Μέσω αλληλογραφίας δόθηκε τελικά η συνέχεια στην κόντρα που ξέσπασε κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας της συνεδρίασης της Ιεραρχίας τον προηγούμενο Οκτώβριο, μεταξύ των μητροπολιτών Καλαβρύτων και Αλεξανδρουπόλεως με αφορμή τις δηλώσεις του πρώτου για τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Η αλληλογραφία μεταξύ των μητροπολιτών, μέρος της οποίας έδωσε στην δημοσιότητα ο μητροπολίτης Καλαβρύτων προαναγγέλλοντας και άλλες παρόμοιες δημοσιοποιήσεις, είναι ενδεικτική.

Χρησιμοποιώντας και παραφράζοντας μάλιστα λόγους Πατέρων της Εκκλησίας, όπως του Γρηγορίου του θεολόγου, ο Αλεξανδρουπόλεως αποκαλεί τον Καλαβρύτων «αναίσχηντο γέροντα» ο οποίος κάνει λόγο με την σειρά του για «αναιδεστατους νέους».

«Απορώ, Σεβασμιώτατε, που με πληροφορείτε ότι η ιδική μου «ασεβής» συμπεριφορά «δεν συνάδει προς το εκκλησιαστικόν ήθος». Λυπάμαι, αλλά αυτό μας διδάξατε στην Ιεραρχία, κάποιοι αδελφοί και πατέρες της σειράς σας και ευτυχώς δεν σας αντιγράψαμε πλήρως, γι’ αυτό και δεν ξεπέφτουμε στην ιδική σας τακτικη» γράφει ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος.

ΠΩΣ ΚΛΙΜΑΚΩΘΗΚΕ Η ΕΝΤΑΣΣΗ

Η σφοδρή σύγκρουση των δυο μητροπολιτών ξεκίνησε εντός της αίθουσας της Ιεραρχίας. Ο μητροπολίτης κ. Άνθιμος είχε χαρακτηρίσει «επαίσχυντο» κείμενο που είχε συντάξει ο μητροπολίτης κ. Αμβρόσιος για τον Οικουμενικό Πατριάρχη κάνοντας μάλιστα λόγο για «παραλήρημα κακότητος».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η υπόθεση είχε λήξει μετά από παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου. Όπως φαίνεται όμως από τις επιστολές που δημοσιοποίησε σήμερα ο κ. Αμβρόσιος, τίποτα δεν έχει λήξει ακόμη.

Στις 11 Οκτωβρίου ο κ. Αμβρόσιος γράφει στον κ. Άνθιμο πως σκανδαλίστηκε από τις ενέργειες του στην αίθουσα της Ιεραρχίας, υπενθυμίζοντας του πως είναι 38 χρόνια αρχιερέας και πως το «το οργίλον, ως εκ τούτου δε και απαράδεκτον, ύφος δια του οποίου κατεφέρθητε εναντίον μου (…) ΔΕΝ συνάδει προς το εκκλησιαστικόν ήθος! »

«Εάν δια του τρόπου, τον οποίον μετήλθον,απαντών εις την αγάπην Σας, ζητώ συγγνώμην! Αλλά δεν είχον άλλην οδόν επιλογής, δια να αντιμετωπίσω την ‘Υμετέραν ασεβή συμπεριφοράν! Κατ’ ανάγκην εφήρμοσα το γνωστόν: «πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται»! Επιτρέψατέ μοι να Σας πληροφορήσω, ότι η τοιαύτη συμπεριφορά ΔΕΝ συνάδει προς το εκκλησιαστικόν ήθος! » έγραψε χαρακτηριστικά ο κ. Αμβρόσιος, ο οποίος επισύναψε στην επιστολή του και το αρχικό κείμενο του για τον Πατριάρχη.

Η επιστολή έκλεισε με την έμμεση έγκληση του κ. Αμβρόσιου προς τον κ. Άνθιμο για το γεγονός πως επέλεξε να διαμαρτυρηθεί δημόσια. «Ταύτα γράφων προς Υμάς, επικαλούμαι τον λόγον του Κυρίου μας: «εάν …αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον μεταξύ σου και αυτού μόνου….» (Ματθ. ιη , 15), εν αναμονή δε απαντήσεώς Σας, διατελώ».

