Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Ἀναστάντι Κυρίῳ,

Χριστός Ἀνέστη,

Τό μήνυμα τῆς νίκης πάνω στό θάνατο,

ἔρχεται νά ἀγγίξει βαθιά τίς καρδιές μας

καί νά ἀποδείξει πόσο ἀνίσχυρα,

καί πτωχά σέ περιεχόμενο εἶναι,

τά πολυπληθῆ μηνύματα τοῦ κόσμου.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος,

σέ ἕνα ἀναστάσιμό του μήνυμα τονίζει: «Σήμερα παντοῦ στήν οἰκουμένη ἐπικρατεῖ χαρά καί πνευματική εὐφροσύνη.  Σήμερα ὅλοι οἱ ἄγγελοι, καί ὅλες οἱ οὐράνιες δυνάμεις,

ἀγάλλονται γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.     Σκέψου λοιπόν, ἀγαπητέ μου,     πόσο μεγάλη εἶναι ἡ χαρά,      ἀφοῦ καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἑορτάζουν μαζί μας,    γιατί χαίρονται μαζί μας γιά τά δικά μας ἀγαθά.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος ἀναφωνεῖ:

«Ἀνέστη Χριστός, ἡ τῶν πεσόντων ἀνάστασις…     Ἀνέστη Χριστός καί χαράν πάσῃ τῇ κτίσει ἐδωρήσατο».

Ἡ πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Θεανθρώπου     ἔγινε καί παραμένει τό θεμέλιο τοῦ Χριστιανισμοῦ,     ἀφοῦ: «εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται,     κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή καί ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄ Κορ. 15, 14).

Γιά νά γίνει ὅμως σέ βάθος κατανοητή ἡ Ἀνάσταση, πρέπει νά γίνει βίωμα.           Δέν ἀρκεῖ ἡ νοητική προσέγγιση τοῦ ἀκατανόητου μυστηρίου,         ἀλλά ἡ συμμετοχή στό χῶρο τῆς βιώσεως, τοῦ τρόπου ζωῆς.   Καί ἡ ζωή αὐτή  εἶναι ἡ ἐκκλησιαστική – λειτουργική – νηπτική

προσέγγιση τοῦ μυστηρίου τῆς Ἀναστάσεως.

Ὅταν μέσα σ’ ἕνα κόσμο ὑποτιμημένων ἀξιῶν,    σέ ἕνα κόσμο βαθιᾶς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό,

μπορεῖς νά Τόν ἐμπιστεύεσαι,      ὅταν μέσα στό καθημερινό ψέμα,     ἐσύ συντάσσεσαι μέ τήν  ἀλήθεια,      ὅταν ὅλοι κάνουν τά πάντα, γιά νά ἱκανοποιήσουν μόνο τόν ἑαυτό τους,   καί ἐσύ κάνεις θυσίες, γιά τούς ἄλλους,      ὅταν ὅλοι συμβιβάζονται, γιά νά ἐξασφαλισθοῦν,      κι ἐσύ δέν προδίδεις τίς ἀρχές σου,     μέ κίνδυνο νά ζημιωθεῖς καί νά χάσεις τή θέση σου,     ὅταν οἱ ἄλλοι ὀρθολογιστικά ἐξηγοῦν τά πάντα,    ἐνῷ ἡ δική σου καρδιά  θερμαίνεται, μέ τήν ἐλπίδα τῆς Ἀναστάσεως,   τότε εἶσαι πραγματικός μαθητής τοῦ Χριστοῦ.

Ὅλα αὐτά ὅμως πού φαίνονται ἀδύνατα, γιά τόν καθημερινό ἄνθρωπο, γίνονται πραγματικότητες μέσα στήν περιοχή τῆς χάρης τοῦ Θεοῦ,   πού μεταμορφώνει τόν ἄνθρωπο,  σέ νέο δημιούργημα, σέ «καινή κτίση»

Αὐτό δέν θέλησαν νά ἀποδεχθοῦν,

πολλοί ἀρνητές τοῦ τρόπου ζωῆς μέσα στήν Ἐκκλησία .   Μερικοί ὅμως ἀπό αὐτούς,

ὅταν ἔφθασαν στήν ἄκρα ἀπελπισία,

ὅπως ὁ φιλόσοφος  Νίτσε ἀνεφώνησαν:    «Ἔχει φύγει ὁ  Θεός μου.

Ὄχι! Ἔλα πίσω.

Ὤ! Γύρνα πίσω,

στόν τελευταῖο ἀπό ὅλους τούς μοναχικούς.     Ὅλα τά ποτάμια ἀπό τά δάκρυά μου, κυλοῦν πρός Ἐσένα!     Καί ἡ στερνή φλόγα τῆς καρδιᾶς μου, κυλᾷ πρός Ἐσένα!     Ὤ! Γύρνα πίσω. Ἄγνωστέ μου Θεέ! Πόνε μου!    Στερνή μου εὐτυχία!» (Τάδε ἔφη Ζαρατούστρα) .

