Το τεσσαρακονθήμερο Μνημόσυνο του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ευμενείας κυρού Μαξίμου ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος την Κυριακή Β΄ των Νηστειών στην Ιερά Μονή Αγίου Βλασίου Στυλίδος, όπου και ο τάφος του.
Του Ιερού Μνημοσύνου προηγήθηκε θεία Λειτουργία στο Καθολικό της ιστορικής Ιεράς Μονής στην οποία ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Νικόλαος με τη συμμετοχή του Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Δαμασκηνού Ξηρομερίτη, Καθηγητού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Πανοσιολ. Αρχιμ. Γρηγορίου Αθανασίου της Ιεράς Μονής, του Αιδεσιμ. Πρεσβ. π. Αντωνίου Βουγιουκλόγλου, ανεψιού του αειμνήστου Επισκόπου και των Διακόνων π. Αμβροσίου Αναστασίου και π. Ευσταθίου Κατόπη, ενώ στο Ιερό Μνημόσυνο έλαβαν μέρος και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Δαμασκηνός Ζαχαράκης, ο Αρχιερατικός Επίτροπος Στυλίδος Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Μάξιμος Νικολόπουλος και ο Αιδεσιμ. Πρεσβ. π. Νικόλαος Κατσικονούρης. Έψαλλε δε πολυμελής βυζαντινή χορωδία υπό τη διεύθυνση του Πρωτοψάλτου και Καθηγητού της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητροπόλεώς μας κ. Ευθυμίου Τσούμα.
Στο κήρυγμά του ο Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στην Ευαγγελική περικοπή της θεραπείας του παραλυτικού της Καπερναούμ τονίζοντας ότι η σωματική του παράλυση ήταν έκφραση μιας παραλυμένης από την αμαρτία ψυχής. Γι’ αυτό ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την αρρωστημένη ψυχή συγχωρώντας τις αμαρτίες του και ύστερα θεραπεύει το σώμα. Είναι δυνατόν πολλές φορές η ασθένεια να προέρχεται από την αμαρτία. Με την αμαρτία επέρχεται η διαταραχή της προσωπικότητος, αρρωσταίνει η ψυχή και κατ’ επέκταση υποφέρει και το σώμα. Την ισορροπία ψυχής και σώματος μόνον η Εκκλησία μπορεί να την εξασφαλίσει με τον τρόπο ζωής που προβάλει.
Περί το τέλος της Θείας Λειτουργίας σε συγκινησιακή ατμόσφαιρα τελέσθηκε το ιερό μνημόσυνο παρουσία των κατά σάρκα συγγενών του, πνευματικών του παιδιών και πολλών πιστών από την πόλη της Στυλίδος και τη ευρύτερη περιοχή. Ο Σεβασμιώτατος στην επιμνημόσυνη ομιλία του αναφέρθηκε εις τον αείμνηστο Επίσκοπο κυρό Μάξιμο, ο οποίος υπηρέτησε σε όλη του τη ζωή με αυταπάρνηση τον Ελληνισμό της διασποράς στο Βέλγιο και την Ολλανδία και άφησε μνήμη αγαθή, γνησίου, ευγενικού, ταπεινού και αφοσιωμένου εργάτου του θείου Αμπελώνος, τονίσας ότι του Θεοφιλεστάτου ταίριαζε περισσότερο ο τίτλος Ευγενείας, από Ευμενείας.
Εν συνεχεία εν πομπή μετέβησαν όλοι εις τον τάφο του αειμνήστου Επισκόπου, όπου τελέσθηκε τρισάγιο και ο Σεβασμιώτατος ετόνισε ότι λόγος του Κυρίου στην Αποκάλυψη «Οίδα σου τα έργα. Ιδού δέδωκα ενώπιον σου θύραν ανεωγμένην» που γράφηκε επάνω εις την πλάκα του τάφου βρίσκει απόλυτη εφαρμογή εις τον μακαριστό Επίσκοπο Ευμενείας κυρό Μάξιμο.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