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Η απάντηση του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως ήταν άμεση (έχει ημερομηνία 15/10) και ιδιαίτερα καυστική. Αφού χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς «ασθενή τη πίστη» τον κ. Αμβρόσιο για το γεγονός πως σκανδαλίστηκε, του λέει πως με βάση το μέγεθος της προσβολής του (σ.σ. τον είχε καλέσει να πάει στην Τουρκία αν προτιμά το Πατριαρχείο) η απάντηση του ήταν εξαιρετικά ήπια σημειώνοντας πως ευχαριστεί τον Θεό «που μου χάρισε, εκείνη την στιγμή, τόση αυτοσυγκράτηση και σύνεση».

Ο Θρακιώτης μητροπολίτης κάνει σαφείς υπαινιγμούς τόσο για τον τον ίδιο τον κ. Αμβρόσιο όσο και για άλλους αρχιερείς «της σειράς του» σχετικά με το εκκλησιαστικό ήθος που δίδαξαν, τονίζοντας ότι λυπάται επειδή «ένας Επίσκοπος της Εκκλησίας μας, που κατασκανδάλισε τους πάντες με το ύφος και τον τρόπο του, έχει να επικαλεσθεί μόνο τα πολλά έτη της αρχιερωσύνης του και, ίσως-ίσως τα λευκά του μαλλιά και γένεια. Εμείς οι κληρικοί μετράμε τα ιερατικά χρόνια της ζωής μας, Σεβασμιώτατε, αλλά ο Θεός τα ζυγίζει!».

Στην αμέσως επόμενη γραμμή ο κ. Άνθιμος συνεχίζει πιο αυστηρός λέγοντας πως «Στην παροιμία που επιστρατεύετε για να δικαιολογηθείτε, αντιπαραθέτω το του Γρηγορίου Θεολόγου: ΄όπου γαρ οι γέροντες εισίν αναίσχυντοι, ενταύθα ανάγκη και τους νέους αναιδεστάτους είναι΄΄».

«ΚΑΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΕΣ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΕΣ»

Λίγες αράδες πιο κάτω ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως καλεί τον μητροπολίτη Καλαβρύτων να θέσει επίσημα θέμα σχετικά με την Πράξη του 1928 εαν το επιθυμεί, μιας και γνωρίζει τον τρόπο και τις διαδικασίες, καταλογίζοντας του εμμέσως πλην σαφώς ευθύνες για την κρίση στις σχέσεις Αθηνών – Κωνσταντινουπόλεως επί Χριστοδούλου.

«Εξάλλου, κάπως έτσι είχατε καθοδηγήσει και τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κατά πως λέγεται. Θα είναι συζήτηση «επί της ουσίας», όπου θα αποκαλυφθούν «πολλών καρδιών διαλογισμοί». Διαφορετικά, δεν προτίθεμαι να δεχτώ ένα παρόμοιο «κλεφτο-πόλεμο», δειλό και άνανδρο» γράφει χαρακτηριστικα ο κ. Άνθιμος.

Συμπληρώνει δε πως «Εσείς μπορεί να είστε, όπως συνηθίζετε να λέτε στην Σύνοδο «ο τρελός της Ιεραρχίας» και στο τέλος της διακονίας σας και ως εκ τούτου, να μην ενδιαφέρεσθε διόλου, ούτε για την Εκκλησία πιά, ούτε για την Πατρίδα μας, αλλά εγώ και πολλοί άλλοι, δεν θα θυσιάσουμε και τα δυο αυτά αγαθά του λαού μας στις κακότητες και στις αρρωστημένες μισαλλοδοξίες σας».

Αξίζει να σημειωθεί πως η επιστολή του κ. Ανθίμου συμπληρώνεται από το εξής υστερόγραφο «Το σχετικό «κατάπτυστο», «αισχρό» και «απαράδεκτο» κείμενό σας, επιστρέφεται επειδή δεν το θεωρώ άξιο να διαφυλαχθεί στο Αρχείο της Ιεράς μας Μητροπόλεως».

