ΠΑΥΛΟΣ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ
Προς τον ευσεβή κλήρον, τους εντιμοτάτους άρχοντας

τους ενδοξοτάτους και γενναιοτάτους αξιωματικούς

των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας,

τους δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,

τους ελλογιμοτάτους λειτουργούς πασών των βαθμίδων της εκπαιδεύσεως

και τον ευλαβή και φιλάγιον λαόν της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως.
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά, Χριστός Ανέστη.

Εορτάζουμε, υμνούμε και δοξολογούμε το Μέγα και μοναδικό γεγονός στην ιστορία του ανθρωπίνου γένους, την Ανάσταση του Ενανθρωπήσαντος Υιού και Λόγου του Θεού, του Σωτήρος Ιησού Χριστού και εν τη αναστάσει Αυτού την ανάσταση του ανθρωπίνου γένους, την προσωπική ανάσταση ενός εκάστου! Την δική μας ανάσταση! Ο Θεός έγινε άνθρωπος. «Αυτεπάγγελτος ήλθε…» από άκραν αγάπην για το πεσμένο πλάσμα Του, το οποίο ηθέλησεν, τη συνεργεία του διαβόλου, να γίνει Θεός χωρίς τον Θεόν! Και αντ’ αυτού εγεύθη τον πνευματικό θάνατο!

Έρχεται ο Θεός δια του Σταυρού, της Ταφής και της Αναστάσεώς Του καταπατεί τον θάνατο, συντρίβει το κράτος της τυραννίας και καταργεί την μονοκρατορία του διαβόλου. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν…» ψάλλει η Εκκλησία μας και ο Αναστάς Κύριος μας προσφέρει «άλλην βιοτήν…», «την ζωήν, την χαράν, την ειρήνην, την προοπτικήν των αιωνίων αγαθών…». Αυτήν την βιοτή, της οποίας πηγή είναι ο Ίδιος.

Άνοιξε με τον Σταυρόν Του την «κεκλεισμένην πύλην της Εδέμ…», δηλαδή μας κατέστησεν και πάλιν υιούς Θεού και συγκληρονόμους της βασιλείας Του! Και δεν μπορεί κανείς, μα κανείς να μας αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα, αυτό το θείο και ουράνιο δώρο, εάν εμείς δεν το θελήσουμε. «Τη ελευθερία ουν, η Χριστός ημάς ηλευθέρωσε, στήκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε» (Γαλ. 5,1), βροντοφωνεί ο Απόστολος των Εθνών Παύλος. Στα χέρια μας λοιπόν είναι η πνευματική ελευθερία. Στα χέρια μας είναι το χρυσό κλειδί το οποίο ανοίγει την πόρτα του Παραδείσου. Μας το έδωσε η Εκκλησία μας δια του Αγίου Βαπτίσματος μας και του Αγίου Χρίσματος! «Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε» (Γαλ. 3,27). Πήραμε τα χαρίσματα του Παναγίου Πνεύματος, «την αγάπην, την χαράν, την ειρήνην, την μακροθυμίαν, την χρηστότητα, την αγαθωσύνην, την πίστιν, την πραότητα, την εγκράτειαν» (Γαλ. 5,22).

Και διερωτάται ο κάθε νουνεχής και σοβαρός άνθρωπος, ο έχων έστω και λίγο σεβασμό στον εαυτό του, αλλά και αξιοπρέπεια και ανθρωπιά: Που πήγαν όλα αυτά στις μέρες μας; Αλήθεια, ποιός φταίει γι’ αυτήν του την κατάσταση; Οι Πατέρες, που τους αρνηθήκαμε; Η Εκκλησία μας, που την πολεμούμε; Η οικογένεια, που την διαλύσαμε; Η αξιοκρατία, που την ξεφτιλίσαμε;Η αρετή και η τιμιότητα, που τις απεμπολήσαμε; Η παιδεία, που την διαλύσαμε; Παντού βάλαμε δυναμίτες και τα ανατινάξαμε όλα. Τι μένει; Να θερίσουμε θύελλες, μια και σπείραμε παντού άγριους ανέμους. Κάναμε την Ελλάδα μας χώρα του παρά-….· παραοικονομία, παραπολιτική, παραπαιδεία, παρατρεχάμενοι, παραλίγο, παρά τρίχα, και φέραμε τη χώρα στο παρά πέντε.

