Του Ηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αρχιμ. Γρηγορίου

Είναι Πέμπτη μετά την εορτή της Πεντηκοστής. Προσκαρτερών το έλεος του Θεού στο κελλίον μου, πληροφηρήθηκα την ανακοίνωση του Ιερού Ναού Αγίας Τριάδος της Μητροπόλεως Καισαριανής.

Καί λέγω καθ᾽ εαυτόν: «Τόσες θαυματουργές εικόνες υπάρχουν ονομαστές στον χώρο της Εκκλησίας και μόνον η Γοργοϋπήκοος προσφέρεται στον κόσμο για προσκύνηση; Πόθεν Γοργοϋπήκοος στην Νέα Σιών; Καί μάλιστα προερχομένη από τα ψηλά πατριαρχικά δώματα;»

Προ ετών συνάντησα Δοχειαρίτη με το όνομα Ονούφριος, πρώην προσμονάριο της Παναγίας Γοργοϋπηκόου και εκείνο τον καιρό πνευματικό της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.

Καί μου εγχείρισε τάμα προσωπικό του για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο της Δοχειαρίου.

Λόγω του δεσμού του με την Γοργοϋπήκοο, δεν έπρεπε να μου μνημονεύση και την Γοργοϋπήκοο των Ιεροσολύμων;

Ποιά είναι η ιστορία της εικόνας αυτής και ποιά τα θαύματα που διηγούνται; Δεν πρέπει πρώτα να εξιστορήσουμε τα του προσκυνήματος και έπειτα να το παρουσιάσουμε στον κόσμο;

Είναι αρκετή η προσωνυμία, για να προσκαλούμε τον κόσμο να πέση και να προσπέση σ᾽ αυτήν την εικόνα;

Θολή η ιστορία αυτή. Μήπως πιάσαμε καλά τον σφυγμό της εποχής μας, ότι οι άνθρωποι ψάχνουν από κάπου να πιαστούνε, και πρέπει να τους το παρουσιάσουμε για άγκυρα ελπίδας;

Δυστυχώς, κατά τα τελευταία και δύσκολα χρόνια της απομακρύνσεως των ανθρώπων από τον Θεό, προσπαθεί η Εκκλησία με λείψανα Αγίων και με Εικόνες να τον επαναφέρη στην ισιάδα του δρόμου.

Ο τρόπος αυτός επανευαγγελισμού του κόσμου είναι απάτη. Πρέπει να βρη η Εκκλησία άλλους τρόπους να εργαστή στο χωράφι που της εμπιστεύθηκε ο Θεός.

Οι μακαριστοί πρόγονοί μου, όσιοι Αμφιλόχιος Μακρής και Φιλόθεος Ζερβάκος, ουδέποτε δέχονταν τον τρόπο αυτόν ευαγγελισμού του κόσμου.

Μάλλον οικονομικός τρόπος είναι και όχι πνευματικός.

Καί κατασκανδαλίζεται ο κόσμος από το πανέρι δίπλα στην Εικόνα και την σύναξη χρημάτων από τον πάμπτωχο ελληνικό λαό.

Διακονώ την Γοργοϋπήκοο τριάντα πέντε χρόνια, όπως παρέλαβα από τους προγόνους μου.

Τώρα τι θα πω στον κόσμο και μάλιστα στον σλαβικό κόσμο, ο οποίος λατρεύει πραγματικά αυτό το άγιο εικόνισμα;

Πενήντα χρόνια διακονώ την Εκκλησία. Ούτε μεταξωτά φόρεσα ούτε εκμεταλλευθήκαμε την Χάρη που έδωσε η Παναγία σ᾽ αυτήν την Εικόνα.

Έχω το δικαίωμα να κράξω και να φωνάξω: «Αφήστε αυτόν τον τρόπο και βρήτε άλλους τρόπους να στηρίξετε το πλήρωμα, την κληρονομία του Θεού».

Παντού παίζεται η τυφλόμυγα, ωραίο παιδικό παγνίδι, αλλά όχι και μέσα στην Εκκλησία. Συγχωρέστε με, τον πόνο μου εκφράζω και τον φόβο μου.

«Μέγας ευπορισμός η ευσέβεια» κατά τον λόγο του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.