«…ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ»

Η ανταπάντηση του κ. Αμβροσίου ήταν περισσότερο ειρωνική. Αφού του γράφει πως θαυμάζει «το θάρρος της γνώμης (…) την παρρησίαν (…) το υψηλόν φρόνημά (…) τον πλούτον των θεολογικών γνώσεων (…) την «αγγελικήν» έκφρασιν του προσώπου Σας, όπως αύτη εκφράζεται εις την επίσημον φωτογραφίαν Σας!», και άλλα παρόμοια τον ενημερώνει πως θα βάλει σε κορνίζα σε περίοπτη θέση την επιστολή ανάμεσα σε άλλες τιμητικές διακρίσεις που έχει λάβει.

«Ήτο ανάγκη, Αδελφέ μου, να επικαλεσθήτε αυτό το χωρίον του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου Ήτο ανάγκη άραγε να αυτοχαρα-τηρισθήτε ως «αναιδέστατος Νέος»;;; Νέος μεν είσθε, αλλά και«αναιδέστατος»;;;; Ομολογείτε, λοιπόν, ότι διακατέχεσθε υπό του φοβερού αυτού πάθους; Δυστυχώς, δεν έχω τι να προσθέσω! Τον λόγον τούτον τον όντως φοβερόν «Συ είπας»(!!!!!!!!!!) περί του εαυτού Σου, Αδελφέ μου αγαπητέ και περιπόθητε!!!!!!! Ωμολογήσατε, ότι ο τρόπος δια του οποίου εφέρθητε εις εμέ ήτο αναιδέστατος; Τι περισσότερον να προσθέσω περί Υμών ο ταλαίπωρος εγώ;» αναρωτιέται στη συνέχεια για να καταλήξει σε μια φράση η οποία αν μη τι άλλο θα συζητηθεί, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ δίνει «ραντεβού» με τον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως…. στην κόλαση.

«Επιστεγάζων την παρούσαν, εύχομαι και προσεύχομαι εις τον Κύριόνμας, τον Μέγα Αρχιποίμενα και Πατριάρχην της κτίσεως όλης, ίνα ελεήση πρώτον εμέ τον «αναίσχυντον», αλλά και Υμάς τον «αναιδέ-στατον»!!!! Αλλέως πως καλήν αντάμωσιν εις την ….κόλασιν του πυρός, εκεί δηλ. όπου και οι αναίσχυντοι Γέροντες και οι αναιδέστατοι Νέοι θα ανταμωθούν και κατ’ ανάγκην θα …….αγαπηθούν ως συμπάσχοντες!!!!!» γράφει.

Μετά από όλα τα παραπάνω ο κ. Αμβρόσιος ξεκαθαρίζει «προς πρόληψιν πάσης παρεξηγήσεως» όπως γράφει, προς τον κ. Άνθιμο πως «Σας δηλώ, ότι και Σας συγχωρώ και Σας αγαπώ!».

Να σημειωθεί πως ο κ. Αμβρόσιος αν και δημοσιοποίησε την αλληλογραφία και το θέμα εν γένει, δεν αναφέρει πουθενά οτι η αλληλογραφία είναι με τον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως αλλά με τον Μητροπολίτη «Χ».
ΟΙ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ ΟΠΩΣ ΔΟΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ

1η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ

Σάββατον, 11 Οκτωβρίου 2014

Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην …….”Χ”

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,

Επανακάμψας εις την έδραν της ταπεινής μου Επισκοπής, σπεύδω να επικοινωνήσω μετά της υμετέρας Σεβασμιότητος, προκειμένου να εξομολογηθώ εν αγάπη δύο τινά άτινα με εσκανδάλισαν κατά την διάρκειαν των εργασιών της προλαβούσης Συνόδου της Ιεραρχίας:

1. Εσημείωσα το οργίλον, ως εκ τούτου δε και απαράδεκτον, ύφος δια του οποίου κατεφέρθητε εναντίον μου, σχολιάζων το κείμενον της προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην ανοικτής επιστολής μου, παραβλέποντες το γεγονός, ότι εις την Αρχιερωσύνην έχω συμπληρώσει ήδη τριάκοντα και οκτώ (38) έτη μιας ταπεινής διακονία! Εάν δια του τρόπου, τον οποίον μετήλθον,απαντών εις την αγάπην Σας, ζητώ συγγνώμην! Αλλά δεν είχον άλλην οδόν επιλογής, δια να αντιμετωπίσω την ‘Υμετέραν ασεβή συμπεριφοράν! Κατ’ ανάγκην εφήρμοσα το γνωστόν: «πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται»! Επιτρέψατέ μοι να Σας πληροφορήσω, ότι η τοιαύτη συμπεριφορά ΔΕΝ συνάδει προς το εκκλησιαστικόν ήθος!

