Η πρόσφατη δήλωση του υποψηφίου Δημάρχου Αθηναίων Άρη Σπηλιωτόπουλου ότι θα κάνει τοπικό δημοψήφισμα προκειμένου οι πολίτες της Αθήνας να αποφασίσουν για το αν θα χτιστεί ή όχι τζαμί στα όρια του Δήμου τους, είμαι βέβαιος ότι ήχησε εξαιρετικά ευχάριστα στα αυτιά εκείνων που εναντιώνονται στην ανέγερση τεμένους. Για την ακρίβεια ο υποψήφιος δήμαρχος χάιδεψε τα αυτιά του πιο συντηρητικού τμήματος του εκλογικού σώματος, ένα σημαντικό κομμάτι του οποίου είχε φανεί να στρέφεται προς τη «Χρυσή Αυγή».
Στον βωμό των εκλογικών σκοπιμοτήτων – διότι περί αυτού πρόκειται – προαναγγέλλεται επί της ουσίας ότι ένα θρησκευτικό δικαίωμα θα τεθεί στην κρίση του λαού και της πλειοψηφίας, όπως-όπως αυτή και αν διαμορφωθεί τη στιγμή της ψηφοφορίας. Και δυστυχώς στη δήλωση αυτή δεν υπήρξε καμία αντίδραση από την Κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ειδικότερα από το αρμόδιο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, που τα πολιτικά στελέχη του γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα πως και γιατί φτάσαμε στη λύση του Βοτανικού. Προφανώς μια ενδεχόμενη νίκη του κ.Σπηλιωτόπουλου στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές είναι για την κυβερνητική πλειοψηφία σημαντικότερη από τον σεβασμό των θρησκευτικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών μουσουλμανικού θρησκεύματος καθώς και από τις σχετικές αποφάσεις τόσο της σημερινής όσο και των προηγούμενων Κυβερνήσεων, τουλάχιστον εκείνων μετά το 2000.

Όμως ο λόγος του υποψηφίου Δημάρχου Αθηναίων, του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα στο ζήτημα αυτό καθώς ο ίδιος χρημάτισε υπουργός Παιδείας, διαδεχόμενος τον Ιανουάριο του 2009 τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, έναν πολιτικό ευαισθητοποιημένο για τα μειονοτικά ζητήματα. Η δε προκάτοχός τους, κυρία Μαριέττα Γιαννάκου (2004-2007), ήταν εκείνη που προώθησε και το νόμο για την ανέγερση του Τζαμιού στον Βοτανικό, εξασφαλίζοντας και τη σύμφωνη γνώμη της Εκκλησίας και του τότε Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.

Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράδοξο ένας πρώην υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων που υποστήριξε την ακολουθούμενη πολιτική στο ζήτημα αυτό να προαναγγέλλει σήμερα δημοψήφισμα, δηλαδή να θέτει υπό αίρεση την υλοποίηση της. Από την άλλη πλευρά η εξέλιξη αυτή φανερώνει την αδυναμία του Υπουργείου Παιδείας και της αρμόδιας Γραμματείας του να πείσουν πρώτα το ίδιο το πολιτικό σύστημα – και κυρίως την κυβερνητική πλειοψηφία – για την εφαρμοζόμενη πολιτική στο ζήτημα της ανέγερσης του Τεμένους και τις προεκτάσεις της όπως είναι ο σεβασμός των θρησκευτικών ελευθεριών, της ισονομίας και των δικαιωμάτων κάθε πολίτη.

Επίσης, είναι προφανές πως αν δεν είχαν υπάρξει σκανδαλώδεις γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και το κυριότερο αν δεν φοβόντουσαν οι Κυβερνώντες το πολιτικό κόστος, το τζαμί σήμερα θα λειτουργούσε και θα εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες των μουσουλμάνων κατοίκων της Αθήνας. Και έτσι ούτε οι φανατικοί ημεδαποί θα έκαναν σπέκουλα πάνω στη δυσαρέσκεια του λαού από την οικονομική κρίση αλλά ούτε οι δήθεν ευαισθητοποιημένοι για τις θρησκευτικές ελευθερίες αλλοδαποί μουσουλμάνοι ηγέτες (βλ.Ερντογάν κ.α.) θα έβρισκαν ευκαιρία να κατηγορούν κάθε τρεις και λίγο, στα διεθνή φόρα και ΜΜΕ, την πατρίδα μας.

Αν ανοίξει ξανά η συζήτηση-γαϊτανάκι για το που θα γίνει το Τζαμί, τότε αυτό δεν πρόκειται ποτέ να ανεγερθεί. Σε ό,τι αφορά όλους εκείνους που αντιδρούν θα πρέπει να κατανοήσουν ότι όπως η Πολιτεία, οι δήμοι και άλλα ΝΠΔΔ προσφέρουν γη και άλλες διευκολύνσεις για να αναγερθούν χριστιανικοί Ναοί, έτσι η Κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να μεριμνήσει και να παρέχει κάθε ανάλογη δυνατότητα και στους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες μουσουλμανικού θρησκεύματος, που ζουν στην Αθήνα, προκειμένου να αποκτήσουν έναν επίσημο και αξιοπρεπή λατρευτικό χώρο.

ΠΗΓΗ:amen.gr