Σέ τοῦτο ἀκριβῶς συνίσταται      καί τό ἐλπιδοφόρο μή­νυμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως,     ὁ Θεός σώζει τόν ἄνθρωπο, ἀπό τήν ἀγωνία τοῦ μηδενός,    καί ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου,

μέ τό Σταυ­ρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας ἀποκτᾷ καίρια βαρύτητα,

στό σημεῖο τῆς καθόδου τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη,

μέ τήν ἔννοια τῆς εἰσόδου Του, μέσα στό  κράτος τοῦ θανάτου.

Εἶναι συνταρακτικά τά τροπάρια, πούψάλλονται

κατά τόν ἑσπερινό τοῦ Πάσχα,

τά ὁποῖα ἀρχίζουν μέ τή φράση

«σήμερον ὁἍδηςστένωνβοᾷ».

Οὐσιαστικός  στό  σημεῖο αὐτό,

εἶναι καί ὁ Κατηχητικός λόγος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου,

ὁ ὁποῖος ἀναγιγνώσκεται,

κατά τήν ἀκολουθία τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα.

Μεταξύ τῶν ἄλλων ἀναφέρεται,  ὅτι

ὁἍδηςὅταν συνάντησε τόν Χριστό

«ἐπικράνθη…κατηργήθη…ἐνεπαίχθη…

ἐνεκρώθη…καθῃρέθη…ἐδεσμεύθη».

Ὁ ἍγιοςἘπιφάνιος, Ἐπίσκοπος Κύπρου,

ἑρμηνεύοντας  ψαλμό τοῦ Δαυΐδ (Ψαλμ. κγ’, 7-10),

περιγράφει τήν κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόνἍδη:

« Ὁ Χριστός κατέβηκε στόνἍδη

θεοπρεπῶς,πολεμικῶς… δεσποτικῶς,

συνοδευόμενος ἀπό μύριες, μυριάδες καί χίλιες χιλιάδες ἀγγέλους.

Πρίνφθάσειὁ Χριστός στά ἀνήλια δεσμωτήρια τοῦ Ἅδου,

προέφθασεὅλων, ὁ ἀρχιστράτηγος Γαβριήλ,

γιά νά τούςἀναγγείλειτήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ,

ἀφοῦ  αὐτός εὐηγγελίσθη στήν Παναγία.

Εἶπε: «Ἄρατεπύλαςοἱ ἄρχοντες ὑμῶν» καί

στή συνέχεια φώναξε ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ

«καίἐπάρθητεπύλαιαἰώνιοι».

Τότε ἐμφανίστηκε ὁ Χριστός

καί οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἅδου φώναξαν δυνατά:

«τίςἐστίν οὗτος ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;»

Τότε ὅλες οἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν φώναξαν:

«Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐνπολέμῳ…

Κύριος τῶν δυνάμεων,

αὐτός ἐστίν ὁ βασιλεύς τῆς δόξης».

Τότε ὁ Ἀδάμ ἄκουσε τά βήματα τοῦ Χριστοῦ, πού ἐρχόταν,

ὅπως τά ἄκουσε τότε στόν Παράδεισο,

μετά τήν παράβαση καί τήν παρακοή.

Τότε αἰσθανόταν ταραχή καί φόβο,

τώρα ὅμως χαρά καί εὐφροσύνη.

Μετανοημένος ὁ Ἀδάμ, φώναξε σέ ὅλες τίς ψυχές:

« Ὁ Κύριός μου μετά πάντων».

Καί ὁ Χριστός ἀπήντησε:

«Καί μετά τοῦ πνεύματός σου».

Καί ἀφοῦ τοῦ ἔπιασε τό χέρι, τόν ἀνέστησε».

Τό Πάσχα τοῦ ἔτους 1935 στὴν Ἱερά Μονή Ἁγίου Παύλου,

ὅλοι οἱ πατέρες εἶχαν βγεῖ στό προαύλιο,

προκειμένου νά τελέσουν τήν ἀκολουθία τῆς Ἀνάστασεως.   Μετά τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ὁ Καθηγούμενος εἶπε

σέ ἕνα ἀπό τά πιό ἁπλᾶ καί πιστά γεροντάκια, στό γέρο Θωμᾶ:
«Γέρο Θωμᾶ, πήγαινε κάτω στό σκευοφυλάκιο,

ἐκεῖ πού εἶναι τά ὀστᾶ τῶν πατέρων,

καί νά τούς πεῖς τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ».
Ὁ γέρο Θωμᾶς  μετέβη  στό ὀστεοφυλάκιο καί εἶπε:
«Ὁ ἡγούμενος μέ ἔστειλε νά σᾶς πῶ τό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ,

πατέρες καί ἀδελφοί ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»

καί  τό φώναξε μεγαλοφώνως.
Τότε ἔγινε κάτι συγκλονιστικό.

