Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου
Στις 19 Νοοεμβρίου 2013, με την Χάρη του Κυρίου μας, συνεπληρώθησαν τριάντα και πέντε (35) χρόνια μιάς ταπεινής ποιμαντικής προσφοράς, την οποίαν ωνομάσαμε “θυσιαστική πορεία”.
Οι εν Κυρίω Συνεργάτες μας ήθελαν να διοργανώσουν εορταστικές εκδηλώσεις, ώστε να τιμηθή η επετειακή αυτή εορτή.
Εμείς όμως δεν αποδεχθήκαμε την πρόταση και προσφορά τους, όχι βέβαια από ακαταδεξία! Οι καιροί δεν επιτρέπουν εορτές και τα συναφή.
Η δυστυχία έχει ειβάλει στη Χώρα μας. Δεχθήκαμε όμως κατ’ ανάγκην να οργανωθή κάτι τέλος πάντων “σεμνά καί ταπεινά”, ώστε να μη αποσιωπηθή μια σημαντική προσωπική επέτειος.
Διότι τριάντα πέντε χρόνια στο πηδάλιο μιάς ιστορικής μεν, αλλά και προβληματικής, ένεκα του πλήθους των μικρών χωριών της, μάλιστα δε και ορεινών, Μητροπόλεως δεν είναι και τόσο ευχερές άγώνισμα!
Έτσι, λοιπόν, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου, στον Καθεδρικό Ναό Φανερωμένης του Αιγίου, τελέσθηκε μιά ευχαριστιακή θεία λειτουργία με τη συμμετοχή των Σεβ. Μητροπολιτών Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου καί Κοζάνης κ. Παύλου, κατά τη διάρκεια της οποίας τον θείο λόγο εκήρυξεν ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βενιανάκης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς ημών Μητροπόλεως και εκλεκτός Συνεργάτης μας.
Στα πλαίσια επίσης των εορταστικών εκδηλώσεων, οι οποίες επαναλαμβάνω, έγιναν ταπεινά και αθόρυβα, με λιτότητα κια σεμνότητα, έλαβαν χώρα τα εξής γεγονότα:
Παράθεση Γεύματος ή Δείπνου προς όλους τους Συνεργάτες του Μητροπολιτικού μας Γραφείου και προσφορά αναμνηστικών δώρων πρός ένα έκαστον εξ αυτών, ως ευλογία.
Ομοίως, παράθεση Γεύματος ή Δείπνου προς όλους τους εργαζομένους στα Γηροκομεία μας, το “ΚΑΛΛΙΜΑΝΟΠΟΥΛΕΙΟ” στα Καλάβρυτα καί τον “ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ” στο Αίγιο, προς τους οποίους προσεφέρθη επίσης ένα αναμνηστικό δώρο.
Κυκλοφορία μιάς αναμνηστικής εκδόσεως με τίτλο “Όλα για τη δόξα του Χριστού! 1978-2013, 35 ΧΡΟΝΙΑ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ” από τις Εκδόσεις μας “ΒΙΒΛΙΟ και ΕΙΚΟΝΑ”, στην οποία έχουμε καταχωρίσει προσωπικές αναμνήσεις από την ζωή μας γενικώτερα. Το βιβλίο αυτό αποστέλλεται δωρεάν εις όσους το επιθυμούν.
Τέλος και το ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ του έτους 2014, του οποίου την ύλη επιμελήθηκε ο Πανοσ. Αρχιμ. π. Καλλίνικος Πουλής με την άγρυπνη συμπαράσταση του Θεολόγου κ. Δημ. Μαμάκη, έχει αφιερωθή στην προσωπική μας επέτειο.
Με τον τρόπο αυτό χωρίς τυμπανοκρουσίες και χωρίς πολλά “φρου-φρου” καταγράφτηκε μια προσωπική επέτειος, ώστε να δοξασθή τό όνομα του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ουσιαστικά δε έκλεισε και ο βιολογικός μας κύκλος, καθ΄ όσον τώρα πια δεν έχουμε καιρό για νέες και μεγαλόπνοες δημιουργίες!
Τώρα πια εισερχόμεθα στη “συντήρηση”, αφού από τώρα και εμπρός καθίσταται αναγκαίο να δίδουμε λίγο χρόνο και στον εαυτό μας, κυρίως δε στη συντήρηση της υγείας μας.
Με τη βοήθεια του Κυρίου και είμεθα και αισθανόμεθα πολύ καλά εξ επόψεως σωματικής και πνευματικής υγείας! Αλλά τά εβδομήντα πέντε χρόνια ζωής, που έχουν περάσει πιά, δεν σου επιτρέπουν άλματα, ανοίγματα, περιπέτειες, υπερβολές κλπ.!
Τα βήματά μας πρέπει να είναι μετρημένα και προσεκτικά, όσο ο Κύριος θα μας επιτρέπει να κρατάμε το πηδάλιο της νοητής νηός, που λέγεται Μητρόπολις.
Η Ιερά Σύνοδος, πρός τήν Οποία ετολμήσαμε να ανοίξουμε δρόμους με την “εν δυνάμει παραίτησίν” μας δυστυχώς δεν αντιλήφθηκε το ημέτερο τόλμημα.