2. Επληροφορήθην ωσαύτως, ότι Υμείς –εν συνεργασία μετά του Σεβ.”Ψ” επεδόθητε εις την συλλογήν υπογραφών εκ μέρους των Σεβ. Μητροπολιτών-Μελών της Ιεραρχίας εναντίον της ελαχιστότητός μου! Εάν η πληροφορία μου είναι ακριβής, εσωκλείστως διαβιβάζω προς την αγάπην Σας το κείμενον της Διαμαρτυρίας μου προς τον Παναγιώτατον Οικουμενικόν Πατριάρχην και παρακαλώ θερμώς,όπως ευαρεστηθήτε και σημειώσετε επί του κειμένου τα σημεία εκείνα, άτινα Σας ηνώχλησαν.

Ταύτα γράφων προς Υμάς, επικαλούμαι τον λόγον του Κυρίου μας: «εάν …αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον μεταξύ σου και αυτού μόνου….» (Ματθ. ιη , 15), εν αναμονή δε απαντήσεώς Σας, διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

**************

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ “Χ”
….. 15/10/2014

Σεβασμιώτατον Μητροπολιτην
Καλαβρυτων και Αιγιαλειας
κ.κ. Αμβρόσιον
Εις Αίγιον
Σεβασμιώτατε,

Έλαβα με απορία την από 11 τρ. μηνός επιστολή σας και την διάβασα επανειλημμένως. Στα δυο περιστατικά που σας σκανδάλισαν (αν και σκανδαλίζονται οι «ασθενείς τη πίστει»), απαντώ ευθέως.

Κατά την παρέμβασή μου στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας, σχολίασα την εν λόγω ανοικτή επιστολή σας, δανειζόμενος επακριβώς τις ιδικές σας λέξεις από το συγκεκριμένο σας κείμενο. Μίλησα για «κατάπτυστο», «αισχρό» και «απαράδεκτο» γραπτό. Το ύφος μου, δεν ήτο διόλου «οργίλον», αλλά δεν μπορούσε να είναι περισσότερο ανεκτικό. Στην ιδική σας, πάντως, σε μένα υβριστική φράση: «εάν αισθάνομαι τούρκος να πάω στην Τουρκία», οφείλετε να το παραδεχθείτε, ότι απάντησα εξαιρετικά ήπια! Γεγονός που ( εξ αιτίας του μεγέθους της προσβολής σας), προξένησε έκπληξη στους Σεβ. Αδελφούς μας, αλλά και σε μένα και ευχαριστώ τον Θεό που μου χάρισε, εκείνη την στιγμή, τόση αυτοσυγκράτηση και σύνεση.

Απορώ, Σεβασμιώτατε, που με πληροφορείτε ότι η ιδική μου «ασεβής» συμπεριφορά «δεν συνάδει προς το εκκλησιαστικόν ήθος». Λυπάμαι, αλλά αυτό μας διδάξατε στην Ιεραρχία, κάποιοι αδελφοί και πατέρες της σειράς σας και ευτυχώς δεν σας αντιγράψαμε πλήρως, γι’ αυτό και δεν ξεπέφτουμε στην ιδική σας τακτική. Λυπάμαι ακόμη, που ένας Επίσκοπος της Εκκλησίας μας, που κατασκανδάλισε τους πάντες με το ύφος και τον τρόπο του, έχει να επικαλεσθεί μόνο τα πολλά έτη της αρχιερωσύνης του και, ίσως-ίσως τα λευκά του μαλλιά και γένεια. Εμείς οι κληρικοί μετράμε τα ιερατικά χρόνια της ζωής μας, Σεβασμιώτατε, αλλά ο Θεός τα ζυγίζει!

