιησούς Χριστός ενοικήσει πλουσίως στις καρδίες των ανθρώπων και των λαών και αποτελέσει τη βάση για μια ειρηνική και δημιουργική πρόοδο τής ανθρωπότητας.