Έτσι, ο Έλληνας σήμερα, βαθιά απελπισμένος και απογοητευμένος, κλαίει την μοίρα του και την κατάντια του, που δεν γιατρεύεται εύκολα με γενόσημα. Ζει ανάμεσα στην αδιαφορία, στον ωχαδερφισμό, στην παρανομία, στην αναρχία. Όλα αυτά μας έφεραν την κρίση, που μας σφίγγει τον λαιμό, έτοιμη να μας πνίξει.

Ναι, Αδελφοί μου, η κρίση είναι το αποτέλεσμα όλων όσων προαναφέραμε, είναι το αποτέλεσμα της κακής χρήσεως του αγαθού της ελευθερίας, την οποία μας χάρισε ο Αναστάς Κύριος. Δεν θέλει την ανάσταση ο σημερινός άνθρωπος, δεν του χρειάζεται ο Σωτήρας. Όλοι σήμερα είναι σωτήρες, μεσσίες, αδιαμφισβήτητες αυθεντίες! Οι πάντες απορρίπτουν τους πάντας. Ένα εγώ κατακλύζει τις κοινωνίες!

Το Πάσχα, το επαναλαμβανόμενο στην πορεία και ανακύκληση του χρόνου, η Ανάσταση του Σωτήρος μας Ιησού, Αυτού που πολλοί απορρίπτουν, έρχεται να μας θυμίζει ότι είμαστε υιοί Θεού και συγκληρονόμοι της Βασιλείας Του και όχι το τίποτα, και για τους μηδενιστές το μηδέν!

Χαιρόμαστε, όμως, διότι έστω και ολίγοι, «το μικρόν ποίμνιον» κατά το Ευαγγέλιον (Λουκ. 12,32), γνωρίζει τούτο, το χαίρεται και το απολαμβάνει πνευματικά. Είναι εκείνοι, οι οποίοι τώρα αμέσως θα επανέλθουν στον Ιερό Ναό να απολαύσουν την πρώτη και μεγάλη αναστάσιμη Θεία Λειτουργία, οι οποίοι θα γίνουν συμμέτοχοι του Μυστικού Δείπνου και θα εκκεντρίσουν, δια του σώματος και του Αίματος του Κυρίου, τον εαυτόν τους στο Σώμα του Κυρίου· «Γεύσασθε και ίδετε ότι Χριστός ο Κύριος». Και αφού όλα συντελεσθούν, άδοντες και ψάλλοντες να επιστρέψουν στα σπίτια τους, για να απολαύσουν και την υλική τράπεζα. «Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες» σημειώνει ο Ιερός Χρυσόστομος στον Κατηχητικό του Λόγο.

Οι πολλοί θα φύγουν άμα τω ακούσματι «Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού, και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν». Ο Χριστός, όμως, και αυτούς τους περιμένει για να τους χαρίσει την χαρά την οποία ουδείς άλλος έχει.

Αδελφοί μου και παιδιά μου, το γένος μας, το έθνος μας, έζησε, ζει και πορεύεται αιώνες και αιώνες ολόκληρους με περισσότερες μέρες λύπης, κατατρεγμού, τυραννίες, δυναστείες και παντός κακού. Κι όμως, άντεξε· και όχι μόνον, αλλά και αντέστη και ανέστη! Πως και διατί; Διότι είχε ελπίδα και άγκυρα ασφαλή τον Θεόν, τον μόνο και μοναδικό και αδιαμφισβήτητο Σωτήρα, τον αναστάντα Κύριο. Ας τον αγκαλιάσουμε και πάλι, ας τον αγαπήσουμε και ας τον εμπιστευθούμε.

Και μ’ αυτήν την βεβαιότητα, αυτήν την πίστη, την καθαρή και κρυστάλλινη, να εορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας βιωματικά, υπαρξιακά και όχι τυπικά.

Χριστός Ανέστη, Τέκνα μου αγαπητά και περιπόθητα!
Κοζάνη, Άγιον Πάσχα 2014

Ευχέτης προς Κύριον

Ο Επίσκοπος και Μητροπολίτης σας

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