Στην παροιμία που επιστρατεύετε για να δικαιολογηθείτε, αντιπαραθέτω το του Γρηγορίου Θεολόγου: «όπου γαρ οι γέροντες εισίν αναίσχυντοι, ενταύθα ανάγκη και τους νέους αναιδεστάτους είναι».
Όντως, την Τρίτη ημέρα των εργασιών της ΙΣΙ η υφέρπουσα εναντίον σας αγανάκτηση των Σεβ. Αδελφών οδήγησε στην περισυλλογή υπογραφών, προκειμένου να λυτρώσουμε από την αμαύρωση το κύρος της Ιεραρχίας μας και να αποτινάξουμε από την Εκκλησία μας την ιστορική μομφή του κειμένου σας. Τελικώς ο Μακ. Πρόεδρος, μας κάλεσε στο Γραφείο του και μας ζήτησε να μην επιμείνουμε, υποσχόμενος σε όλους μας να φέρει το θέμα στη ΔΙΣ. Τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε το θέμα η ΔΙΣ, παρέλκει «το γε νυν έχον» να τον συζητήσουμε.

Σεβασμιώτατε,

Εάν θέλετε να προκαλέσετε συζήτηση σε ημερησία διάταξη στην Ιεραρχία περί των σχέσεων της Εκκλησίας μας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και περί «της ισχύος (όπως είπατε στην ΙΣΙ εκείνη την ημέρα) της Πράξεως του ’28», έχετε τους τρόπους, γνωρίζετε και τις διαδικασίες να το κάνετε. Εξάλλου, κάπως έτσι είχατε καθοδηγήσει και τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, κατά πως λέγεται. Θα είναι συζήτηση «επί της ουσίας», όπου θα αποκαλυφθούν «πολλών καρδιών διαλογισμοί». Διαφορετικά, δεν προτίθεμαι να δεχτώ ένα παρόμοιο «κλεφτο-πόλεμο», δειλό και άνανδρο.

Εσείς μπορεί να είστε, όπως συνηθίζετε να λέτε στην Σύνοδο «ο τρελός της Ιεραρχίας» και στο τέλος της διακονίας σας και ως εκ τούτου, να μην ενδιαφέρεσθε διόλου, ούτε για την Εκκλησία πιά, ούτε για την Πατρίδα μας, αλλά εγώ και πολλοί άλλοι, δεν θα θυσιάσουμε και τα δυο αυτά αγαθά του λαού μας στις κακότητες και στις αρρωστημένες μισαλλοδοξίες σας.
Θα το διαπιστώσετε σε νεώτερη απόπειρά σας.

Σεβασμιώτατε,

Εάν το αντέξατε, ο λαός μας στη Θράκη υποδέχτηκε προ μηνός, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, με αισθήματα τιμής, αγάπης και ενθουσιασμού. Δεν μπορώ, λοιπόν, να απολογούμαι σ’ αυτόν τον πονεμένο λαό, για τις αλλοπρόσαλλες φωνές Ιεραρχών που προσβάλλουν το φίλτρο των αισθημάτων του και αλυχτούν ενάντια στην ψυχή του με παρόμοια κείμενα. Μάλιστα την παραμονή της ενάρξεως των εργασιών της Ιεραρχίας μας. Ούτε μπορώ να απολογούμαι σ’ αυτόν τον λαό για την …σιωπή μου!

Σας πληροφορώ ότι τα θέματα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας και της γεωπολιτικής της Πατρίδος μας, είναι πολύ σοβαρά πλέον, για να τα διαχειριστείτε, έστω και λεκτικά.

Μετά του προσήκοντος σεβασμού και τιμής

+ ο ……”Χ”
ΥΓ.: Το σχετικό «κατάπτυστο», «αισχρό» και «απαράδεκτο» κείμενό σας, επιστρέφεται επειδή δεν το θεωρώ άξιο να διαφυλαχθεί στο Αρχείο της Ιεράς μας Μητροπόλεως.

**************
2α ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
Πέμπτη, 6η Νοεμβρίου 2014

Σεβασμιώτατον
Μητροπολίτην …………….”Χ”.