Τά ὀστᾶ ἔτριξαν καί ἀναπήδησαν,

μία νεκροκεφαλή ἀνασηκώθηκε καί ἀπάντησε στόν χαιρετισμό:

«ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ».

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἄλλαξε ὁριστικά

τήν παγκόσμια  ἱστορία.

Ὅσοι συμμετέχουν σέ αὐτήν,

θά καταταγοῦν στούς εὐεργέτες της.

Ἡ παγκόσμια  ἱστορία, γνωρίζει πολλές  προσωπικότητες,

ἥρωες, πολιτικούς, θεμελιωτές ἰδεολογιῶν     καί ἐπιστημονικούς πρωτοπόρους.

Ἡ θέση ὅμως τῶν πάντων θά κριθεῖ κατά τά μέτρα τῆς ἁγιότητας,

δηλαδή κατά τόν τρόπο τῆς προσωπικῆς τους συμμετοχῆς,    στόν ἀναστάσιμο τρόπο ζωῆς.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος  μᾶς διδάσκει τόν τρόπο αὐτό:

«Ἂν εἶσαι Σίμων Κυρηναῖος,

σήκωσε τὸν Σταυρὸ καὶ ἀκολούθησέ Τον.

Ἂν σταυρωθεῖς μαζί Του, ὡς λῃστής,

γνώρισε τὸν Θεὸ, σὰν εὐγνώμων δοῦλος».

Προσκύνησε Αὐτὸν, ποὺ κρεμάσθηκε στὸ Σταυρὸ γιὰ σένα,

ἔστω κι ἂν κρέμεσαι κι ἐσύ.

Μπὲς μὲ τὸν Ἰησοῦ στὸν Παράδεισο,

ὥστε νὰ μάθεις, ἀπὸ τί ἔχεις ξεπέσει.

Δὲς τὶς ἐκεῖ ὀμορφιές.

Ἄσε τὸ λῃστὴ ποὺ γογγύζει,

νὰ πεθάνει ἔξω, μαζὶ μὲ τὴ βλασφημία του.

Κι’ ἂν εἶσαι Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἀριμαθαίας,

ζήτησε τὸ σῶμα, ἀπ᾿ τὸν σταυρωτή.

Κι ἂν εἶσαι Νικόδημος, ὁ νυκτερινὸς θεοσεβής,

ἐνταφίασέ Τον μὲ μύρα.

Κι ἂν εἶσαι κάποια Μαρία, ἢ ἡ ἄλλη Μαρία, ἢ ἡ Σαλώμη, ἢ ἡ Ἰωάννα,

δάκρυσε πρωῒ-πρωΐ.

Δὲς πρῶτος τὴν πέτρα σηκωμένη,

ἴσως δὲ καὶ τοὺς ἀγγέλους, κι’ αὐτὸν τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ.

Ἂν ἀκούσεις «Μὴ μ᾿ ἀγγίζεις», στάσου μακριά,    σεβάσου τὸν Λόγο, ἀλλὰ μὴ λυπηθεῖς.     Διότι ξέρει Ἐκεῖνος σὲ ποιοὺς θὰ φανερωθεῖ πρῶτα.

Γίνε Πέτρος ἢ Ἰωάννης.

Σπεῦσε στὸν τάφο, τρέχοντας μαζὶ.

Κι ἂν σὲ προλάβει στὴν ταχύτητα, νίκησε μὲ τὸν ζῆλο σου,

Κι ἂν σὰν Θωμᾶς, χωρισθεῖς ἀπ᾿ τοὺς συγκεντρωμένους μαθητές,

στοὺς ὁποίους ἐμφανίζεται ὁ Χριστός,

ὅταν Τὸν δεῖς, μὴν ἀπιστήσεις.

Κι ἂν ἀπιστήσεις, πίστεψε σ᾿ αὐτοὺς, ποὺ στὸ λένε.

Κι ἂν οὔτε καὶ σ᾿ αὐτοὺς πιστέψεις,

δεῖξε ἐμπιστοσύνη στὰ σημάδια τῶν καρφιῶν.

Ἂν κατεβαίνει στὸν Ἅδη, κατέβα μαζί Του.

Γνώρισε καὶ τὰ ἐκεῖ μυστήρια τοῦ Χριστοῦ,

ποιὸ εἶναι τὸ σχέδιο τῆς διπλῆς καταβάσεως,

ποιὸς εἶναι ὁ λόγος της:

ἁπλῶς σῴζει τοὺς πάντες, μὲ τὴν ἐμφάνισή Του».

Χριστός ἀνέστη !

Ἀγαπητά μου τέκνα ἐν Κυρίῳ,

Εὔχομαι ἐκ βαθέων πρός ὅλους σας, νά ἑορτάσετε

«Πάσχα ἱερόν, Πάσχα καινόν, ἅγιον,

Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον»

μέσα στό ἀναστάσιμο πανηγύρι τῆς ἀνεκλαλήτου ἀγάπης

τοῦ νικήσαντος τόν θάνατο Κυρίου μας.