Κάποιοι Συνοδικοί Αρχιερείς -ονόματα δέν γράφουμε- ηνάλωσαν εαυτούς σε μια επιθετική -αναίτια δέ- στάση εναντίον του προσώπου μας και με τον τρόπο αυτό απέδειξαν το ανάδελφον, που υπάρχει στην καρδιά τους!
Κάποιος εκ των Συνοδικών, ο οποίος τώρα πια έχει ξεπεράσει τα 75 χρόνια της ηλικίας του, ακούσθηκε να φωνάζει σε κατάσταση θυμού, σε κατάσταση εξαλλωσύνης: “Να κάνουμε δεκτή την παραίτησή του τώρα! Να ορίσουμε αμέσως Τοποτηρητή!”
Παρέβλεψεν ο ευλογημένος είκοσι (20) Αρχιερείς εν ενεργεία, οι οποίοι έχουν υπερβή το ογδοηκοστό (80ό) έτος της ηλικίας των και σταμάτησε σε μας που είμαστε εβδομήντα πέντε και κάτι……
Εδώσαμε, λοιπόν, το κλειδί στα χέρια των Μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, ώστε να μας απαλλάξουν των καθηκόντων μας χωρίς ευτελιστικές διατυπώσεις, χωρίς την αποστολή πανεπιστημιακών ιατρών, χωρίς τις διαπομπεύσεις κλπ. του άρθρου 34 &2,3,&4 του Ν. 590/97, ΑΛΛΑ ΤΙΝΕΣ ΤΩΝ ΣΥΝΟΔΙΚΩΝ ΜΕΛΩΝ δέν κατώρθωσαν να αρθούν στο ύψος των!
Ανθρώπινο είναι βέβαια και αυτό, αλλά για την Εκκλησία ζημιογόνο! Θα το επαναλάβουμε έτσι για την ιστορία: Στην Ιερά Σύνοοδο στις 19 Νοεμβρίου 2014 καταθέσαμε την παραίτησή μας με ανοικτή ημερομηνία, ώστε η Διοίκηση της Εκκλησίας να αποφασίσει σχετικώς, να την ενεργοποιήσει δηλ. και να την αποδεχθή, όταν εμείς, είτε λόγω της ηλικίας, είτε λόγω της καταστάσεως της υγείας μας, δέν θα είμεθα πλέον ικανός νά επιτελέσουμε το καθήκον μας και το ιερό χρέος μας στον τόπο αυτό, τον οποίον διακονούμε, αναλίσκοντες όλες μας τις δυνάμεις επι τριάντα και πέντε συναπτά έτη (35)!
Δυστυχώς η Ιερά Σύνοδος, πρός τήν Οποία ετολμήσαμε να ανοίξουμε δρόμους με την “εν δυνάμει παραίτησίν” μας δεν αντιλήφθηκε το ημέτερο τόλμημα! Δικό της το λάθος!
Δοξάζουμε το όνομα του Σωτήρος Χριστού για τη μεγάλη Του συγκατάβαση στην αναξιότητά μας. Μας ευλόγησε, μας εστήριξε σε ώρες δοκιμασίας, μας έδωσε υγεία σώματος καί πνεύματος, επλημμύρισε την καρδιά μας με ένθεο ζήλο καί ενθουσιασμό, μας έδωσε θάρρος, ώστε να στηλιτεύουμε το κακό και να ελέγχουμε τους παραβάτες κατά το παράδειγμα των Προφητών και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, ευλόγησε την σκέψη μας και την γραφίδα μας και πολύ μας ελέησε, ώστε με θάρρος να δίδουμε καθημερινά την μαρτυρία μας, μαρτυρία Ιησού Χριστού!
Με όλη μου την καρδιά σας παρακαλώ, αδελφοί μου, νά δοξάσετε μαζί μου τον Νυμφίο μας Χριστό.
Σας προσκαλώ με τα λόγια της θείας λειτουργίας του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου: “Μεγαλύνατε τον Κύριον συν εμοί, και υψώσωμεν τό όνομα Αυτού επί το αυτό” (Ψαλμ.33,4).
“Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος”. Αμήν.
Αίγιον, 10 Φεβρουαρίου 2014
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Σημ. Διαμαρτυρόμενοι για τη στάση ενός συγκεκριμένου Συνοδικού Αρχιερέως, σεβαστού δέ εις ημάς και κατά πάντα σεβασμίου, κατά τήν ώρα της συζητήσεως της παραιτήσεώς μας, καταχωρίσαμε τα παραπάνω τα περί της παραιτήσεως, έτσι για την ιστορία!
Το προκεχωρημένο της ηλικίας μας ενίοτε ταυτίζεται και με κάποιες έμμονες ιδέες! Ζητήσαμε τα Πρακτικά της Συνεδρίας, αλλά, για να προστατεύσουν τον αντιρρησία Αδελφόν Αρχιερέα, ….δεν μας τά έδωσαν!
Έτσι, λοιπόν, κατ’ ανάγκην εφθάσαμε στο “ειπέ τη Εκκλησία” (Ματθ.18,17)