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ Αδελφέ,

Έλαβον την από 15ης Όκτωβρίου ε.ε. απαντητικήν επιστολήν Σας, την οποίαν μετά προσοχής ανέγνωσα! Και Σας απαντώ.

• Θαυμάζω το θάρρος της γνώμης Σας!
• Θαυμάζω την παρρησίαν Σας!
• Θαυμάζω το υψηλόν φρόνημά Σας!
• Θαυμάζω τον πλούτον των θεολογικών Σας γνώσεων!
• Θαυμάζω το πάθος, υπό του οποίου ενίοτε διακατέχεσθε!
• Θαυμάζω το ανάστημά Σας, το σωματικόν και το πνευματικόν!
• Θαυμάζω, επίσης, το αστραποβόλον και διαπεραστικόν βλέμμα Σας!
• Θαυμάζω την έκφρασιν του προσώπου Σας! Τώρα μόλις κατώρθωσα να εννοήσω την «αγγελικήν» έκφρασιν του προσώπου Σας, όπως αύτη εκφράζεται εις την επίσημον φωτογραφίαν Σας!
• Θαυμάζω…..θαυμάζω….θαυμάζω!

Όλα αυτά όμως -δυστυχώς- τα αμαυρώνει η εκ μέρους Υμών επίκλησις των λόγων του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «…..ανάγκη και τους νέους αναιδεστάτους είναι»!!!!!, όπως αύτη καταχωρίζεται εις την 2αν σελίδα της επιστολής Σας

Καλώς χαρακτηρίζετε την ελαχιστότητα μου ως «αναίσχυντον Γέροντα»!!!! Σας ευχαριστώ εκ μέσης καρδίας δια το «εύσημον» τούτο, όπερ η αγαπώσα και εν σεβασμώ εκφραζομένη και φερομένη καρδία Σας μοι προσέφερε! Την επιστολήν Σας θα τοποθετήσω εντός πλαισίου και θα την αναρτήσω εις περίοπτον θέσιν μεταξύ των επάθλων και των λοιπών τιμητικών διακρίσεων, άτινα η ευδοκία του Νυμφίου Χριστού μοί εχάρισεν έως της σήμερον ημέρας, κατά την διάρκειαν των τριάκοντα και οκτώ (38) ετών της αρχιερατικής μου ταπεινής διακονίας!

Πλην όμως διερωτώμαι:
Ήτο ανάγκη, Αδελφέ μου, να επικαλεσθήτε αυτό το χωρίον του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου Ήτο ανάγκη άραγε να αυτοχαρα-τηρισθήτε ως «αναιδέστατος Νέος»;;; Νέος μεν είσθε, αλλά και«αναιδέστατος»;;;; Ομολογείτε, λοιπόν, ότι διακατέχεσθε υπό του φοβερού αυτού πάθους; Δυστυχώς, δεν έχω τι να προσθέσω! Τον λόγον τούτον τον όντως φοβερόν «Συ είπας»(!!!!!!!!!!) περί του εαυτού Σου, Αδελφέ μου αγαπητέ και περιπόθητε!!!!!!! Ωμολογήσατε, ότι ο τρόπος δια του οποίου εφέρθητε εις εμέ ήτο αναιδέστατος; Τι περισσότερον να προσθέσω περί Υμών ο ταλαίπωρος εγώ;

Επιστεγάζων την παρούσαν, εύχομαι και προσεύχομαι εις τον Κύριόνμας, τον Μέγα Αρχιποίμενα και Πατριάρχην της κτίσεως όλης, ίνα ελεήση πρώτον εμέ τον «αναίσχυντον», αλλά και Υμάς τον «αναιδέ-στατον»!!!! Αλλέως πως καλήν αντάμωσιν εις την ….κόλασιν του πυρός, εκεί δηλ. όπου και οι αναίσχυντοι Γέροντες και οι αναιδέστατοι Νέοι θα ανταμωθούν και κατ’ ανάγκην θα …….αγαπηθούν ως συμπάσχοντες!!!!!

Τέλος, προς πρόληψιν πάσης παρεξηγήσεως, Σας δηλώ, ότι και Σας συγχωρώ και Σας αγαπώ!
Επί δε τούτοις, διατελώ

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός
+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
ο καθ’ Υμάς και «αναίσχυντος»!